Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lipca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2017 r. w S.

odwołania L. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 24 stycznia 2017 r. Nr (...)

w sprawie L. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu L. K. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 grudnia 2016 roku do dnia 30 listopada 2019 roku.

Sygn. akt IV U 143/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 24 stycznia 2017 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił L. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż nie został uznany przez Komisję Lekarską ZUS za osobę niezdolną do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył L. K. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazał, że ocena jego stanu zdrowia przez Komisję Lekarską ZUS nie jest prawidłowa, jego san zdrowia nie uległ poprawie lecz się pogorszył (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 18.01.2017 r., która nie stwierdziła u wnioskodawcy niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca L. K. dnia 16 listopada 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.129 akt organu rentowego). L. K. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 listopada 2016 r. na podstawie decyzji z dnia 28 listopada 2013 r. (decyzja k. 122-123 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 16.11.2016 r. organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 2 grudnia 2016 r. ustalił, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (k. 132 akt organu rentowego).

Ubezpieczony wniósł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i na skutek wniesienia powyższego sprzeciwu skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 18.01.2017 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k.135 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 stycznia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy L. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k.137 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, psychiatry oraz psychologa w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u wnioskodawcy organiczne zaburzenia osobowości i zachowania (encefalopatia pourazowa), stan po kraniotomii z powodu lewostronnego krwiaka podtwardówkowego, przebyte złamanie lewego podudzia, przykurcz D. niewielkiego stopnia palców III – V lewej ręki, padaczkę pourazową w wywiadzie i uznał wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy nadal po 30.11.2016 r. do 30.11.2019 r. Biegli wskazali, że stan zdrowia ubezpieczonego nie poprawił się. Ubezpieczony w dalszym ciągu kontynuuje leczenie neurologiczne i psychiatryczne. W wyniku badania EEG z 22.01.2016 r. wskazano, iż zapis wykazuje zmiany rozsiane w okolicach skroniowo-ciemieniowych z tendencją do napadowego uogólniania. Wynik badania MR głowy z 3.11.2016 r. oprócz starych zmian pourazowych z 1999 r. ujawnia nowe zmiany w istocie białej obu półkul mózgu mogące odpowiadać demielinizacji naczyniowej na tle mikroangiopatii w przebiegu chorób przewlekłych. Ubezpieczony nadal wymaga leczenia przeciwpadaczkowego. Odnośnie zatrudnienia przeciwskazane są dla ubezpieczonego prace na wysokości, przy maszynach w ruchu, prowadzenie pojazdów mechanicznych, praca w kontakcie z energia elektryczną i ostrymi przedmiotami. W badaniu psychologicznym stwierdzono istotne dysfunkcje mózgowe na podłożu zmian organicznych w (...) ujawniających w sferze emocjonalno-motywacyjnej oraz poznawczej z globalną deterioracją funkcji poznawczych w stosunku do funkcjonowania przedchorobowego. U ubezpieczonego widoczne są również objawy psychopatologiczne w sferze emocjonalno-motywacyjnej uwarunkowane uszkodzeniem mózgu: labilność emocjonalna, drażliwość, ogólna męczliwość, niska samokontrola emocji, niska tolerancja na stres i pobudzenie emocjonalne, odczucia somatyczne jak zawroty i bóle głowy, anhedonia, stany obniżonego nastroju, znaczny spadek dynamiki i aktywności życiowej. Charakter i stopień nasilenia aktualnych objawów psychopatologicznych powoduje nadal u ubezpieczonego częściowa niezdolność do pracy do 30.11.2019 r. (opinia biegłych k. 11-12).

Wnioskodawca L. K. skończył 63 lat, ma wykształcenie podstawowe, pracował jako kierowca ok. 15 lat, a ostatnio jako masarz, jest uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 08.11.2000 r. (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy L. K. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawcy istnieje nadal częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: neurologa, ortopedy, psychiatry i psychologa dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawca jest nadal od 1 grudnia 2016 r. do 30 listopada 2019 r. częściowo niezdolny do pracy z powodu rozpoznanych u niego schorzeń opisanych w stanie faktycznym (opinia k. 11-12).

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Biegli wydając opinię mieli na uwadze wiek ubezpieczonego, jego kwalifikacje zawodowe i zdolności psychofizyczne. Biegli wskazali, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie po 30.11.2016 r., ubezpieczony nadal wymaga leczenia neurologicznego i psychiatrycznego. Swoje stanowisko biegli uzasadnili analizą aktualnej dokumentacji medycznej ubezpieczonego. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłych lekarzy w całości. Ponadto przedmiotowa opinia nie była również kwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Stwierdzona u wnioskodawcy częściowa niezdolność do pracy trwa nadal, a przewidywany czas jej trwania został określony przez biegłych na 30.11.2019 r. Spełnione zostały również pozostałe przesłanki nabycia renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, co nie było kwestionowane przez organ rentowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawcy przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 grudnia 2016 r. do 30 listopada 2019 r.