Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agata Kowalska (spr.)

Sędziowie:

SO Anita Kowalczyk- Makuła

SO Sylwia Olimpia Uszyńska

Protokolant:

st. sekr. sąd. Anna Sieczkiewicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 842/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 4 maja 2023 r. w sprawie II K 77/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

P. G.

postawa oskarżonego oraz sposób życia oskarżonego po popełnieniu przestępstwa

6 potwierdzeń transakcji na rzecz (...), informacja z (...) o zaciągniętym kredycie, pismo z (...) oraz deklaracja pracodawcy

1568-1576

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

6 potwierdzeń transakcji na rzecz (...), informacja z (...) o zaciągniętym kredycie, pismo z (...) oraz deklaracja pracodawcy

O ile dokumenty bankowe, pismo z (...) oraz deklaracja pracodawcy o zamiarze zatrudnienia,
nie budzą wątpliwości co do stwierdzonych nimi okoliczności, tak nie mogły przemawiać, w konfrontacji z pozostałym wiarygodnym materiałem sprawy za przyjęciem odmiennych niż Sąd Rejonowy ustaleń.

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

obraza przepisów postępowania skutkująca błędem w ustaleniach faktycznych mającymi wpływ na treść orzeczenia,
tj. art. 7 kpk w z art. 410 kpk polegająca na dowolnej i
błędnej ocenie materiału dowodowego w postaci zeznań pokrzywdzonych D. i L. K. oraz świadków T. S. oraz M. P. poprzez uznanie ich za wiarygodne w zakresie dotyczącym posiadania i użycia noża oraz gazu łzawiącego przez P. G., podczas gdy pokrzywdzeni oraz świadkowie zeznali odmiennie w tym przedmiocie oraz ich zeznania są sprzeczne z wyjaśnieniami oskarżonych, którzy przyznali się do winy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Stosownie do treści art. 457 § 2 kpk w zw. z art. 423 § 1a kpk Sąd Okręgowy ograniczył zakres niniejszego uzasadnienia, poprzestając na ustosunkowaniu się do argumentów zawartych w apelacji obrońcy oskarżonego P. G., który jako jedyny złożył wniosek o jego sporządzenie.

Na wstępie należy wskazać, że postawiony w przedmiotowej apelacji zarzut i przytoczona na jego poparcie argumentacja sprowadzają się do zakwestionowania okoliczności czynu przypisanego P. G. w pkt I zaskarżonego wyroku w zakresie użycia przez niego wraz z D. S. w trakcie ucieczki gazu łzawiącego wobec jednej z osób, które podjęły za nimi pościg, a następnie okazania noża i grożenia jego użyciem w celu utrzymania się w posiadaniu skradzionego mienia, co doprowadziło ich do stanu bezbronności. Odpowiadając na ten zarzut, zdaniem Sądu Okręgowego, rekonstrukcja zdarzenia z dnia 9 listopada 2022 r. i okoliczności popełnienia czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I zaskarżonego orzeczenia, została dokonana właściwie. Sąd meriti przeprowadził szczegółową analizę zebranych dowodów, precyzyjnie wskazując na konkretne przesłanki dokonanej przez siebie oceny. W efekcie, pierwszoinstancyjna ocena materiału dowodowego odpowiada wymaganiom płynącym z art. 7 kpk, korzystając z jego ochrony. Sąd a quo analizował przy tym i rozważył wszystkie dowody zebrane w sprawie, we wzajemnym powiązaniu, nie pominął żadnego z nich, zachowując nakazany ustawą obiektywizm w stosunku do stron procesowych, co uwidacznia się w pisemnym uzasadnieniu, czyniącym zadość kryteriom z art. 424 kpk. Z kolei zarzut obrazy przepisów postepowania karnego, tj. art. 7 kpk i art. 410 kpk, sprowadza się w swej istocie do polemiki z prawidłowo poczynionymi ustaleniami Sądu Rejonowego, bez dostatecznego poparcia w okolicznościach sprawy oraz wbrew wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego. Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku i dokonana w jej ramach konfrontacja stanowisk sądu i skarżącego oraz argumentów je wspierających w odniesieniu do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wykazała, że obrońca w treści wywiedzionego środka zaskarżenia prezentował wyłącznie alternatywną - względem tej przyjętej przez sąd - wersję wydarzeń, która jednakże nie znajdowała potwierdzenia w żadnym obiektywnym i wiarygodnym materiale dowodowym i miała jedynie za zadanie wesprzeć obraną przez oskarżonego linię obrony.

W ocenie Sądu II instancji, Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił materiał dowodowy, swobodnie, a nie dowolnie, w pełni obiektywnie, uznając za wiarygodne zeznania T. S., D. K., L. K. i M. P. oraz uwzględniając wyjaśnienia obu oskarżonych jedynie we wskazanej części. Odnosząc się do zarzutu dotyczącego oceny depozycji L. K. należy wskazać, że składając zeznania w dniu zdarzenia, a więc gdy z racji bliskości czasowej od jego zaistnienia możliwość odtworzenia jego przebiegu jest największa, opisał wygląd mężczyzny, który użył wobec M. P. gazu łzawiącego oraz groził im użyciem noża. Podany przez niego szacunkowy wzrost (ok. 185-188 cm), kolor ubioru (ciemny) odpowiada wizerunkowi oskarżonego P. G. z protokołu oględzin jego osoby (k. 63-65). Opis przedstawiony przez świadka nie jest zaś spójny z rysopisem oskarżonego D. S. (k. 54-56). Z uwagi na tę okoliczność, charakterystyczne cechy obu oskarżonych, nie można zasadnie stwierdzić, że pokrzywdzony pomylił się, wskazując P. G. jako osobę, która użyła gazu łzawiącego, a w szczególności okazała nóż, grożąc jego użyciem. Co istotne, oskarżyciel posiłkowy, również w trakcie okazania, rozpoznając P. G. podał, że to on jest wykonawcą w/w czynności sprawczych. Co więcej, także w toku całego postępowania jego relacja w tym zakresie była niezmienna, jednoznaczna, co słusznie podkreślił Sąd I instancji, przywołując w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku fragment jego zeznań złożonych na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2023 r. Na marginesie warto zauważyć, że również w trakcie składania tych zeznań na sali rozpraw L. K., widząc oskarżonego P. G., wskazał bez wahania na niego jako tego ze sprawców, który użył gazu oraz wyjął nóż, grożąc jego użyciem. Wobec spójnej relacji oskarżyciela posiłkowego, znajdującej nadto odbicie w pozostałym uznanym za wiarygodny materiale dowodowym sprawy, zarówno pochodzącym ze źródeł osobowych w postaci zeznań T. S., M. P. oraz D. K., jak i z dokumentów, które
zostały wyszczególnione w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w sekcji 1 odnoszącej się do ustalenia faktów, Sąd meriti słusznie nadał im przymiot wiarygodności w całości. Z racji dynamiki zdarzenia, emocji z nim związanych, pokrzywdzony mógł nie zapamiętać dokładnego wyglądu noża okazywanego przez P. G.. Zdaniem Sądu Okręgowego, ma to znaczenie drugorzędne dla rozstrzygnięcia niniejszego postępowania. Istotne jest bowiem czy został on okazany oraz czy nim grożono, co wynikało bezspornie z zeznań L. K.. Z kolei okoliczność, że podawał on wiele szczegółów dotyczących przebiegu zajścia wskazuje raczej na to, że nie chciał przekłamywać rzeczywistego obrazu zdarzenia, a wiernie opisać to co się wówczas stało i co zapamiętał. Gdyby miał konfabulować, chcąc zemścić się na oskarżonym, co sugeruje skarżący, a co jest sprzeczne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego i nie znajduje żadnego potwierdzenia w okolicznościach ujawnionych w sprawie, prędzej ograniczałby swoją relację, a nie ją rozbudowywał o dodatkowe szczegóły stwarzając ryzyko nieutrzymania jej spójności w toku postępowania. Nawet obrońca, stawiając taki zarzut, de facto w uzasadnieniu wniesionego przez siebie środka zaskarżenia, podważa jego zasadność. Skarżący forsując tezę o niewiarygodności oskarżyciela posiłkowego opiera się również m.in. na wyrwanych z kontekstu fragmentach zeznań M. P., nie dostrzegając, że w trakcie zdarzenia użyto wobec niego gazu łzawiącego. W zaistniałej sytuacji, kiedy wskutek działania zawartych w gazie substancji miał on ograniczoną zdolność widzenia, będąc zdezorientowanym co się wokół niego dzieje, oczekiwanie od niego, aby był zdolny do spostrzeżenia wszystkich mających później miejsce szczegółach zajścia jest irracjonalne. Niemniej jednak obrońca zapomina o tym, iż świadek ten konsekwentnie podnosił w toku całego postępowania, że mężczyzną, który użył wobec niego gazu łzawiącego był oskarżony P. G. (k. 30v, 936), potwierdził więc relację oskarżyciela posiłkowego, co przeczyło tej złożonej przez współoskarżonego D. S., jakoby to on postąpił w ten sposób. Co więcej, zidentyfikował również P. G.. Odnosząc się w tym miejscu także do zarzutów dotyczących niewłaściwej oceny zeznań T. S. i D. K., należy mieć na względzie, że oparcie przez Sąd ustaleń również na zeznaniach osób, które nie były bezpośrednimi obserwatorami zdarzeń, nie dyskwalifikuje automatycznie wartości dowodowej ich depozycji, o ile w świetle pozostałego zebranego w sprawie materiału dowodowego zostały uznane za wiarygodne, tak jak zasadnie to miało miejsce na gruncie przedmiotowej sprawy. Zapoznając się z treścią ich zeznań można zauważyć, że świadkowie ci nie podawali okoliczności, co do których zaistnienia nie byli pewni. Wskazuje to na słuszność obdarzenia ich depozycji w całości wiarą, pomimo ich częściowej rozbieżności z zeznaniami oskarżyciela posiłkowego, dostrzeżonej skądinąd przez Sąd Rejonowy, które mogły wynikać choćby z poddania ich oczywistemu w sytuacji zaistnienia kradzieży stresowi. Z tych też względów, w ocenie Sądu Okręgowego omawiane sprzeczności w składanych przez nich depozycjach, nie mogły świadczyć o celowym działaniu świadków, nie zaważyły też na istocie postrzegania faktów kluczowych z punktu widzenia przedmiotu niniejszego postępowania.

Skoro przeprowadzono postępowanie w sposób właściwy i analogicznie oceniono zgromadzony w jego ramach materiał dowodowy, a następnie ustalono na jego podstawie rzeczywisty stan faktyczny, toteż przypisanie oskarżonemu popełnienia przestępstwa w formie ujętej w pkt I zaskarżonego wyroku, wspólnie i w porozumieniu z D. S., czego istoty zdaje się nie do końca rozumieć obrońca oskarżonego, również było prawidłowe. Argument wskazujący, iż po zatrzymaniu P. G. nie znaleziono przy nim noża nie świadczy o tym, że faktycznie go nie miał w trakcie inkryminowanego zdarzenia, że nie okazał go L. K. oraz M. P., ani też nie groził im jego użyciem. Słusznie Sąd Rejonowy stwierdził, że uciekając przez las, miał on wystarczającą ilość czasu i sposobność, aby pozbyć się takiego przedmiotu. Nadto z uwagi na to, że zeznania L. K. zostały poddane bardzo wnikliwej i wszechstronnej analizie i ocenie, która uwzględnia pozostałe dowody i okoliczności zgromadzone w sprawie, o czym była mowa w akapicie poprzedzającym, za nietrafny uznano również zarzut oparcia na ich podstawie spornego etapu zdarzenia.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i wyeliminowanie z zarzucanego czynu oskarżonemu P. G. art. 281 kk i orzeczenie kary niższej, niż orzeczona pierwotnie w wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec niezasadności zarzutu podniesionego przez obrońcę oskarżonego, wniosek apelacyjny nie zasługiwał na uwzględnienie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność apelacji prokuratora oraz obrońcy oskarżonego P. G.. Jednocześnie Sąd Okręgowy nie dopatrzył się uchybień podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Na podstawie art. 636 § 1 i 2 kpk w zw. z art. 633 kpk, z uwagi na nieuwzględnienie apelacji obrońcy w całości, nie dostrzegając przesłanek z art. 624 § 1 kpk, Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego P. G. na rzecz Skarbu Państwa 1610 zł tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, zgodnie ze stawkami określonymi w art. 8 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późn. zm.) oraz § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663 z późn. zm.).

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego P. G.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w zakresie czynu z pkt. I – w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana