Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st.sekr.sądowy Agata Polkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 704/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 23 czerwca 2022 r. w sprawie II K 110/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Oskarżona wprawdzie nie sformułowała zarzutów, jednakże z treści pisemnego uzasadnienia można wysnuć, iż podniosła zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a w jego ramach kwestionowała szeroko rozumianą winę, ściślej umyślność, zamiar przypisanego jej przez Sąd I instancji przestępstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych nie może sprowadzać się tylko do zakwestionowania stanowiska sądu I instancji czy też do polemiki z ustaleniami sądu, lecz powinien wskazywać nieprawidłowości w rozumowaniu sądu co do oceny okoliczności sprawy. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu odmiennego poglądu nie uzasadnia wniosku o popełnieniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych (wyrok SA w Krakowie z 19.05.2009 r., II AKa 73/09, KZS 2009, nr 9, poz. 52).

- w ocenie Sądu Okręgowego ustalenia faktyczne dokonane w niniejszej sprawie przez
Sąd Rejonowy są pozbawione jakiegokolwiek błędu, trafne, prawidłowe, nadto mają pełne odzwierciedlenie w wiarygodnym materiale dowodowym, w szczególności pochodzącym ze źródeł nieosobowych. W efekcie dowody te słusznie utwierdziły tenże Sąd w przekonaniu o świadomości oskarżonej popełnienia czynu stanowiącego przedmiot tegoż postępowania. W tym miejscu należy podnieść, że czyn zabroniony z art. 56 kks, jak też i ten z art. 61 kks można popełnić wyłącznie umyślnie, czy to z zamiarem bezpośrednim czy też z zamiarem wynikowym, inaczej ewentualnym.
Nie sposób natomiast stwierdzić w świetle okoliczności przedmiotowej sprawy, by oskarżona nie działała z którymś z przedstawionych rodzajów zamiaru. Co istotne, jest ona osobą, która w dacie popełnienia przypisanego jej przez Sąd I instancji czynu, posiadała doświadczenie w prowadzeniu działalności gospodarczej, wszakże prowadziła ją, jak wynika z akt sprawy od grudnia 2011 r. Prowadzenie działalności gospodarczej wymagało od niej zaznajomienia się z regulacjami prawnymi jej dotyczącymi. Niewątpliwie taką wiedzę posiadała. Treść złożonych przez nią wyjaśnień potwierdza to stanowisko. Nie była zatem „zwykłym”obywatelem, nieposiadającym w tym zakresie żadnego rozeznania. Dla przykładu faktury VAT na rzecz P.M-BUD M. P., (...), (...)-(...) G. z września i listopada 2020 r. zostały wystawione osobiście przez oskarżoną, przy pełnej akceptacji ich treści z jej strony, bowiem okraszone jej własnoręcznym podpisem.

- konkludując, w okolicznościach przedmiotowej sprawy wynikających z wiarygodnych dowodów Sąd Rejonowy w przekonaniu Sądu Okręgowego słusznie uznał oskarżoną za winną zarzucanego jej czynu. Z kolei argumentacja zawarta w środku odwoławczym w istocie sprowadzająca się do zanegowania ustaleń faktycznych dokonanych przez
ww. sąd nie mogła zostać uznana za wystarczającą i tym samym skutecznie podważyć omawianych ustaleń, co wiązało się z bezzasadnością podniesionego zarzutu.

Wniosek

Oskarżona wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Sąd Okręgowy przyjął, iż skarżąca miała w zamyśle skierowanie wniosku o uchylenie wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania i w takiej postaci został omawiany wniosek rozpoznany.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadność podniesionego zarzutu warunkowała decyzję o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

Lp.

Zarzut

2.

Oskarżona wprawdzie nie sformułowała zarzutów, jednakże z treści pisemnego uzasadnienia można wysnuć, iż podnosi zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej wobec niej przez Sąd I instancji kary grzywny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd Okręgowy nie znalazł powodów, wobec których należałoby wymierzoną wobec oskarżonej karę grzywny obniżyć, zgodnie z jej postulatem. Sąd meriti wziął pod uwagę ustalając jej wymiar konieczność sprawowania opieki nad trójką małoletnich dzieci, a okoliczność ta znajduje odzwierciedlenie zarówno w zaskarżonym wyroku jak i jego pisemnym uzasadnieniu, które to również wskazuje, iż ten Sąd w sposób właściwy ocenił możliwości finansowe oskarżonej. Sąd Okręgowy w pełni podziela argumentację Sądu meriti zawartą na łamach pisemnego uzasadnienia. Kara grzywny w rozmiarze 55 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 110 zł w żadnym razie nie nosi cech rażącej niewspółmierności, a tylko taka mogłaby doprowadzić do jej zmiany. Niewspółmierność rażąca to znaczna, zasadnicza, "bijąca w oczy" różnica między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą. Zarzut rażącej niewspółmierności kary jako zarzut z kategorii ocen można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy (wyrok SN z 21.01.2003 r., SNO 57/02, LEX nr 470261). Kontynuując, Sąd Rejonowy miał możliwość orzeczenia kary grzywny w wymiarze od 10 do 720 stawek dziennych, gdyż takową za przypisany oskarżonej czyn przewiduje
art. 56 § 2 kks. Tymczasem ustalił ją na poziomie 55 stawek dziennych, a więc w dolnych granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego w art. 23 § 1 kks. Natomiast stawka dzienna grzywny za czyn popełniony w 2020 r. (uwzględniając wysokość minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w roku 2020, które stosownie do § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2020 r. (Dz. U. poz. 1778) wynosiło 2600 zł) zgodnie z treścią art. 23 § 3 kks nie mogła być niższa niż 86,67 zł, gdyż jest to stosownie do § 3 art. 23 kks jedna trzydziesta część minimalnego wynagrodzenia, a maksymalnie sięgnąć mogła czterystukrotności tej kwoty, a więc 34 666 zł. Ustalona zatem stawka dzienna kary grzywny wymierzonej wobec oskarżonej, tj. 110 zł przy uwzględnieniu m.in. jej dochodu miesięcznego wynoszącego ok. 5000 zł, nie jest stawką rażąco niewspółmierną, gdyż oscyluje podobnie jak liczba stawek dziennych bliżej dolnych granic ustawowego zagrożenia. Należy zauważyć, że oskarżona oprócz dochodu, posiada także majątek. Jest osobą zdrową, młodą (rocznik 1988), z wyższym wykształceniem. W świetle tych okoliczności, zasadnym wydaje się stwierdzenie, iż posiada zdolność do pozyskiwania środków pieniężnych. Zwrócić należy uwagę również, że w ramach jedności czynu, oskarżonej przypisano odpowiedzialność karną nie tylko za czyn z art. 56 § 2 kks, ale również za czyn z art. 61 § 1 kks. Podsumowując, Sąd Rejonowy orzekając o karze w sposób właściwy dokonał prawnokarnej oceny popełnionego przez oskarżoną czynu i adekwatnie przy uwzględnieniu dyrektyw zawartych w art. 12, art. 13 oraz art. 23 kks wymierzył wskazaną karę grzywny. Jest to kara sprawiedliwa, które realizuje ustawowe jej cele. Wskazać należy, że oskarżona swoim działaniem naraziła na uszczuplenie należności z tytułu podatku od towarów i usług na kwotę 37.245,00 zł. Pomimo, iż kwota ta nie spełnia kryterium dużej wartości w myśl art. 53 § 15 kks, to nie mogła jednak okoliczność ta umknąć uwadze Sądu. Nadto wyrokiem Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 15 grudnia 2021 r. została skazana za przestępstwo z art. 284 § 2 kk, a okoliczność ta została uwzględniona przez Sąd meriti na łamach pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

- biorąc pod uwagę wszystkie wskazane powyżej okoliczności nie sposób uznać, iż kara grzywny, jaką wymierzył oskarżonej Sąd I instancji jest karą niewspółmiernie surową. Oskarżona decydując się na konflikt z prawem, powinna liczyć się z konsekwencjami, również z tymi finansowymi. W ocenie Sądu Okręgowego, tak ukształtowana represja karna stworzy realną możliwość osiągnięcia korzystnych efektów poprawczych w zachowaniu oskarżonej, jak również powinna wyrobić w niej poczucie odpowiedzialności, poszanowania prawa oraz wywołać w niej przeświadczenie, iż popełnienie takiego czynu nieuchronnie prowadzi do poniesienia kary. Tak ustalona kara odstraszy skutecznie również społeczeństwo od popełniania takiego typu przestępstw. Z kolei kara grzywny w niższym wymiarze de facto premiowałaby oskarżoną i nie stwarzała poczucia nieopłacalności podejmowania się przestępczego procederu, bo byłaby niejako „wliczana w koszty” uzyskania zysku. Nie spełniałaby także pozostałych celów, które to zakłada ustawa. Z tych też względów Sąd Okręgowy uznał zarzut za niezasadny.

Wniosek

Oskarżona wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Sąd Okręgowy przyjął, iż skarżąca miała alternatywnie w zamyśle obniżenie orzeczonej wobec niej kary i w takiej postaci został omawiany wniosek rozpoznany.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadność podniesionego zarzutu warunkowała decyzję o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 23 czerwca 2022 r. w sprawie
II K 110/22

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacji okazały się w całości bezzasadne, zaś Sąd Okręgowy nie dostrzegł, ażeby w sprawie zachodziły podstawy do zmiany wyroku na podstawie okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

- apelacja oskarżonej okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z
art. 636 § 1 kpk ponosi ona koszty sądowe postępowania odwoławczego w całości. Warto podkreślić, że z przepisu art. 636 kpk wynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z art. 624 § 1 kpk (wyrok SA we Wrocławiu z 18.06.2019 r., II AKa 92/19, LEX nr 2718331). W stosunku do osoby oskarżonej takich przesłanek Sąd Okręgowy nie dostrzegł.

- z tych względów na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663) zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 625 zł (opłata w kwocie 605 zł i 20 zł za ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

oskarżona

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☒

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana