Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SO Agnieszka Karłowicz

Sędziowie:

SO Agata Kowalska

SR del. Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

stażysta Kinga Łempicka

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 810/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 9 października 2024 r., sygn. akt II K 191/24

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

--------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

-------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

------------------------------------

------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut z apelacji prokuratora

3.1.

zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec A. K. kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności w stosunku do ilości popełnionych przestępstw, za które orzekane kary pozbawienia wolności zostały połączone węzłem kary łącznej, częstotliwości popełnieniach przestępstw oraz wobec braku pozytywnej prognozy kryminologicznej wynikającej ze skazania A. K. za koleje przestępstwa, co powoduje iż kara łączna orzeczona w takim wymiarze nie spełni swoich celów zapobiegawczych w stosunku do skazanego

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut podniesiony przez prokuratora okazał się zasadny, wobec czego zasłużył na uwzględnienie.

- na wstępie niniejszych rozważań nadmienić należy, iż przesłanka rażącej niewspółmierności kary (w tym wypadku kary łącznej) jest spełniona tylko wówczas, jeżeli z punktu widzenia nie tylko zainteresowanej strony procesowej, ale i ogółu społeczeństwa, orzeczona kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość bądź przeciwnie – jest karą zbyt łagodną, która nie zdoła spełnić swych ustawowych celów. Nie chodzi przy tym o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, czyli niewspółmierną w stopniu niedającym się wręcz zaakceptować. Pojęcie rażącej niewspółmierności oznacza zatem znaczną dysproporcję między karą wymierzoną, a karą sprawiedliwą, zasłużoną, która powinna zostać wymierzona w wyniku prawidłowego zastosowania dyrektyw sądowego wymiaru kary oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo.

- uzupełniając powyższe dywagacje natury teoretycznej dodać należy, iż zgodnie z treścią art. 86 kk sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 30 lat pozbawienia wolności. Karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Wobec obowiązujących przepisów karnomaterialnych orzeczona względem skazanego A. K. kara łączna pozbawienia wolności winna zatem stanowić wynik połączenia czterech wskazanych przez Sąd merytoryczny kar jednostkowych, w świetle których granice tejże kary łącznej, przy uwzględnieniu treści art. 86 § 1 kk, określającą zasadę, że minimalna kara łączna musi być wyższa o co najmniej miesiąc od najwyższej z orzeczonych kar jednostkowych za pozostające w zbiegu przestępstwa do ich sumy, granica kary łącznej pozbawienia wolności w przedmiotowej sprawie zawierałaby się w przedziale od 2 lat i 4 miesięcy do 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

- analizując tę materię nie należy przy tym tracić z pola widzenia, iż indywidualizacja kary łącznej w każdym konkretnym przypadku należy do ferującego wyrok Sądu, który poza stosowaniem ogólnych dyrektyw i zasad wymiaru kary, uwzględnieniem oceny całokształtu czynów przestępnych i podmiotowo-przedmiotowych relacji między nimi, winien mieć na uwadze okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym, jak i społecznym aspekcie.

- przenosząc te uwagi o charakterze ogólnym na kanwę przedmiotowej sprawy wyraźnie zaakcentować należy, iż występujące w sprawie okoliczności dotyczące A. K. nakazywały przyjąć, że orzeczona w pierwszoinstancyjnym postępowaniu kara łączna 5 lat pozbawienia wolności nosiła cechy rażącej łagodności, co spowodowało wydanie przez Sąd Okręgowy orzeczenia reformatoryjnego. W ocenie Sądu Odwoławczego, analogicznie uznać należy, iż sankcja karna zaproponowana przez Sąd meriti nie spełniłaby swoich celów w zakresie społecznego oraz indywidualnego oddziaływania. Tym samym, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż Sąd Rejonowy, pomimo przeprowadzenia postępowania przeciwko skazanemu w sposób prawidłowy, niewłaściwie uwzględnił wszystkie okoliczności wynikające z kodeksowych dyrektyw wymiaru kary łącznej, wyrażone w art. 85a kk, przyjmując, iż dają one podstawy do wymierzenia jej w oparciu o zasadę wyśrodkowanej asperacji, podczas gdy okoliczności przedmiotowej sprawy wskazywały, iż bardziej celowym byłoby zastosowanie tożsamego modelu łączenia kar, jednakże zdecydowanie zbliżonego do bardziej rygorystycznej reguły jaką stanowi tzw. kumulacja kar.

- nadto wyraźnie należy zaznaczyć, iż Sąd Okręgowy w zupełności podzielił deliberacje oskarżyciela publicznego co do rangi i znaczenia okoliczności obciążających skazanego, w szczególności jego negatywnych właściwości i warunków osobistych oraz ilości popełnionych przez niego przestępstw o znacznym stopniu ich społecznej szkodliwości, które to przesłanki Sąd pierwszej instancji zlekceważył. Tutaj przypomnieć należy, iż A. K. w przeszłości dopuszczał się przestępstw stypizowanych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii, a także godzących w wolność seksualną i obyczajność. Słusznie zwrócił uwagę prokurator, iż w przeszłości A. K. była wielokrotnie karany na przestępstwa narkotykowe. Powyższe świadczy o swego rodzaju specjalizacji skazanego w popełnieniu przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i czynieniu sobie z ich popełnienia źródła dochodu. Okoliczność ta zdecydowanie jest czynnikiem przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej w surowszym wymiarze. Podnieść należy nadto, iż część z przestępstw A. K. popełnił z udziałem osób małoletnich, udzielając środków odurzających oraz utrwalając treści pornograficzne z ich udziałem, co świadczy o wysokim stopniu demoralizacji skazanego, a to z kolei również przemawia za surowszym wymiarem kary łącznej. W zaistniałej sytuacji przyznać należy, iż orzeczenie wobec takiego typu sprawcy jakim jest A. K. kary łącznej w wymiarze 5 lat winno być utożsamiane jako obdarzenie skazanego swego rodzaju nieuzasadnioną premią.

- wreszcie nie należy tracić z pola widzenia postawy prezentowanej przez skazanego po osadzeniu w zakładzie karnym. W tym zakresie nie należy pomijać, że istotnie, opinia o A. K. była zasadniczo pozytywna, jednakże w obliczu tego, że skazany dotychczas nie wykazywał zaangażowania i zainteresowania programami resocjalizacyjnymi oraz jego dotychczasowa postawa i zachowanie nie kwalifikują go do korzystania z najwyższych form nagród, a ponadto w stopniu umiarkowanym przestrzega porządku wewnętrznego i regulaminu, nie należało jej nadawać nadmiernego znaczenia. Skazany w trakcie odbywania kary nie wykazał się żadną ponadprzeciętną postawą, którą zasłużyłby sobie na tak łagodny wymiar kary łącznej jak ten w wydaniu Sądu pierwszej instancji.

- z tych względów Sąd Okręgowy został zobligowany do podjęcia ingerencji w treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez podwyższenie orzeczonej wobec skazanego kary łącznej zgodnie z postulatem oskarżyciela publicznego. Ten bowiem w sposób kompleksowy wykazał niewspółmierność orzeczonej w pierwszoinstancyjnym postępowaniu sankcji, przekonująco wykazując z jakich powodów ta nie powinna się ostać. Stąd, w ocenie Sądu Okręgowego, to orzeczenie wobec A. K. kary łącznej w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności spełni swe ustawowe cele, będąc jednocześnie karą słuszną i sprawiedliwą. Zdaniem Sądu Okręgowego, wnioskowana przez prokuratora kara w maksymalnym jej wymiarze, tj. 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności byłaby karą nadmiernie surową.

Wniosek

wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku łącznego w jego punkcie II poprzez orzeczenie wobec A. K. kary łącznej 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zasadność zarzutu prokuratora skutkowała częściową zasadnością wniosku; Sąd Okręgowy podzielając stanowisko skarżącego podwyższył wymiar zasądzonej wobec skazanego kary łącznej, jednakże postulowane przez prokuratora orzeczenie wobec A. K. kary łącznej 7 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności w ocenie Sądu Okręgowego jawi się jako rozstrzygnięcie rażąco surowe.

Lp.

Zarzut z apelacji obrońcy skazanego

3.2.

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść i polegającego na uznaniu, iż w sprawie niniejszej wymiar kary łącznej pozbawienia wolności jaka winna zostać wymierzona w stosunku do skazanego wynoszący 5 lat odpowiada sądowym dyrektywom wymiaru kary pomimo, iż szereg okoliczności dotyczących warunków i właściwości osobistych skazanego oraz sposobu w jaki w/w funkcjonuje w warunkach izolacji penitencjarnej przemawia za tezą, iż wymiar kary łącznej pozbawienia wolności winien oscylować wokół ustawowego minimum.

- zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) kary orzeczonej wobec skazanego A. K. polegającej na wymierzeniu mu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 5 lat, co stoi w sprzeczności z dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzuty wywiedzione przez obrońcę skazanego okazały się być pozbawione zasadności.

- na wstępie niniejszych rozważań stwierdzić należy, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił, jakie wyroki skazujące zapadły w stosunku do skazanego A. K. i zgromadził niezbędne dla rozstrzygnięcia sprawy dowody, w tym dane o pobytach skazanego w jednostkach penitencjarnych, opinie o skazanym oraz informacje o zapadłych prawomocnych orzeczeniach, czy odpisy poszczególnych wyroków. Zatem odnosząc się do apelacji obrońcy skazanego podkreślić trzeba, że jej autor nie kwestionował sposobu połączenia kar w zaskarżonym wyroku łącznym ani też zastosowanego reżimu prawnego, określającego podstawy i rozmiar kary łącznej orzekanej w wyroku łącznym, jak i pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyroku, koncentrując się jedynie na zarzucie błędu w ustaleniach faktycznych oraz wynikającej z tego rażącej niewspółmierności wymierzonej przez Sąd Rejonowy kary łącznej pozbawienia wolności, co determinowało zakres poniższych wywodów.

- otwierając tę cześć rozważań wyraźnie zaznaczyć należy, iż zaprezentowane w części powyżej rozważania Sądu Okręgowego dotyczące rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec A. K. sankcji karnej w odniesieniu do zarzutu obrony pozostają aktualne. Skoro bowiem kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia doprowadziła Sąd Odwoławczy do przekonania, iż orzeczona względem skazanego kara łączna cechowała się rażącą łagodnością i jako taka nie mogła się ostać, to tym bardziej niesłusznym byłoby jej złagodzenie – zgodnie z oczekiwaniem obrońcy.

- w tym miejscu podkreślić należy, co również wydaje się znamienne z punku widzenia zarzutu skarżącego obrońcy, że obowiązujące przepisy prawa nie wprowadzają automatyzmu w zakresie kształtowania kary łącznej i nie dają podstaw w każdej sytuacji do zastosowania czy to zasady pełnej absorpcji (bądź asperacji zbliżonej do absorpcji), czy też pełnej kumulacji. W orzecznictwie i doktrynie od dawna ugruntowany jest pogląd, że im bliższe są związki czasowe i rodzajowe pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami, tym bardziej wskazane jest zastosowanie przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, natomiast im związki te są odleglejsze, tym pełniejsze winno być zastosowanie zasady kumulacji. Jednakże wskazana wytyczna również nie obliguje kształtującego karę łączną Sądu do bezrefleksyjnego stosowania którejś ze wspomnianych metod tylko ze względu na rodzajowość przypisanych danemu skazanemu czynów. Wręcz przeciwnie – rzeczona rodzajowość jest tylko jedną ze składowych elementów istotnych dla oceny, która z metod łączenia kar winna mieć zastosowanie na gruncie konkretnej sprawy. Innymi słowy, czyniąc ustalenia tego rodzaju nie należy bazować wyłącznie na tej przesłance z pominięciem tła sytuacyjnego danej sprawy, zwłaszcza okoliczności dotyczących osoby sprawcy, gdyż działanie zgodnie z tak nakreślonym schematem wiązałoby się ze swego rodzaju brakiem obiektywizmu.

- obrońca skazanego zdaje się nie dostrzegać, że wyrok łączny jest instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, a nie służyć wyłącznie poprawie sytuacji skazanego. Dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (por. postanowienie SN z 22 września 2016 r., III KK 140/16, LEX nr 2142559).

- skarżący uzasadniając podniesione zarzuty zwraca uwagę na treść opinii o skazanym, jednak dokładna analiza treści wyżej wspomnianej opinii penitencjarnej świadczy jedynie o tym, że skazany w stopniu umiarkowanym przestrzega porządku wewnętrznego i regulaminu zakładu karnego. Obrońca ponadto podkreśla, że skazany nie generuje problemów, natomiast z orzecznictwa wyłania się silny pogląd, który Sąd Okręgowy w niniejszym składzie aprobuje, że bezproblemowe funkcjonowanie w warunkach więziennych powinno być normą i wcale nie skutkuje koniecznością znacznego obniżenia kary łącznej (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 25 stycznia 2018 r., sygn. II AKa 215/17, Legalis Numer 1743532).

- mając na względzie powyższe rozważania, Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska obrońcy, że wymiar kary łącznej pozbawienia wolności winien oscylować wokół ustawowego minimum, a tym bardziej, mając na względzie rozważania z punktu 3.1 tabelarycznego uzasadnienia, Sąd Okręgowy nie może podzielić stanowiska obrońcy, że orzeczona przez Sąd meriti łączna kara pozbawienia wolności w wymiarze 5 lat jest rażąco surowa.

Wniosek

wniosek o:

- zmianę zaskarżonego wyroku w części wskazanej powyżej poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze trzech lat i sześciu miesięcy,

ewentualnie

- uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

wobec bezzasadności wywiedzionych zarzutów, na uwzględnienie nie zasłużyły sformułowane przez obrońcę wnioski apelacyjne

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

wymiar kary łącznej

Zwięźle o powodach zmiany

wobec zasadności zarzutu wyprowadzonego przez prokuratora, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok poprzez podwyższenie wymierzonej skazanemu łącznej kary pozbawienia wolności do 6 lat.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 635 kpk w zw. z art. 627 kpk w zw. z 634 kpk zasądził od skazanego A. K. na rzecz Skarbu Państwa 20 zł wydatków za postępowanie odwoławcze

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana