Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 czerwca 2018 r. w S.

odwołania M. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 20 listopada 2017 r. Nr (...)

w sprawie M. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje M. Ł. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2017 roku do 1 marca 2020 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. Ł. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 63/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 listopada 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił M. Ł. przyznania prawa do renty z tytuły niezdolności do pracy, albowiem wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Okoliczność tę stwierdziła Komisja Lekarska ZUS, która orzeczeniem z dnia 14 listopada 2017r. orzekła o braku niezdolności do pracy M. Ł.. Zakład stwierdził w decyzji, iż ubezpieczona nie spełnia jednego z warunków uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określonych w treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1997 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383).

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona M. Ł. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Odwołująca wnosiła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania opisane zostały schorzenia ubezpieczonej głównie o charakterze neurologicznym. Skarżąca podkreśliła również, że w przeszłości organ rentowy przyznawał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Stan zdrowia wnioskodawczyni nie uległ poprawie po zakończeniu ostatniego okresu pobierania renty.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany Oddział ZUS wnosi o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona M. Ł. urodzona (...), była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, które to świadczenie pobierała na podstawie decyzji organu rentowego z dnia 11 maja 2016 r. Na mocy tej decyzji prawo do tego świadczenia było przyznane ubezpieczonej do 30 kwietnia 2017r. W dniu 30 sierpnia 2017r. ubezpieczona złożyła wniosek o prawo do renty na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS rozpoznała u M. Ł. następujące schorzenia: stan po urazie wielomiejscowym w październiku 2014r. ze stłuczeniem mózgu i krwiakiem prawej półkuli (...) leczony zachowawczo, zespół bólowy odcinka L/S na tle zmian zwyrodnieniowych z dyskopatią bez deficytów neurologicznych, zespół bólowy stawów kolanowych bez upośledzenia funkcji, a także otyłość ( k. 50 a. l.). W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS schorzenia stwierdzone u wnioskodawczyni nie powodują u niej niezdolności do pracy. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji ( k. 18 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy ortopedy i neurologa (k. 16 a. s.). Biegli wymienionych specjalności po przebadaniu ubezpieczonej oraz po zaznajomieniu się z dokumentacją lekarską z jej dotychczasowego leczenia zdiagnozowali u niej następujące schorzenia: organiczne uszkodzenie mózgu z utrwalonym niewielkim niedowładem prawostronnym i upośledzeniem funkcji poznawczych, przewlekłymi bólami i zawrotami głowy po przebytym urazie czaszkowo-mózgowym ze stłuczeniem mózgu i krwiakiem śródmózgowym prawej półkuli. Ponadto, rozpoznali przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego po przebytym urazie tego kręgosłupa ze złamaniem wyrostka kolczystego kręgu C7, zmiany zwyrodnieniowe kolana prawego po przebytym wieloszczelinowym złamaniu szyjki i głowy prawej kości strzałkowej. Zdaniem biegłych lekarzy schorzenia te powodują dalszą częściową niezdolność do pracy ubezpieczonej, która trwa od 20 listopada 2014r. do marca 2020r. W uzasadnieniu opinii biegli stwierdzili, że poziom intelektualny ubezpieczonej funkcjonuje na granicy dolnej normy. Istnieją przeciwskazania do wykonywania przez nią pracy wymagającej pełnej sprawności ruchowej, pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu, ciężkiej pracy fizycznej oraz pracy wymagającej samodzielnego podejmowania decyzji. Na tę ocenę składały się: stwierdzony niewielki deficyt ruchowy, zawroty głowy, zaburzenia równowagi oraz deficyt intelektualny.

Do opinii tej zastrzeżenia złożył pełnomocnik pozwanego organu rentowego i załączył opinię lekarską opracowaną przez członka Komisji Lekarskiej ZUS (k. 24-25 a. s.). W opinii tej stwierdzono, że biegli lekarze nie odnieśli się do poziomu kwalifikacji ubezpieczonej, a opiniowana ma średnie wykształcenie techniczne zdobyte na dwóch kierunkach, a mianowicie technik przetwórstwa mięsnego i technik administracji. Ponadto, członek Komisji Lekarskiej ZUS zwróciła uwagę, że ubezpieczona pracowała w przeszłości jako kasjer-sprzedawca, a ostatnio przed urazem, jako pracownik fizyczny przy produkcji pieczarek. W konkluzji autorka wymienionego pisma stwierdziła, że ubezpieczona może wykonywać lekkie i proste prace fizyczne i nie będzie to poniżej kwalifikacji rzeczywistych. W piśmie procesowym pełnomocnik ZUS nie składał wniosków dowodowych

W ocenie Sądu Okręgowego, zgłoszone zastrzeżenia przez organ rentowy nie zasługują na uwzględnienie. W świetle art. 12 ust 3 ustawy o FUS częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Odnosząc się do tej definicji stwierdzić należy, iż punktem odniesienia powinny być proste prace, które wykonywała w przeszłości ubezpieczona takie jak: technik przetwórstwa mięsnego i technik administracji. Nie można natomiast podnosić argumentu, jak czyni to organ rentowy, że punktem odniesienia powinny być proste prace, które w przeszłości wykonywała ubezpieczona, tj. kasjerka w sklepie, czy praca przy produkcji pieczarek. Ocena pod kątem możliwości wykonywania takich prac byłaby sprzeczna z definicją częściowej niezdolności do pracy zawartą w art. 12 ust. 3 ustawy emerytalno- rentowej. Na marginesie należy dodać, że ubezpieczona przy produkcji pieczarek była zatrudniona w wymiarze 0,25 etatu (k. 42 a. r.). W świetle powyższej oceny należało rozważyć, czy ubezpieczona jest zdolna do pracy zgodnej ze swoimi kwalifikacjami. Zdaniem Sądu, treść opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, a także wnioski tam zawarte wskazują, że wnioskodawczyni nie jest zdolna do pracy zgodnie ze swoimi kwalifikacjami. Sąd podzielił opinię biegłych, w której argumentowali, że skutki urazu przebytego w 2017 r., a w szczególności, stłuczenia mózgu i krwiaka mózgowego w prawej półkuli w dalszym ciągu utrzymują się. M. Ł. jest bowiem spowolniała psychoruchowo, jej mowa jest dyzartryczna, zaś jej stopień funkcjonowania intelektualnego jest na dolnej granicy. Zatem ewentualne wykonywanie przez nią pracy zarobkowej w pełnym wymiarze, zgodnie ze swoimi kwalifikacjami nie jest możliwe przez ubezpieczoną. Wykonywanie pracy zarówno w jednym, jak i w drugim zawodzie wymaga sprawności intelektualnej wyższej niż dolna granica normy, a także zdolności do podejmowania decyzji. Wnioski wypływające z opinii pozwalają na taką konkluzję. Dlatego też Sąd Okręgowy przyjął, iż ubezpieczona M. Ł. jest w dalszym ciągu częściowo niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 w związku z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy emerytalno-rentowej. Wniosek o prawo do renty złożony dniu 31 sierpnia 2017 r. i w związku z tym Sąd, podzielając opinię biegłych, uznał wnioskodawczynię za częściowo niezdolną do pracy od dni 01 sierpnia 2017r. do 01 marca 2020r.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawi art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję. Jednocześnie na podstawi art. 98 § 1 i 3 kpc w związku z par 9 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawi e opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1667) zasądził od pozwanego ZUS na rzecz ubezpieczonej kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.