II Ka 825/24 - wyrok Sąd Okręgowy w Siedlcach z 2025-03-25

Sygn. akt II Ka 825/24

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2025r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Paweł Mądry

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2025 r.

sprawy R. B.

oskarżonego z art. 76 § 1 kks i in.

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 18 września 2024 r. sygn. akt II K 546/23

I.  zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. kwotę 1033,20 zł (w tym 193,20 zł podatku VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 7053,20 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 825/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 18 września 2024 r., sygn. akt II K 546/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

--------------------------------------------------------------

------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------

--------------------

------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

----------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I. zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk oraz art. 410 kpk i art. 424 kpk poprzez dokonanie pobieżnej oceny materiału dowodowego w postaci zgromadzonych w sprawie dokumentów oraz zeznań świadków Z. R. oraz W. R. i uznanie, że na ich podstawie wykluczona jest możliwość, aby do magazynu spółki (...) były dostarczane, a następnie wywożone towary nabywane przez spółkę;

II. zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę jego wydania i mającego wpływ na jego treść, a wyrażającego się nieprawidłowym uznaniem na podstawie oceny materiału dowodowego, że spółka (...) zawyżyła podatek VAT naliczony od zakupów za III i IV kwartał 2016 r. na skutek posłużenia się w prowadzonych księgach fakturami dotyczącymi zakupów, które nie miały miejsca w sytuacji kiedy z materiału dowodowego wynika, że towary w opakowaniach przyjeżdżały do magazynu w S. oraz bynajmniej nie wykazano, że nie przyjeżdżały a tym samym brak było dostatecznych podstaw dowodowych do przypisania oskarżonemu winy za zarzucane mu przestępstwo skarbowe.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie. Sąd Okręgowy nie podzielił żadnego z argumentów przytoczonych przez obrońcę oskarżonego w uzasadnieniu zarzutów podnoszonych w apelacji.

- skarżący w pkt I apelacji zarzucił Sądowi Rejonowemu naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk oraz art. 410 kpk i art. 424 kpk poprzez dokonanie pobieżnej oceny materiału dowodowego w postaci zgromadzonych w sprawie dokumentów oraz zeznań świadków Z. R. oraz W. R. i uznanie, że na ich podstawie wykluczona jest możliwość, aby do magazynu spółki (...) były dostarczane, a następnie wywożone towary nabywane przez spółkę. Odnosząc się do powyższego narzutu wskazać należy, że Sąd Rejonowy nie przekroczył granic swobodnej oceny dowodów ani nie pominął żadnych istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności ustalając, że spółka (...) w okresie objętym zarzutem nie nabyła ani od (...) ani od P. (...)żadnych towarów.

- w tym miejscu przypomnieć należy, iż wydanie przez sąd rozstrzygający wyroku skazującego w jakiejkolwiek sprawie, musi być logiczną konsekwencją wynikającego ze swobodnej oceny dowodów przeświadczenia tegoż sądu, że wina została udowodniona w sposób przewidziany przepisami kodeksu postępowania karnego. Materiał dowodowy, na którym zostaje oparte skazanie, musi więc w sposób nie budzący najmniejszych wątpliwości potwierdzać prawdziwość przedstawionych zarzutów. Aby jednak sąd rozstrzygający mógł dojść do tego typu konkluzji, to jest do przekonania o prawdziwości przedstawionego danemu oskarżonemu zarzutu, musi uprzednio po pierwsze prawidłowo przeprowadzić postępowanie dowodowe, a po wtóre dokonać kompleksowej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Ocena ta natomiast musi przez tenże sąd zostać przeprowadzona z uwzględnieniem obowiązujących w tym przedmiocie reguł postępowania i przy wzięciu pod uwagę całokształtu ujawnionego w sprawie materiału dowodowego. Zgodnie zaś z art. 7 kpk, organy postępowania, a więc także i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Natomiast przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną tego przepisu, gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a ponadto gdy przekonanie to stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) i jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk).

- mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Odwoławczy dokonując kontroli instancyjnej tego, czy Sąd I instancji dokonał zgodnej z określoną w art. 7 kpk dyrektywą oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, badał to, czy przedstawiona przez tenże Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia ocena, po pierwsze nie wykazuje błędów natury faktycznej (niezgodności z treścią dowodu), po wtóre błędów natury logicznej (błędności rozumowania i wnioskowania), po trzecie, czy nie jest sprzeczna z doświadczeniem życiowym lub wskazaniami wiedzy oraz, czy uwzględnia ów określony w art. 410 kpk całokształt okoliczności niniejszej sprawy.

- analiza procesu myślowego Sądu I instancji w zakresie powyżej wyeksponowanych zasad, nie pozostawia wątpliwości co do tego, że Sąd ten dokonując tejże oceny uwzględnił całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy nie dopuszczając się przy tym błędów natury faktycznej i logicznej, wywodząc co do wartości dowodowej głównych dowodów oskarżenia, właściwe i zgodne z doświadczeniem życiowym wnioski, którym dał wyraz w uzasadnieniu w sposób spełniający wymogi art. 424 kpk.

- skarżący formułując zarzuty apelacji całkowicie pominął istotne dla meritum sprawy dowody, prawidłowo przeprowadzone i ocenione przez Sąd I instancji, których wiarygodności nie kwestionował. Przede wszystkim poza zainteresowaniem skarżącego pozostały dowody pozyskane w trakcie kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, które zostały szczegółowo omówione i przeanalizowane przez organ podatkowy w decyzji z dnia 20 sierpnia 2019 r. (k. 86-110v), a które Sąd Rejonowy w postępowaniu sądowym ocenił jako wiarygodne, a co za tym idzie, będące podstawą prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że spółka (...) PL (...). z o.o. w okresie objętym zarzutem była ostatnim ogniwem na terytorium Polski wśród spółek biorących udział w łańcuchu dostaw towarów w ramach fikcyjnych transakcji. Wszystkie spółki zidentyfikowane w łańcuchu dostaw, w tym spółka (...) PL (...). z o.o., nie posiadają własnych stron internetowych, na których mogłyby przedstawić swoją ofertę, udostępnić dane teleadresowe umożliwiające skontaktowanie się z nimi. Nie stwierdzono również, aby spółki te dysponowały jakimiś lokalami lub pomieszczeniami adekwatnymi do skali prowadzonej działalności, a których istnienie z uwagi na wielkość obrotów byłoby wręcz pożądane. Zebrana dokumentacja oraz informacje pozyskane od innych organów podatkowych, dokonane przez te organy oględziny i wizje lokalne siedzib oraz miejsc prowadzenia działalności gospodarczych spółek biorących udział w ustalonym łańcuchu dostaw, których ostatnim odbiorcą na terenie Polski jest (...) PL (...). z o.o. daje podstawy do ustalenia, że działalność tej spółki w zakresie nabyć i dostaw towarów handlowych w postaci spodni, torebek oraz kawy w okresie objętym zarzutem miała charakter pozorny. W ocenie Sądu Okręgowego, pominięcie przez obrońcę tak obszernego i istotnego dla meritum sprawy materiału dowodowego musi skutkować uznaniem podniesionych przez niego wszelkich zarzutów w zakresie ustaleń faktycznych oraz obrazy art. 7 kpk za wyłącznie polemiczne, a w konsekwencji ich nie uwzględnieniem.

- mając powyższe na uwadze należy wskazać, że wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd meriti słusznie odmówił wiarygodności zeznaniom świadków W. R. w całości oraz Z. R. w części, bowiem depozycje w tym zakresie stoją w rażącej sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym w postaci dokumentów zebranych w toku postępowania skarbowego, świadczących o tym, że transakcje nabycia towaru od (...) Sp. z o.o. iP. (...) nie miały faktycznie miejsca, bowiem dokonywane były w ramach „ karuzeli podatkowej” polegającej na celowym zorganizowaniu okrężnego ruchu towarowego, w wyniku szeregu kolejno po sobie następujących transakcji sprzedaży i zakupu towarów, dokonywanych przez wiele podmiotów. W przedmiotowej sprawie, ostatnim ogniwem łańcucha fikcyjnych dostaw w Polsce była spółka (...) PL (...). z o.o., której prezesem zarządu był oskarżony.

- odnosząc się do zarzutu II apelacji należy wskazać, że z jednolitego orzecznictwa Sądu Najwyższego wynika, że zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku jest tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Zarzut ten nie może jednak sprowadzać się do samej polemiki z ustaleniami sądu wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku, lecz do wykazania, jakich mianowicie konkretnych uchybień w zakresie logicznego rozumowania dopuścił się sąd w ocenie zebranego materiału dowodowego. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd meriti poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, mające swoje podstawy w wiarygodnym materiale dowodowym, a skarżący nie wykazał skutecznie, na czym zarzucany błąd miałby polegać. Mając powyższe na uwadze zarzut dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych jako bezzasadny nie zasługiwał na uwzględnienie.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II, III

- Sąd Okręgowy na podstawie art. 29 ust. 1 Prawo o adwokaturze w zw. z § 11 ust. 2 pkt 4 zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. C. kwotę 1033,20 zł (w tym 193,20 zł podatku VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym.

- Sąd Okręgowy na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 7053,20 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Na powyższą kwotę składa się 6.000 złotych opłaty od kary grzywny, 20 złotych ryczałtu za dostarczanie pism w postępowaniu odwoławczym oraz 1033,20 złotych jako wydatek poniesiony przez Skarb Państwa z tytułu nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokata. Z akt sprawy nie wynika, aby w sprawie zachodziły okoliczności uzasadniające stwierdzenie, że poniesienie przez oskarżonego kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Ewa Olewińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Siedlcach
Osoba, która wytworzyła informację:  Paweł Mądry
Data wytworzenia informacji: