Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2019 r. w S.

odwołania Z. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 7 lutego 2019 r. Nr (...)

w sprawie Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala Z. B. prawo do stałej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2015 roku.

Sygn. akt IV U 139/19

UZASADNIENIE

Decyzją z (...)2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018r. poz. 1270) przyznał Z. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony Z. B., wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że ocena jego stanu zdrowia przez Komisję Lekarską ZUS nie jest prawidłowa, gdyż rozpoznano u niego stan po zawale mięśnia sercowego, stan po resekcji nerki lewej z powodu raka w 2009r., migotanie przedsionków, chorobę wieńcową, stan po resekcji ogniska przerzutowego płuca lewego w 2012r., cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę tętniczą kończyn dolnych, rozstęp mięśni prostych brzucha, uchyłki esicy oraz chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa L-S. Ubezpieczony nie zgadza się z ustaleniem organu rentowego, że jest jedynie częściowo niezdolny do pracy (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 23 czerwca 2015r., która stwierdziła, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy. Ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy, a zatem brak jest podstaw do zmiany decyzji poprzez przyznanie renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony Z. B. do 30 czerwca 2015r. uprawniony był do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (decyzja z 24 czerwca 2014r. k.398 akt rentowych). W dniu 8 maja 2015r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.400 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 maja 2015r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2017r., jednocześnie lekarz orzecznik stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 27 maja 2015r. k.404 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 23 czerwca 2015r. ustaliła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2017r. i nie jest całkowicie niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.17 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 23 czerwca 2015r. k.406 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, decyzją z (...)2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z częściowej niezdolności na okres od 1 lipca 2015r. do 31 maja 2017r. (decyzja z(...)2015r. k.407 akt rentowych).

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji z (...)2015r. Sprawa toczyła się przed Sądem Okręgowym w Siedlcach pod sygnaturą akt IV U(...)/15. Wyrokiem z 21 kwietnia 2016r. Sąd Okręgowy oddalił odwołanie ubezpieczonego zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 lipca 2015r. na stałe (wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z 21 kwietnia 2016r. wraz z uzasadnieniem k.419-422 akt rentowych). Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach ubezpieczony złożył apelację. Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z 1 grudnia 2010r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Siedlcach do ponownego rozpoznania pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 1 grudnia 2016r. wraz z uzasadnieniem k.455-457v akt rentowych). Następnie Sąd Okręgowy w Siedlcach postanowieniem z 15 listopada 2018r. uchylił zaskarżoną decyzję z 30 czerwca 2015r. i przekazał sprawę Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. celem ponownego rozpoznania (postanowienie Sądu Okręgowego w Siedlcach z 15 listopada 2018r. wraz z uzasadnieniem k.452-453v akt rentowych).

Rozpoznając ponownie wniosek z 8 maja 2015r. organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 4 stycznia 2019r. ustalił, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy, jednocześnie lekarz orzecznik stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 4 stycznia 2019r. k.461 akt rentowych). Ubezpieczony złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS i skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 31 stycznia 2019r. ustaliła, że ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy i nie jest całkowicie niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.38 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 31 stycznia 2019r. k.463 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 7 lutego 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe (decyzja z 7 lutego 2019r k.465 akt rentowych).

Ubezpieczony ma niespełna 61 lat i wykształcenie zawodowe – monter instalacji sanitarnych, pracował w tym zawodzie oraz jako spawacz (okoliczności niesporne).

Biegli kardiolog, onkolog, chirurg naczyniowy i diabetolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego: stan po zawale serca przebytym w 1986r., stan po dwukrotnej ablacji w obrębie ujść żył płucnych okolicy żyły głównej górnej, utrwalone migotanie przedsionków, cukrzycę typu 2 leczoną insuliną i doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, dyslipidemię, znaczną otyłość, zespół metaboliczny, zespół (...)`a, miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych, stan po usunięciu lewej nerki z powodu raka w 2009r. oraz stan po operacji zmiany przerzutowej do płuca po stronie lewej w 2012r. W ocenie biegłej diabetolog rozpoznana cukrzyca ma charakter uogólniony, a współistniejące czynniki ryzyka wieńcowego znacznie przyspieszają jej przebieg i zmniejszają sprawność ogólną organizmu ubezpieczonego. Ubezpieczony stale przyjmuje leki przeciwkrzepliwe. Na podstawie badania TK klatki piersiowej wykonanego 15 stycznia 2019r. ponownie podejrzenie zmian przerzutowych w płucach w przebiegu choroby nowotworowej raka nerki. Obraz badania odpowiada zmianie meta lub odczynowej we wnęce płuca prawego. Konieczna jest dalsza obserwacja. Działanie diagnostyczne podejmowane w postaci pobierania wycinków w czasie bronchoskopii nie były efektywnie diagnostycznie. Z uwagi na choroby współistniejące, tj. cukrzycę, migotanie przedsionków, chorobę niedokrwienną serca, stan po zawale mięśnia serca, ubezpieczony nie może stosować radykalnego leczenia (chemioterapii). Lokalizacja zmiany we wnęce płuca prawego zmuszałaby do bardzo rozległego zabiegu operacyjnego (usunięcia prawego płaca w całości), co z uwagi na obciążenie w/w schorzeniami źle rokuje. Aktualnie nie można wykluczyć czynnej choroby nowotworowej (kolejnego przerzutu raka nerki do wnęki płuca prawego). Dlatego też biegli stwierdzili, iż ubezpieczony jest trwale całkowicie niezdolny do pracy (opinia biegłych z zakresu kardiologii, onkologii, chirurgii naczyniowej i diabetologii k.14-15 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego Z. B. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016 poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach wyszczególnionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania Z. B. od decyzji organu rentowego przyznającej ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe, wymagało ustalenia jedynie czy ubezpieczony jest częściowo czy całkowicie niezdolny do pracy.

Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych kardiologa, onkologa, chirurga naczyniowego i diabetologa dała podstawy do stwierdzenia, że ubezpieczony nadal w okresie od 1 lipca 2015r. jest całkowicie niezdolny do pracy z powodu schorzenia onkologicznego oraz współistniejących schorzeń układu sercowo-naczyniowego i niezdolność ta ma charakter trwały. Biegli wskazali, że Z. B. jest trwale niezdolny do pracy, a współistnienie cukrzycy, zaburzeń lipidowych, nadciśnienia tętniczego, znacznej otyłości, zespołu metabolicznego, miażdżycowych zmian serca i kończyn dolnych, stanu po zawale serca w 1986r., stanu po dwukrotnej ablacji w obrębie ujść żył płucnych okolicy żyły głównej górnej, stanu po usunięciu lewej nerki z powodu raka, a także stanu po operacji zmiany przerzutowej do płuca po stronie lewej w 2012r. sprowadza całkowitą niezdolność do pracy. Nadto biegli podkreślili, że możliwa jest zmiana przerzutowa w płucach w przebiegu choroby nowotworowej raka nerki, gdyż obraz badania TK klatki piersiowej z 15 stycznia 2019r. odpowiada zmianie meta lub odczynowej. Z uwagi na choroby układu sercowo-naczyniowego ubezpieczony nie może stosować chemioterapii. Zmiana obserwowana przywnękowo z powodu jej rozległości i umiejscowienia nie może zostać usunięta chirurgicznie. Biegli nie wykluczyli czynnej choroby nowotworowej. Ubezpieczony wymaga dalszej diagnostyki onkologicznej (opinia biegłych k.14-15 akt sprawy).

Analizując przedmiotową opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez osoby specjalizujące się w zakresie schorzeń ubezpieczonego. Ponadto, sporządzenie opinii zostało poprzedzone analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Zdaniem Sądu, opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Przedmiotowa opinia nie była kwestionowana przez strony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że od 1 lipca 2015r. na stałe przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w miejsce przyznanego przez organ rentowy prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w wyroku.