Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 września 2013r. w S.

odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 28 września 2011 r. (Nr (...) )

w sprawie A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wznowienie postępowania w przedmiocie prawa do emerytury

I. oddala skargę o wznowienie postępowania w sprawie sygn. akt IV U 842/11 w zakresie podjęcia wypłaty zawieszonej emerytury za okres od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r.;

II. umarza postępowanie w zakresie podjęcia wypłaty emerytury od dnia 22listopada 2012 r.

Sygn. akt IV U 75/13

UZASADNIENIE

Ubezpieczona A. K. złożyła w dniu 15.01.2013 r. złożyła do tut. Sądu Okręgowego za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. skargę o wznowienie postępowania od decyzji z dnia 20.12.2012 r. wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S..

W uzasadnieniu skargi ubezpieczona powołała się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13.11.2012 r. i domagała się wznowienia wypłaty zawieszonych świadczeń, a także wypłatę świadczeń zaległych wraz z ustawowymi odsetkami.

Pozwany Oddział ZUS w S. potraktował tę skargę jako roszczenie o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 10.05.2012 r. sygn. akt IV U 843/11. Jednocześnie pozwany ZUS załączył odpowiedź na skargę o wznowienie postępowania, wnosząc o jej oddalenie, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 10.05.2012 r. i jednoczesną zmianę decyzji ZUS z dnia 28.09.2011 r. i podjęcie wypłaty emerytury dla ubezpieczonej od dnia 15.01.2013 r.

W uzasadnieniu swojego stanowiska procesowego pozwany organ rentowy wywodził, iż ubezpieczona nie rozwiązała stosunku pracy do dnia 30.09.2011 r. i jednocześnie pozwany przyznał, iż skarga o wznowienie postępowania złożona została w ustawowym terminie, tj. zgodnie z art. 407 §2 kpc. Ponadto pozwany przedstawił w uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie argumentację prawną w której podkreślił, iż wniosek o wznowienie postępowania został złożony dnia 15.01.2013 r. i w związku z tym jedynie od tej daty można rozważać podjęcie wypłaty zawieszonej emerytury. W toku postępowania przed Sądem Okręgowym o wznowienie postępowania, pozwany ZUS w piśmie procesowym poinformował, że decyzją z dnia 13.02.2013 r. organ rentowy podjął wypłatę emerytury ubezpieczonej od dnia 22.11.2012 r. tj. od dnia wejścia w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego w dnia 13.11.2012 r. sygn. akt K 2/12 i pozwany wnosił o umorzenie postępowania w tym zakresie (k. 8 a.s.).

Na rozprawie ubezpieczona popierała skargę o wznowienie postępowania i domagała się podjęcia wypłaty zaległej emerytury za okres od 1.10.2011 r. do 21.11.2012 r. (k. 12 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona A. K. nabyła prawo do emerytury na mocy decyzji z dnia 21.06.2007 r. począwszy od dnia 1.06.2007 r. Na mocy wymienionej decyzji wypłata emerytury podlegała zawieszeniu z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia.

Decyzją z dnia 28.09.2011 r. pozwany Oddział ZUS w związku z wejściem w życie od dnia 1.01.2011 r. art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16.12.2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 157, poz. 1726) tj. przepisu, który nakazywał organowi rentowemu zawieszenie wypłaty emerytury niezależnie od wysokości osiąganego przychodu z tytułu zatrudnienia kontynuowanego u tego samego pracodawcy bez rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę, pozwany ZUS zawiesił wypłatę emerytury A. K. od dnia 1.10.2011 r. Ubezpieczona odwołała się od tej decyzji, jednakże Sąd Okręgowy w Siedlcach prawomocnym wyrokiem z dnia 12.05.2012 r. oddalił odwołanie A. K. (k. 9 akt sprawy IV U 843/11).

W związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13.11.2012 r. ubezpieczonego w dniu 15.01.2013r. złożyła skargę o wznowienie postępowania za pośrednictwem organu rentowego.

Skarga o wznowienie postępowania jest niezasadna i podlega oddaleniu.

Wyrokiem z dnia 13.11.2012 r. TK orzekł, że art. 28 ustawy z dnia 16.12.2000 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn.zm.) dodanym przez art. 6 pkt 2 powołanej wyżej ustawy z dnia 16.12.2010 r. został uznany za niekonstytucyjny w zakresie w jakim znajduje zastosowanie do osób które nabyły prawo do emerytury przed 1.01.2011 r. bez konieczności rozwiązania stosunku pracy jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu swojego wyroku z 13.11.2012 r. w pkt 9 zatytułowanym „Skutki wyroku” Trybunał Konstytucyjny dokonał wykładni autentycznej swojego wyroku i stwierdził w nim m.in. iż obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury nie będzie miał zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8.01.2009 r. do 31.12.2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury od dnia 1.01.2011 r., a także do osób, które nabyły prawo do tego świadczenia przed 8.01.2009 r. W przypadku ubezpieczonej bezsporne jest, że nabyła ona prawo do emerytury w 2007 r. i wypłata tego świadczenia od tej daty była zawieszona ze względu na kontynuowanie przez nią pracy zawodowej. Zgodnie z wykładnią Trybunału Konstytucyjnego sytuacja prawna osób, które nabyły prawo do emerytury przed 8.01.2009 r. nie uległa zmianie, dlatego też wstrzymanie ubezpieczonej wypłaty emerytury od dnia 1.10.2011 r. było zgodnie z prawem, ponieważ A. K. nie mieści się w swoistym okresie ochronnym, tj. w przedziale czasowym od dnia 8.01.2009 r. do 31.12.2010 r.

Dlatego też skargę o wznowienie postępowania ubezpieczonej należało oddalić na podstawie art. 409 kpc.