Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2022r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący sędzia Katarzyna Antoniak

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu w dniu 6 października 2022r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. W.

przeciwko (...) S.A. w S.

o odszkodowanie

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 11 stycznia 2022r. sygn. akt IV P 112/21

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego (...)S.A. w S. na rzecz powódki A. W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Pa 6/22

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 11 stycznia 2022r. Sąd Rejonowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z powództwa A. W. przeciwko (...) S.A. w S. o odszkodowanie:

1.  zasądził od (...) S.A. w S. na rzecz A. W. kwotę 12 481,35 złotych tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 czerwca 2021r. do dnia zapłaty,

2.  umorzył postępowanie w pozostałej części,

3.  zasądził od (...) S.A. w S. na rzecz A. W. kwotę 180 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

4.  zasądził (...) S.A. w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Siedlcach kwotę 225 złotych tytułem kosztów postępowania,

5.  nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości 4 160,45 złotych.

Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń i wniosków Sądu Rejonowego:

Powódka A. W., reprezntowana przez pełnomocnika, domagała się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w S. kwoty 12 481,35 złotych tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem/nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od tych kosztów liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia zasądzającego świadczenie do dnia zapłaty.

Pełnomocnik pozwanego wnosił o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy ustalił, że powódka A. W. była zatrudniona w(...) S.A. w S. od 20 września 2016r. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku drobiarza. W ostatnim okresie zatrudnienia do jej obowiązków należało wprowadzanie godzin pracy pracowników produkcji do systemu rozliczającego czas pracy (...). Powódka była Przewodniczącą Zarządu NSZZ(...) S.A. w S.. Dalej Sąd pierwszej instancji ustalił, że w dniu 20 marca 2021r. powódka pracowała na I zmianie Wydziału Drobiarskiego. Na prośbę innej pracownicy U. B. podpisała się jej nazwiskiem na liście obecności oraz przeprawiła godzinę zakończenia przez nią pracy z 11.45 na 13.45. W systemie czasu pracy (...) U. B. miała wpisaną właściwą godzinę zakończenia tego dnia pracy, tj. 11.45, czyli 8 godzin pracy. Za tak określony czas pracy otrzymała wynagrodzenie. Zgodnie z pisemną informacją podaną przez brygadzistkę A. M., powódka poprawiła godzinę zakończenia pracy przez inną pracownicę - E. Ł. z 11.45 na 13.45. Taki czas pracy tej pracownicy wpisała również do systemu (...). W przypadku A. M. oraz swoim, powódka postąpiła podobnie wpisując do systemu (...) po 10 godzin pracy. W dniu 22 marca 2021r. powódka pracowała na II zmianie na Wydziale (...) od godziny 14.30 do godziny 22.30 ,tj. 8 godzin. W systemie czasu pracy (...) o godzinie 15:31 dokonała wpisu o 10 godzinach pracy za dzień 20 marca 2021r., a o godzinie 19:00 – o 8 godzinach za dzień 22 marca 2021r. Dalej Sąd Rejonowy ustalił, że kierownik działu (...) M. S. o zdarzeniu z 20 marca 2021r. dowiedział się w poniedziałek ,tj. 22 marca 2021r. Dokonał sprawdzenia w systemie (...). Czynności sprawdzające trwały do końca tygodnia ,tj. 28 marca 2021r. W międzyczasie przeprowadził rozmowy z zainteresowanymi pracownikami oraz mistrzem M. K.. W dniu 29 marca 2021r. M. S. wysłał do R. W. (1) (osoby zarządzającej systemem (...)) maila z prośbą o sprawdzenie, kto dokonywał zapisów w systemie (...) w dniu 20 marca 2021r. w godzinach 3.45-12.00, kto wpisał czas pracy albo poprawiał z 8 na 10 godzin m.in. E. Ł. i A. W. oraz czy U. B. miała wpisane 8 godzin i czy ta liczba była poprawiana. Powyższego maila przekazał do wiadomości kierownikowi działu personalnego A. T. i dyrektor produkcji (...) K. S.. W dniu 29 marca 2021r. A. T. wysłała do R. W. (1) maila z prośbą o sprawdzenie, czy powódka wprowadzała do systemu (...) czas pracy 20 marca 2021r. W dniu 31 marca 2021r. M. S. wysłał do R. W. (1) maila z prośbą o sprawdzenie, kto edytował czas pracy A. W. 22 marca 2021r. Powyższego maila przekazał A. T. i K. S.. Następnie Sąd pierwszej instancji ustalił, że M. S. otrzymał od R. W. (1) informację, że powyższych wpisów dokonano z loginu powódki A. W.. Równolegle M. S. sprawdził, kiedy powódka wchodziła do zakładu pracy. W międzyczasie dowiedział się od A. M., że obiecała swoim podwładnym wpisanie 10 godzin pracy mimo świadczenia przez nich pracy przez 8 godzin w dniu 20 marca 2021r. Między 22 a 28 marca 2021r. M. S. dowiedział się od M. K. o zdarzeniu z 22 marca 2021r. Poprosił mistrza o sporządzenie notatki. Następnie w porozumieniu z K. S. i radcą prawnym zakładu pracy uznali, że sprawa jest tak oczywista, że nie będą już prosić A. W. o złożenie wyjaśnień na temat zdarzeń z 20 i 22 marca 2021r. Pismem z 25 marca 2021r. K. S. udzieliła powódce zaległego urlopu wypoczynkowego od 25 marca do 7 kwietnia 2021r. W dniu 31 marca 2021r. M. K. sporządził notatkę urzędową, z którą zapoznał się M. S.. Od 1 do 23 kwietnia 2021r. powódka była niezdolna do pracy i otrzymała zwolnienie lekarskie. Pismem z 31 marca 2021r., doręczonym tego samego dnia, pracodawca zwrócił się do NSZZ (...) S.A. w S. o wyrażenie zgody na rozwiązanie z powódką umowy o pracę na podstawie art.52 §1 pkt 1 kp. Wskazał, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę jest ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracownika polegające na:

1. Podrobieniu w dniu 20 marca 2021r. na I zmianie Wydziału (...) podpisów pracowników na liście obecności – podrobione podpisy E. Ł. i U. B. oraz przerobione godziny zakończenia czasu pracy z 11.45 na 13.45 wymienionych pracowników.

2. Fałszowaniu ewidencji czasu pracy pracowników Wydziału (...) świadczących pracę na I zmianie w dniu 20 marca 2021r. polegające na wprowadzeniu do systemu rozliczającego czas pracy (...) zafałszowanych danych następujących pracowników: A. M. – dopisane 2 godziny pracy, A. W. - dopisane 2 godziny pracy i E. Ł. - dopisane 2 godziny pracy.

W piśmie z 2 kwietnia 2021r., doręczonym w dniu 6 kwietnia 2021r., zakładowa organizacja związkowa nie wyraziła zgody na rozwiązanie z pracownicą umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Jak ustalił dalej Sąd Rejonowy pismem z 12 kwietnia 2021r., doręczonym następnego dnia, pozwany ponownie zwrócił się do NSZZ (...) S.A. w S. o wyrażenie zgody na rozwiązanie umowy o pracę z powódką na podstawie art.52§1 pkt 1 kp. Wyjaśnił, że w dniu 23 marca 2021r. zostały ujawnione nowe okoliczności. Wskazał, że przyczyną rozwiązania umowy o pracę jest ciężkie naruszenie przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych polegające na:

1. Podrobieniu w dniu 20 marca 2021r. na I zmianie Wydziału (...) podpisów pracowników na liście obecności – podrobione podpisy E. Ł. i U. B. oraz przerobione godziny zakończenia czasu pracy z 11.45 na 13.45 wymienionych pracowników.

2. Fałszowaniu ewidencji czasu pracy pracowników Wydziału (...) świadczących pracę na I zmianie w dniu 20 marca 2021r. polegające na wprowadzeniu do systemu rozliczającego czas pracy (...) zafałszowanych danych następujących pracowników: A. M. – dopisane 2 godziny pracy, A. W. - dopisane 2 godziny pracy i E. Ł. - dopisane 2 godziny pracy.

3. Fałszowaniu ewidencji swojego czasu pracy na Wydziale (...) na I zmianie w dniu 22 marca 2021r. polegające na wprowadzeniu do systemu rozliczającego czas pracy (...) zafałszowanych danych dotyczących A. W. – dopisanie 2 godzin pracy. Zdaniem pozwanego postępowanie pracownika naraziło pracodawcę na szkodę w wysokości wynagrodzenia za bezprawnie dopisane, a nieprzepracowane godziny liczone dodatkowo jako godziny nadliczbowe. Pracodawca wyjaśnił, że wskazana przyczyna jest poparta dowodami w postaci oświadczeń pracowników I zmiany Wydziału (...) świadczącymi pracę w dniu 20 marca 2021r., wydrukami z monitoringu z Wydziału (...) potwierdzającymi godzinę opuszczenia Wydziału (...), wydrukami z systemu (...) potwierdzającymi, że zafałszowany zapis w ewidencji czasu pracy został dokonany z loginu przypisanego powódce oraz w postaci notatki służbowej podpisanej przez 9 pracowników Wydziału (...) świadczących pracę w dniu 22 marca 2021r. Pismem z 15 kwietnia 2021r., doręczonym tego samego dnia, zakładowa organizacja związkowa nie wyraziła zgody na rozwiązanie z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że w dniu 4 maja 2021r. powódka otrzymała przesyłkę pocztową zawierającą rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych polegającego na:

1. Podrobieniu w dniu 20 marca 2021r. na I zmianie Wydziału (...) podpisów pracowników na liście obecności – podrobione podpisy E. Ł. i U. B. oraz przerobione godziny zakończenia czasu pracy z 11.45 na 13.45 wymienionych pracowników.

2. Fałszowaniu ewidencji czasu pracy pracowników Wydziału (...) świadczących pracę na I zmianie w dniu 20 marca 2021r. polegające na wprowadzeniu do systemu rozliczającego czas pracy (...) zafałszowanych danych następujących pracowników: A. M. – dopisane 2 godziny pracy, A. W. - dopisane 2 godziny pracy i E. Ł. - dopisane 2 godziny pracy.

3. Fałszowaniu ewidencji swojego czasu pracy na Wydziale (...) na I zmianie w dniu 22 marca 2021r. polegające na wprowadzeniu do systemu rozliczającego czas pracy (...) zafałszowanych danych dotyczących A. W. – dopisanie 2 godzin pracy. W ocenie pozwanego postępowanie pracownika naraziło pracodawcę na szkodę w wysokości wynagrodzenia za bezprawnie dopisane, a nieprzepracowane godziny liczone dodatkowo jako godziny nadliczbowe.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione niemal w całości. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z art.52§1 pkt 1 kp pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Obowiązki te muszą więc należeć do podstawowych, a do ich naruszenia powinno dojść z winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa. Sąd Rejonowy powołując się na orzecznictwo podał, że tryb rozwiązania umowy o pracę przewidziany w art.52§1 pkt 1 kp należy do nadzwyczajnych i jego zastosowanie powinno być uzasadnione w sposób szczególny. Musi być uzasadnione wyjątkowymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie (wyrok Sądu Najwyższego z 2 czerwca 1997r., I PKN 193/97, OSNP 1998/9/269). Przy ocenie, czy doszło do ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, należy wziąć pod rozwagę towarzyszące temu okoliczności, zwłaszcza stan świadomości i woli pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 1 października 1997r., I PKN 300/97, OSNAPiUS 1998/14/424). Dalej Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z art.52§2 kp rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Uzyskanie przez pracodawcę tej wiadomości następuje w momencie powzięcia informacji o zachowaniu pracownika przez osobę lub organ zarządzający jednostką organizacyjną pracodawcy albo inną wyznaczoną do tego osobę, która jest uprawniona do rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę. Aby miesięczny termin na rozwiązanie umowy w trybie dyscyplinarnym rozpoczął bieg niezbędnym jest uzyskanie przez pracodawcę takiej wiadomości o przewinieniu pracownika, która będzie jednoznaczna, niewątpliwa, konkretna i obiektywnie weryfikowalna. Miesięczny termin na rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika nie podlega przedłużeniu ani przywróceniu. Sąd Rejonowy wyjaśnił, że bieg miesięcznego terminu określonego w art.52§2 kp rozpoczyna się dopiero od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie z nim umowy o pracę, czyli od zakończenia - podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego - wewnętrznego postępowania sprawdzającego uzyskanie przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika (postanowienie Sądu Najwyższego z 27 kwietnia 2021r., III PSK 45/21, LEX nr 3181515). Zdaniem Sądu pierwszej instancji z art.52§2 kp da się wyprowadzić klarowną sekwencję zdarzeń. Najpierw powinny wystąpić „okoliczności uzasadniające rozwiązanie umowy”, następnie „uzyskanie przez pracodawcę wiadomości”, po czym zatrudniający rozwiązuje umowę o pracę bez wypowiedzenia. Wzorcowo zdarzenia te powinny nastąpić w tej kolejności” (wyrok Sądu Najwyższego z 14 października 2020r., I PK 57/19, LEX nr 3177749).

W ocenie Sądu Rejonowego do ustalenia, czy pozwany zachował powyższy termin, istotne okazały się zeznania świadka M. S.. Opisał on, że o zdarzeniu z 20 marca 2021r. dowiedział się w poniedziałek 22 marca 2021r. Dokonał sprawdzenia w systemie (...), co trwało do końca tygodnia ,tj. do 28 marca 2021r. W międzyczasie przeprowadził rozmowy z pracownikami i mistrzem M. K.. Gdy uświadomił sobie, że ta sytuacja stanowi naciągnięcie zakładu pracy na dodatkowe godziny, zawiadomił mailem kierowniczkę działu kadr A. T., a maila przekazał do wiadomości dyrektor K. S.. W tym miejscu Sąd pierwszej instancji zauważył, że K. S. pełni funkcję dyrektora generalnego członka zarządu, więc zgodnie z art.3 ^{( 1)}§1 kp jest osobą dokonującą za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Jednocześnie M. S. poprosił twórcę systemu (...) (R. W. (1)) o sprawdzenie po loginach i hasłach, kto dokonał zmian dotyczących 20 marca 2021r. Zdaniem Sądu Rejonowego ta część zeznań świadka korelowała z treścią korespondencji mailowej z 29 marca 2021r.. Następnie świadek otrzymał informację, że zmian dokonano z loginu powódki. O tych ustaleniach poinformował K. S. i A. T.. Dyrektor poleciła mu wyjaśnić sprawę do końca. W tygodniu po sobocie ,tj. między 22 a 28 marca 2021r. świadek dowiedział się od M. K., że podobna sytuacja miała miejsce w poniedziałek, tj. w dniu 22 marca 2021r. W związku z tym poprosił mistrza o sporządzenie notatki. Notatka została sporządzona w dniu 31 marca 2021r. Jeszcze przed jej sporządzeniem świadek poinformował o tym zdarzeniu K. S.. Z maila z 31 marca 2021r. wynika, że M. S. zwrócił się do R. W. (1) o sprawdzenie logowania również z 22 marca 2021r. O treści tego maila zostały zawiadomione K. S. i A. T.. W międzyczasie brygadzistka A. M. przyznała się, że to ona, a nie powódka, nakłoniła pracowników, żeby w dniu 20 marca 2021r. pracowali 8 godzin, a ona odnotuje im 10 godzin pracy. W ocenie M. S. „w tygodniu od poniedziałku do czwartku/piątku wszystko już było wiadome”. Prowadzone postępowanie wyjaśniające świadek podsumował w ten sposób, że wspólnie z dyrektor K. S. i radcą prawną uznali, że rozmowa z powódką nie jest już potrzebna, gdyż „sprawa jest oczywista”. Zdaniem M. S. K. S. wiedziała o całej sprawie już przed wysłaniem powódki na urlop, co nastąpiło na mocy pisma z 25 marca 2021r. W ocenie Sądu pierwszej instancji tę datę można odnieść jedynie do wiedzy K. S. odnośnie zdarzenia z 20 marca 2021r., gdyż dopiero mejlem z 31 marca 2021r. M. S. zwrócił się do R. W. (1) o sprawdzenie logowań za dzień 22 marca 2021r. Pozwany otrzymał żądane informacje, co wynika z dokumentów z k.136-137 akt sprawy. Z tych pism nie wynika jednak, kiedy pozwany je otrzymał. Bez wątpienia nie może to być data znajdująca się na obu dokumentach ,tj. 18 listopada 2021r. W celu ustalenia tej okoliczności pomocne okazały się zeznania M. S., który opisał, że o zdarzeniu z 22 marca 2021r. poinformował K. S. jeszcze przed otrzymaniem notatki M. K. z 31 marca 2021r. Pozwany nie wykazał innej daty zapoznania się świadka z tym dokumentem, więc Sąd Rejonowy przyjął, że M. S. przeczytał ten dokument w dniu jego sporządzenia. Ze szczegółowych i przekonujących wyjaśnień M. S. wynika więc, że K. S. miała wiedzę o obu zdarzeniach najpóźniej przed 31 marca 2021r. Z tą chwilą zakończyło się wewnętrzne postępowanie wyjaśniające świadczące o niewłaściwym – w rozumieniu pracodawcy – zachowaniu powódki. Pozwany nie przedstawił przy tym żadnych dowodów na poparcie tezy, aby to postępowanie zakończyło się 12 kwietnia 2021r. Dodatkowo w piśmie z 12 kwietnia 2021r. skierowanym do zakładowej organizacji związkowej, pracodawca – poszerzając przyczynę rozwiązania umowy o pracę o zdarzenie z 22 marca 2021r. – wskazał, że 23 marca 2021r. zostały ujawnione nowe okoliczności. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że powyższe dowody świadczą o tym, że do 31 marca 2021r. pracodawca (a w jego imieniu K. S.) uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że powódka dopuściła się czynów nagannych. Miesięczny termin do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia liczony od 31 marca 2021r. przypadł na 30 kwietnia 2021r. Otrzymanie przez powódkę oświadczenia pracodawcy 4 maja 2021r. naruszyło zakaz wynikający z art.52 §2 kp.

Dalej Sąd Rejonowy wskazał, że bezsporne było, iż pozwany nie dysponował zgodą zakładowej organizacji związkowej na rozwiązanie z powódką umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Sąd pierwszej instancji wskazał, że zgodnie z art.32 ust.1 pkt 1 ustawy z 23 maja 1991r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019r. poz. 263) pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może rozwiązać stosunku prawnego ze wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z inną osobą wykonującą pracę zarobkową będącą członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnioną do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy. Sąd Rejonowy przytaczając treść wyroku Sądu Najwyższego z 20 października 2015r. (I PK 288/14, LEX nr 2122370) wskazał, że „W każdym przypadku powzięcia zamiaru wypowiedzenia (rozwiązania) umowy o pracę pracownikowi objętemu ochroną z art.32 ust.1 pkt 1 ustawy z 1991r. o związkach zawodowych pracodawca jest związany stanowiskiem zarządu zakładowej organizacji związkowej w tym zakresie. Decyzja, co do dalszego pozostawania w zatrudnieniu działacza związkowego leży więc w gestii zarządu organizacji związkowej, a brak zgody na wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy nie pozwala pracodawcy na dokonanie tej czynności wobec działacza związkowego, niezależnie od przyczyny leżącej u podstaw zamiaru pracodawcy. Skutkiem pogwałcenia przez pracodawcę zakazu wynikającego z art.32 ust.1 pkt 1 ustawy jest, co do zasady, uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy - art.45 §3 kp. Może się jednak zdarzyć, że zarząd zakładowej organizacji związkowej nie wykaże należytego obiektywizmu biorąc w obronę działacza związkowego, który w okolicznościach danego przypadku na ochronę nie zasługuje, a to ze względu na brak poszanowania swych obowiązków pracowniczych lub prawa w ogóle. Taka decyzja stanowi podstawę odmowy uwzględnienia roszczenia o przywrócenie do pracy wobec nadużycia prawa do ochrony związkowej lub sprzeczności żądania przywrócenia do pracy ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa podmiotowego bądź zasadami współżycia społecznego (art. 8 kp). Oddalenie - na podstawie art.8 kp - roszczenia o przywrócenie do pracy pracownika podlegającego szczególnej ochronie przed rozwiązaniem z nim stosunku pracy, gdy rozwiązanie to w sposób oczywisty narusza prawo, a konkretnie art.32 ust.1 ustawy z 1991r. o związkach zawodowych, może mieć miejsce tylko wyjątkowo, w okolicznościach szczególnie rażącego naruszenia obowiązków pracowniczych lub obowiązujących przepisów prawa”. Sąd pierwszej instancji uznał, że w powyższej sprawie pozwany naruszył dwa zakazy dotyczące rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia.

Odnosząc się wreszcie do przyczyny rozwiązania umowy o pracę w kontekście sprzeczności żądania powódki z art.8 kp, Sąd Rejonowy miał na uwadze, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że:

1. Powódka nie podrobiła w dniu 20 marca 2021r. na liście obecności podpisu E. Ł..

2. Powódka podpisała się na liście obecności z 20 marca 2021r. na prośbę U. B. jej imieniem i nazwiskiem.

3. Powódka przerobiła na liście obecności z 20 marca 2021r. godzinę zakończenia czasu pracy z 11.45 na 13.45 E. Ł. i U. B.. W przypadku pierwszej pracownicy wynikało to z informacji brygadzistki A. M.. Znalazło to też odzwierciedlenie w systemie (...). W przypadku drugiej pracownicy dokonana zmiana nie miała wpływu na jej czas pracy, na podstawie którego pracodawca nalicza wynagrodzenie, gdyż w systemie (...) U. B. miała odnotowaną godzinę zakończenia pracy jako 11.45.

4. Powódka wpisała do systemu (...) swój czas pracy w dniu 20 marca 2021r. w ilości 10 godzin na podstawie ustnej informacji podanej przez brygadzistkę.

5. Powódka wpisała do systemu (...) swój czas pracy w dniu 20 marca 2021r. w ilości 10 godzin. Przyznała, że tego dnia pracowała 8 godzin i nie wie, dlaczego tak postąpiła.

6. Powódka wpisała do systemu (...) swój czas pracy w dniu 22 marca 2021r. w ilości 8 godzin.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji jedynie część zarzutów wskazanych w rozwiązaniu umowy o pracę okazała się prawdziwa, lecz nie miały one cech szczególnie rażącego naruszenia obowiązków pracowniczych. Podpisanie się za U. B. odbyło się na prośbę tej pracownicy. Nie wiązało się jednak z negatywnymi skutkami dla zakładu pracy. Zmieniając godzinę zakończenia pracy E. Ł. powódka oparła się z kolei na informacji brygadzistki. Zmiana dokonana w przypadku U. B. nie naruszyła interesu ekonomicznego pracodawcy, gdyż w systemie (...), na podstawie którego pracodawca naliczył tej pracownicy wynagrodzenie, wskazana była prawdziwa liczba godzin pracy. Czas pracy A. M. został wpisany na podstawie informacji pochodzącej od tej pracownicy będącej brygadzistką, czyli osobą nadzorującą innych pracowników. Czas pracy powódki w dniu 22 marca 2021r. został wpisany do systemu (...) w prawidłowej ilości 8 godzin. Sąd Rejonowy wskazał, że jedyną niewyjaśnioną kwestią okazał się wpis do systemu (...) czasu pracy powódki w dniu 20 marca 2021r. w ilości 10 godzin, mimo, że tego dnia powódka pracowała 8 godzin. Sąd pierwszej instancji zaznaczył jednak, że powódka przyznała, że tego dnia pracowała 8 godzin i nie wie, dlaczego tak postąpiła. Zdaniem Sądu Rejonowego, z uwagi na obowiązujący sposób ewidencjonowania czasu pracy pracowników produkcji jednocześnie przez kilka osób, może dojść do zwykłej pomyłki, zwłaszcza, że tego typu fakt w przypadku powódki miał charakter jednorazowy. Na okoliczność występowania pomyłek we wpisach do systemu (...) wskazali świadkowie K. K. i I. K.. Bez wątpienia spokojne wyjaśnienie tej kwestii z powódką pozwoliłoby na dokonanie weryfikacji tego błędu bez uruchamiania procedury zwolnienia jej z pracy.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, że opisane wyżej wadliwości rozwiązania z powódką umowy o pracę skutkowały koniecznością zapłaty przez pozwanego na rzecz powódki odszkodowania wynikającego z art.56§1 kp w zw. z art.58 kp i art.36§1 pkt 3 kp. Jego ostateczna wysokość odniesiona do zarobków powódki wskazanych przez pozwanego została poprawnie określona.

O dacie wymagalności ustawowych odsetek za opóźnienie Sąd Rejonowy orzekł zgodnie z żądaniem powódki mając na uwadze, że co do zasady ustawowe odsetki od odszkodowania przysługującego pracownikowi z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia stają się wymagalne w dniu doręczenia pracodawcy odpisu pozwu zawierającego żądanie zapłaty tego odszkodowania (uchwała Sądu Najwyższego z 6 marca 2003r., III PZP 3/03, OSNP 2004/5/74).

Mając na uwadze ograniczenie powództwa, na podstawie art.355 kpc Sąd pierwszej instancji umorzył postępowanie w zakresie różnicy między kwotą 12 969 złotych a kwotą12 481,35 złotych.

O kosztach procesu Sąd pierwszej instancji orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Wysokość tych kosztów Sąd Rejonowy ustalił na podstawie §9 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Z kolei o nieuiszczonych kosztach sądowych Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art.113 ust.1 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążając pozwanego kosztami postępowania, na które złożyło się wynagrodzenie mediatora. O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd pierwszej instancji orzekł w oparciu o treść art.477 ² §1 kpc.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany (...) S.A. w S. zaskarżając go w części ,tj. w zakresie pkt 1, 2, 4 i 5 zarzucając temu wyrokowi:

I. naruszenie przepisów postępowania:

1.  art.233§1 kpc poprzez błędną ocenę materiału dowodowego i uznanie, że w dniu 22 marca 2021r. powódka nie dokonała zmiany czasu pracy dla siebie poprzez dopisanie w systemie (...) 2 godzin pomimo, że powódka przyznała się do tej czynności, potwierdza ją również wydruk z ewidencji czasu pracy powódki zapisany w systemie (...) z dnia 22 marca 2021r. załączony do odpowiedzi na pozew, dowód wyjaśnienia powódki złożone na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2021r. - protokół z rozprawy z dnia 12 sierpnia 2021r. czas nagrania 00:34:57, powódka przyznała się do dokonania tego czynu po okazaniu jej wydruku z systemu (...);

2.  art.233 §1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego - w sposób niezgodny z zasadami logicznego rozumowania i zebranym materiałem dowodowym, polegające na:

1)  ustaleniu, że pracodawca zakończył postępowanie wyjaśniające w sprawie podrobienia przez powódkę na liście obecności podpisów pracowników Wydziału (...) z dnia 20 marca 2021r. E. Ł. i U. B., fałszowania przez powódkę ewidencji czasu pracy z dnia 20 marca 2021r. poprzez dopisanie po dwie godziny dla A. M., powódki i E. Ł., fałszowania w ewidencji czasu pracy powódki z dnia 22 marca 2021r. przez dopisanie 2 godzin dla siebie w dniu 31 marca 2022r., podczas gdy Sąd Rejonowy pominął w całości, że mail administratora systemu (...) R. W. (1) wpłynął do pracodawcy w dniu 8 kwietnia 2021r. - korespondencja mailowa załączona do pisma z dnia 15 listopada 2021r. - zaś datą zakończenia postępowania wyjaśniającego jest data wystąpienia pracodawcy do organizacji związkowej o udzielenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powódką;

2)  uznaniu podrobienia przez powódkę na liście obecności z 20 marca 2021r. godziny zakończenia czasu pracy z 11.45 na 13.45 E. Ł. i U. B. i własnej jako nic nieznaczącej pomyłki;

3)  uznaniu wprowadzenia do systemu ewidencji czasu pracy (...) w dniu 20 marca 2022r. czasu pracy dla A. W. i A. M. w miejsce 8 godzin czasu pracy pracowników 10 godzin pracy - jako nic nieznaczącej pomyłki;

4)  uznaniu, że działania powódki polegające na podrobieniu podpisu U. B., sfałszowaniu na liście obecności czasu pracy A. M. i U. B. i samej powódki nie noszą cech szczególnie rażącego naruszenia obowiązków pracowniczych, podczas gdy powódka dopuściła się podrobienia podpisu U. B. umyślnie, to samo dotyczy dopisania na liście obecności czasu pracy A. M., U. B. i samej powódki o dwie godziny oraz podrobienie podpisu U. B., nie uwzględnienie niskich pobudek jakimi kierowała się powódka, całkowite lekceważenie obowiązujących przepisów prawa, jak również chęć zarobku dla siebie i pozostałych członków zarządu zakładowej organizacji związkowej NSZZ (...), nie ma znaczenia dla oceny zachowania powódki, że U. B. zgodziła się na podrobienie jej podpisu;

5)  błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu dowodu z wydruku ekranu z systemu (...) z dnia 22 marca 2021r. załączonego do odpowiedzi na pozew, którego treści powódka nie zaprzeczyła, z którego to dokumentu jednoznacznie wynika, że czas pracy powódki wpisany do systemu to 10 godzin a sama powódka przyznała, że czas pracy na jej zmianie wynosił 8 godzin oraz pominięcie dowodu z korespondencji mailowej z dnia 8 kwietnia 2021r. załączonej do pisma pozwanej z 15 listopada 2021r., z której jednoznacznie wynika, że administrator systemu (...) R. W. (1) w dniu 8 kwietnia 2021r. przekazywał kierownikowi Działu Kadr A. T. swoje stanowisko, co do zapisów w systemie (...) w dniu 22 marca 2021r., pominięcie konieczności uzyskania przez pracodawcę zgody od zakładowej organizacji związkowej NSZZ (...) na rozwiązanie umowy o pracę z powódką - pierwsze wystąpienie o zgodę nastąpiło w dniu 6 kwietnia 2021r., a następne po zakończeniu postępowania wyjaśniającego w dniu 12 kwietnia 2021r. pominięcie dowodu z oświadczenia A. M. z dnia 30 marca 2021r. dotyczące podrobienia przez powódkę podpisu A. M.;

6)  art.328 §2 kpc poprzez niedokonanie w istocie jakiejkolwiek oceny w zakresie przyczyn uzasadniających wypowiedzenie umowy w trybie art.52§1 pkt 1 kp - trudno uznać za odniesienie się do przyczyny wypowiedzenia, pobieżne odniesienie się do tych okoliczności przy omawianiu naruszenia art.8 k.p.

II. naruszenie przepisów prawa materialnego:

1)  art.52§1 pkt 1 kp poprzez uznanie, że zachowania powódki nie spełniają kryteriów ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, podczas gdy powódka świadomie dokonała fałszowania ewidencji czasu pracy i liczyła na wypłatę dodatkowego wynagrodzenia nie tylko dla siebie,

2)  art.52§2 kp poprzez uznanie, że pozwany uchybił miesięcznemu terminowi na zwolnienie dyscyplinarne powódki przyjmując jako termin zakończenia postępowania wyjaśniającego dzień 31 marca 2021r., podczas gdy postępowanie wyjaśniające zakończyło się w dniu 12 kwietnia 2021r. z datą wystąpienia o zgodę na zwolnienie powódki w trybie art.52§1 pkt 1 kp do zakładowej organizacji związkowej NSZZ (...) pomijając, że ostatnia czynność miała miejsce nie w dniu 31 marca 2021r., a w dniu 8 kwietnia 2021r., kiedy to R. W. (1) wysłał do A. T. maila w sprawie zapisów czasu pracy z dnia 23 marca 2021r.;

3)  art.8 kp poprzez jego niezastosowanie i uznanie, że przewodniczący związków zawodowych w tym przypadku powódka jako przewodnicząca zakładowej organizacji związkowej NSZZ (...)korzysta z bezwzględnej ochrony przed zwolnieniem, podczas gdy zgodnie z art.32 ust.1 pkt 1 ustawy o związkach zawodowych ochrona przysługująca w świetle wyżej wymienionego przepisu ustawy o związkach zawodowych nie ma charakteru bezwzględnego, ma służyć zagwarantowaniu niezależności w wykonywaniu zadań związkowych. W tym przypadku powódka jako przewodnicząca związków zawodowych dopuściła się czynów zarzucanych jej w rozwiązaniu umowy o pracę tylko na rzecz swoich koleżanek z zarządu zakładowej organizacji związkowej U. B. i A. M.. Nie ma mowy o przypadkowości w zachowaniu powódki.

Wskazując na powyższe pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części zasądzającej odszkodowanie za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę i oddalenie powództwa, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego (...) SA w S. okazała się bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela co do zasady ustalenia faktyczne i ocenę prawną przedstawione przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W ocenie Sądu drugiej instancji Sąd Rejonowy nie dopuścił się zarzucanych mu w apelacji naruszeń prawa procesowego i prawa materialnego.

Jednostronna czynność prawna pracodawcy czy to w postaci wypowiedzenia umowy o pracę, czy to w postaci rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia wymaga oceny takiej czynności na dwóch płaszczyznach ,tj. formalnej dotyczącej zachowania warunków formalnych oraz terminu do rozwiązania umowy – jeżeli termin taki przewiduje ustawa oraz materialnej ,tj. dotyczącej zasadności rozwiązania umowy o pracę w kontekście przyczyny rozwiązania umowy o pracę, przy czym brak zachowania warunków formalnych rozwiązania umowy bądź też uchybienie terminu do rozwiązania umowy o pracę same w sobie rodzą po stronie pracownika roszczenie o przywrócenie do pracy lub odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że Sąd Rejonowy dokonał bardzo szczegółowych ustaleń faktycznych przedstawiając krok po kroku chronologię zdarzeń jeżeli chodzi o wewnętrzne postępowanie wyjaśniające prowadzone przez pozwanego, w efekcie którego to postępowania pozwany doszedł do przekonania, że powódka dopuściła się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych i zastosował wobec powódki rozwiązanie umowy o pracę w trybie natychmiastowym. W efekcie dokonanych ustaleń Sąd Rejonowy stwierdził, że rozwiązując z powódką umowę o pracę bez wypowiedzenia pozwany uchybił terminowi do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, który zgodnie z art.52§2 kp wynosi jeden miesiąc od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. Ustalenie, że pozwany nie zachował ustawowego terminu do rozwiązania umowy o pracę z powódką było – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku – pierwszorzędną przesłanką stwierdzenia przez Sąd Rejonowy, że dokonane przez pozwanego rozwiązanie umowy o pracę z powódką zostało dokonane niezgodnie z prawem czyniąc zasadnym roszczenie powódki o odszkodowanie. Pozwany zakwestionował ustalenia Sądu Rejonowego w tym zakresie zarzucając wyrokowi tego Sądu naruszenie art.233§1 kpc poprzez błędne ustalenie, że pozwany zakończył postępowanie wyjaśniające w sprawie naruszeń jakich miała się dopuścić powódka w zakresie podpisów i zapisów godzin pracy na liście obecności oraz w systemie komputerowym czasu pracy (...) w dniu 20 marca 2021r. oraz w dniu 22 marca 2021r. z dniem 31 marca 2021r., w sytuacji gdy w ocenie pozwanego postępowanie to zakończyło się w dacie wystąpienia przez pozwanego do organizacji związkowej o udzielenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powódką. W konsekwencji powyższego pozwany zarzucił zaskarżonemu wyroku naruszenie również prawa materialnego ,tj. art.52§2 kp poprzez uznanie, że pozwany uchybił miesięcznemu terminowi na zwolnienie dyscyplinarne powódki przyjmując jako termin zakończenia postępowania wyjaśniającego dzień 31 marca 2021r., podczas gdy w ocenie pozwanego postępowanie wyjaśniające zakończyło się w dniu 12 kwietnia 2021r. ,tj. w dacie wystąpienia o zgodę na zwolnienie powódki w trybie dyscyplinarnym do zakładowej organizacji związkowej pomijając, że ostatnia czynność miała miejsce nie w dniu 31 marca 2021r., a w dniu 8 kwietnia 2021r. kiedy to R. W. (2) wysłał do A. T. maila w sprawie zapisów czasu pracy z 23 marca 2021r. W odniesieniu do tych zarzutów uczynić należy wstępną uwagę. Otóż, jak wynika z analizy akt sprawy i co znajduje potwierdzenie w ustaleniach Sądu Rejonowego, pozwany rozwiązując z powódką umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym zarzucił powódce działania polegające ogólnie mówiąc na nierzetelnym prowadzeniu zapisów w dokumentacji dotyczącej czasu pracy pracowników pozwanego w tym samej powódki w dniu 20 marca 2021r., a następnie w dniu 22 marca 2021r. Precyzując – w piśmie z 16 kwietnia 2021r. o rozwiązaniu umowy o pracę z powódką bez wypowiedzenia (doręczonym powódce w dniu 4 maja 2021r.) pozwany zarzucił powódce naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, które miało mieć miejsce zarówno w dniu 20 marca 2021r. – pkt 1 i 2 pisma, jak i w dniu 22 marca 2021r. – pkt 3 pisma. Pracodawca objął w/w pismem zdarzenia z dwóch różnych dat, co nie jest bez znaczenia dla ustalenia, czy pozwany dopuścił się naruszenia terminu z art.52§2 kp. Zauważyć bowiem należy, a co pomija apelujący, że pismo z 12 kwietnia 2021r. (na k.11 akt sprawy) skierowane do zakładowej organizacji związkowej w sprawie wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy o pracę z powódką było drugim pismem w tej sprawie, które w zakresie zarzutów określonych w pkt 1 i 2 dotyczących zdarzeń z 20 marca 2021r. zwiera powtórzenie treści zawartych we wcześniejszym piśmie z 31 marca 2021r. (na k.9 akt sprawy). Treścią dodaną (nową) w piśmie z 12 kwietnia 2021r. w porównaniu do pisma z 31 marca 2021r. jest zarzut określony w pkt 3 tego pisma dotyczący zdarzenia z 22 marca 2021r. W tych okolicznościach nie sposób uznać za zasadny zarzut apelującego, iż Sąd Rejonowy błędnie ustalił, że pozwany w dniu 31 marca 2021r. miał już dostateczną – zweryfikowaną wiedzę co do działań powódki w dniu 20 marca 2021r. skoro – jak wykazano - w tej dacie pozwany skierował do zakładkowej organizacji związkowej pismo opisujące zarzucane powódce ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych. W konsekwencji niezasadny jest zarzut pozwanego naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisu prawa materialnego ,tj. art.52§2 kp. Skoro w dniu 31 marca 2021r. pozwany miał już wiedzę o zdarzeniach z 20 marca 2021r. i już wówczas – w piśmie do organizacji związkowej – określił je mianem ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych to fakt, że do rozwiązania umowy o pracę z powódką doszło w dniu 4 maja 2021r. uzasadnia ustalenie Sądu Rejonowego o uchybieniu terminu określonego w art.52§2 kp – przynajmniej w zakresie zdarzeń, które miały miejsce w dniu 20 marca 2021r. Co do zdarzenia – zachowania zarzucanego powódce, którego miała się dopuścić w dniu 22 marca 2021r. wskazać należy, że nawet przy przyjęciu argumentu pozwanego, że termin do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia - w zakresie tego zarzutu - biegł od 12 kwietnia 2021r. (data drugiego pisma pozwanego do organizacji związkowej) i w związku z tym w dniu 4 maja 2021r. nie upłynął jeszcze miesięczny termin, o którym mowa w art.52§2 kp, wskazać należy, że okoliczność ta nie czyni zasadnym apelacji pozwanego. Sąd Rejonowy zasadnie bowiem ustalił, że w dniu 22 marca 2021r. w systemie czasy pracy (...) powódka swój czas pracy w tym dniu odnotowała w ilości 8 godzin, a nie 10 godzin jak twierdzi pozwany. Na okazanym powódce w czasie rozprawy w 12 sierpnia 2021r. wydruku z systemu (...) (na k.45 akt sprawy) widnieje przy nazwisku powódki zapis o 2 godzinach pracy w ramach tzw. nadgodzin, ale w trakcie zeznań złożonych na tej rozprawie powódka wskazała, że w dniu 22 marca 2021r. przepracowała 8 godzin, nadto zeznała, że to nie ona wpisała 2 godziny pracy w rubryce nadgodziny (zeznania powódki k.83v akt sprawy). W związku z tym nieuzasadniony jest zarzut apelacyjny pozwanego co do dokonania przez Sąd Rejonowy błędnych ustaleń w tym zakresie i pominięcia zeznań powódki, w których miała się przyznać do dopisania sobie w systemie (...) 2 godzin pracy w dniu 22 marca 2021r. Zeznania powódki nie są zresztą jedynym dowodem w zakresie zapisów w systemie (...) czasu pracy powódki w dniu 22 marca 2021r. Sam pozwany przedstawił dokument dotyczący zapisów z logów powódki A. W. tak w dniu 20 marca 2021r., jak i w dniu 22 marca 2021r. – po sprawdzeniu tego przez administratora systemu (...) - i z informacji tej wynika, że w dniu 22 marca 2021r. powódka wpisała swój czas pracy w wymiarze 8 godzin (załącznik do pisma pełnomocnika pozwanego z 15 listopada 2021r. k.136 akt sprawy). W tych okolicznościach zarzuty apelacyjnego pozwanego nie mogą być uznane za zasadne.

Wobec ustalenia, że Sąd Rejonowy zasadnie stwierdził, iż pozwany naruszył termin do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (w zakresie zarzutów dotyczących 20 marca 2021r.) bezprzedmiotowe okazały się zarzuty apelacyjne pozwanego dotyczące wagi naruszonych przez powódkę obowiązków pracowniczych w dniu 20 marca 2021r. dodatkowo w kontekście pełnienia przez powódkę funkcji w zakładowej organizacji związkowej. Zasądzając na rzecz powódki odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia Sąd Rejonowy kierował się – jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku - przede wszystkim naruszeniem przez pozwanego terminu do rozwiązania umowy o pracę określonego w art.52§2 kp. Naruszenie tej regulacji powoduje, że pracownikowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze. W ocenie Sądu Okręgowego fakt skorzystania przez pracownika z tego roszczenia nie może być uznany za działanie z naruszeniem przepisu art.8 kp. W pozwie złożonym przeciwko pozwanemu powódka wzmiankowała, że pełniła funkcję przewodniczącej komisji zakładowej organizacji związkowej, jednakże w uzasadnieniu swojego roszczenia akcentowała inne okoliczności.

Mając na uwadze powyższe względy Sąd Okręgowy na podstawie art.385 kpc oddalił apelację jako bezzasadną, a o kosztach procesu za drugą instancję orzekł zgodnie z wynikiem sprawy na podstawie art.98§1 i 3 kpc oraz art.99 kpc w związku z §10 ust.1 pkt 1 i §9 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.