Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Dariusz Półtorak

Sędziowie:

SO Paweł Mądry (spr.)

SO Agata Kowalska

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Anita Lemisiewicz-Pszczel

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 833/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 18 września 2024 r., sygn. akt II K 510/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☒ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

---------------------

--------------------------------------------------------------

------------

-------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

--------

--------------------

-------------------------------------------------------------

-------------

-------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------

-----------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

----------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut z apelacji oskarżycielki posiłkowej

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegającego na błędnym przyjęciu, że oskarżony D. G. nie mógł wcześniej przewidzieć, że w następstwie braku ostrożności w wyniku popchnięcia rękoma w klatkę piersiową spowoduje śmierć S. B., podczas gdy świadomie, niespodziewanie i nagle uderzył/popchnął pokrzywdzonego w klatkę piersiową, tj. w okolice serca, czym mógłby u każdego człowieka - czy to zdrowego czy to chorego - zaburzyć rytm tego serca, a nadto spowodował u ofiary silne emocje, co u pokrzywdzonego doprowadziło do ostrej niewydolności krążeniowo - oddechowej, a co powinno doprowadzić do przyjęcia przez Sąd kwalifikacji z art. 155 kk;

- zarzut obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 kpk i art. 410 kpk, polegającej na mało wnikliwej, wybiórczej i dowolnej ocenie materiału dowodowego sprawy, z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, które doprowadziły do nieprawidłowego stwierdzenia przez Sąd pierwszej instancji, że brak jest podstaw do kategorycznego stwierdzenia, że sytuacja doprowadziła do zgonu pokrzywdzonego w sytuacji, gdy z treści opinii biegłego lek. n med. A. S. wynika, że „ostre niedokrwienie mięśnia serca powstało w wyniku skurczu zmienionych miażdżycowo tętnic wieńcowych pod wpływem silnego bodźca stresowego wywołanego nagłym i niespodziewanym urazem klatki piersiowej oraz emocjami i kłótnią, która wywiązała się w wyniku tego zdarzenia”, co powinno doprowadzić do przyjęcia przez Sąd kwalifikacji z art. 155 kk;

- w zakresie pkt VI, tj. w zakresie orzeczenia o środku kompensacyjnym zarzut rażącej niewspółmierności nawiązki wymierzonej oskarżonemu D. G. polegającej na niedostatecznym uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości przypisanego mu przestępstwa oraz okoliczności obciążających, co skutkowało orzeczeniem nawiązki w wysokości 10.000 zł, podczas gdy prawidłowa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążających, warunków osobistych oraz wzgląd na indywidualne i społeczne oddziaływanie kary przemawiają za orzeczeniem nawiązki w wysokości 100.000 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej jako bezzasadna nie zasługiwała na uwzględnienie.

- skarżąca w pkt I apelacji zarzuca błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę skarżonego orzeczenia polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony nie mógł wcześniej przewidzieć, że w następstwie braku ostrożności w wyniku popchnięcia rękoma w klatkę piersiową spowoduje śmierć S. B., podczas gdy świadomie, niespodziewanie i nagle popchnął pokrzywdzonego w klatkę piersiową, tj. w okolice serca, czym mógłby u każdego człowieka - czy to zdrowego czy to chorego - zaburzyć rytm tego serca, a nadto spowodował u ofiary silne emocje, co u pokrzywdzonego doprowadziło do ostrej niewydolności krążeniowo - oddechowej, a co powinno doprowadzić do przyjęcia przez Sąd kwalifikacji z art. 155 kk.

- w ocenie Sądu Okręgowego, argumentacja dotycząca tego zarzutu sprowadza się jedynie do polemiki z prawidłowymi ustalaniami faktycznymi poczynionymi w wyniku poprawnie przeprowadzonego postępowania dowodowego. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji nie wykazuje błędów natury logicznej, nie była stronnicza, jak również nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów, chronionej przepisem art. 7 kpk, której to wyniki w sposób wyczerpujący zostały wyeksponowane w uzasadnieniu tegoż wyroku. To właśnie taki stan rzeczy pozwolił na przypisanie oskarżonemu winy za zarzucone mu czyny zgodnie z kwalifikacją aktu oskarżenia, a nie tą, którą proponował pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej w toku postępowania.

- w uzasadnieniu apelacji skarżąca przedstawiła poglądy doktryny dotyczące strony podmiotowej czynu z art. 155 kk, a następnie przeniosła je na okoliczności przedmiotowej sprawy stwierdzając, że oskarżony D. G. w sposób nieumyślny spowodował śmierć S. B. wskutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.

- podnosząc powyższe, skarżąca wypunktowała następujące okoliczności, które jej zdaniem jednoznacznie przemawiają za przyjęciem takiej kwalifikacji: oskarżony uderzył czy też popchnął pokrzywdzonego S. B. w klatkę piersiową, w okolice serca, czym mógł zaburzyć rytm tego serca nawet u zdrowego człowieka, to uderzenie było nagłe i niespodziewane, co niewątpliwie u każdego człowieka wiąże się z silnymi emocjami, dodatkowo mogącymi wpłynąć na rytm serca, pokrzywdzony S. B. był w podeszłym wieku, nie był młodą osobą, siła popchnięcia była na tyle intensywna, że spowodowała upadek pokrzywdzonego, zgon pokrzywdzonego nastąpił w nieodległym czasie od uderzenia go przez oskarżonego, przyczyną śmierci pokrzywdzonego były ostre zaburzenia rytmu serca, powodujące ostrą niewydolność krążeniowo - oddechową, wywołane stresem mającym związek ze zdarzeniem, a którego pokrzywdzony nie zdołał skompensować, oskarżony dodatkowo wzmógł stres u pokrzywdzonego tym, że był podczas krytycznego zdarzenia w widoczny sposób nietrzeźwy i pod wpływem narkotyków.

- w ocenie Sądu Okręgowego, nie sposób się zgodzić z powyższymi twierdzeniami, bowiem stoją one w jawnej sprzeczności z materiałem dowodowym. Wbrew ocenie skarżącej, zaburzenia rytmu serca nie są normalnym następstwem popchnięcia zdrowego człowieka w klatkę piersiową, tak samo niespodziewane i nagłe popchnięcie nie u każdego człowieka będzie wiązało się z silnymi emocjami wywołującymi zaburzenia pracy systemu krążeniowo-oddechowego. W przedmiotowej sprawie, jak wynika z protokołu oględzin i otwarcia zwłok, S. B. nie odniósł obrażeń zarówno wewnętrznych jak i zewnętrznych, natomiast stwierdzono u niego m.in. ostrą niewydolność krążeniowo-oddechową i przewlekłe zmiany chorobowe układu krążenia. Jednocześnie biegły – lekarz medycyny sądowej dokonując oględzin przedniej powierzchni klatki piersiowej, czyli miejsca popchnięcia, nie stwierdził urazu, poza śladami po zabiegu elektrostymulacji serca, który był przeprowadzony przez Zespół Ratownictwa Medycznego na miejscu zdarzenia. Jedyne obrażenia niezwiązane z zabiegami reanimacyjnymi, w postaci podbiegnięcia krwawego mięśni, stwierdzone u denata znajdowały się w rejonie łopatki lewej i powstały najprawdopodobniej wskutek upadku S. B. na wznak. Jednocześnie jak wynika z protokołu sądowo-lekarskich oględzin zwłok, obrażenie to nie miało żadnego wpływu na mechanizm zgonu S. B..

- również biegły kardiolog w pisemnej opinii stwierdził, że przyczyną zgonu pokrzywdzonego była ostra niewydolność krążeniowo-oddechowa spowodowana groźnymi zaburzeniami rytmu serca w przebiegu niestabilnej choroby wieńcowej lub wczesnego okresu zawału mięśnia serca. Ostre niedokrwienie mięśnia serca powstało w wyniku skurczu zmienionych miażdżycowo tętnic wieńcowych. W treści opinii biegły niekategorycznie stwierdził, że z dużym prawdopodobieństwem, do skurczu tętnic doszło pod wpływem silnego bodźca stresowego wywołanego nagłym i niespodziewanym popchnięciem w klatkę piersiową oraz emocjami i kłótnią, która wywiązała się w wyniku tego zdarzenia. Natomiast w toku konfrontacji biegłych, zgodnie stwierdzili, że zawał mięśnia sercowego występuje bez silnego stresu i emocji, lecz nawet pod wpływem wysiłku fizycznego, nagłej zmiany temperatury lub bez jakiegokolwiek widocznego czynnika zewnętrznego. Analizując twierdzenia skarżącej nie należy zapominać, że u S. B. ujawniono trzy blizny pozawałowe, po trzech wcześniejszych zawałach. Dodatkowo, jak wynika z ustnej opinii biegłych, stan makroskopowy mięśnia sercowego denata jak i przewlekłe zmiany chorobowe niewątpliwie upośledzały funkcje jego serca. W ocenie Sądu, skarżąca całkowicie pomija kluczowy wniosek opinii, zgodnie z którym zdaniem biegłego, stres jakiego doświadczył S. B. w dniu śmieci nie wywołałby poważnych następstw u osoby ze zdrowym układem krążenia. W ocenie biegłego, z medycznego punktu widzenia, brak jest podstaw do twierdzenia, że na pewno ten stres spowodował skurcz tętnic wieńcowych skutkujący u S. B. ostre niedokrwienie serca, a następnie zgon.

- skarżący podnosząc zarzut naruszenia art. 7 kpk i art. 410 kpk w zakresie opinii biegłego kardiologa ograniczył się jedynie do wskazania wniosków z pisemnej opinii tego biegłego, pomijając jednocześnie dalsze opiniowane ustne podczas konfrontacji z lekarzem sądowym, z której to konfrontacji wynika, że ostatecznie wnioski biegłych są tożsame i sprowadzają się do tego, że zaburzenia funkcjonowania serca S. B. nie wynikały bezpośrednio z czynności pchnięcia go przez oskarżonego, z następowym upadkiem. Skarżąca formułując zarzut z pkt II nie wykazała, aby ocena dowodów wyrażona przez sąd orzekający była sprzeczna z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym, dlatego zarzut ten jako bezzasadny nie zasługiwał na uwzględnienie.

- Sąd meriti uzasadniając motywy nieuwzględnienia kwalifikacji proponowanej przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej w sposób szczegółowy przeanalizował kwestię tego, czy pomiędzy zachowaniem D. G. a śmiercią S. B. nastąpił ciąg przyczynowy stwierdzając, że oskarżony nie mógł wcześniej przewidzieć, że w następstwie swojego działania, tj. popchnięcia rękoma w klatkę piersiową pokrzywdzonego, dojdzie u niego do tak silnej reakcji, która doprowadzi do ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej po jakimś czasie od zdarzenia, lecz jeszcze tego samego dnia.

- w ocenie Sądu Okręgowego oczywistym jest, że pomimo wieku pokrzywdzonego, oskarżony nie mógł wiedzieć, a nawet domyślać się, że S. B. był tak przewlekle chory, skoro jak wynika z protokołu rozprawy głównej z dnia 5 września 2024 r. nawet oskarżycielka posiłkowa nie wiedziała o wcześniejszych zawałach męża, które ujawnione zostały dopiero podczas sekcji zwłok. Wobec powyższego Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że w przedmiotowej sprawie prawidłową kwalifikacją prawną czynu jakiego dopuścił się oskarżony jest art. 217 § 1 kk w zakresie czynu z pkt I i II aktu oskarżenia oraz art. 216 § 1 kk w zakresie czynu z pkt III aktu oskarżenia.

- Sąd Okręgowy nie podziela argumentacji skarżącej, w której zarzuca rażącą niewspółmierność nawiązki orzeczonej oskarżonemu. Zdaniem pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, Sąd meriti w sposób niedostateczny uwzględnił stopnień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa oraz okoliczności obciążających, co skutkowało orzeczeniem nawiązki w wysokości 10.000 zł, podczas gdy – w ocenie skarżącego - prawidłowa ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążających, warunków osobistych oraz wzgląd na indywidualne i społeczne oddziaływanie kary przemawiają za orzeczeniem nawiązki w wysokości 100.000 zł.

- należy wskazać, że nawiązka orzekana na podstawie art. 46 § 2 kk jest w pewnym uproszczeniu prawnym zamiennikiem (stosowanym z powodów procesowych) orzeczenia wprost o zadośćuczynieniu (naprawieniu szkody niemajątkowej - krzywdy) lub odszkodowania (naprawienia szkody majątkowej) na podstawie art. 46 § 1 kk, przez co jej podstawową rolą jest funkcja kompensacyjna. Zadośćuczynienie, o jakim mowa w przepisie art. 446 § 4 kc pełni funkcję kompensacyjną, przyznana suma pieniężna ma zatem stanowić przybliżony ekwiwalent poniesionej szkody niemajątkowej. Powinna wynagrodzić doznane cierpienia fizyczne i psychiczne oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, aby w ten sposób przynajmniej częściowo przywrócona została równowaga zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego przez sprawcę. Ze względu na kompensacyjny charakter zadośćuczynienia jego wysokość musi przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną adekwatną do warunków gospodarki rynkowej, nie może jednak być nadmierna i prowadzić do wzbogacenia uprawnionego.

- w przedmiotowej sprawie, Sąd meriti uzasadniając podstawę prawną oraz wysokość zasądzonej w pkt VI wyroku nawiązki na rzecz oskarżycielki posiłkowej stwierdził, że jej wysokość została określona z uwzględnieniem faktu, że w niewielkiej odległości czasowej po napaści oskarżonego, S. B. zmarł, niejako przypisując oskarżonemu skutek w postaci śmierci oskarżonego, co jest rażąco sprzeczne z omówionym we wcześniejszej części uzasadnienia materiałem dowodowym oraz rozważaniami prawnymi i faktycznymi dotyczącymi możliwości obiektywnego przypisania oskarżonemu skutku w postaci śmierci pokrzywdzonego. Ponadto Sąd meriti stwierdził, że nawiązka została wymierzona z uwzględnieniem wielkości dochodów oskarżonego, co zdaniem Sądu Odwoławczego nie powinno być brane pod uwagę w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem, możliwości zarobkowe sprawcy nie mogą mieć pierwszoplanowego znaczenia w kwestii środka kompensacyjnego, jakim jest nawiązka orzekana zamiast zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Najistotniejszy jest rozmiar krzywdy doznanej przez pokrzywdzonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 29 listopada 2018 r., II AKa 196/18, LEX nr 3008983.) Nie ulega wątpliwości, że oskarżycielka posiłkowa E. B. jest również pokrzywdzoną w sprawie, bowiem to również jej nietykalność cielesną naruszył D. G., który ponadto znieważył ją słowami powszechnie uznawanymi za wulgarne i obelżywe. Z tego powodu, pokrzywdzonej należała się nawiązka jako rekompensata za krzywdę doznaną w wyniku napaści na jej osobę. Jednakże nie można się zgodzić z Sądem meriti, że podstawą faktyczną orzeczonej nawiązki w wysokości 10.000 złotych jest stan emocjonalny pokrzywdzonej spowodowany śmiercią S. B., bowiem śmierć ta nie była wynikiem działania oskarżonego (za które został skazany), a co za tym idzie, wobec pokrzywdzonej nie będzie miała zastosowania regulacja z art. 46 § 2 kk, zgodnie z którą w razie śmierci pokrzywdzonego w wyniku popełnionego przez sprawcę przestępstwa, sąd orzeka nawiązkę na rzecz osoby najbliższej, której sytuacja życiowa wskutek śmierci pokrzywdzonego uległa znacznemu pogorszeniu. Z tych względów, Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku uznając, że określenie wysokości nawiązki na poziomie 10.000 złotych nawet w związku z popełnieniem przez oskarżonemu czynów z pkt II i III wyroku, dotyczących bezpośrednio pokrzywdzonej E. B. byłoby rażąco wygórowane.

Wniosek

- o zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu D. G. w pkt I aktu oskarżenia na kwalifikację z art. 155 kk i wymierzenie za ten czyn kary w ustawowych granicach zagrożenia, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Garwolinie do ponownego rozpoznania;

- o zmianę wyroku poprzez podwyższenie wysokości orzeczonej na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. B. nawiązki do kwoty 100.000 zł;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków

Lp.

Zarzut z apelacji obrońcy oskarżonego

zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego, mającego istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej, oceny zgromadzonego materiału dowodowego, co doprowadziło do orzeczenia przez Sąd na podstawie art. 46 § 2 kk nawiązki na rzecz E. B. w kwocie 10.000 zł, wskazując jako podstawę faktyczną jej orzeczenia, na wyłącznie okoliczności zaistniałe po popchnięciu S. B. przez oskarżonego, a mianowicie śmierci S. B. to jest rozpacz po mężu, brania leków po śmierci męża, problemy ze snem i problemy natury psychicznej E. B., w sytuacji gdy okoliczności te, w związku z treścią zaskarżonego orzeczenia i przypisanego w wyroku D. G. czynu w pkt I wyroku, potwierdzone przez opinie biegłych, w tym obszerne opinie uzupełniające, nie potwierdziły zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy popchnięciem pokrzywdzonego przez D. G., a zaistniałą po naruszeniu nietykalności cielesnej śmiercią S. B., a wobec tego nie mogą stanowiąc podstawy faktycznej zasądzenia nawiązki, a samo naruszenie nietykalności cielesnej S. B., w okolicznościach niniejszej sprawy (nie wykazania innych okoliczności związanych z naruszeniem nietykalności cielesnej) nie stanowiły podstawy w rozumieniu przepisów prawa cywilnego art. 415 kc - 449 kc i w konsekwencji art. 46 kk do orzeczenia nawiązki na rzecz E. B..

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- apelacja obrońcy oskarżonego jako częściowo zasadna zasługiwała na uwzględnienie.

- Sąd Okręgowy we wcześniejszej części uzasadnienia przeprowadził rozważania dotyczące zasadności orzeczenia od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej nawiązki w wysokości określonej przez Sąd meriti, dlatego powielanie ich ponownie przy okazji omawiania apelacji obrońcy oskarżonego jest zbędne. Podkreślić natomiast należy, że rację ma obrońca oskarżonego, że Sąd meriti błędnie wskazał jako podstawę orzeczenia nawiązki okoliczności dotyczące E. B. zaistniałe po śmierci S. B. i bezpośrednio związane z tą tragedią oraz niezasadnie zaniechał określenia w pkt VI wyroku dokładnego wskazania, w związku z którym czynem orzeczona została nawiązka.

- Sąd Okręgowy, zmieniając zaskarżony wyrok, w miejsce nawiązki orzeczonej w pkt VI wyroku orzekł na podstawie art. 46 § 2 kk od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. B. nawiązki w kwotach po 2.500 złotych każda, precyzując jednocześnie, że orzeczone nawiązki pozostają w związku z popełnieniem czynów przypisanych oskarżonemu w pkt II i III wyroku, a nie z czynem przypisanym oskarżonemu w pkt I wyroku, bowiem jak wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, oskarżycielka posiłkowa nie była uprawniona do otrzymania nawiązki jako osoba najbliższa zmarłego również za ten czyn, ponieważ zachowanie oskarżonego opisane w pkt I wyroku nie skutkowało śmiercią S. B.. Jednocześnie, mając na względzie, że oskarżycielka posiłkowa E. B. jest także osobą pokrzywdzoną w sprawie, argumentacja obrońcy oskarżonego idąca w kierunku całkowitego uchylenia rozstrzygnięcia z pkt VI skarżonego wyroku jest niezasadna.

- w ocenie Sądu Okręgowego, określenie nawiązek w wysokości 2.500 złotych każda, będących w związku z popełnieniem przez oskarżonego czynów z pkt II i III wyroku jest adekwatne do doznanej przez pokrzywdzoną krzywdy związanej z naruszeniem jej nietykalności cielesnej przez oskarżonego oraz kierowaniem wobec niej słów powszechnie uznanych za wulgarne i obelżywe.

Wniosek

- o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt VI poprzez uchylenie pkt VI w całości, ewentualne

- orzeczenie od D. G. nawiązki na rzecz E. B. jednakże w związku z czynem wskazanym w pkt I zaskarżonego wyroku, a mianowicie naruszeniem nietykalności cielesnej S. B. poprzez jego popchnięcie, które spowodowało jego upadek na ziemię.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wnioski sformułowane w apelacji nie odpowiadały treści zarzutu. Jednakże zarzut apelacji obrońcy oskarżonego był częściowo podstawą zmiany zaskarżonego orzeczenia w zakresie opisanym w pkt 5.2 niniejszego uzasadnienia.

- wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt VI poprzez jego uchylenie był zbyt daleko idący, a wniosek dotyczący orzeczenia nawiązki od oskarżonego w związku z czynem wskazanym w pkt I był niezasadny, ponieważ E. B. nie jest osobą uprawnioną do orzeczenia na jej rzecz nawiązki w związku ze śmiercią S. B. jako że jego śmierć nie była wynikiem popełnionego przez oskarżonego przestępstwa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 18 września 2024 r., sygn. akt II K 510/22 w części niewymienionej w pkt 5.2

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

skarżony wyrok w tym zakresie jako słuszny i odpowiadający prawu należało utrzymać w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy w zaskarżonej części wyrok zmienił w ten sposób, że w miejsce nawiązki orzeczonej w pkt VI wyroku orzekł na podstawie art. 46 § 2 kk od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. B. nawiązki w kwotach po 2.500 zł w związku z popełnieniem czynów przypisanych mu w pkt II i III wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

zasadność zarzutu podniesionego przez obrońcę oskarżonego implikowała konieczność dokonania zmiany w przedmiotowym wyroku we wskazanym powyżej zakresie, co zostało szczegółowo rozważone we wcześniejszych częściach uzasadnienia

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-----------------------

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

apelacja pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej nie została uwzględniona w całości, zaś apelacja obrońcy jedynie w niewielkiej części, zatem zarówno oskarżony jak i oskarżycielka posiłkowa winni ponieść koszty postępowania odwoławczego zgodnie z art. 633 kpk. Niemniej biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, w tym konieczność dokonania zmian w wyroku z powodów nieleżących po stronie oskarżonego Sąd Okręgowy na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 634 kpk zwolnił oskarżonego oraz oskarżycielkę posiłkową od przypadających od nich wydatków za postępowanie odwoławcze określając, że ponosi je Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcia z pkt I i VI wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie z pkt VI wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana