Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	stażysta Renata Olędzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2015r. w S.

odwołania K. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 22 stycznia 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo K. N. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą od 1 listopada 2013r. do 31 października 2015r.

Sygn. akt: IV U 208/14 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.30 i 31 ustawy z 29 maja 1974r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych odmówił K. N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą wskazując, że u wymienionego nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. N. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą. W uzasadnieniu stanowiska powołał się na dokumentację z leczenia u specjalisty chorób płuc, kardiologa i ortopedy (odwołanie k.2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 2 stycznia 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. N. do 31 października 2013r. uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku z ta służbą (decyzja z 5 listopada 2010r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 31 października 2013r. k.234 akt rentowych). W dniu 10 października 2013r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.248 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 14 listopada 2013r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika z 14 listopada 2013r. k.250 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia Lekarza Orzecznika ubezpieczony skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 2 stycznia 2014r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k.251 i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 2 stycznia 2014r. k.254 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 22 stycznia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej na dalszy okres (decyzja z 22 stycznia 2014r. k.256 akt rentowych).

Ubezpieczony ma wykształcenie zawodowe – ślusarz. Od 29 października 1991r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową. W trakcie pełnienia służby wojskowej – od 2 grudnia 1991r. ubezpieczony stał się częściowo niezdolny do służby wojskowej i w związku z tym z dniem 7 grudnia 1991r. zwolniony z odbycia dalszej służby wojskowej. Częściowa niezdolność do odbycia służby wojskowej spowodowana została m.in. przewlekłym spastycznym nieżytem oskrzeli z częstymi zaostrzeniami z miernego stopnia upośledzeniem wentylacji płuc (orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej we W. z 2 grudnia 1991r. i zaświadczenie o odbytej służbie wojskowej k.4-5 akt rentowych). Powyższe schorzenie ,tj. nawracający spastyczny nieżyt oskrzeli z miernym upośledzeniem wentylacji płuc był podstawą zaliczenia ubezpieczonego do trzeciej grupy inwalidów powstałej w czasie pełnienia służby wojskowej i ustalenia prawa ubezpieczonego do renty inwalidzkiej wojskowej trzeciej grupy poczynając od 1 grudnia 1991r. (notatka służbowa do wyroku Sądu Wojewódzkiego w Lublinie k.16 akt rentowych). Prawo do renty inwalidzkiej wojskowej, a następnie renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej bez związku z tą służbą było przedłużane na dalsze okresy, aż do 31 października 2013r. (vide: akta rentowe).

W wyuczonym zawodzie ślusarza ubezpieczony pracował 2 lata przed powołaniem do odbycia zasadniczej służby wojskowej (wywiad zawodowy k.3 akt rentowych - tom dokumentacji medycznej). W trakcie pobierania renty ubezpieczony pracował krótko przy produkcji butelek, a następnie jako kierowca i przedstawiciel handlowy. Obecnie ubezpieczony pracuje jako przedstawiciel handlowy w Zakładach (...) w J.. Ubezpieczony jeździ samochodem osobowym i zbiera zamówienia ze sklepów (okoliczności przyznane przez ubezpieczonego – wyjaśnienia k.32-32v – nagranie od minuty 1 do 8 i k.47v – nagranie od minuty 3 do 4).

Ubezpieczony cierpi na astmę przewlekłą – postać umiarkowana, nadciśnienie tętnicze i otyłość. Schorzenie kardiologiczne nie pozostaje w związku ze służbą wojskową. Na schorzenie pulmunologiczne w postaci astmy oskrzelowej ubezpieczony cierpi od dzieciństwa, ale w czasie pełnienia służby wojskowej doszło do zaostrzenia choroby w postaci upośledzenia wentylacji płuc – przez około 1,5 miesiąca ubezpieczony przebywał na Izbie (...). Aktualnie ubezpieczony odczuwa duszność powysiłkową, dokucza mu kaszel wilgotny. Wyniki badań spirometrycznych z 18 września 2013r., 27 listopada 2013r. i 5 marca 2014r. wykazują ciężką obturację płuc z obniżoną pojemnością życiową. Wskazują one na zaawansowaną postać choroby z zaburzeniami wentylacji, co czyni ubezpieczonego w dalszym ciągu (od 1 listopada 2013r.) częściowo niezdolnym do pracy w wyuczonym zawodzie ślusarza z uwagi na narażenie na czynniki alergogenne. Niezdolność ta pozostaje bez związku ze służbą wojskową, a przewidywany okres jej trwania to 31 października 2015r. Ubezpieczony może wykonywać lekką pracę bez narażenia na czynniki alergizujące oraz infekcje dróg oddechowych, gdyż są one czynnikiem sprzyjającym progresji choroby. W przypadku braku takich czynników może wykonywać prace kierowcy i przedstawiciela handlowego (opinia biegłych z zakresu pulmunologii i kardiologii k.9-11 i opinie uzupełniające tych samych biegłych k.22 i 35 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego K. N. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.30 ust.1 ustawy z 29 maja 1974r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 2010r., Nr 101, poz.648 ze zm.) inwalidą wojskowym jest żołnierz niezawodowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, który został uznany za całkowicie lub częściowo niezdolnego do pracy, przy czym niezdolność ta powstała:

1)  w czasie odbywania czynnej służby wojskowej w okresie pokoju,

2)  w ciągu 3 lat od zwolnienia z tej służby, jeżeli niezdolność do pracy jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie odbywania służby wojskowej.

Z kolei w myśl art.31 w/w ustawy w zależności od przyczyny powstania całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, niezdolność ta może pozostawać w związku ze służbą wojskową albo bez związku z tą służbą. W odniesieniu do definicji niezdolności do pracy powyższa ustawa odsyła – w art.64 - do uregulowań ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. I tak w myśl art.12 ust.1, 2 i 3 tej ostatniej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie służby wojskowej, ale pozostającej bez związku z ta służbą wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonego w dalszym ciągu istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy powstała w czasie pełnienia służby wojskowej. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia (wraz z opiniami uzupełniającymi) zespołu biegłych z zakresu pulmunologii i kardiologii dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu osobą częściowo niezdolną do pracy, przy czym niezdolność ta powstała w czasie odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej, ale nie pozostaje w związku z tą służbą, a przewidywany okres jej trwania to 31 października 2015r. (opinia podstawowa k.9-11 i opinie uzupełniające k.22 i 35 akt sprawy). Z przedmiotowej opinii wynika, że ubezpieczony cierpi na schorzenie pulmunologiczne i kardiologiczne, ale przyczyną niezdolności do pracy jest jedynie schorzenie pulmunologiczne w postaci przewlekłej astmy, którego zaostrzenie pod postacią upośledzenia wentylacji płuc nastąpiło w czasie odbywania przez ubezpieczonego służby wojskowej. W ocenie biegłego pulmunologa opartej m.in. o wyniki badań spirometrycznych schorzenie, na które cierpi ubezpieczony przybiera zaawansowaną postać i wykazuje cechy progresji. W tych okolicznościach ubezpieczony nie jest w stanie wykonywać pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacji ,tj. pracy ślusarza z uwagi na występowanie przy tego rodzaju pracy narażenia na czynniki alergogenne.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona. Organ rentowy zakwestionował ustalenia biegłych wskazując m.in., że ubezpieczony od szeregu lat pracuje jako kierowca i jest dopuszczany do pracy na tym stanowisku. Z ustaleń Sądu wynika, że od wielu lat ubezpieczony rzeczywiście pracuje jako kierowca – przedstawiciel handlowy. Co więcej biegły pulmunolog w uzupełniającej opinii (wydanej na skutek zastrzeżeń organu rentowego) wskazał, że o ile w pracy kierowcy nie występuje narażenie na czynniki alergogenne to ubezpieczony może taką pracę wykonywać (opinia k.35). Należy uznać, ze skoro ubezpieczony wykonuje te pracę (jest w stanie ja wykonywać) to nie wiąże się ona z czynnikami alergogennymi. Okoliczność ta nie podważa jednak ustalenia biegłego pulmunologa, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy, a niezdolność ta powstała w czasie pełnienia służby wojskowej bez związku z tą służbą. Ustalenie biegłego odnosi się bowiem do kwalifikacji ubezpieczonego wynikających z wyuczonego zawodu ślusarza. W ocenie Sądu wnioski biegłego są trafne. Renta przyznawana na podstawie ustawy z 29 maja 1974r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych jest rentą z tytułu niezdolności do pracy powstałej - w przypadku inwalidy wojskowego – w czasie odbywania służby wojskowej, a zatem uzasadnione jest odnoszenie utraty zdolności do wykonywania pracy do kwalifikacji posiadanych przez osobę ubiegającą się o taką rentę właśnie w chwili odbywania służby wojskowej. W okolicznościach niniejszej sprawy ubezpieczony odbywając zasadniczą służbę wojskową posiadał wyuczony zawód ślusarza. Na skutek zaostrzenia choroby pulmunologicznej w trakcie tej służby utracił możliwość wykonywania tej pracy i stan taki trwa do chwili obecnej. Okoliczność, że w trakcie pobierania renty ubezpieczony podjął pracę kierowcy – przedstawiciela handlowego nie oznacza, że nie spełnia przesłanek do pobierania szczególnego rodzaju renty, jaką jest renta przyznawana w trybie w/w ustawy. Niezależnie od tego wskazać należy, że nie można uznać, aby ubezpieczony dokonał przekwalifikowania się. Ubezpieczony nie wykonuje pracy kierowcy zawodowego. Korzystając z posiadanych uprawnień do prowadzenia samochodu osobowego (które to uprawnienia są powszechnie posiadane) jeździ po sklepach i zbiera zamówienia na artykuły zakładów mięsnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.