Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2019 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 23 stycznia 2019 r. Nr (...)

w sprawie E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzje i przyznaje E. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 lipca 2018 r. na stałe.

UZASADNIENIE

Decyzją z 23 stycznia 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił E. B. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono niezdolności do pracy. W tej sytuacji ubezpieczony nie spełniał warunku określonego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018r. poz. 1270)

Od decyzji tej odwołanie złożył E. B. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazał, że w kwietniu 2014r. doznał urazu czaszkowo-mózgowego, którego skutki doprowadziły do powstania encefalopatii pourazowej. Podniósł, że jest to choroba trwała i nieuleczalna.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na treść orzeczenia komisji lejkarskiej ZUS.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony E. B. ur. (...), w dniu 13 lipca 2018r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Na podstawie dokumentów zawartych w aktach o przyznanie świadczenia przedemerytalnego pozwany ZUS ustalił, że ubezpieczony podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym jako pracownik do 31 grudnia 2014r.

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z 13 lipca 2018r., organ rentowy skierował E. B. na badanie przez lekarza orzecznika ZUS oraz komisję lekarską ZUS. W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska ZUS zdiagnozowała u ubezpieczonego: upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim po przebytym urazie głowy z krwawieniem podpajęczynówkowym w kwietniu 2014r., nawracające bóle i zawroty głowy oraz nadciśnienie tętnicze (k.23-33 akt rentowych –tom dokumentacji medycznej). W ocenie komisji lekarskiej ZUS schorzenia te nie naruszają sprawności organizmu ubezpieczonego powodującej niezdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Orzeczenie komisji lekarskiej ZUS zostało wydane w dniu 8 stycznia 2019r. i stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z 23 stycznia 2019r. (akta rentowe).

W toku postępowania orzeczniczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: neurologa, psychiatry oraz psychologa. Biegły neurolog stwierdził u ubezpieczonego stan po przebytym urazowym krwawieniu podpajęczynówkowym leczonym zachowawczo, bóle głowy i nadciśnienie tętnicze w wywiadzie. Opiniując biegły przeanalizował wynika badania psychologicznego z lutego 2015r., które wykazało znaczne ograniczenie funkcji poznawczych spowodowane uszkodzeniem (...), upośledzenie umysłowe na pograniczu stopnia umiarkowanego. W ocenie biegłego stan zdrowia ubezpieczonego do chwili wypadku nie ograniczał zdolności do pracy ubezpieczonego jako pracownika niewykwalifikowanego. Wskutek doznanego urazu czaszkowo-mózgowego mogły nałożyć się wczesne cechy zespołu psychoorganicznego pourazowego u osoby z wyjściowym upośledzeniem intelektualnym (k.28-29 akt sprawy). Zdaniem biegłego neurologa ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy od chwili wypadku. Z kolei wspólnie opiniujący psychiatra i psycholog po przebadaniu wnioskodawcy stwierdzili u niego: upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim oraz cechy organicznego uszkodzenia (...). Zdaniem biegłych psychiatry i psychologa ubezpieczony jest trwale częściowo niezdolny do pracy od daty badania, tj. od 4 lipca 2019r. Biegli podkreślili, iż ubezpieczony dotychczas nie leczył się psychiatrycznie, a po przebytym wypadku nie korzystał z psychoterapii (k.42-45 akt sprawy).

Do opinii biegłych zastrzeżenia złożył organ rentowy (k.56-57 akt sprawy) wskazując, że opinie te są sprzeczne z opinią komisji lekarskiej ZUS która korzystała z konsultantów psychiatry i psychologa. Organ rentowy wniósł o powołanie innych biegłych tych samych specjalności.

Na rozprawie ubezpieczony popierał odwołanie i wnosił o oddalenie wniosków dowodowych. Oświadczył, że po wypadku komunikacyjnym zaistniałym w 2014r. nie podejmował zatrudnienia.

Sąd oddalił wniosek dowodowych organu rentowego.

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie. Sporządzone w sprawie opinie biegłych lekarzy - specjalistów w dziedzinie neurologii, psychiatrii i psychologii wykazały, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a niezdolność ta ma charakter trwały. W ocenie biegłych przebyty uraz czaszkowo-mózgowy w kwietniu 2014r. w powiązaniu z istniejącym wcześniej upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim skutkowały objawami zespołu psychoorganicznego. Opiniujący biegły lekarz neurolog przyjął, iż początek niezdolności do pracy datuje się od wypadku komunikacyjnego, który zaistniał w kwietniu 2014r. Biegli psychiatra i psycholog z kolei przyjęli, iż za początek częściowej niezdolności do pracy należało uznać datę przeprowadzonego przez nich badania. Swoją ocenę w tym zakresie uzasadniali tym, że po zakończonej hospitalizacji w 2014r. ubezpieczony nie leczył się psychiatrycznie. Sąd uznał, że argumentacja biegłego lekarza neurologa co do początkowej daty niezdolności do pracy jest bardziej przekonywująca. Biegły neurolog w uzasadnieniu opinii podkreślił, że u wnioskodawcy nałożyły się wczesne cechy zespołu psychoorganicznego z wyjściowym upośledzeniem intelektualnym. Zdaniem Sądu wnioski biegłego są przekonywujące. Dlatego też Sąd uznał, że częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała w kwietniu 2014r., tj. w okresie w którym podlegał on ubezpieczeniom społecznym jako pracownik i ma charakter trwały. Ubezpieczony spełnił zatem przesłankę określoną w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy o FUS. Nie budzi zatem wątpliwości, że E. B. spełnia warunki określone w art. 57 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 58 ust. 2 ustawy emerytalno-rentowej, tj. legitymuje się 5 -letnim okresem skałkowym i nieskładkowym. Zdaniem Sądu, zastrzeżenia organu rentowego do opinii biegłych miały jedynie charakter polemiki z prawidłowymi ustaleniami biegłych. Dlatego też powoływanie innych biegłych tych samych specjalności należało uznać za zbędne.

Mając powyższe na względzie Sąd przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od miesząca, w którym złożył wniosek o świadczenie.

Powyższe Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.