Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st. sekr. sądowy Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 714/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 20 czerwca 2023 r. w sprawie II K 419/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

W. R.

Oskarżony po wydaniu zaskarżonego wyroku, w dniu 8 grudnia 2023 r. dokonał spłaty na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 2260,00 zł.

potwierdzenie wykonania przelewu

638

2.

W. R.

Oskarżony od maja 2022 r. leczy się
w (...) z rozpoznaniem Patologicznego Hazardu. Deklaruje abstynencję od gier i dokonuje postępów w radzeniu sobie z emocjami.

zaświadczenie o podjętym leczeniu

639

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

---------------

------------------------------------------------------------

------------------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

---------------------------------

--------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1,2.

potwierdzenie wykonania przelewu,

zaświadczenie o podjętym leczeniu

Wprawdzie nie budzi wątpliwości, że oskarżony po czasookresie zarzucanego mu czynu, uściślając od maja 2022 r. leczy się w (...), nadto, iż deklaruje abstynencję
od gier i dokonuje postępów w radzeniu
sobie z emocjami, jednakże takie zachowanie oskarżonego, pomimo, iż zasługuje na aprobatę Sądu Okręgowego, nie może przeważać nad okolicznościami wskazującymi na odpowiedzialność karną oskarżonego. Należy przypomnieć, że
Sąd Rejonowy uwzględnił jego dotychczasową niekaralność, jak również też dobrowolną spłatę,
co też znalazło odzwierciedlenie w wymiarze orzeczonej kary, uwzględniającej a propos wszystkie dyrektywy z art. 53 kk, a nie tak jak to czyni obrońca, który nadaje prymat jednej z dyrektyw z wspomnianego przepisu prawnego. Spłacanie należności nie może powodować zastosowania w niniejszej sprawie warunkowego umorzenia postępowania, które z woli ustawodawcy jest rozwiązaniem fakultatywnym.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty

1.

- naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, zawartych w treści art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w postaci:

1) Wyjaśnień oskarżonego W. R., w zakresie dotyczącym uzależnienia od hazardu i związanej z tym kompulsywności zachowań, braku zdolności do powstrzymania się od gier hazardowych, braku zamiaru zatrzymania dla siebie przywłaszczonych pieniędzy stanowiących własność J. G. dla siebie, braku ukierunkowania na ww. cel, motywów polegających na próbie wzbogacenia J. G. wskutek obstawiania gier losowych,

2) Zeznań świadka w osobie W. P., w zakresie w którym zeznał on, że w rzeczywistości zdarzało się, iż różni opiekunowie będący zatrudnieni w (...) dokonywali przelewania pieniędzy należących do podopiecznych z kont depozytowych prowadzonych w ramach (...), na inne rachunki bankowe, wobec czego sam w sobie fakt, iż oskarżony otworzył rachunek bankowy w imieniu J. G. nie może stanowić podstawy do przyjęcia, iż w ramach zarzucanego mu czynu działał on z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na zatrzymanie na własną rzec środków pieniężnych bez tytułu prawnego, a także pominięcie wskazywanych przez świadka okoliczności, iż oprócz wypłat z rachunku bankowego otworzonego przez oskarżonego w imieniu pokrzywdzonego, na przedmiotowy rachunek były również przez W. R. dokonywane wpłaty środków pieniężnych, co również wyklucza możliwość przyjęcia, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu zabronionego z
art. 284 §2 kk,

3) Zeznań świadka w osobie E. M., przez pominięcie okoliczności związanych z podejmowaniem przez oskarżonego działań mających na celu ochronę majątku należącego do pokrzywdzonego, w tym m.in. podejmowania prób znalezienia pracy dla E. M., to jest umożliwienia jej zarobkowania celem bieżącego wywiązywania się z regulowania czynszu najmu oraz czynszu mieszkaniowego,

4) Dokumentów w postaci:

a) Dokumentacji z leczenia oskarżonego (k.422, k.459-480), poprzez pominięcie okoliczności, iż oskarżony jako osoba silnie uzależniona od hazardu, ma skłonności do niekontrolowanych zachowań kompulsywnych, nie potrafi powstrzymać się od obstawiania zakładów, zaś związane z tym jego działania w istocie umotywowane i ukierunkowane są na potencjalną wygraną pieniężną,

b) Wydruków z konta założonego przez oskarżonego na nazwisko J. G.; raportu z obrotów na koncie, dokumentacji związanej z założeniem przez W. R. konta bankowego w imieniu J. G. (k. 4-10, k.77-83, k.103-110, k.20, k.76, k.87-98), poprzez pominięcie istotnych wynikających z treści przedmiotowych dokumentów okoliczności, iż zachowania W. R. były kompulsywne, spontaniczne, nieprzemyślane (m.in. za sprawą czynienia kilkukrotnych wypłat środków pieniężnych tego samego dnia), co przeczy uprzedniemu zaplanowaniu działania, czy systematyce, a ponadto z uwagi na pominięcie faktu, iż oskarżony oprócz wypłat samodzielnie dokonywał również wpłat gotówkowych na rachunek bankowy prowadzony w imieniu J. G., co przeczy przyjęciu przez Sąd meriti, iż działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym zatrzymania środków pieniężnych pokrzywdzonego dla siebie bez zamiaru ich zwrotu,

- naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia w postaci art. 167 kpk w zw. z art. 201 kpk, 170 kpk, 193 §1 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o dopuszczenie dowodu z ustnej opinii uzupełniającej biegłych lekarzy psychiatrów, celem wyjaśnienia istotnych wątpliwości co do przyjmowanej przez biegłych pełnej poczytalności i możności pokierowania postępowaniem przez oskarżonego, a w tym przyjęcia przez biegłych braku działań gwałtownych, impulsywnych, co stoi w sprzeczności z treścią dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia oskarżonego, a nadto w sprzeczności z ujawnionym w toku postępowania mechanizmem podejmowania przez niego decyzji, w tym nagłości i przypadkowości wypłat pieniężnych, a także wyjaśnienia przez biegłych prawidłowości zastosowania klasyfikacji chorobowej F.61 w kontekście nowego kwalifikowania według statystycznej klasyfikacji (...)11 zawierającej zmiany w klasyfikacji zaburzeń osobowości, w tym także uzależnień opartych na nowych założeniach i nowym traktowaniu tych zaburzeń i jednostek chorobowych, podczas gdy opinia główna sporządzona przez biegłych psychiatrów jest niejasna i niepełna oraz co do zasady sprzeczna z wnioskami płynącymi z dokumentacji medycznej oskarżonego, w szczególności tej dotyczącej leczenia uzależnienia oraz zaburzeń osobowości, III. Naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia w postaci art. 167 kpk w zw. z art. 201 kpk, 170 kpk, 193 §1 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego psychologa klinicznego, najlepiej z zakresu uzależnień, który po przeprowadzeniu badań psychologicznych oskarżonego wypowie się na temat występujących u niego zaburzeń osobowości oraz możliwości pokierowania swoim postępowaniem w okresie czynu zarzucanego oskarżonemu, a w szczególności możliwości pokierowania swoim postępowania pod wpływem działań o charakterze kompulsywnym, podczas gdy okoliczności te uznać należy za istotne dla rozstrzygnięcia sprawy,

- naruszenie przepisów postępowania które miało wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia w postaci art. 167 kpk w zw. z art. 201 kpk, 170 kpk, 193 §1 kpk, poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego o przesłuchanie świadka w osobie M. P. (1) będącej terapeutą prowadzącym leczenie oskarżonego w specjalistycznym ośrodku - Zakładzie (...) w C., na okoliczność możliwości samokontroli oskarżonego co do zarządzania pieniędzmi pokrzywdzonego w kontekście uzależnienia od hazardu, a także procesów motywacyjnych towarzyszących oskarżonemu w trakcie wydatkowania środków pieniężnych należących do pokrzywdzonego na cele hazardowe oraz postawy i motywacji oskarżonego co do popełnionych czynów, a nadto na okoliczność rozpoznanego uzależnienia u oskarżonego.

- dopuszczenie się błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, będących konsekwencją naruszenia przepisów postępowania, które miały wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, a mianowicie:

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż zachowanie oskarżonego W. R. wyczerpało znamiona czynu zabronionego z art. 284 §2 kk, ponieważ działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym celem zatrzymania należących do pokrzywdzonego pieniędzy dla siebie, bez zamiaru ich zwrotu, podczas gdy z treści całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż oskarżony jest osobą uzależnioną od hazardu ze zdiagnozowaną dysharmonijną osobowością oraz patologicznym hazardem, ze skłonnościami do niekontrolowanych zachowań kompulsywnych, zaś dysponowanie przez niego środkami pieniężnymi J. G., ukierunkowane było na zwiększenie majątku pokrzywdzonego za sprawą potencjalnej wygranej w obstawianych zakładach,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu istotnych okoliczności dotyczących faktu, iż oskarżony oprócz wypłat uszczuplających stan majątku pokrzywdzonego, dokonywał również samodzielnie i dobrowolnie wpłat gotówkowych na prowadzony w imieniu pokrzywdzonego rachunek bankowy, w różnych kwotach i w różnych odstępach czasu, co potwierdza wersję zdarzeń przedstawioną przez oskarżonego, oraz przeczy możliwości przyjęcia, iż działał on z zamiarem bezpośrednim kierunkowym w celu zatrzymania środków pieniężnych pokrzywdzonego dla siebie bez zamiaru ich zwrotu,

- błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu okoliczności związanych z podejmowaniem przez oskarżonego działań zmierzających do ochrony majątku pokrzywdzonego, w tym działań związanych z odgrodzeniem należącej do niego zabudowanej posesji w miejscowości G., w związku z trwającym konfliktem w zakresie sposobu korzystania z przedmiotowej posesji oraz zagrożenia potencjalnym zasiedzeniem nieruchomości, bądź jej części przez osoby trzecie, na które to czynności wydatkowane były należące do pokrzywdzonego środki pieniężne,

- dopuszczenie się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, poprzez zaniechanie uznania, iż wina i stopień społecznej szkodliwości czynu nie są znaczne, podczas gdy występujące w sprawie okoliczności związane z uzależnieniem oskarżonego uniemożliwiającym lub co najmniej znacznie utrudniającym mu możliwość pokierowania swoim działaniem w kontekście prawidłowego zarządu majątkiem pokrzywdzonego, a także rzeczywiste pobudki działania oskarżonego motywowane perspektywą dużej wygranej pieniężnej w wyniku gier w ramach obstawianych zakładów, a także właściwości i warunki osobiste oskarżonego, w tym fakt braku uprzedniej karalności oraz dobrowolne naprawienie szkody w znacznej części jeszcze przed zakończeniem postępowania sądowego, świadczą o tym, iż wina i stopień społecznej szkodliwości czynu w rzeczywistości nie są znaczne, a postawa oskarżonego - który nie był karany za przestępstwo umyślne - jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia, winny skutkować warunkowym umorzeniem postępowania karnego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku nie wykazała, żeby postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone wadliwie, na co wskazywał obrońca oskarżonego. Wprost przeciwnie, Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy żadnego z przedstawionych przez skarżącego na łamach środka odwoławczego przepisów proceduralnych.
Sąd Rejonowy wskazał, którym to dowodom nadał walor wiarygodności, a które na taki przymiot nie zasługiwały, wskazując przekonujące argumenty, przy czym odnosił się do całości zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Uzasadnienie spełniało zaś wymogi określone w art. 424 kpk;

- dowody w postaci zeznań świadków M. G. (1) oraz W. P., a także historia operacji na koncie podopiecznego oskarżonego, osobiście przez niego założonego, w sposób bezsporny wskazują, że dokonując wypłaty pieniędzy z tegoż rachunku, W. R. działał z zamiarem zatrzymania tych środków dla siebie, a nie tak jak twierdzi obrońca celem pomnożenia ich dla podopiecznego. Skarżący nie wskazał, jakie dowody są podstawą twierdzeń, że oskarżony chciał pomnożyć majątek podopiecznego i w tym celu podejmował wszelkie działania. Oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie zawarł takich twierdzeń, nie wskazał co miałby rzekomo robić, aby pomnożyć majątek. Twierdzenia te pojawiły się dopiero w piśmie procesowym złożonym w dniu ogłoszenia wyroku, ale mają charakter ogólny i żaden sposób nie odnoszą się do zgromadzonego materiału dowodowego. Należy podkreślić, że oskarżony w żaden sposób nie udokumentował wypłat kwoty wskazanej w zarzucie, a także, iż nie występował do sądu rodzinnego o zgodę na takie transakcje – wpłaty i wypłaty. Działania mające na celu oddanie uprawnionemu środków pieniędzy podjął dopiero po rozpoczęciu niniejszej sprawy. Tym samym słusznie jego depozycje uznano za niewiarygodne. Niewątpliwie oskarżony działał świadomie i w sposób zaplanowany przelewając środki na założony rachunek, ale również wydając dyspozycje zmiany rachunku w odniesieniu do renty chorobowej i zasiłku pielęgnacyjnego. Nawet w dniu 17 grudnia 2021, kiedy nastąpiła zmiana opiekuna prawnego, a oskarżony wiedział o toczącym się postępowaniu, oskarżony dokonał jeszcze wypłat na kwotę 1500 zł bez zgody sądu. Próba podważenia zeznań świadka W. P. okazała się nieskuteczna. Oczywiście należy zgodzić się z obrońcą, że samo założenie rachunku bankowego na swego podopiecznego nie świadczy o winie oskarżonego, jednakże systematyczne wypłaty tych środków przez oskarżonego na własne potrzeby już tak. Z kolei kwestia wpłat środków na konto, o jakiej mówi świadek W. P. nie powoduje stanu, wobec którego należałoby uniewinnić oskarżonego od zarzucanego mu czynu, bowiem to zachowanie nie zostało objęte przedmiotowym postępowaniem, a kwota 61500 zł stanowiąca bilans wypłat i wpłat przez oskarżonego. Należy wskazać, że w chwili kiedy M. G. (1) sprawdzała stan konta to na dzień 17 grudnia 2021 roku znajdowała się tam kwota 2 109,14 zł. Nawet mając na uwadze dokonywane wpłaty to trudno mówić, aby działania oskarżonego zmierzały do pomnożenia majątku. Z kolei zeznania świadka E. M. nie podważają przyjętego przez Sąd Rejonowy stanu faktycznego, a raczej go potwierdzają. Co prawda świadek ten wskazuje, iż jako rachunek do wpłat za wynajem mieszkania oskarżony wskazał ten należący do jego pokrzywdzonego, jednakże nie należy zapominać, że przecież wypłacał on środki z tego konta. Zarzut art. 410 kpk dotyczący dokumentacji bankowej, w świetle wyżej przytoczonej argumentacji, nie mógł spotkać się z aprobatą Sądu Odwoławczego. Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2019 r. II AKa 125/19, iż okoliczność, że sprawca po rozporządzeniu jak własnym powierzonym mu mieniem, np. po wydaniu na własne potrzeby pieniędzy powierzonych mu na przechowanie, podjął działania zmierzające do odzyskania tego mienia - jak również formalnie zobowiązał się do ich zwrotu - nie ma znaczenia dla odpowiedzialności na podstawie art. 284 § 2 k.k. Przypisanie przestępstwa przywłaszczenia mienia nie wymaga wykazania, co sprawca zrobił z tym mieniem, w jaki sposób skonsumował owoce przestępstwa i jaki cel mu przyświecał. Wystarczy udowodnienie, że oskarżony obciążał rachunek kierowanej przez niego spółki wydatkami na cele prywatne, niezwiązane w ogóle z działalnością firmy, dla korzyści osobistej lub w interesie innych osób. Uzupełniając należy wskazać, że oskarżony wydatkował pieniądze wskazane w zarzucie na cele prywatne swoje bądź innej osoby, nie związane z potrzebami podopiecznego, a dopiero toczące się postępowanie zdyscyplinowało go do dokonywania wpłat tytułem zadłużenia;

- Sąd meriti nie pominął dowodu z opinii lekarzy psychiatrów, która została zaliczona w poczet materiału dowodowego i na jej podstawie Sąd słusznie ustalił, iż biegli lekarze psychiatrzy rozpoznali u oskarżonego jedynie dysharmonijną osobowość oraz patologiczny hazard. Oskarżony nie ujawniał w czasie badania zaburzeń myślenia i postrzegania oraz chorobowych zaburzeń w sferze afektu. Jego wypowiedzi nie zawierały wątków urojeniowych. Stan zaobserwowany przez biegłych, jak wynika z opinii, nie znosił, ani nie ograniczał zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. W związku z tym przywoływanie argumentacji o pominięciu dokumentacji medycznej oskarżonego, jak również nieprzeprowadzenie dowodu z zeznań świadka M. P. (2) (która jest terapeutą w Zakładzie (...)w C.), w sytuacji kiedy biegli przy wydawaniu opinii wzięli pod uwagę kartę informacyjną z pobytu podejrzanego na Oddziale (...) w C. było bezzasadne. Biegli opierali się na dokumentacji, ale również mieli kontakt bezpośredni z oskarżonym. W ocenie Sądu Okręgowego opinia spełnia wszystkie wymogi jakie przewiduje art. 200 § 2 kpk i art. 202 § 5 kpk. W sytuacji gdy opinia biegłych jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka nie jest przekonywająca (niepełna) dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia kolejnej opinii w oparciu o przywołany przepis. Należy przypomnieć, że norma art. 167 kpk określa podmioty dysponujące inicjatywą dowodową, w tym wskazuje na możliwość działania przez Sąd z urzędu. Sąd wyraził swoje stanowisko co do zasadności przeprowadzania wnioskowanych dowodów oddalając te wnioski na podstawie art. 170 kpk. Nie sposób więc oczekiwać, by odmawiając uwzględnienia inicjatywy dowodowej strony Sąd miał jednocześnie obowiązek przeprowadzenia danych dowodów z urzędu. Sąd ma obowiązek dochodzenia do prawdy dopiero wówczas, gdy uzna, że materiał dowodowy jest niepełny i nasuwa wątpliwości co do stanu faktycznego sprawy i tym samym wymaga uzupełnienia. Wobec kompletności wywołanej w sprawie opinii biegłych nie było powodów, aby mnożyć ich ilość, celem sprawdzenia subiektywnych tez obrony.

- skoro więc Sąd meriti nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia i oceny dowodów to brak jest również podstaw, jak to wskazano powyżej do kwestionowania dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych. Należy podkreślić, że przedmiotem oceny w tym postępowaniu nie były zachowania oskarżonego związane z zarządzeniem nieruchomościami należącymi do J. G., ale w świetle informacji z organów opieki społecznej, również budziły one wątpliwości (k.52, 126-128);

- z uwagi na znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, m.in. wynikające z działania z błahych powodów, rażące zaniedbanie obowiązków jako opiekun prawny, znaczna wysokość przywłaszczonych pieniędzy, pomimo braku uprzedniej karalności, częściowo naprawienia szkód w trakcie postępowania, osobowości dysharmonijnej i uzależnienia od hazardu, nie sposób było uznać, iż decyzja o nieskorzystaniu przez
Sąd Rejonowy z instytucji warunkowego umorzenia postępowania określonej w art. 66 kk, a propos fakultatywnej, była wadliwa. Należy przypomnieć, że aby zastosować owe rozwiązanie prawne muszą zostać koniunkcyjne spełnione wszystkie warunki wymienione w przywołanym wyżej przepisie. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie miała miejsca.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, ewentualnie,

na wypadek nieuwzględnienia przez Sąd odwoławczy zarzutów w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia o winie oskarżonego,

o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i warunkowe umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadność podniesionych zarzutów warunkowała decyzję o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 20 czerwca 2023 r. w sprawie II K 419/22 – w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzuty apelacji okazały się w całości bezzasadne, zaś Sąd Okręgowy nie dostrzegł, ażeby w sprawie zachodziły podstawy do zmiany wyroku na podstawie okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II., III, IV

- apelacja obrońcy oskarżonego okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z art. 636 § 1 kpk oskarżony ponosi koszty sądowe postępowania odwoławczego w całości. Warto podkreślić, że z przepisu art. 636 kpk wynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z art. 624 § 1 kpk (wyrok SA we Wrocławiu z 18.06.2019 r., II AKa 92/19, LEX nr 2718331). W stosunku do osoby oskarżonego takich przesłanek Sąd Okręgowy nie dostrzegł. Z uwagi na to, że oskarżycielka posiłkowa M. G. (2) w postępowaniu odwoławczym była reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wyznaczonego z urzędu, Sąd Okręgowy zasądził na jej rzecz na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1184 z późn. zm.), a także § 17 ust. 2 pkt 4 i 7 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 18 z późn. zm.) uwzględnił wniosek pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej i zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 516,60 zł (w tym 96,60 VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym. Należy również zauważyć, że od 28 grudnia 2022 r., czyli od dnia publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 r., SK 78/21 w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, poz. 2790, podstawę zasądzania wynagrodzenia dla obrońcy z urzędu stanowią stawki przewidziane w § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.), natomiast mają one zastosowanie m.in. w sprawach objętych śledztwem oraz przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym, nie stosuje się ich jako podstawy przyznawania wynagrodzenia za obronę z urzędu sprawowaną m.in. przed sądem okręgowym jako drugą instancją.

- z tych względów na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 zł (opłata w kwocie
180 zł i kwota 20 zł za ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym).

- ze względu na względy słuszności w oparciu o art. 624 kpk nie obciążano oskarżycielki posiłkowej obowiązkiem uiszczenia opłaty za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana