Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2018 r. w S.

odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 2 stycznia 2018 r. Nr (...)

w sprawie K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do dodatku pielęgnacyjnego

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo K. M. do dodatku pielęgnacyjnego od 1 sierpnia 2017 roku do 31 sierpnia 2020 roku.

Sygn. akt: IV U 156/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 2 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił K. M. prawa do dodatku pielęgnacyjnego wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu stanowiska wskazał m.in., że ocena jego stanu zdrowia została dokonana przez organ rentowy nieprawidłowo i nie uwzględnia tego, że posiada on orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe (odwołanie wraz z załącznikami k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 15 grudnia 2017r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do samodzielnej egzystencji pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. M. jest uprawniony do stałej renty rodzinnej po matce I. M. (decyzja z 17 października 2017r. o wznowieniu wypłaty renty6 rodzinnej k.20 akt o rentę socjalną za wnioskiem z 30 maja 2012r.). Jednocześnie ubezpieczony do 31 lipca 2017r. uprawniony był do renty socjalnej (decyzja z 9 maja 2013r. k.8 w/w akt). W dniu 28 sierpnia 2017r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o prawo do renty socjalnej na dalszy okres oraz o prawo do dodatku pielęgnacyjnego (wniosek k.13-14 w/w akt o rentę socjalną). Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 26 września 2017r. ustalił, że ubezpieczony jest nadal całkowicie niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18. roku życia, przy czym jest to niezdolność trwała (orzeczenie lekarza orzecznika z 26 września 2017r. k.17 akt o rentę socjalną). Na podstawie powyższego orzeczenia, decyzją z 17 października 2017r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty socjalnej od 1 sierpnia 2017r. na stałe (decyzja z 17 października 2017r. k.22 akt o rentę socjalną). W dniu 7 listopada 2017r. lekarz orzecznik ZUS wydał kolejne orzeczenie, w którym ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji (orzeczenie z 7 listopada 2017r. k.19 akt o rentę socjalną). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia, ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 15 grudnia 2017r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika k.18 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 15 grudnia 2017r. k.25 akt o rentę socjalną). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 2 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do dodatku pielęgnacyjnego (decyzja z 2 stycznia 2018r. k.26 akt o rentę socjalną).

Ubezpieczony ma 24 lata. Uczył się gimnazjum wchodzącym w skład Zespołu Szkół (...) w I. (zaświadczenie k.21 o rentę rodzinną). Następnie był uczniem Szkoły Przysposabiającej do Pracy w Zespole Szkół (...) w I. (wyniki badań psychologicznych z 18 września 2017r. k.3-4 akt sprawy). Ubezpieczony cierpi na upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym, zaburzenia emocjonalne oraz głębokie zaburzenia artykulacji mowy, które w sposób istotny utrudniają jego komunikację z otoczeniem i w ten sposób pogarszają jego codzienne funkcjonowanie. Ubezpieczony nie wymaga stałej lub długotrwałej opieki innych osób w zakresie poruszania się po mieszkaniu, przyjmowania pokarmów, utrzymywania higieny osobistej, załatwiania potrzeb fizjologicznych. Stan psychiczny i emocjonalny ubezpieczonego oraz głębokie zaburzenia artykulacji mowy powodują natomiast, że ubezpieczony nie jest w stanie funkcjonować samodzielnie poza domem, w tym załatwiania spraw urzędowych, robienia niezbędnych zakupów, planowania i odbywania wizyt lekarskich. Ubezpieczony nie pamięta o stosowaniu zaleconych leków, uiszczaniu opłat za media i w tym zakresie wymaga bezwzględnej pomocy drugich osób. Dlatego ubezpieczony jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, przy czym stan taki istniał w dniu 28 sierpnia 2017r. ,tj. w dniu złożenia przez ubezpieczonego wniosku o dodatek pielęgnacyjny, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 sierpnia 2020r. (opinia biegłego psychologa L. S. k.16-17 akt sprawy i opinia biegłego psychiatry J. U. k.37 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego K. M. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.75 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje sobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75. rok życia. W myśl art.4 pkt 10 przedmiotowej ustawy przez rentę rozumie się rentę z tytułu niezdolności do pracy i rentę rodzinną.

Analizując okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, że odwołanie ubezpieczonego jest zasadne, gdyż spełnia on ustawowe przesłanki nabycia prawa do dodatku pielęgnacyjnego. Jak pokazują wcześniejsze ustalenia Sądu ubezpieczony jest uprawniony do renty rodzinnej oraz jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Ostatnia okoliczność została wykazana opiniami biegłego psychologa oraz lekarza psychiatry, którzy zgodnie stwierdzili, że z uwagi na stan emocjonalny oraz funkcjonowanie intelektualne (upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym), a także znaczne zaburzenia artykulacji mowy, ubezpieczony nie jest w stanie funkcjonować bez pomocy osób drugich przy załatwianiu tak podstawowych czynności życia codziennego jak zakupy, wizyty lekarskie, przyjmowanie leków. Analizując złożone opinie biegłych (k.16-17 i k.37 akt sprawy) Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodne dowody w sprawie, gdyż wydane zostały przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzone były analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku. Jako datę początkową prawa do dodatku pielęgnacyjnego Sąd ustalił dzień 1 sierpnia 2017r. ,tj. pierwszy dzień miesiąca, w którym ubezpieczony zgłosił wniosek o to świadczenie. Biegli stwierdzili, że niezdolność ubezpieczonego do samodzielnej egzystencji istniała u niego w dniu 28 sierpnia 2017r. (data wpływu wniosku), a zatem, biorąc po uwagę charakter schorzeń ubezpieczonego, zasadne jest stwierdzenie, że istniała również w dniu 1 sierpnia 2017r.