Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2016r. w S.

odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 11 grudnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 grudnia 2015r. do 31 grudnia 2017r.

Sygn. akt IV U 62/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 grudnia 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748), odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 4 grudnia 2015r., która ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona A. P., wskazując na zły stan zdrowia: bóle nogi, kręgosłupa i biodra, a także wyjaśniając, iż wykonuje pracę stojącą, a ma problemy z chodzeniem (odwołanie, k. 1 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona A. P., ur. (...), w dniu 24 września 2015r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek, k. 39 a.r.). W chwili złożenia w/w wniosku ubezpieczona miała przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 listopada 2015r. (decyzja z dnia 24.06.2015r. o przyznaniu renty, k. 31 a.r.).

Rozpoznając wniosek, organ rentowy skierował A. P. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 12 listopada 2015r. stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 41 a.r.). Na skutek sprzeciwu od w/w orzeczenia złożonego przez wnioskodawczynię sprawa została przekazana Komisji Lekarskiej Zakładu, która po przeprowadzeniu badania stwierdziła u ubezpieczonej: ograniczenie sprawności prawego stawu skokowego po przebytym złamaniu kostki bocznej i tylnej krawędzi piszczeli oraz zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa L-S, aktualnie bez zespołu korzeniowego. Orzeczeniem z dnia 4 grudnia 2015r. Komisja Lekarska ZUS nie uznała ubezpieczonej za niezdolną do pracy (k. 43 a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 11 grudnia 2015r. odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (k. 45 a.r.).

Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, którzy stwierdzili u wnioskodawczyni: pourazowe zwyrodnienie stawu skokowo-goleniowego prawego z przewlekłym zespołem bólowym, ograniczeniem ruchomości i dysfunkcją chodu, stan po złamaniu kostki bocznej goleni prawej, złamaniu tylnej krawędzi piszczeli prawej i skręceniu stawu skokowego prawego w dniu 9 grudnia 2013r., zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowym, bez zespołu korzeniowego i bez zaburzeń wydolności ruchowej. Wnioskodawczyni w dniu 9 grudnia 2013r. w wyniku upadku na ulicy w drodze do pracy doznała złamania kostki bocznej goleni prawej, złamania fragmentu tylnej krawędzi piszczeli prawej i zwichnięcia stawu skokowego prawego. Przebyła leczenie operacyjne, a następnie trzykrotną rehabilitację sanatoryjną w ramach prewencji ZUS, lecz bez istotnej poprawy. W ocenie biegłych pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego prawego w obecnym stopniu zaawansowania stanowi przeciwwskazanie do pracy zawodowej wymagającej długiego stania i chodzenia oraz do pracy na wysokości. Biorąc zatem pod uwagę ograniczenia A. P. do zatrudnienia biegli lekarze neurolog i ortopeda uznali, że ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy zawodowej fizycznej dotychczas wykonywanej, tj. jako pracownik produkcji, pakowacz. Niezdolność do pracy ma charakter okresowy i trwa od dnia 1 grudnia 2015r. do dnia 31 grudnia 2017r. (opinia biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, k. 8 a.s.).

Sąd doszedł do przekonania, że sporządzona opinia stanowi miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez biegłych o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem stanu zdrowia wnioskodawczyni. Opinia jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona. Strony postępowania nie kwestionowały stanowiska biegłych lekarzy, w tym również organ rentowy nie złożył żadnych zastrzeżeń ani uwag do opinii.

Co za tym idzie, Sąd – za dowodem z opinii biegłych – uznał ubezpieczoną A. P. za nadal częściowo niezdolną do pracy od 1 grudnia 2015r. do 31 grudnia 2017r. Niewątpliwie ubezpieczona spełnia także pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ujęte w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co było okolicznością bezsporną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.