Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2016 r. w S.

odwołania I. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 20 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie I. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej I. R. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 03 marca 2016 roku do dnia 31 marca 2017 roku.

Sygn. akt IV U 395/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 kwietnia 2016r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił I. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 04 kwietnia 2016r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła I. R. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazała m.in., że jest pod dwóch operacjach kręgosłupa, ma niedowład stopy lewej z brakiem czucia, porusza się za pomocą kuli, ma problemy z długim siedzeniem z powodu bólu kręgosłupa i drętwienia nóg i w związku z tym jej stan zdrowia nie pozwala jej na podjęcie zatrudnienia (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 04.04.2016r., która nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni dnia 8 lutego 2016 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-3 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek I. R. była w trakcie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, które zostało jej przyznane do dnia 02.03.2016 r. na podstawie decyzji z dnia 18.08.2015 r. (decyzja z 18.08.2015 r. k. 6 za wnioskiem z 09.02.2015 r. akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonej z dnia 8 lutego 2016 r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 11 marca 2016 r. ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 11.03.2016r. k.16 akt organu rentowego).

Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, na skutek czego została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 4 kwietnia 2016r. ustaliła, że wnioskodawczyni I. R. nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 04.04. 2016r. k.18 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 20 kwietnia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni I. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k.27 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: ortopedy i neurologa po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, zbadaniu ubezpieczonej rozpoznał u wnioskodawczyni zmiany dyskopatyczno-zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo–krzyżowego z przewlekłym zespołem bólowo-korzeniowym lewostronnym obecnie w okresie zaostrzenia, z upośledzeniem funkcji ruchowej, utrwalony niewielki niedowład wiotki stopy lewej w zakresie zgięcia grzbietowego, stan po zwichnięciu stawu łokciowego prawego ze złamaniem nadkłykcia bocznego i główki kości ramiennej prawej po leczeniu operacyjnym w 2001 r. W badaniu przedmiotowym neurologiczno-ortopedycznym biegli stwierdzili: kręgosłup L-S z pogłębioną lordozą, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych, ograniczenie ruchomości PP= 40-50 cm, zespół bólowo-korzeniowy lewostronny, obecne objawy rozciągowe, niedowład stopy lewej w zakresie zgięcia grzbietowego, brak odruchu skokowego lewego, niedoczulica na zewnętrznej powierzchni łydki i stopie lewej, chód utykający na stopę lewą – ubezpieczona korzysta z kuli łokciowej. W trakcie badania fizykalnego biegli wskazali, że widoczne są objawy bólowe odcinak L-S kręgosłupa, ubezpieczona z trudem zmienia pozycję ciała, ma trudności z przemieszczaniem się. Z uwagi na powyższe schorzenia ubezpieczona nadal wymaga leczenia i rehabilitacji, przeciwskazana jest praca w długotrwałej wymuszonej pozycji kręgosłupa, w tym siedzenie, praca przy komputerze, długie stanie i chodzenie. Podsumowując biegli uznali ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy w okresie od 03.03.2016 r. do 31.03.2017 r. (opinia k. 9-10).

Ubezpieczona ma 44 lata, ma średnie ekonomiczne wykształcenie, pracowała jako specjalistka do spraw pracowniczych – kadrowa (okoliczności niesporne).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni I. R. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawczyni istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy w okresie od dnia 3 marca 2016 r. do 31 marca 2017 r. Biegli lekarze po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie oraz zbadaniu wnioskodawczyni rozpoznali u wymienionej schorzenia opisane w stanie faktycznym uzasadnienia. Rozpoznane schorzenia narządu ruchu powodują u ubezpieczonej częściową okresową niezdolność do pracy.

Wobec stwierdzonych dolegliwości biegli uznali, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy wykonywanej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami: pracownik biurowy - kadrowa, gdyż przeciwskazaniem jest dla niej praca w długotrwałej wymuszonej pozycji kręgosłupa, w tym siedzenie, praca przy komputerze, długie stanie i chodzenie. Nie budzi wątpliwości, iż praca kadrowej jest pracą siedzącą, nierozerwalnie związaną z obsługa komputera.

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ponadto przedmiotowa opinia nie została również skutecznie zakwestionowana przez organ rentowy, który wskazał, w zastrzeżeniach, że zespół bólowy, korzeniowy kręgosłupa może być leczony w ramach zasiłku chorobowego, nie podniesiono zaś żadnych merytorycznych zastrzeżeń do opinii biegłych.

Stwierdzona u ubezpieczonej częściowa niezdolność do pracy ustalona została od 3 marca 2016 r. do 31 marca 2017 r. Spełnione zostały również pozostałe przesłanki nabycia renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, co nie było kwestionowane przez organ rentowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 3 marca 2016 r. do 31 marca 2017 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.