Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katrzyna Antoniak
Protokolant	sekr. sąd. Monika Światek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2019r. w S.

odwołania U. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 11 marca 2019r. Nr (...)

w sprawie U. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustala, iż podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne: emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe U. S. w miesiącu:

- grudniu 2014r. stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy 2014r., tj. 2 247,60 (dwa tysiące dwieście czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) złotych,

- w miesiącu styczniu 2015r. i lutym 2015r. stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy 2015r., tj. 2 375,40 (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy) złotych,

- w miesiącu marcu 2015r. stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy 2015r., tj. 2 375,40 (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt pięć złotych czterdzieści groszy) złotych pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku w tym miesiącu,

- w miesiącu marcu 2016r. i kwietniu 2016r. stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy 2016r., tj. 2 433 (dwa tysiące czterysta trzydzieści trzy) złote pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku w każdym z tych miesięcy,

- w miesiącu maju 2016r., czerwcu 2016r. i lipcu 2016r. stanowi kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy 2016r., tj. 2 433 (dwa tysiące czterysta trzydzieści trzy) złote,

II.  w pozostałej części odwołanie oddala,

III.  koszty procesu miedzy stronami wzajemnie znosi.

UZASADNIENIE

Decyzją z 11 marca 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.83 ust.1 pkt 1 i 3 w związku z art.6 ust.1 pkt 5, art.9 ust.1c, art.11 ust.2, art.12 ust.1, art.13 ust.4, art.18 ust.8, 9 i 10, art.18a ust.1, art.20 ust.1, art.41 ust.13 i art.47 ust.2 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że:

1)  U. S. podlega jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 29 września 2014r. do 29 marca 2015r., od 28 marca 2016r. do 22 lipca 2017r. i od 22 lipca 2018r.,

2)  U. S. podlega jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od 3 października 2014r. do 29 marca 2015r., od 28 marca 2016r. do 22 lipca 2017r. i od 22 lipca 2018r.,

3)  dla U. S. podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne: emerytalne, rentowe, i wypadkowe oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w miesiącu:

- grudniu 2014r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia 504 złotych,

- styczniu 2015r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia 525 złotych,

- lutym 2015r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia 525 złotych,

- marcu 2015r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku ,tj. kwota 270,97 złotych,

- marcu 2016r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku ,tj. kwota 17,90 złotych,

- kwietniu 2016r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia pomniejszona o liczbę dni pobierania zasiłku ,tj. kwota 129,50 złotych,

- maju 2016r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia ,tj. 555 złotych,

- czerwcu 2016r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia ,tj. 555 złotych,

- lipcu 2016r. stanowi kwota 30% minimalnego wynagrodzenia ,tj. 555 złotych.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że U. S. od 29 września 2014r. prowadzi pozarolniczą działalność i z tego tytułu dokonała zgłoszenia siebie jako osoby ubezpieczonej do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, przy czym w okresach pobierania zasiłków macierzyńskich ,tj. od 30 marca 2015r. do 28 marca 2016r. i od 23 lipca 2017r. do 21 lipca 2018r. ubezpieczona podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu pobierania tych zasiłków natomiast nie podlegała obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności. Z uwagi na to, że od marca 2015r. ubezpieczona posiada bardzo długie okresy pobierania świadczeń z ubezpieczenia chorobowego ,tj. zasiłków chorobowych w związku z orzeczoną niezdolnością do pracy oraz zasiłków macierzyńskich, a kwota pobranych na przestrzeni od września 2014r. do lutego 2019r. świadczeń wynosi 239 399,35 złotych przy należnych składkach w wysokości 30 129,60 złotych, organ rentowy przeprowadził postępowanie w sprawie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne U. S., w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności. I tak, organ ustalił, że od 29 września 2014r. ,tj. od chwili zgłoszenia się do ubezpieczeń społecznych ubezpieczona korzystała z preferencyjnych składek wynikających z art.18a ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, a już od grudnia 2014r. zadeklarowała podstawę wymiaru składek w wysokości maksymalnej możliwej podstawy wymiaru ,tj. w wysokości ponad 9 000 złotych i składki takie deklarowała do marca 2015r., a następie od zakończenia pobierania zasiłku macierzyńskiego (z dniem 27 marca 2016r.) do lipca 2016r., przy czym od 1 sierpnia 2016r. do 22 lipca 2017r. (z przerwą od 11 listopada 2016r. 31 grudnia 2016r.) ubezpieczona pobierała zasiłki z ubezpieczenia chorobowego, a od 23 lipca 2017r. do 21 lipca 2018r. zasiłek macierzyński, przy czym podstawę wymiaru w/w zasiłków stanowiła wysoka podstawa zadeklarowana przez ubezpieczoną w w/w okresach od grudnia 2014r. do marca 2015r. i w okresie od marca 2016r. do lipca 2016r. Organ rentowy wskazał dalej, że z informacji uzyskanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego wynika, że z tytułu prowadzonej działalności za 2014r. ubezpieczona wykazała dochód w kwocie 252,79 złotych, natomiast w 2015r. poniosła stratę w kwocie 1 385,37 złotych, w 2016r. stratę w kwocie 2 598,43 złotych, a w 2017r. stratę w kwocie 1 416,83 złotych. Dopiero w okresie od 1 stycznia 2018r. do 30 listopada 2018r. ubezpieczona uzyskała dochód w kwocie 5 128,66 złotych. Wskazując na powyższe organ rentowy zwrócił uwagę na nieracjonalne z ekonomicznego punktu widzenia zwiększanie podstawy wymiaru składek przez ubezpieczoną ,tj. deklarowanie podstawy wymiaru składek w wysokości 18-krototnie wyższej niż najniższa ją obowiązująca i zwiększanie tym samym znacząco kosztów prowadzonej działalności. Takie działanie, w ocenie organu rentowego, kłóci się z definicją działalności gospodarczej, która ma być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, a jej istotą jest zarobkowy charakter. Powyższe okoliczności uprawniają – w ocenie organu rentowego - do stwierdzenia, że tak znaczące zwiększenie przez ubezpieczoną kosztów w zakresie należnej składki na ubezpieczenia społeczne, nakierowane było jedynie na uzyskiwanie wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych. W tych okolicznościach organ rentowy stwierdził, że zachodzą podstawy do ustalenia jako podstawy wymiaru składek w w/w miesiącach kwoty odpowiadającej preferencyjnej składce określonej w art.18a ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Jest to również uzasadnione w myśl zasady solidaryzmu ubezpieczeń społecznych. Ubezpieczona uzyskała bardzo wysokie świadczenia kosztem innych ubezpieczonych partycypujących w tworzeniu funduszu ubezpieczeń społecznych (decyzja z 11 marca 2019r. k.317-327 akt organu rentowego).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła U. S., reprezentowana przez pełnomocnika, wnosząc o jej zmianę i ustalenie, że podstawę wymiaru składek w miesiącu grudniu 2014r., styczniu 2015r., lutym 2015r., marcu 2015r., marcu 2016r., kwietniu 2016r., maju 2016r., czerwcu 2016r. i lipcu 2016r. na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe jako osoby prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą stanowi kwota zadeklarowana przez płatnika składek, a ponadto o zasądzenie od organu rentowego na jej rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych. Skarżąca zarzuciła zaskarżonej błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę jej wydania wyrażający się w bezzasadnym przyjęciu, że zadeklarowane przez ubezpieczoną podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w okresie zgłoszenia się jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarcza i korzystająca z preferencyjnych składek na ubezpieczenie społeczne, nie znajdują uzasadnienia w stosunku do rozmiaru rozpoczętej działalności i osiąganych z tego tytułu dochodów i okoliczność ta wskazuje ewidentnie na chęć uzyskania wysokich świadczeń z ubezpieczeń społecznych, które w konsekwencji stały się jej głównym przychodem, podczas gdy ubezpieczona po powrocie z urlopu macierzyńskiego płaciła składki w takiej samej wysokości, jak przed tym urlopem, co wskazuje na to, że zachowanie ubezpieczonej nie godzi w podstawowe zasady systemu ubezpieczeń społecznych, solidaryzmu i równego traktowania ubezpieczonych. Nadto wskazano, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest uprawniony do kwestionowania kwoty zadeklarowanej przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność jako podstawy wymiaru składka n ubezpieczenie społeczne, jeżeli mieści się ona w granicach określonych ustawą (odwołanie k.2-5 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od ubezpieczonej na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych wskazując na argumentację podniesioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-10 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona U. S. rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w dniu 29 września 2014r. Od początku przedmiotem działalności ubezpieczonej jest prowadzenie sprzedaży przez internet. Ubezpieczona oferowała sprzedaż bielizny kobiecej, ogłaszała swoją działalność na F., (...)ie. Pierwotnym zamiarem ubezpieczonej było prowadzenie działalności w formie kawiarenki dla dzieci, z kącikiem zabaw, a także w zakresie usług cukierniczych w postaci organizowania tzw. słodkich stołów na imprezach okolicznościowych. Planów tych nie udało się ubezpieczonej zrealizować z uwagi na niespełnienie wymogów stacji sanitarno-epidemiologicznej. Negatywnie rozpatrzono również wniosek ubezpieczonej skierowany do Urzędu Pracy o dofinansowanie planowanej działalności z zakresu usług cukierniczych. Rozpoczynając w dniu 29 września 2014r. prowadzenie pozarolniczej działalności w zakresie sprzedaży przez internet ubezpieczona zadeklarowała podstawę wymiaru składek w preferencyjnej wysokości przewidzianej w art.18a ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ,tj. w wysokości 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Stawkę w tej wysokości ubezpieczona zadeklarowała również w kolejnych dwóch miesiącach ,tj. w październiku i listopadzie 2014r. W okresie od grudnia 2014r. do marca 2015r. ubezpieczona jako podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe zadeklarowała maksymalną podstawę wymiaru składek w wysokości 9 365 złotych (za miesiąc grudzień 2014r.) i w wysokości po 9 897,50 złotych za miesiące od stycznia 2015r. do marca 2015r. W dniu 30 marca 2015r. ubezpieczona urodziła dziecko i od tej daty ,tj. od 30 marca 2015r. do 27 marca 2016r. przebywała na zasiłku macierzyńskim. Po zakończeniu pobierania zasiłku macierzyńskiego, za miesiąc marzec 2016r. i miesiąc kwiecień 2016r. (przez większość miesiąca kwietnia 2016r. ubezpieczona przebywała na zasiłku chorobowym) ubezpieczona zadeklarowała podstawę wymiaru składek w wysokości odpowiednio 1 277,10 złotych i 2 309,42 złotych. Następnie poczynając od maja 2016r. do lipca 2016r. ubezpieczona ponownie zadeklarowała maksymalną podstawę wymiaru składek w wysokości 9 897,50 złotych. W lipcu 2016r. ubezpieczona straciła ciążę i od 1 sierpnia 2016r. do 10 listopada 2016r. przebywała na zasiłku chorobowym w związku z orzeczoną niezdolnością do pracy. Od 11 listopada 2016r., po przeprowadzonej przez organ rentowy kontroli zwolnienia, organ rentowy odmówił ubezpieczonej dalszej wypłaty zasiłku chorobowego. Od 1 stycznia 2017r. do 22 lipca 2017r. ubezpieczona przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą, a od 23 lipca 2017r. do 21 lipca 2018r. na zasiłku macierzyńskim w związku z urodzeniem w dniu 23 lipca 2017r. drugiego dziecka. Po zakończeniu zasiłku macierzyńskiego w okresach od 22 lipca 2018r. do 31 lipca 2018r. i od 26 września 2018r. do 12 października 2018r. ubezpieczona przebywała na zasiłku chorobowym. Poczynając od rozpoczęcia działalności w dniu 29 września 2014r. do chwili obecnej ubezpieczona nie zgłaszała przerw (zawieszenia) w działalności pozarolniczej. W okresach orzeczonej niezdolności do pracy, czynności związane z działalnością wykonywał w miarę możliwości mąż ubezpieczonej. Również w okresach pobierania zasiłku macierzyńskiego mąż pomagał ubezpieczonej w prowadzonej działalności (zeznania ubezpieczonej k.33v-34v akt sprawy).

W rocznych zeznaniach podatkowych ubezpieczona wykazała z tytułu prowadzonej działalności pozarolniczej: za 2014r. dochód w wysokości 252,79 złotych, za 2015r. stratę w wysokości 1 385,37 złotych, za 2016r. stratę w wysokości 2 598,43 złotych i za 2017r. stratę w wysokości 1 416,83 złotych (informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 12 lutego 2019r. k.311 akt organu rentowego i informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z 28 listopada 2018r. k.141 akt organu rentowego).

Od listopada 2016r. z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności ubezpieczona deklaruje najniższą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Po zakończeniu z dniem 21 lipca 2018r. pobierania drugiego zasiłku macierzyńskiego ubezpieczona aktywniej prowadzi czynności w ramach działalności pozarolniczej, jednocześnie ubezpieczona poszerzyła działalność o usługi geodezyjne (z zawodu ubezpieczona jest geodetą) z zakresu tworzenia baz danych. Ubezpieczona współpracuje z firmą (...) Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w S.. Za pierwsze półrocze 2019r. bilans firmy ubezpieczonej wykazuje dochód w wysokości 14 800,64 złotych (bilans firmy ubezpieczonej za pierwsze półrocze 2016r., potwierdzenia przelewu środków na rzecz ubezpieczonej przez firmę (...) z tytułu świadczonych usług geodezyjnych oraz przez inne osoby z tytułu sprzedaży przez internet k.24-32 akt sprawy, zeznania ubezpieczonej k.34-34v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej U. S. od rozstrzygnięcia zawartego w pkt 3 decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z 11 marca 2019r. okazało się częściowo uzasadnione i skutkowało zmianą decyzji poprzez ustalenie, że w miesiącach: grudniu 2014r., styczniu 2015r., lutym 2015r., marcu 2015r., marcu 2016r., kwietniu 2016r., maju 2016r., czerwcu 2016r. i lipcu 2016r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie U. S. stanowi kwota w wysokości 60% prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na rok kalendarzowy odpowiednio w 2014, 2015 i 2016. W pozostałym zakresie odwołanie podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności, odnosząc się do zarzutu ubezpieczonej, że organ rentowy nie jest uprawniony do kwestionowania kwoty zadeklarowanej przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jeżeli mieści się ona w granicach określonych ustawą, wskazać należy, że pogląd ten jest błędny. Zgodnie z art.83 ust.1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących ustalania wymiaru składek. Oznacza to, że w zakresie kompetencji organu rentowego leży ustalenie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. W niniejszej sprawie, w spornych miesiącach, ubezpieczona zadeklarowała podstawę wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności, przy czym zadeklarowana podstawa stanowi maksymalną dopuszczalną ustawą kwotę. Należy wskazać, że zadeklarowanie podstawy wymiaru składek w kwocie nieprzekraczającej ustawowej granicy nie oznacza, że podstawa wymiaru składek została określona prawidłowo. Należy wskazać, że podleganie ubezpieczeniom społecznym jest konsekwencją podjęcia określonej aktywności zawodowej. W przypadku ubezpieczonej tytułem do objęcia ubezpieczonej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi oraz dobrowolnym ubezpieczeniem społecznym była i jest prowadzona przez ubezpieczoną od 29 września 2014r. pozarolnicza działalność gospodarcza. Podstawowym celem działalności gospodarczej jest osiąganie zarobku przez osobę podejmującą działalność. W związku z tym ocena, czy zadeklarowana przez daną osobę podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie może pomijać zarobkowego charakteru prowadzonej działalności gospodarczej i dlatego organ rentowy ma prawo do kontroli podstawy wymiaru składek w sytuacji nieuzasadnionej dysproporcji przychodu i zgłaszanej podstawy wymiaru składek (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 17 października 2018r. w sprawie II UK 302/17, Lex nr 2583085). W przypadku ubezpieczonej organ rentowy słusznie zauważył, że zadeklarowana przez ubezpieczoną w spornych miesiącach podstawa wymiaru składek nie ma uzasadnienia w osiąganych przez ubezpieczoną w latach 2014-2016 dochodach z tytułu prowadzonej działalności, zachodzą natomiast okoliczności wskazujące na to, że przyczyną leżącą u podstaw zadeklarowania najwyższej dopuszczalnej ustawą podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne było uzyskanie relatywnie wysokich świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Poczynione w niniejszej sprawie ustalenia potwierdzają powyższe stanowisko, gdyż pokazują, że zadeklarowanie przez ubezpieczoną maksymalnej podstawy wymiaru składek nie mającej uzasadnienia w dochodach z tytułu działalności (w 2014r. dochód ten wyniósł 252,79 złotych, a w roku 2015 i 2016 zamiast dochodu wystąpiła strata) miało miejsce w okresie od grudnia 2014r. do marca 2015r. ,tj. w okresie czterech miesięcy poprzedzających nabycie przez ubezpieczoną prawa do zasiłku macierzyńskiego (od 30 marca 2015r.), a następnie od marca 2016r. (po zakończeniu zasiłku macierzyńskiego z dniem 27 marca 2016r.) do lipca 2016r., przy czym od sierpnia 2016r. nastąpiła niezdolność ubezpieczonej do pracy po utracie ciąży (vide: zeznania ubezpieczonej k.33v akt sprawy). W przekonaniu Sądu argumentacja, że zadeklarowanie podstawy wymiaru składek w maksymalnej wysokości w/w miesiącach miało na celu zabezpieczenie na przyszłość (abstrahując w tym miejscu, że nie znajdowało to uzasadnienia w wysokości dochodów z działalności) mogłaby być uznana za przekonującą, gdyby również później ubezpieczona deklarowała porównywalną podstawę wymiaru składek. Tymczasem w roku 2018 i 2019 - kiedy po zakończeniu zasiłku macierzyńskiego pobieranego w okresie od 23 lipca 2017r. do 22 lipca 2018r. - ubezpieczona zaczęła aktywniej prowadzić pozarolniczą działalność poszerzając ją o usługi geodezyjne z zakresu tworzenia baz danych i odnotowując z tego tytułu dochód, deklarowana przez ubezpieczoną podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne odpowiada minimalnej ustawowej kwocie podstawy wymiaru składek dla osoby prowadzącej pozarolniczą działalność (vide: zeznania ubezpieczonej k.34 akt sprawy).

Mając na uwadze powyższe, Sąd stwierdził, że organ rentowy zasadniczo słusznie ustalił, że zadeklarowana przez ubezpieczoną w spornych miesiącach podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest w okolicznościach sprawy nieuzasadniona z uwagi na istotną dysproporcję przychodu i zgłoszonej podstawy wymiaru, przy czym w ocenie Sądu zasadne było zweryfikowanie rozstrzygnięcia organu rentowego zawartego w pkt 3 zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne – emerytalne, rentowe i wypadkowe oraz dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ubezpieczonej stanowi - zgodnie z art.18 ust.8 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych - kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego w trybie art.19 ust.10 na dany rok kalendarzowy tj. w miesiącu grudniu 2014r. kwota 2 247,60 złotych (vide: obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 13 grudnia 2013r. - M.P. z 2013r., poz.1028), w miesiącu styczniu 2015r. i lutym 2015r. kwota 2 375,40 złotych, a w miesiącu marcu 2015r. kwota 2 375,40 złotych pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku w tym miesiącu (vide: obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 27 listopada 2014r. - M.P. z 2014r., poz. 1137) oraz w miesiącu marcu 2016r. i kwietniu 2016r. kwota 2 433 złotych pomniejszona proporcjonalnie o liczbę dni pobierania zasiłku w każdym z tych miesięcy, a w miesiącu maju 2016r., czerwcu 2016r. i lipcu 2016r. kwota 2 433 złotych (vide: obwieszczenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 21 grudnia 2015r. - M.P. z 2015r., poz.1292).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt I sentencji wyroku. W pozostałym zakresie, na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc Sąd oddalił odwołanie ubezpieczonej jako niezasadne.

Z uwagi na częściowe uwzględnienie odwołania, o kosztach procesu orzeczono zgodnie z art.100 zd.1 kpc.