Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Paulina Jarczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 815/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 lipca 2022 r. sygn. akt II K 106/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Naruszenie przepisów postępowania zawartych w treści art. 7 kpk, które mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, poprzez dowolną a nie swobodną ocenę materiału dowodowego w postaci:

a)  Wyjaśnień oskarżonego K. R., w zakresie prowadzącym do uznania, ze G. K. dokonał czynów zabronionych z pkt I-XI a/o, podczas gdy z treści składanych przez K. R. na różnych etapach postępowania wyjaśnień wynika, że co do zasady potwierdza i wskazuje on na dokonanie wspólnie z G. K. włamań z pkt III, IV, V, VII, VIII oraz IX a/o, zaś dokonaniu czynu z pkt I a/o od samego początku stanowczo zaprzeczał i brak jest przy tym jakichkolwiek innych dowodów świadczących o dokonaniu przez oskarżonego G. K. bądź K. R. wskazanego wyżej włamania, ponadto K. R. w treści składanych przez siebie zeznań w zakresie okoliczności dotyczących czynu z pkt XI a/o z całą doniosłością zaprzeczył jakoby miały zostać ukradzione jakiekolwiek rowery, zaś co do ewentualnego czynu zabronionego opisanego w pkt II a/o zeznał, iż pamięta jedynie, że jeździł wspólnie z oskarżonym po miejscowości N. lecz nie pamięta i nie jest w stanie określić, czy dokonywali w tej miejscowości z G. K. jakichkolwiek włamań, przy czym złożone przez oskarżonego wyjaśnienia zostały przez Sąd obdarzone wiarą w całości;

b)  Wyjaśnień oskarżonego G. K., w zakresie prowadzącym do uznania, że dokonał on czynów zabronionych z pkt XIII-XV a/o, podczas gdy oskarżony na rozprawie w dniu 23 czerwca 2021 r. nie potwierdził odczytanych mu a składanych na poprzednim etapie postępowania wyjaśnień, wskazując na okoliczności towarzyszące przesłuchaniu oraz pobudki dla których początkowo przyznał się do popełnienia wskazanych wyżej czynów;

c)  Zeznań złożonych przez świadka T. K. (1), prowadzących do uznania, iż przedmiotem czynu zabronionego, opisanego w pkt I a/o była kradzież m.in. kilkuset sztuk części nowych i używanych do samochodów osobowych i dostawczych różnych marek, w tym elementów karoserii, układów zawieszenia, hamulcowych, chłodzenia, elektrycznych, napędowych ,silników, skrzyń biegów oraz wyposażenia wnętrza, a także inne wartościowe przedmioty, których wartość została ostatecznie ustalona na łączną kwotę 112.000,00 zł, w sytuacji gdy zeznania pokrzywdzonego co do zakresu, ilości oraz stanu zużycia ukradzionego mienia nie znajdują odzwierciedlenia w żadnym z innych przeprowadzonych w toku postępowania dowodów, a wręcz stoją one w sprzeczności z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, wobec twierdzeń T. K. (1) jakoby na przedmiotowej posesji, określonej przez świadka R. R. jako niezamieszkała oraz „mocno zarośnięta tak zwanym barszczem Sosnowskiego”, na której „stoją stare wraki samochodów” przechowywał on tak dużą ilość wartościowych ruchomości, w tym w przeważającej części nowych i nieużywanych części samochodowych w postaci układów zawieszenia, hamulcowych, chłodzenia, elektrycznych, napędowych, silników, skrzyń biegów oraz wyposażenia wnętrza, nie dbając przy tym o żadne większe zabezpieczenia posesji oraz odwiedzając ją jedynie kilka razy do roku, jak również w zakresie dotyczącym wyjaśnień pokrzywdzonego co do źródła pochodzenia wskazanych wyżej części samochodowych, określonych przez niego jako pochodzące z zamkniętej około roku 2012 działalności gospodarczej, której to fakt prowadzenia nie został w żaden sposób udowodniony, ani nawet uprawdopodobniony, zaś fakt ewentualnego przechowywania przez okres przeszło 6 lat nowych i nieużywanych części samochodowych do różnych modeli pojazdów o dużej wartości, nadających się do wykorzystania lub odsprzedaży uznać należy na sprzeczny z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego;

d)  Zeznań złożonych przez świadków w osobach R. R. oraz W. K., poprzez uznanie ich za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów, a tym, samym pominięcie istotnych okoliczności oraz nasuwających się z treści ich zezna wątpliwości dotyczących przedmiotu ewentualnego czynu zabronionego opisanego w pkt I a/o, z uwagi na bezwarunkowe uznanie, że z posesji należącej do pokrzywdzonego T. K. (1) dokonano kradzieży m.in. kilkuset sztuk części nowych i używanych do samochodów osobowych i dostawczych różnych marek, w tym elementów karoserii, układów zawieszenia, hamulcowych, chłodzenia, elektrycznych, napędowych ,silników, skrzyń biegów oraz wyposażenia wnętrza, podczas gdy z zeznań złożonych przez W. K. wynika, że na przedmiotowej posesji T. K. (1) trzymał „jakieś stare części od samochodów” i świadek co do zasady nie ma co prawda wiedzy o tym jakie dokładnie były to części, ale „na pewno były stare”, a ponadto pokrzywdzony odwiedzał tą posesję jedynie raz lub dwa razy w roku, nikt tej posesji nie kosił i była ona porośnięta, co potwierdzone zostało również w treści zeznań R. R., zaś powyższe okoliczności prowadzą do uznania, że pokrzywdzony w zasadzie nie dbał o wskazaną wyżej posesję, rzadko ją odwiedzał, nie wprowadził żadnych dodatkowych zabezpieczeń, zaś na zewnątrz stały stare wraki samochodów, co stoi w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego w zakresie uznania, że pokrzywdzony przechowywał na przedmiotowej posesji tak dużą ilość tak wartościowych ruchomości, w tym w przeważającej części nowych i używanych do samochodów osobowych i dostawczych różnych marek, w tym elementów karoserii, układów zawieszenia, hamulcowych, chłodzenia, elektrycznych, napędowych, silników, skrzyń biegów oraz wyposażenia wnętrza.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy nie zasługiwała na uwzględnienie. Kontrola odwoławcza nie wykazała, aby Sąd Rejonowy naruszył w przedmiotowej sprawie przepis art. 7 kpk dokonując oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i by ocena ta była dowolna. Sąd I instancji odniósł się kompleksowo do dowodów zawartych w aktach sprawy, analizując je we wzajemnym powiązaniu, a następnie przekonująco argumentując swoje stanowisko i ocenę dowodów, która była kanwą poczynionych przez ten sąd ustaleń. W uzasadnieniu złożonej apelacji obrońca oskarżonego nie przedstawił przekonujących kontrargumentów wobec tych wyrażonych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Autor apelacji skupił się na swoistym atomizowaniu dowodów, z podkreśleniem tego co było dla oskarżonego korzystne, pomijając zaś kwestie go obciążające. W przedmiotowej sprawie Sąd Rejonowy dysponował, poza materiałem osobowym w postaci wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadków także dowodami w postaci opinii mechanoskopijnej oraz opinii z zakresu badań DNA, protokołami przeszukania, protokołami oględzin zabezpieczonego mienia, jak również protokołami okazania. Okoliczności poszczególnych włamań przedstawione w pozytywnie ocenionych wyjaśnieniach oskarżonego K. R., których skarżący obrońca co do zasady nie kwestionował, znalazły potwierdzenie w tych przeprowadzonych w sprawie dowodach, w tym także eksperymencie procesowym, podczas którego K. R. wskazał miejscowości, jak również budynki, w których dokonali wraz z G. K. poszczególnych włamań oraz istotne okoliczności popełnienia tych czynów. Przy ocenie zgromadzonych dowodów należało także uwzględnić istotną okoliczność dotyczącą czasu popełnienia poszczególnych przestępstw oraz bliskiej odległości pomiędzy poszczególnymi miejscowościami, w których ich dokonano. Z relacji oskarżonego R. wynika, że w ustalonym okresie dokonywał on wielu włamań wspólnie i w porozumieniu z G. K. i pewnych okoliczności i szczegółów z uwagi na ilość zdarzeń i jego podrzędną rolę w ich dokonaniu nie pamiętał. Uzupełnieniem jego relacji są w sprawie chociażby przytoczone już opinie biegłych - z zakresu badań DNA oraz opinia mechanoskopijna, które kategorycznie i jednoznacznie wskazują na ujawnienie śladów biologicznych pochodzących od oskarżonego G. K. na kombinerkach i nakrętce ujawnionych na miejscu kradzieży z włamaniem do garażu w miejscowości Ż. 76 na szkodę A. Z. (czyn z pkt IX a/o), z korpusu kłódki z miejsca kradzieży z włamaniem do garażu w K. przy ul. (...) na szkodę P. R. (czyn z pkt XV a/o) oraz z uchwytu kombinerek z miejsca kradzieży z włamaniem do budynków gospodarczych w K. ul. (...) na szkodę Z. W. (czyn z pkt VIII a/o), a ponadto opinii z zakresu badań mechanoskopijnych, która wykazała, iż ślady cięć zabezpieczone z fragmentu przewodu miedzianego ze śladami przecięcia zabezpieczonego z miejsca kradzieży z włamaniem do budynku gospodarczego w miejscowości (...) na szkodę T. J. (czyn z pkt III a/o), ze skobla ze śladami przecięcia oraz ogniwa łańcucha ze śladami przecięcia zabezpieczonych z miejsca kradzieży z włamaniem do budynków gospodarczych w miejscowości N. na szkodę S. R. (czyn z pkt II a/o), fragmentu kabłąka kłódki z plastikową osłoną ze śladami przecięć oraz kłódki z przeciętym kabłąkiem zabezpieczonych z miejsca kradzieży z włamaniem do niezamieszkałego domu i stodoły w miejscowości (...) na szkodę T. K. (1) (czyn z pkt I a/o) oraz z fragmentu drutu ze śladami cięcia zabezpieczonego z miejsca kradzieży z włamaniem na działce budowlanej nr (...) w miejscowości S. na szkodę D. K. (czyn z pkt X a/o) pochodzą od tych samych nożyc do cięcia prętów. Wnioski zawarte w opinii mechanoskopijnej, nie wskazują zatem, wbrew twierdzeniom zawartym w uzasadnieniu złożonego środka odwoławczego na typowe działanie sprawcy tego typu przestępstw, ale na użycie podczas wskazanych kradzieży z włamaniem tego samego narzędzia w postaci nożyc do cięcia prętów. Skoro zatem tego samego narzędzia użyto podczas popełnienia przestępstwa w miejscowości R., którego nie kwestionował skarżący obrońca i którego szczegóły opisał w swoich wyjaśnieniach K. R. oraz podczas zdarzeń w miejscowości Ż. oraz N., przyjąć należy, że dokonał ich G. K., który zgodnie z wyjaśnieniami K. R. przełamywał zabezpieczenia celem dokonania kradzieży. W związku z tym za pozbawione racji uznać należy twierdzenia obrońcy G. K., jakoby w sprawie brak było jakichkolwiek przekonujących dowodów na popełnienie przez tegoż oskarżonego czynów z pkt I, II, X i XV aktu oskarżenia. Odnosząc się do zakwestionowanej przez skarżącego oceny wyjaśnień K. R. w odniesieniu do czynu z pkt XI aktu oskarżenia i przytoczonego w treści zarzutu stwierdzenia, iż „z całą doniosłością zaprzeczył, aby miały zostać ukradzione jakiekolwiek rowery”, zaznaczyć należy, że oskarżony ten wskazał, że G. K. „przy nim nie kradł żadnych rowerów, zabrał jakieś zdalnie sterowane samochodziki” (k.1074), potwierdzając tym samym fakt dokonania tego czynu, do którego popełnienia przyznał się także G. K., opisując szczegóły jego dokonania (k.393). Ponadto część przedmiotów skradzionych na szkodę K. K., m.in. modele samochodów i ładowarki zabezpieczono u świadka R. S., z zeznań którego jednoznacznie wynika, że przywiózł je do niego na przechowanie G. K. (co ten przyznał w swoich wyjaśnieniach). Wprawdzie świadek nie podał jego nazwiska, jednak wskazał pseudonim oraz samochód, którym do niego przyjechał, co jednoznacznie wskazuje na G. K.. Słusznie też Sąd I instancji obdarzył wiarą wyjaśnienia K. R. w części dotyczącej czynu z pkt II aktu oskarżenia, a mianowicie kradzieży z włamaniem, która miała miejsce w miejscowości N.. Jak wyżej zaznaczono oskarżony nie pamiętał okoliczności wszystkich dokonanych wraz z G. K. przestępstw. Potwierdzeniem a zarazem uzupełnieniem jego wyjaśnień w tym zakresie jest jednak przytoczona wyżej treść opinii z zakresu mechanoskopii. Prawidłowo również Sąd Rejonowy ocenił wyjaśnienia złożone w sprawie przez G. K., słusznie obdarzając wiarą te, w których przyznał się do popełnienia czynów z pkt XIII-XV aktu oskarżenia. Argumentacja Sądu meriti przedstawiona w pisemnych motywach wydanego orzeczenia znalazła pełną akceptację Sądu odwoławczego i z tych względów nie ma potrzeby jej powielania. Zaznaczyć jedynie można, że wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie znalazły potwierdzenie w protokole przeszukania należącej do niego posesji, podczas którego zabezpieczono agregat skradziony na szkoda T. G. oraz w przytoczonej już wyżej opinii mechanoskopijnej.

Sąd Okręgowy nie podzielił także zarzutów dotyczących niewłaściwej oceny zeznań świadków T. K. (1), W. K. i R. R.. Brak było bowiem jakichkolwiek podstaw do dokonania ich odmiennej oceny. T. K. (1) w sposób stanowczy i konsekwentny podał co zginęło z posesji stanowiącej jego własność, wskazując, że części samochodowe przechowywał z uwagi na wcześniej prowadzoną działalność gospodarczą w tym zakresie. W toku procesu przed Sądem I instancji okoliczności te nie były kwestionowane. Nie znajduje logicznego uzasadnienia podniesiony w apelacji argument, jakoby nie było możliwe, aby T. K. (1) posiadał taką ilość części do samochodów. Jego twierdzenia w tym zakresie nie zostały bowiem w żaden sposób zakwestionowane. Wbrew zarzutom skarżącego nie przeczą im zeznania świadków R. R. i W. K., którzy na tej posesji nie bywali, mieszkają jedynie w bliskiej odległości i przedstawili swoje spostrzeżenia i subiektywną ocenę, jak chociażby przytoczone w apelacji stwierdzenie W. K., że części do samochodów na posesji pokrzywdzonego „na pewno były stare”. Podobnie należy ocenić zeznania świadków w odniesieniu do tego, że posesja była zarośnięta, a T. K. (2) bywał na niej rzadko. Tym bardziej, że z zeznań pokrzywdzonego wynika, że na posesję przyjeżdżał raz, dwa razy w miesiącu. Za bezpodstawne uznać także należy, w świetle zeznań pokrzywdzonego, zawarte w apelacji stwierdzenie, iż ten nie założył na posesji żadnych dodatkowych zabezpieczeń. T. K. (1) podał bowiem, że miał założony alarm, który został zniszczony przez sprawców (k.984).

Wartość opisanych przez pokrzywdzonego przedmiotów została określona przez biegłego z zakresu wyceny ruchomości przy uwzględnieniu wskaźnika cen i usług publikowanych przez Główny Urząd Statystyczny za rok 2018. Biegły wziął pod uwagę ceny poszczególnych przedmiotów na rynku wtórnym. Z opinii wynika, że uwzględniono niewielką ilość danych dotyczących poszczególnych części samochodowych, a ustalona wartość oscyluje w dolnych granicach cenowych.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że Sąd odwoławczy podzielił stanowisko Sadu I instancji w zakresie oceny wiarygodności ujawnionego w toku postępowania materiału dowodowego. Skarżący w wywiedzionej apelacji w sposób obiektywny nie wykazał zaś nieprawidłowości procesu pierwszoinstancyjnej oceny dowodów, które skutkowałyby uwzględnieniem przedstawionych zarzutów, próbując podważyć materiał dowodowy obciążający oskarżonego G. K., a pomijając przedstawiony w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia tok rozumowania Sądu Rejonowego.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność podniesionych zarzutów warunkowała niezasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, będącego konsekwencją naruszenia przepisów postępowania zawartych w treści art. 7 kpk, który mógł mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony G. K. dopuścił się popełnienia czynów zabronionych wskazanych w pkt I-XI a/o oraz pkt XIII-XV a/o, podczas gdy z treści zeznań K. R. na których to w znakomitej większości oparte zostało zaskarżone orzeczenie, co do zasady wynika, iż potwierdza on i wskazuje na dokonanie wspólnie z G. K. jedynie włamań z pkt III, IV, V, VII, VIII oraz IX a/o, konsekwentnie zaprzeczając przy tym dokonaniu czynu z pkt I a/o oraz negując m.in. przedmiot i okoliczności związane z popełnieniem czynu zabronionego z pkt XI a/o dotyczące tego, jakoby miały zostać ukradzione jakiekolwiek rowery, zaś co do ewentualnego popełnienia czynu zabronionego opisanego w pkt II a/o oskarżony K. R. zeznał, iż pamięta jedynie, że jeździł wspólnie z oskarżonym po miejscowości N. lecz nie pamięta i nie jest w stanie określić czy dokonywał w tej miejscowości z G. K. jakichkolwiek włamań, ponadto fakt popełnienia, a w szczególności przedmiot czynu zabronionego opisanego w pkt I a/o, którym miała być kradzież, m.in. kilkuset sztuk części nowych i używanych do samochodów osobowych i dostawczych różnych marek, w tym elementów karoserii, układów zawieszenia, hamulcowych, chłodzenia, elektrycznych, napędowych, silników, skrzyń biegów oraz wyposażenia wnętrza, a także inne wartościowe przedmioty, których wartość została ostatecznie ustalona na łączną kwotę około 112.000,00 zł, nie został potwierdzony w żadnym innym niż zeznania pokrzywdzonego dowodzie, przy czym T. K. (1) twierdził początkowo w składanych w toku postępowania przygotowawczego zeznaniach, iż wartość skradzionego mienia wynosiła około 500.000,00 zł, zaś ogólna treść jego zeznań prowadząca do ustalenia składników majątku jakie miały być przedmiotem wskazanego wyżej przestępstwa stoi w sprzeczności z treścią pozostałego materiału dowodowego oraz w rażącej sprzeczności z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego, a ponadto źródło pochodzenia skradzionych rzekomo w tak dużej ilości ruchomości o tak dużej wartości w postaci kilkuset sztuk części nowych i używanych do samochodów osobowych i dostawczych różnych marek nie zostało w żaden sposób udowodnione ani nawet uprawdopodobnione.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony w apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych pozostawał wtórny wobec omówionych już zarzutów obrazy przepisów postępowania, zaś argumentacja obrońcy mająca poprzeć wszystkie podniesione w apelacji zarzuty była taka sama. Brak jest w związku z tym konieczności dyblowania dotychczasowych rozważań Sądu Okręgowego w kolejnej rubryce uzasadnienia i odnoszenia się do owych postulatów. Dodać należy, że jeżeli Sąd meriti nie naruszył żadnego z przepisów ze sfery gromadzenia dowodów, to brak jest podstaw do kwestionowania ustaleń faktycznych (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. akt II Aka 171/15).

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność podniesionych zarzutów warunkowała niezasadność wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II,III,IV

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2019 r. poz. 1513) Sąd Okręgowy zasądził na rzecz adw. M. P. oraz adw. J. S. od Skarbu Państwa po 516,60 zł tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym oskarżonym G. K. i K. R., ustalając wysokość tej kwoty na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2019 r. poz. 18).

Na podstawie art. 634 kpk w zw. z art. 627 § 1 kpk, art. 624 kpk i art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r., o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49. Poz. 223 z 83 r. z późn. zm.) zasądzono od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłaty za postępowanie odwoławcze, zwolniono ich od wydatków tego postępowania ustalając, że ponosi je Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

I.

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego G. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 lipca 2022 r. sygn. akt II K 106/20

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana