Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

sędzia (del.) Paweł Mądry

Protokolant:

st. sekr. sąd. Agnieszka Walerczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 737/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 23 maja 2023r. w sprawie II K 758/21

Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

Granice zaskarżenia

Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 kpk – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a kpk – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 kpk, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 kpk – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 kpk – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 kpk – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 kpk

☐

brak zarzutów

Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

-----------------

---------------------------------------------------------

-------------

--------------

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

--------------------

---------------------------------------------------------

-------------

---------------

Ocena dowodów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

--------------------------------------------------------------

----------------------------------------------

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

--------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

1. zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, a to art. 5 § 2 kpk poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uznanie przez Sąd I instancji, że wobec zbycia przez oskarżonego ogółu praw i obowiązków w spółce jeszcze przed wszczęciem kontrolnego postępowania podatkowego, z jednoczesnym przekazaniem całej dokumentacji kupującemu oraz brakiem możliwości ustalenia gdzie osoba kupująca oraz dokumentacja się znajdują, co w ocenie Sądu stanowiło wątpliwość, którą należało rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego, czego konsekwencją było niezasadne uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów, podczas gdy jak wynika z obowiązujących przepisów prawa podatkowego, podatnicy zobowiązani są do przechowywania oryginałów i kopii faktur, faktur korygujących i duplikatów w okresie pięciu lat licząc od końca roku podatkowego, w którym wystawiono te faktury, a nadto zobowiązani są przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczenia podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a brak takiej dokumentacji powoduje brak możliwości uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego przez oskarżonego;

2. zarzut obrazy przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk polegającej na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i uznaniu, że pomimo wystawienia przez podmiot nieprowadzący żadnej działalności gospodarczej faktury, nie można uznać, że zdarzenie gospodarcze nie miało miejsca, podczas gdy istotą przestępstwa wystawienia tzw. „pustej faktury” jest fakt, że zdarzenie gospodarcze pomiędzy dwoma podmiotami pomimo wystawienia dokumentu w postaci faktury VAT nie nastąpiło

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- pierwszy z zarzutów apelacji prokuratora dotyczy rozważań Sądu Rejonowego odnoszących się do skutków braku źródłowej dokumentacji księgowej niezbędnej do dokonania pełnej kontroli podatkowej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, zwanej dalej spółką komandytową. Otóż Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku uznał, że „ wątpliwość w zakresie ewentualnej fikcyjności zdarzenia gospodarczego również z perspektywy (...) sp. z o.o. spółka komandytowa możliwa byłaby do usunięcia jedynie poprzez skrupulatne porównanie przedmiotów widniejących na fakturach wystawionych przez (...) sp. z o.o.”, zatem „ wobec zbycia ogółu praw i obowiązków w wymienionej wyżej spółce przez oskarżonego jeszcze przed wszczęciem kontrolnego postępowania podatkowego, z jednoczesnym przekazaniem całej dokumentacji kupującemu oraz brakiem możliwości ustalenia gdzie osoba kupująca oraz dokumentacja się znajdują wskazanym wyżej wątpliwościom nadać trzeba cechę niedających się usunąć, a te zgodnie z art. 5 § 2 kpk rozstrzygnąć należy na korzyść oskarżonego, a czego konsekwencją jest uniewinnienie J. W. od popełnienia zarzuconych mu czynów”. Z tymi stwierdzeniami nie zgodził się prokurator podnosząc w apelacji, iż „ fakt zbycia praw i obowiązków, które oskarżony wykonywał na rzecz spółki nie zwolnił go z obowiązku posiadania oryginałów czy kopii faktur dokumentujących zdarzenia gospodarcze”. Zdaniem Sądu Okręgowego, rzetelna ocena zasadności zaprezentowanych rozważań wymaga uprzedniego wyjaśnienia pewnych nieścisłości, które zostały wprowadzone do sprawy poprzez błędny opis czynów zarzuconych aktem oskarżenia, a które następnie nie zostały wyeliminowane przez Sąd Rejonowy. Otóż zgodnie z aktem oskarżenia, J. W. dopuścił się zarzuconych mu czynów jako komandytariusz (...) sp. z o.o. spółki komandytowej. Tymczasem zgodnie z regulacją zawartą w KSH oraz umowie spółki komandytowej (k. 199-201) uprawnionym do reprezentowania spółki jest komplementariusz lub pełnomocnik (§ 10 ust. 1 umowy), zaś uprawnionym do prowadzenia spraw spółki wyłącznie komplementariusz (§ 11 ust. 1 umowy). Oskarżony był uprawniony i zobowiązany do prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz jej reprezentowania (np. wobec urzędu skarbowego) jednakże nie jako jeden z dwóch komandytariuszy, lecz jako prezes zarządu (...) sp. z o.o., ponieważ to ta spółka pełniła rolę komplementariusza spółki (§ 8 umowy). Ta uwaga ma istotne znaczenie w sprawie, gdyż to po stronie komplementariusza istniał obowiązek prowadzenia rachunkowości spółki komandytowej, w tym obowiązek przechowywania dokumentacji księgowej. Trafnie wskazuje prokurator w apelacji, iż obowiązek przechowywania ewidencji prowadzonych dla celów rozliczenia podatku VAT oraz wszystkich związanych z tym dokumentów, w tym faktur VAT, wynika z przepisu art. 112 i 112a ustawy o podatku od towarów i usług. Dodatkowo, obowiązek przechowywania dowodów księgowych wynika także z ustawy o rachunkowości, w tym z art. 11 i art. 73 tej ustawy, z którego wynika, że co do zasady księgi rachunkowe i dowody księgowe przechowuje się w siedzibie jednostki, która w przypadku spółki komandytowej mieściła się Ż.. Na podstawie tych przepisów należało przyjąć, że to na oskarżonym jako prezesie zarządu spółki będącej komplementariuszem spółki komandytowej spoczywał obowiązek prowadzenia księgowości spółki, gromadzenia i przechowywania dokumentacji księgowej, w tym faktur, oraz obowiązek wydania tej dokumentacji na potrzeby przeprowadzonej kontroli skarbowej. Co także istotne, dla tych rozważań nie ma żadnego znaczenia prawnego fakt zawarcia przez oskarżonego umowy z dnia 31 maja 2019r. o zbyciu ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej (k. 166-167). Otóż mocą tej umowy J. W. sprzedał S. B. ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej przysługujących oskarżonemu jako komandytariuszowi. Wprawdzie z zapisu tej umowy wynika, że z chwilą wystąpienia ze spółki (...) nie będzie już zobowiązany w jakikolwiek sposób wobec spółki (§ 1 ust. 4 umowy), to jednak zapis ten dotyczy zobowiązań J. W. jako komandytariusza spółki. Uzasadnione wątpliwości budzi także to, że oskarżony zgodnie z okazanymi uchwałami (k. 178) od 05 października 2018r. nie pełnił już funkcji prezesa zarządu (...) sp. z o.o., gdyż Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki w osobie oskarżonego podjęło uchwałę o odwołaniu J. W. z tej funkcji i powołało R. M. na prezesa zarządu spółki. To na tę okoliczność powołał się oskarżony w dniu 17 maja 2019r. w rozmowie telefonicznej z kontrolerem skarbowym A. R.. Zdaniem Sądu Okręgowego, okoliczności sprzedaży przez J. W. udziału w spółce komandytowej oraz odwołanie go z funkcji prezesa zarządu spółki z o.o. nie uzasadniały rzekomego przekazania przez J. W. całej dokumentacji finansowej spółki pełnomocnikowi S. B., gdyż obywatelka Ukrainy nie objęła w spółce roli komplementariusza i nie była – zgodnie z umową spółki – zobowiązana do prowadzenia spraw spółki, w tym do prowadzenia rachunkowości spółki. Zdaniem Sądu Okręgowego, okoliczności sprzedaży udziału w spółce komandytowej przez oskarżonego i wybranie cudzoziemca (o nieustalonej tożsamości) na prezesa zarządu spółki z o.o. wskazują, że oskarżony w ten sposób znalazł sposób na to, aby uniknąć okazania dokumentacji księgowej kontrolerom z urzędu skarbowego. Zestawienie dat wskazuje, że oskarżony działając z zamiarem bezpośrednim podjął działania zmierzające do utrudnienia przeprowadzenia kontroli podatkowej co pozostaje w jawnej sprzeczności z twierdzeniami oskarżonego, iż od początku współdziałał z kontrolerami w celu wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy. Z zeznań A. R. wynika bowiem, że oskarżony od 17 maja 2019r. wiedział o wszczęciu kontroli wobec spółki komandytowej, a mimo to nie powstrzymał się przed przekazaniem tej dokumentacji pełnomocnikowi S. B., bez sporządzenia kopii dokumentacji księgowej na potrzeby kontroli. Należy zwrócić uwagę, że mimo powołania R. M. na prezesa zarządu, nadal nie zmieniła się siedziba spółki z o.o., a w konsekwencji spółki komandytowej, która niezmiennie nawet w 2023r. mieściła się w Ż., przy ul. (...), a zatem w miejscu zamieszkania matki oskarżonego. Co istotne dla oceny postępowania oskarżonego, J. W. został wezwany do wskazania danych teleadresowych nowego prezesa zarządu spółki z o.o., lecz nie wywiązał się z tego obowiązku. Reasumując, okoliczności sprawy wskazują, że oskarżony swym zachowaniem doprowadził do ukrycia przed kontrolerami skarbowymi dokumentacji rachunkowej spółki komandytowej utrudniając poczynienie pełnych ustaleń w sprawie w zakresie rzetelności faktur VAT wystawionych przez spółkę (...).

- kolejnym zagadnieniem w przedmiotowej sprawie jest prawnokarna ocena sytuacji, gdy podatnik posługuje się fakturą, która dotyczy nieistniejącego zdarzenia gospodarczego. Jak bowiem wynika z ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji, (...) sp. z o.o. żadnej działalności gospodarczej nie prowadziła, jej działania były jedynie pozorowane”, „a w badanym okresie wystawiała szereg faktur dokumentujących fikcyjne zdarzenia gospodarcze, a sama firma miała charakter bufora”. Zgodzić się należy z prokuratorem, iż na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane. Należy podkreślić za prokuratorem, że „ fakt wystawienia faktury przez podmiot, który nie dostarczył rzeczywiście towaru, a jedynie firmuje dostawy, nie daje odbiorcy tej faktury prawa do odliczenia podatku, ponieważ faktura powinna odzwierciedlać rzeczywisty przebieg procesów gospodarczych”. Przenosząc te ogólne rozważania na grunt tej sprawy należy uznać, że oskarżony działając w imieniu komplementariusza spółki komandytowej nie miał faktycznych i prawnych podstaw do zaksięgowania przedmiotowych 14 faktur wystawionych przez spółkę (...) w celu obniżenia zobowiązań podatkowych spółki komandytowej, gdyż faktury te nie dotyczyły faktycznych zdarzeń gospodarczych zaistniałych pomiędzy tymi spółkami. Sąd Rejonowy dostrzegając tę okoliczność dał jednak wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, z których wynika, że do wystawienia tych faktur doszło w czasie dokonywania realnych zakupów na rzecz spółki komandytowej w centrum handlowym w W.. Nadto Sąd Rejonowy odwołując się do zasad logiki i doświadczenia życiowego wskazał, że w warunkach działania centrum handlowego w W. niemożliwe było zweryfikowanie, czy podmiot prowadzący dany boks jest tożsamy z tym widniejącym później na fakturze, a zatem oskarżonemu nie można przypisać umyślnego działania wyrażającego się w posłużeniu tymi fakturami. W ocenie Sądu Okręgowego, taki sposób wnioskowania Sądu I instancji jest wynikiem dokonania jednostronnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i uwzględnienia wyłącznie okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego. Tymczasem, jak wyżej wskazano, dokumentacja księgowa spółki zaginęła w czasie prowadzenia kontroli skarbowej w spółce w okolicznościach budzących wątpliwości. Nadto z pierwszych zeznań świadka A. C. wynika wprost, że świadek „ nie kojarzy firmy o nazwie (...) i nie pamięta, aby nawiązywał jakieś kontakty z tą firmą” (k. 311) mimo, że zajmował się w spółce dostarczaniem księgowej dokumentów zakupowych i sprzedażowych związanych z transakcjami firmy. Wprawdzie w kolejnych zeznaniach świadek przypomniał sobie o tym, że współpracował z tą spółką, to jednak zmiana zeznań w tym aspekcie wskazuje na to, że zeznania świadka zostały dostosowane do linii obrony oskarżonego. Za pozbawione wiarygodności należy ocenić także zeznania w części, z której wynika, że zapłata za pobrany towar odbywała się w formie gotówkowej. Otóż z rejestru zakupów wynika, iż należności dla spółki (...) wynikające z wystawionych faktur zazwyczaj przekraczały kwotę 10.000 zł, zaś łączna kwota do zapłaty z tych faktur wyniosła 153.969, 76 zł, w tym 102.449,76 zł w styczniu 2017r. Gdyby istotnie A. C. lub inny nieustalony pracownik spółki komandytowej dokonywał zakupów w W. za gotówkę, to wówczas ten fakt miałby odzwierciedlenie w rachunkach bankowych prowadzonych na rzecz spółki komandytowej. Tymczasem z historii obu rachunków bankowych (k. 90-115, k. 121-131) nie wynika, aby w dniach poprzedzających wystawienie kolejnych faktur przez spółkę (...) dokonywano wypłaty gotówki na opłacenie tych faktur. Z tych powodów Sąd Okręgowy prezentuje stanowisko, iż nie miały miejsca zakupy towarów na rzecz spółki komandytowej objęte fakturami wystawionymi na dane spółki (...), a w konsekwencji oskarżony działając w zamiarze bezpośrednim posłużył się tymi nierzetelnymi fakturami.

- kolejnym aspektem sprawy jest ujawnienie w toku kontroli skarbowej nieopodatkowanych przychodów spółki komandytowej. Jak obliczyli kontrolerzy, w okresie od 01 stycznia do 28 lutego 2017r. na rachunki bankowe spółki komandytowej wpłynęła łączna kwota 176.083,82 zł (w tym w styczniu 118.458,28 zł, zaś w lutym 57.625,54 zł), która nie została udokumentowana paragonami czy fakturami. Sąd Rejonowy, dając wiarę wyjaśnieniom oskarżonego, w swych rozważaniach przyjął, iż powyższa kwota stanowiła sumę wpłat od firm kurierskich dokonywanych w ramach prowadzonej przez spółkę komandytową działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu jako broker usług kurierskich. Sąd Rejonowy bez przeprowadzenia w tym zakresie jakiegokolwiek postępowania dowodowego uznał, że „ całkowicie logiczne wydają się wyjaśnienia oskarżonego w zakresie powodów leżących u podstaw zaniechania ewidencjonowania tych wpłat jako przychodu spółki”. Zdumiewające w tym kontekście jest stwierdzenie Sądu, iż wątpliwości w tym zakresie mogłyby zostać usunięte poprzez weryfikację dokumentacji z prowadzonej działalności kurierskiej, lecz z uwagi na przekazanie dokumentacji księgowej spółki komandytowej Sąd rozstrzygnął tę wątpliwość poprzez art. 5 § 2 kpk na korzyść oskarżonego. Tymczasem na podstawie wyciągu z rachunków bankowych spółki komandytowej możliwe jest zwrócenie się do firm kurierskich z zapytaniem o to, czy spółka komandytowa nawiązała współpracę z tymi firmami w celu realizowania usług kurierskich jako broker oraz o wyjaśnienie okoliczności dokonania konkretnych przelewów od tych firm kurierskich na rachunki bankowe spółki komandytowej. Sąd Okręgowy oceniając wiarygodność wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie uznał, odmiennie niż Sąd I instancji, iż także w tej części wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na walor wiarygodności. Otóż oskarżony opisując okoliczności prowadzenia działalności brokerskiej podał, że po wpłynięciu pieniędzy od firmy kurierskiej na rachunek bankowy spółki dokonywano wypłaty tej kwoty w gotówce i następnie zanoszono gotówkę docelowemu klientowi. Jednakże te słowa nie znajdują potwierdzenia w historii rachunku bankowego, gdyż nie ma w tej historii takich korelacji, iż po wpłynięciu danej kwoty od firmy kurierskiej, następnie ta sama kwota wypłacana była w W. w gotówce. (...) spółka komandytowa jako płatnik podatku dochodowego i podatku VAT powinna, przy prowadzeniu takiej działalności gospodarczej, wykazywać przychód osiągnięty z prowadzenia działalności brokerskiej, a tymczasem z żadnych dokumentów zgromadzonych w sprawie, w tym rejestrów przedstawionych przez księgową B. S., nie wynika, aby takie przychody były rejestrowane. Tymczasem w swoich wyjaśnieniach oskarżonych przyznał, że na każdej takiej transakcji zarabiano 20 zł. Z tych powodów należy przychylić się do wniosków kontroli skarbowej, z której wynika, że oskarżony działając jako prezes zarządu spółki będącej komplementariuszem spółki komandytowej dopuścił do niezaewidencjonowania przychodu ze sprzedaży towarów i usług w łącznej kwocie 176.083,82 zł.

Wniosek

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Garwolinie

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

przedstawiona powyżej argumentacja stanowi dostateczną podstawę do przyjęcia, iż oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona wszystkich zarzuconych mu czynów, których dopuścił się w zamiarze bezpośrednim. Jednakże z uwagi na zakaz wynikający z art. 454 § 1 kpk Sąd Okręgowy nie mógł zmienić wyroku poprzez skazanie oskarżonego, zatem był zobowiązany do uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 kpk

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 kpk

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 kpk

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

☒ art. 454 § 1 kpk

Zwięźle o powodach uchylenia

oskarżony swym zachowaniem wyczerpał znamiona wszystkich zarzuconych mu czynów, których dopuścił się w zamiarze bezpośrednim, jednakże z uwagi na zakaz wynikający z art. 454 § 1 kpk Sąd Okręgowy nie mógł zmienić wyroku poprzez skazanie oskarżonego, zatem był zobowiązany do uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania

Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe jedynie w części, tj. przeprowadzi bezpośrednio na rozprawie jedynie te dowody, których treść ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Z tych powodów Sąd odstąpi od bezpośredniego ponownego przesłuchania N. M. L., B. S., P. W., M. A. i A. R., poprzestając na ujawnieniu protokołów przesłuchania tych świadków (art. 442 § 2 kpk). Istotne jest jednak podjęcie inicjatywy dowodowej w celu ustalenia tożsamości S. B. i R. M. w celu przeprowadzenia dowodu z ich przesłuchania w charakterze świadków na okoliczność ich związku z przedmiotową sprawą, w tym zakupu udziałów w spółce komandytowej i prowadzenia spraw spółki z o.o., gdyż dowody te będą przydatne do ustalenia wiarygodności wyjaśnień oskarżonego co do okoliczności przekazania udziałów w spółce komandytowej i odwołania z funkcji prezesa zarządu spółki z o.o. Dodatkowo niezbędne w tej sprawie będzie zwrócenie się do firm kurierskich K- (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o. i Poczta Polska z zapytaniem, czy spółka komandytowa miała nawiązaną umowę z tymi firmami w celu świadczenia usług brokera usług kurierskich oraz w celu wyjaśnienia powodów, dla których te firmy dokonywały przelewów na konta bankowe spółki komandytowej. Zdaniem Sądu Okręgowego, treść tytułów przelewów bankowych wskazuje, że kwoty przekazywane przez te firmy kurierskie miały związek ze sprzedażą przez spółkę komandytową towarów pod nazwą sklepu internetowego „multibest” oraz „sklep-bestpost”. Następnie, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd Rejonowy uwzględni powyższe rozważania Sądu Okręgowego, wydając kończące orzeczenie w sprawie.

Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy nie orzekł o kosztach procesu z uwagi na kasatoryjny charakter wydanego wyroku

PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana