Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2015r. w S.

odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 grudnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 124/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 grudnia 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni Z. K. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 748) w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43), albowiem wnioskodawczyni na dzień 1.01.1999 r. nie wykazała co najmniej 15 – letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych. Pozwany organ rentowy uznał za udowodnione przez wnioskodawczynię na dzień 1.01.1999 r. okresy składkowe i nieskładkowe w łącznej ilości: 22 lata, 5 miesięcy i 2 dni. Do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono żadnego okresu zatrudnienia, w tym okresu od 01.09.1976 r. do 31.12.1998 r., bowiem wnioskodawczyni nie przedłożyła świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła Z. K., wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu wskazano, że wbrew twierdzeniem organu rentowego przedłożyła świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach określone jako zaświadczenie z dnia 24 listopada 2014 r., z którego wynika, że w okresie od 1 września 1976 roku do 31 grudnia 1998 roku świadczyła pracę przy pobieraniu prób, a więc wskazaną w Dziale XII pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczona wyjaśniła, że jako pracownik stacji sanitarno-epidemiologicznej w ramach czynności kontrolnych dokonywała poboru prób, które następnie dostarczane były do laboratorium i badane przez innych pracowników, przy czym nadzór sanitarno-higieniczny sprowadzał się tylko i wyłącznie do poboru prób.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona Z. K., ur. (...), złożyła w dniu 24 listopada 2014 r. wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów pozwany organ rentowy przyjął za udowodnione przez wnioskodawczynię na dzień 1.01.1999 r. okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze: 22 lat, 5 miesięcy i 2 dni, w tym 19 lat, 2 miesiące i 3 dni okresów składkowych oraz 3 lata, 2 miesiące i 29 dni okresów nieskładkowych. Do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono żadnego okresu zatrudnienia, w tym okresu od 01.09.1976 r. do 31.12.1998 r., bowiem wnioskodawczyni nie przedłożyła świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach. Zaskarżoną decyzją z dnia 24 grudnia 2014 r. pozwany Oddział ZUS odmówił ubezpieczonej przyznania prawa do emerytury, bowiem nie został udowodniony co najmniej 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach (k. 16 a.e.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z przesłuchania ubezpieczonej Z. K. (k. 15v a.s.) oraz z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonej. Wnioskodawczyni wnosiła o zaliczenie do kategorii pracy w warunkach szczególnych okresu od 01.09.1976 r. do 31.12.1998 r., kiedy to była zatrudniona w (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy w nadzorze higieny żywienia. Jak wskazała ubezpieczona Z. K., czynności przez nią wykonywane ograniczały się do pobrania próbek w stołówkach zakładów produkcyjnych, a następnie dostarczenia ich do laboratorium, gdzie zebrany materiał badany był przez innych pracowników. Nadto wnioskodawczyni sporządzała protokoły dotyczące tego, w jakich warunkach odbywa się produkcja lub przechowywanie żywności w stołówkach bądź restauracjach, a także sprawdzała terminy przydatności towarów do spożycia. Były to planowe kontrole w żywieniu zbiorowym. Ubezpieczona podlegała bezpośrednio pod kierownika higieny żywienia (k. 15-15v a.s.). Powyższe potwierdza także pismo dyrektora (...) w Ł. z dnia 10.12.2014 r., jak również zaświadczenie wystawione przez zakład pracy w dniu 24.11.2014 r., z których wynika, że ubezpieczona wykonywała pracę polegającą na sprawowaniu nadzoru sanitarno-higienicznego w zakładach żywieniowo-żywnościowych oraz pobieraniu prób do badań laboratoryjnych w zakładach żywienia zbiorowego otwartego i zamkniętego, sklepach, kioskach i zakładach przemysłu spożywczego (pismo zakładu pracy z 10.12.2014 r., k. 11 a.e.; zaświadczenie z 24.11.2014 r., k. 9 a.e.). Jak wynika ze świadectwa pracy z dnia 31.08.2011 r., znajdującego się w aktach osobowych Z. K., ubezpieczona była zatrudniona w (...) w Ł. w okresie od 01.09.1976 r. do 31.08.2011 r. na stanowisku technika żywieniowego, starszego technika żywienia.

Na rozprawie w dniu 14 lipca 2015 r. ubezpieczona wskazała, że nie zgłasza wniosków dowodowych (k. 15v, 16 a.s.).

W ocenie Sądu Okręgowego, odwołanie ubezpieczonej nie zasługiwało na uwzględnienie, bowiem brak było podstaw do zaliczenia pracy wykonywanej przez ubezpieczoną w ww. zakładzie pracy jako pracy w szczególnych warunkach określonej w wykazie A, Dziale XII, pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, w tym również zeznania ubezpieczonej, pozwoliły ustalić, że do zakresu obowiązków Z. K. należało przeprowadzanie kontroli w zakładach żywienia zbiorowego, sklepach, kioskach i zakładach przemysłu spożywczego, jak również pobieranie prób do badań laboratoryjnych. Podkreślenia wymaga, że ubezpieczona nie dokonywała badań pobranych próbek, a jedynie dostarczała je do laboratorium, gdzie były one badane przez innych pracowników. Zdaniem Sądu, nie można uznać tego rodzaju czynności za wykonywane w warunkach i na stanowiskach szkodliwych dla zdrowia. Podstaw do takiego stwierdzenia nie daje również okoliczność, że Z. K. pobierała próby w przypadkach zatruć pokarmowych, a przy wykonywanych czynnościach zachowywała sterylność. W wykazie A, Dziale XII, pkt 6 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. wskazano prace przy pobieraniu prób i pomiarach w warunkach i na stanowiskach pracy szkodliwych dla zdrowia, wykonywane przez personel stacji sanitarno-epidemiologicznych oraz laboratoriów środowiskowych. Choć ubezpieczona pobierała próbki w zakładach żywieniowych, to jednak nie dokonywała ich pomiarów, bowiem jej działania ograniczały się do dostarczenia pobranej próbki do laboratorium, gdzie próbki były badane przez innych pracowników. Brak było zatem podstaw do uznania pracy wykonywanej przez ubezpieczoną jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Zdaniem Sądu, do prac wskazanych w wykazie A, Dziale XII, pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów zaliczają się m.in. prace wykonywane przez laborantów, nie zaś praca polegająca na pobraniu prób żywności do badań laboratoryjnych wykonywanych przez innych pracowników.

Wobec powyższego Sąd uznał, że ubezpieczona nie spełniła warunku określonego w § 4 ust. 1 pkt 3 powołanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r., bowiem praca wnioskodawczyni nie należy do katalogu prac w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie A tegoż rozporządzenia. Z tych względów ubezpieczona nie nabyła prawa do emerytury w wieku obniżonym na podstawie art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Dlatego też odwołanie należało oddalić.

Mając na uwadze powyższe Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.