Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

Sędzia SO Karol Troć

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 811/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Łukowie z dnia 1 września 2022 r. sygn. akt II K 20/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrazy prawa materialnego, tj. art. 178a § 1 kk poprzez niewłaściwe jego zastosowanie polegające na przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa z art. 178a §1 k w sytuacji, gdy z treści sentencji wyroku Sądu I instancji wynika, iż Sąd nie przypisał oskarżonemu kierowania pojazdem na drodze publicznej, które to znamię stanowi niezbędny element przypisanego oskarżonemu przestępstwa, jak również nie wskazuje znamion z jakich popełniono przestępstwo

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwsze kolejności przypomnieć należy, iż przedmiotowy wyrok został wydany w trybie konsensualnym, po uwzględnieniu przez Sąd złożonego na rozprawie głównej wniosku w trybie art. 387 kpk. Powyższe powodowało, że obrońca czy oskarżony nie mogli podnosić zarzutów, dotyczących m.in. błędu w ustaleniach faktycznych. Skarżący nie podnosił też zarzutu obrazy jakichkolwiek przepisów postępowania, z czego wniosek, iż w jego ocenie Sąd procedował w pełni prawidłowo. Nieprawidłowości zaskarżonego wyroku obrońca upatruje natomiast w błędnym sformułowaniu opisu czynu, przypisanego oskarżonemu (bo nie, słusznie zresztą, ustaleń w zakresie tego, jakiego czynu się dopuścił, w tym stopnia społecznej szkodliwości tego czynu czy zawinienia sprawcy, mimo iż w toku procesu składał różne wnioski - dowodowe, które miały doprowadzić do wykazania, że oskarżony był trzeźwy – k. 74 bądź formalne o warunkowe umorzenie postępowania – k. 73). Owa nieprawidłowość opisu czynu miałaby zaś polegać na niezawarciu w nim podstawowych znamion, określonych ustawą i ułomności tak istotnej, że przy braku podstaw do jego zmiany na niekorzyść oskarżonego musiałaby skutkować uniewinnieniem oskarżonego.

O ile można wyobrazić sobie przypadki, gdy wskutek błędu w procedowaniu Sąd nie dokonał ustaleń w zakresie elementów, składających się na znamiona strony podmiotowej czy przedmiotowej i w konsekwencji elementów tych nie mógł zawrzeć w opisie czynu (np. działanie w zamiarze kierunkowym - w celu przywłaszczenia, nabycie kradzionej rzeczy ruchomej w okolicznościach, w których sprawca powinien i mógł przypuszczać, że pochodzi z przestępstwa itd.), o tyle w zakresie występku z art. 178a § 1 kk owe znamiona (poza podmiotem – przestępstwo powszechne i przedmiotem – zdrowie i życie jako dobro chronione) to umyślność (art. 178a § 1 kk w zw. z art. 8 kpk) i prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym (lub wodnym czy powietrznym) w stanie nietrzeźwości (lub pod wpływem środka odurzającego) – art. 178a § 1 kk. Skarżący zauważa, bo przytacza, poglądy wskazujące na to, że znamiona te nie muszą powtarzać dokładnie sformułowań ustawy, zdaje się jednak nie rozumieć ich treści podnosząc, że w jego ocenie „kierować pojazdem” znaczy co innego niż „jechać jako kierujący” (mimo iż formalnie ustawa używa jeszcze innego sformułowania – „prowadzić pojazd”, co bywa przedmiotem równie wyrafinowanych zarzutów - w zakresie czynu zabronionego, polegającego na kierowaniu rowerem w stanie nietrzeźwości, gdzie sprawcy argumentują, że przecież nie prowadzili roweru, tylko na nim jechali). Tymczasem w doktrynie i orzecznictwie wskazuje się na szerokie rozumieniu znamienia prowadzenia pojazdu - „przez prowadzenie pojazdu należy rozumieć każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. W sytuacji gdy pojazd obsługiwany jest przez grupę osób wspólnie wykonujących wspomniane czynności, każdą z nich należy uważać za kierującą pojazdem (por. K. Buchała, Glosa..., s. 832–833; wyrok SN z 5.02.1987 r., V KRN 462/86, OSP 1988/1, poz. 12)”- G. Bogdan [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część I. Komentarz do art. 117-211a , red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2017, art. 178(a).

Podobnie skarżący, choć znów dostrzega, bo cytuje w tym zakresie orzecznictwo, ale zdaje się nie rozumieć (a być może ponownie sięga do kierowania („prowadzenia”) rowerem w stanie po użyciu alkoholu, wymagającego działania „na drodze publicznej”), że będące elementem strony przedmiotowej kierowanie pojazdem w ruchu lądowym nie musi być określone w zakresie typu drogi czy innej powierzchni, na jakiej ruch ten się odbywa. Wskazanie, że oskarżony kierował samochodem w ruchu lądowym, w pełni wyczerpuje znamię ustawowe i skarżący nie może zasadnie twierdzić, że dopiero określenie w opisie czynu, czy chodziło o drogę publiczną, czy może strefę zamieszkania, teren lotniska czy plac budowy, czyniłoby zadość obowiązkowi wskazania w nim wszystkich znamion przestępstwa, wymaganych ustawą. Warto wskazać, że ustalenie to znajduje pełne uzasadnienie w materiale dowodowym, wskazującym na prowadzenie przez oskarżonego, znajdującego się w stanie znacznej nietrzeźwości, pojazdu mechanicznego po drodze krajowej nr (...).

Wniosek

O zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia zarzucanego mu czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu skutkowała nietrafnością wniosku o jakąkolwiek zmianę wyroku, w szczególności poprzez uniewinnienie oskarżonego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość wyroku, tak w części zaskarżonej, jak i w pozostałej, podlegającej ocenie z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność apelacji i brak okoliczności, podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

Zgodnie z treścią art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia apelacji, wniesionej wyłącznie przez oskarżonego (jego obrońcę), koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi skarżący. Na koszty postępowania odwoławczego składają się zaś opłata w wysokości należnej za I instancję oraz ryczałt za doręczenia korespondencji – w kwocie 20 zł.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Całość wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana