II Ka 712/24 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2024-12-19

Sygn. akt II Ka 712/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2024r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

sekr. sąd. Beata Wilkowska

przy udziale prokuratora Jakuba Pogorzelskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2024 r.

sprawy P. G.

oskarżonego z art. 178a § 4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 30 kwietnia 2024 r. sygn. akt II K 1157/23

I.  wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od oskarżonego P. G. na rzecz Skarbu Państwa 200 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 712/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 30 kwietnia 2024 r. w sprawie II K 1157/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary, poprzez wymierzenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy, podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że kara ta jest rażąco niewspółmierna.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała, ażeby Sąd I instancji dokonał uchybień, na jakie wskazuje w środku odwoławczym oskarżony. Twierdzenie skarżącego, iż wymierzona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności jest rażąco surowa, nie zyskało aprobaty Sądu Odwoławczego. Sąd Rejonowy orzekając o karze wobec P. G. w sposób adekwatny wykorzystał rozpiętość ustawowych granic kary, dostosowując wymierzoną podsądnemu represję karną do ustalonych okoliczności sprawy. Na względzie mieć trzeba, że ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma charakter rażący (art. 438 pkt 4 k.p.k.), a która zachodzić może tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można byłoby przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji, a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2024 r. VIII AKa 60/24). Skarżący kwestionując wymiar orzeczonej kary wymienił szereg okoliczności, które jego zdaniem przemawiały za wymierzeniem kary o łagodniejszym wymiarze. Zdaniem Sądu Okręgowego, niektóre z przesłanek wskazywanych przez skarżącego zostały zauważone i miały wpływ na wymiar kary, co wynika wprost z treści pierwszoinstancyjnego uzasadnienia, jednakże nie można było ich przeceniać. Podobnie należało odnieść się do pozostałych podnoszonych przez niego okoliczności, albowiem choć mogły świadczyć na jego korzyść, to jednak biorąc pod uwagę okoliczności obciążające, takie jak znaczny stopień nietrzeźwości (0,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) czy wielokrotną karalność za czyny podobne, nie mogły rzutować na zasadność ingerencji w zaskarżone rozstrzygnięcie. W polu widzenia należało mieć także to, że oskarżony poruszał się w porze natężonego ruchu, co w połączeniu ze znacznym stopniem nietrzeźwości, realnie wpływało na ryzyko spowodowania zagrożenia dla zdrowia bądź życia innych uczestników ruchu, w tym pasażera auta, który z nim wówczas jechał. Uprzednia karalność i orzekane dotychczas zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych nie stanowiły dla oskarżonego dostatecznej motywacji do zmiany swojego postępowania i przestrzegania obowiązującego porządku prawnego. Nie przekonały go do tego także przywoływane w apelacji warunki rodzinne i osobiste, które przede wszystkim powinny być motywacją do przestrzegania prawa, a nie być podnoszone dopiero przy okoliczności wnioskowania o złagodzenie wymierzonych mu konsekwencji prawnych za jego naruszenie. Oskarżony miał pełną świadomość popełnianego czynu zabronionego i jego możliwych następstw, jak również obowiązującego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W związku z powyższym, zważywszy na ustawowe zagrożenie przestępstwa z art. 178a § 4 k.k., orzeczoną karę pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy należy poczytywać jako karę łagodną, gdyż znajduje się zdecydowanie bliżej dolnego progu ustawowego zagrożenia, aniżeli chociażby jego połowy. W związku z tym, co wykazano powyżej, trudno dopatrywać się w rozstrzygnięciu Sądu niewspółmierności kary, tym bardziej w stopniu rażącym, a tylko taka mogłaby być podstawą do dokonania zmiany w wyroku w zaskarżonej części.

Zdaniem Sądu II instancji, podsumowując powyższe rozważania, należało uznać, iż Sąd Rejonowy orzekając w tym zakresie stosował się do dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k., uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego, co czyni podniesiony zarzut chybionym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez orzeczenie kary w łagodniejszym wymiarze.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutu podniesionego przez oskarżonego, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wskazano w rubryce 3.1 co do zaskarżonej części wyroku. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających rozpatrzeniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Na podstawie art. 636 § 1 k.p.k., zgodnie ze stawkami określonymi w art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego P. G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, na które skalda się opłata od kary w kwocie 180 zł oraz wydatki poniesione w postępowaniu odwoławczym w kwocie 20 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w części co do pkt I co do kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Agata Kowalska
Data wytworzenia informacji: