Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

Przewodniczący:

SSO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

sekr. sądowy Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 912/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 5 lipca 2023 r. w sprawie II K 85/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. W.

odzyskanie przez pokrzywdzoną spółkę przedmiotów leasingu

zeznania K. K. (1) i dokumenty przejęcia pojazdów

k.370-375, 390-393

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

zeznania K. K. (1) i dokumenty przejęcia pojazdów

wiarygodne, wzajemnie spójne i nie były kwestionowane przez strony

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, która miała wpływ na treść orzeczenia polegających na błędnym przyjęciu, że oskarżony nie chciał powiedzieć gdzie znajduje się naczepa R. i ładowarka L., podczas gdy oskarżony konsekwentnie wskazywał pokrzywdzonej gdzie znajduje się ładowarka oraz naczepa,

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegający na błędnym przyjęciu, że świadek T. K., oświadczył że nie wyda sprzętu K. K. (1) ponieważ wiąże go umowa z M. W., podczas gdy T. K. ani w trakcie postępowania przygotowawczego, ani w trakcie postępowania przed sądem nie potwierdził takich okoliczności, wskazywał jedynie konsekwentnie, że uzależniał wydanie przedmiotowych ruchomości od przedstawienia przez K. K. (1) dokumentów potwierdzających prawo własności przedmiotowych ruchomości przysługujące pokrzywdzonej, których K. K. (1) nie przedstawił,

3. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, która miała wpływ na treść orzeczenia, polegającą na błędnym przyjęciu, że szkoda jaką poniosła pokrzywdzona wynosi w zakresie zarzut I a/o kwotę - 148 000 zł, w zakresie zarzutu II a/o kwotę - 57 000 zł, podczas gdy z pisma pokrzywdzonej z dnia 7 kwietnia 2023r. (k. 324 - 325) wynika, że szkoda pokrzywdzonej to kwota 22.024,95 zł w zakresie braku zwrotu koparki kołowej oraz kwota 30.543,42 zł w zakresie zwrotu naczepy,

4. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, która miała wpływ na treść orzeczenia polegający na błędnym, wbrew zasadom logicznego rozumowania przyjęciu, że skoro oskarżony podejmował kroki mające na celu zbycie przez leasingodawcę przedmiotu leasingu, to tym samym postępował on jak właściciel i stanowi to o jego sprawstwie, podczas gdy oskarżony od początku wskazywał, że przedstawi pokrzywdzonej potencjalnych nabywców na przedmiot leasingu, co świadczy o tym, że postępował nie jak właściciel, a pośrednik przy zbyciu przez pokrzywdzoną przedmiotu leasingu,

5. obrazy przepisów prawa materialnego tj. 284 § 2 kk poprzez niewłaściwe zastosowanie polegającą na błędnym przyjęciem że działanie M. W. wypełniło znamiona czynu zabronionego, podczas oskarżony nigdy nie kwestionował faktu posiadania rzeczy będących własnością pokrzywdzonej, wskazywał ich położenie, a opóźnienie wydania maszyn uzasadniał chęcią znalezienia osoby, która przejmie leasing lub kupi przedmiot leasingu, co w oczywisty sposób pozwoliłoby mu ograniczyć poniesione z tytułu wypowiedzenia umowy leasingu straty finansowe,

6. obrazy przepisów prawa materialnego tj. 46 § 1 kk poprzez niewłaściwe zastosowanie polegającą na błędnym przyjęciem, że oskarżony winien być zobowiązany do pełnej zapłaty wartości przedmiotów umowy, podczas gdy wartość szkody z tytułu niezwróconego sprzętu powinna być pomniejszoną o kwotę uiszczonych przez oskarżonego rat leasingowych w łącznej kwocie 132.431,64 zł,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna i nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów opartych na treści art. 438 pkt 3 kpk obrońca nie wykazał, aby Sąd I instancji dopuścił się błędu braku lub błędu dowolności wolności. Przeciwnie, Sąd miał na uwadze wszystkie zgromadzone w sprawie dowody, które ocenił prawidłowo, kierując się kryteriami, o których mowa w art. 7 kpk i na ich podstawie prawidłowo ustalił stan faktyczny. Z poczynionych w sprawie ustaleń wynika, że pomimo wypowiedzenia przez (...) umów leasingu i wezwania oskarżonego do zwrotu przedmiotów umów, te nie zostały przekazane pokrzywdzonej. W świetle zebranych w sprawie dowodów logiczny jest wniosek o ich bezprawnym zatrzymaniu przez oskarżonego wobec odmowy ich wydania, co uzasadnia jego odpowiedzialność karną na gruncie art. 284 § 2 kk. Słusznie wskazał Sąd I instancji, że pomimo świadomości po stronie oskarżonego obowiązku zwrotu maszyn, co wynikało z treści umów leasingu, oskarżony nie zwrócił żadnej z maszyn, nie uiścił też zaległych rat leasingowych. Po podpisaniu wypowiedzenia umów leasingowych kontakt z oskarżonym od sierpnia 2020 roku urwał się, jak twierdził K. K. (2) oskarżony nie odbierał jego telefonów, nie odpisywał na sms-y i nie przebywał w miejscu zamieszkania. Na początku listopada 2020 roku oskarżony zmienił miejsce postoju ładowarki kołowej. Nie informował oskarżony o zmianie miejsca przechowywania pojazdów, a naczepa ciężarowa ostatecznie została przemieszczona do wsi L.. Sąd Okręgowy w całości podzielił stanowisko Sądu I instancji w zakresie ustaleń faktycznych, które to ustalenia stanowiły podstawę do przypisania oskarżonemu przestępstw. Zachowania oskarżonego dotyczące powierzonych mu rzeczy nie mogły zostać potraktowane inaczej, jak tylko właściwe do zachowań osoby, której przysługuje status właściciela, jakiego M. W. nie posiadał. Oskarżony w złożonych wyjaśnieniach wskazywał, iż sprzęt pozostawił na placu w miejscowości P., a przez kilka miesięcy starał się o pojedyncze wykupienie sprzętów, prowadził rozmowy z osobą, która chciała przejąć od niego ten sprzęt. W tym celu jedną naczepą i ładowarkę przestawił w inne miejsce, w okolice K. i M., zaś naczepę S. umożliwił zabezpieczenie przez policję. Stwierdził, że nie zwrócił przedmiotu leasingu, bo liczył na jakieś porozumienie i nadal chce te maszyny wykupić lub zwrócić. Wskazać należy, że oskarżony jako leasingobiorca nie miał prawa- zgodnie z umową- na udostepnienie sprzętu innym podmiotom bez zgody leasingodawcy. To (...) jest właścicielem, tymczasem oskarżony sam starał się zbyć ten sprzęt więc postępował jakby był właścicielem. Nie był upoważniony do prowadzenia rozmów na temat sprzedaży sprzętu. Umowy zostały wypowiedziane w dniu 26 maja 2020 roku z uwagi na brak spłat rat leasingowych, a przejęcie pojazdów nastąpiło dopiero w 2023 roku, a więc trudno przyjąć, że wolą oskarżonego był jak najszybszy zwrot pojazdów, o czym mówił w swoich wyjaśnieniach z dnia 4 lutego 2021 roku. W zasadzie skarżący nie kwestionował prawdziwości i rzetelności zeznań świadka K. K. (1), który stanowczo wskazał, że T. K. nie chciał wydać sprzętu, gdyż łączyła go umowa z oskarżonym. K. K. (1) dysponował kluczykami, umowa leasingową i kopią dowodu rejestracyjnego, a więc nie można stwierdzić, iż nie dysponował dokumentami dotyczącymi właściciela pojazdów.

Ponadto wskazać należy, że Sąd I instancji, wbrew twierdzeniom obrony, prawidłowo ustalił szkodę, jaką poniosła pokrzywdzona. Przedmiotem przestępstwa przywłaszczenia nie są zaległe raty leasingowe, a konkretny przedmiot leasingu, w tym przypadku ładowarka kołowa i naczepa ciężarowa. Na chwilę wydawanie wyroku przez Sąd II instancji oskarżony nie mógł być zobowiązany do zwrotu pełnej zapłaty wartości przedmiotów umowy, gdyż zostały one zwrócone pokrzywdzonej spółce (k. 370 i 374). Kwestia w jakiej wysokość raty zostały uiszczone, odsetki umowne czy kary umowne - jest do rozliczenia pomiędzy stronami w ramach zawartych umów w dniu 16 marca 2018 roku i 26 lipca 2018 roku.

Odnosząc się natomiast do zarzutu obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 284 § 2 kk wskazać należy, że uchybienie polegające na naruszeniu prawa materialnego sprowadza się do wadliwego zastosowania lub niezastosowania przepisu prawa, odpowiednio w sytuacji, gdy sąd miał ustawowy obowiązek dany przepis zastosować lub nie było ustawowych podstaw do jego zastosowania, albo na błędnej wykładni prawa. Zarzut ten można skutecznie postawić jedynie wtedy, gdy podnoszący go w środku zaskarżenia nie kwestionuje ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a wyłącznie podważa trafność oceny prawnej czynu poddanego subsumcji ustalonych faktów pod dany przepis prawa materialnego (albo też nie zgadza się z dokonaną przez sąd wykładnią tego przepisu).W niniejszej sprawie brak jest jakiegokolwiek naruszenia prawa materialnego, albowiem dokonana subsumpcja przez Sąd Rejonowy była jak najbardziej uprawiona - w oparciu o swobodną ocenę dowodów i poczynione na jej podstawie ustalenia faktyczne. Jednakże odnosząc się do wykładni znamion art. 284 § 2 kk to wskazać należy, że dla bytu przestępstwa z art. 284 § 2 kk nie ma znaczenia, co sprawca zrobił z przywłaszczoną rzeczą, lecz to, że zachowuje się w taki sposób jakby był jej właścicielem. Istotne jest to, że ostatecznie pozbawił mienia osobę uprawnioną, w okolicznościach świadczących o zamiarze definitywnego oddzielenia uprawnionego od stanowiącej jego własność rzeczy i potraktowania jej jako własnej, niezależnie od tego, czy mienie to uczynił następnie przedmiotem własności swojej, czy też innej osoby (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2017 r., II AKa 157/17). W ocenie Sądu Okręgowego, mając na uwadze prawidłowo ustalony stan faktyczny, zasadnym jest ustalenie Sądu I instancji, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa z art. 284 § 2 kk, a tym samym zarzut obrońcy okazał się niezasadny.

Odnosząc się do ostatniego z podniesionych przez obrońcę zarzutów, a mianowicie obrazy przepisów prawa materialnego, tj. art. 46 § 1 kk wskazać należy, że z protokołu przesłuchania świadka K. K. (1) (k. 370 i 374) wynika, że naczepa ciężarowa R., o nr rej. (...) została odzyskana w dniu 10 lipca 2023 roku, natomiast ładowarka L. została odzyskana w dniu 31 lipca 2023 roku. Oba sprzęty zostały przyjęte na plac leasingodawcy w K. i są do dyspozycji (...) Sp. z o.o. W związku z powyższym Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody zwarte w pkt 4 wyroku, a tym samym zarzut obrońcy stał się bezprzedmiotowy.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu przestępstwa

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność podniesionych zarzutów warunkowała bezzasadność wniosków.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie II K 275/22 w części niewymienionej w podsekcji 5.2.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

w zakresie tych rozstrzygnięć zaskarżony wyrok - jako słuszny i odpowiadający prawu - należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

uchylił rozstrzygnięcie o obowiązku naprawienia szkody zwarte w pkt 4 wyroku

Zwięźle o powodach zmiany

szerzej o powodach w podsekcji 3.1.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 123 z późń. zm.), zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, uznając, że wydatki według zasadny słuszności ponosi w połowie.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

W całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana