Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

POSTANOWIENIE

Dnia 21 sierpnia 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Witkowski

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2018r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku E. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 30 kwietnia 2018 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

odrzucić odwołanie

Sygn. akt IV U 462/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 kwietnia 2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił E. C. wszczęcia postępowania w sprawie przeliczenia emerytury powołując się na przepis art. 61a § 1 kpa. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy stwierdził, że wątpliwości ubezpieczonej co do prawidłowości ustalenia wysokości kapitału początkowego były już przedmiotem postępowania sądowego przed Sądem Okręgowym w Siedlcach, jak również przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie. Wyrok Sądu Okręgowego potwierdził prawidłowość wyliczeń wysokości kapitału początkowego dokonanych przez ZUS.

Od decyzji tej odwołanie złożyła ubezpieczona E. C. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Skarżąca zarzuciła organowi rentowemu naruszenie art. 61a § 1 kpa, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym uznaniu, że w stanie faktycznym sprawy zachodzą okoliczności do wydania decyzji o odmowie wszczęcia postępowania. Ubezpieczona podniosła, iż prawidłowo interpretowane okoliczności sprawy, a w szczególności prawidłowa interpretacją jej żądania wskazuje na brak tożsamości przedmiotowej pomiędzy treścią wniosku z dnia 30 marca 2018r., a przedmiotem postępowania prowadzonego przed Sądem Okręgowym w Siedlcach w sprawie IV U 1221/15. W konsekwencji skutkowało to przedwczesnym wydaniem decyzji przez organ rentowy w przedmiotowej sprawie. Ponadto, skarżąca zarzuciła ZUS, że błędnie przyjął, iż przepis art. 61a kpa może stanowić podstawę prawną do wydania decyzji o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie. W uzasadnieniu odwołania skarżąca argumentowała, że przedmiot sporu w sprawie IV U 1221/15 nie był tożsamy z jej roszczeniem dotyczącym wysokości emerytury wyliczonej decyzją z dnia 9 listopada 2006r. W konkluzji strona skarżąca wnosiła o zmianę zaskarżonej decyzji, która odmawiała wszczęcia postępowania z wniosku E. C. w przedmiocie ustalenia wysokości kapitału początkowego.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W uzasadnieniu swojego stanowiska procesowego pozwany ZUS twierdził, że decyzją z dnia 19 sierpnia 2015r. organ rentowy ponownie ustalił wartość kapitału początkowego ubezpieczonej w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 5 marca 2005r. wprowadzającej przepis art. 174 ust. 2a, zaś decyzją z dnia 21 sierpnia 2015r. przeliczył emeryturę w związku ze zmianą wartości kapitału początkowego. W dalszej części organ rentowy wywodził, że zagadnienie dotyczące wysokości kapitału początkowego ubezpieczonej, jak i wysokości emerytury było przedmiotem rozpoznania przez Sąd Okręgowy w Siedlcach w sprawie IV U 1221/15. W postępowaniu tym wydana została opinia biegłej z zakresu księgowości, która potwierdziła prawidłowość decyzji organu rentowego. Wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 15 września 2016r. był orzeczeniem oddalającym obydwa odwołania. Odnośnie zastosowania art. 61a § 1 kpa organ rentowy argumentował, powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W., stwierdzając że Res iudicata jest przesłanką odmowy wszczęcia postępowania.

Na rozprawie ubezpieczona oświadczyła, że nie zgadza się z wyrokiem z 2016r. twierdząc, iż błędnie wyliczono jej podstawę wymiaru kapitału początkowego z 20 lat, zamiast z 10 kolejnych lat. Zdaniem ubezpieczonej spowodowało to zaniżeniem wysokości kapitału początkowego o ok. 8 tyś zł (k. 18 a.s.). Do akt sprawy ubezpieczona załączyła własne wyliczenia poszczególnych wskaźników kapitału początkowego, nie precyzując jednak na czym miałyby polegać błędy organu rentowego przy wyliczaniu wysokości kapitału początkowego (k. 12-15 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona E. C. jest uprawniona do emerytury od 17 września 2006r. Wysokość tego świadczenia została obliczona na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (D. U. z 2013r. poz. 1440). Następnie decyzją z dnia 2 lutego 2012r. pozwany ZUS przyznał ubezpieczonej prawo do emerytury na podstawie art. 24 ustawy o FUS. Wysokość świadczenia została wyliczona w oparciu o art. 26 w/w ustawy.

W dniu 27 maja 2015r. E. C. wystąpiła do ZUS z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego z uwzględnieniem ustawy z dnia 5 marca 2005r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która to nowelizacja wprowadziła przepis art. 174 ust. 2a na mocy którego okres urlopu wychowawczego oraz okresy opieki nad dzieckiem traktuje się, jako okresy składkowe z zastosowaniem przelicznika 1,3% za każdy rok (k. 75 akt kapitału początkowego). Ubezpieczona złożyła odwołanie od decyzji wyliczającej wysokość kapitału początkowego, jak również od drugiej decyzji ustalającej wysokość emerytury wydanej w dniu 21 sierpnia 2015r.

W toku postępowania odwoławczego ubezpieczona kwestionowała wysokość współczynnika proporcjonalnego do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998r. wieku i w jej ocenie współczynnik ten powinien wynosić- 99,14%, a nie- jak zastosował organ rentowy – 98,32% (k. 30 akt sprawy IV U 1221/15). W toku tego postępowania Sąd Okręgowy zbadał wszystkie elementy, które składają się na wyliczenie wysokości kapitału początkowego w rozumieniu przepisów art. 173 i art. 174 ustawy o FUS. W celu prawidłowej oceny obydwu decyzji ZUS Sąd posiłkował się opinią biegłej z zakresu księgowości. Opinia biegłej zawierała szczegółowe wyliczenia poszczególnych elementów kapitału początkowego (k. 32-36 akt sprawy IV U 1221/15). Sąd Okręgowy podzielając opinię biegłej księgowej uznał, że obydwie zaskarżone decyzje organu rentowego są prawidłowe. Znalazło to swoje odzwierciedlenie w wyroku 15 września 2016r. w sprawie IV U 1221/15 (k. 48 akt sprawy IV U 1221/15). W uzasadnieniu orzeczenia Sąd Okręgowy szczegółowo odniósł się do podnoszonych przez ubezpieczoną wątpliwości co do prawidłowości wyliczonego kapitału początkowego, jak i wysokości emerytury. Wyrok ten był przedmiotem kontroli instancyjnej, bowiem Sąd Apelacyjny w Lublinie orzeczeniem z dnia 11 maja 2017r. oddalił apelację E. C..

W przedmiotowym postępowaniu ubezpieczona nie wskazała żadnych nowych elementów, które mogłyby mieć wpływ na wysokość kapitału początkowego, jak i wysokość emerytury wyliczonych na mocy poprzednich decyzji. Obydwie decyzje będące przedmiotem odwołań w sprawie IV U 1221/15 odnosiły się do wcześniejszej decyzji z 2016r. W toku wymienionego postępowania ubezpieczona zarzucała, że ustalone przez organ rentowy wysokość emerytury i wysokość kapitału początkowego ustalone decyzją z dnia 9 listopada 2006r. były błędne. Zarzuty ubezpieczonej nie były precyzyjne, nie określały bowiem na czym miałyby polegać błędy. Gdyby istotnie popełniono błędy w wyliczeniu wysokości kapitału początkowego, to zapewne stwierdzone byłyby w toku postępowania odwoławczego w sprawie IV U 1221/15. Nadmienić należy, iż w apelacji od tego wyroku ubezpieczona wskazywała, że wysokość jej emerytury w latach 2006-2016r. nie była obliczona prawidłowo i z tego tytułu jest stratna na kilka tys. zł.

Zdaniem Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonej od decyzji z dnia 30 kwietnia 2018r. nawiązuje do poprzedniego odwołania zakończonego wydaniem prawomocnego wyroku. Ubezpieczona w odwołaniu nie wskazała żadnych merytorycznych zarzutów, zaś złożone oświadczenie na rozprawie, iż została skrzywdzona wyrokiem z 2016r. utwierdza Sąd w przekonaniu, że próbuje podważyć wyliczenia wysokości kapitału początkowego dokonane przez organ rentowy na mocy decyzji z dnia 19 sierpnia 2015r. Jak już wyżej nadmieniono w tamtym postępowaniu odwoławczym, tj. w sprawie IV U 1221/15 były wskazane wszystkie elementy składające się na wysokość kapitału początkowego. Sąd Okręgowy przyjął, iż w tamtym postępowaniu zarówno wysokość kapitału początkowego, jak i wysokość emerytury były prawidłowe.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji ZUS Sąd Okręgowy stosuje przepisy kodeksu postępowania cywilnego. Stosownie do treści art. 366 kpc wyrok prawomocny ma powagę rzeczy osądzonej, co do tego co stanowił przedmiot rozstrzygnięcia pomiędzy tymi samymi stronami. Zdaniem Sądu wymieniony przepis znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Bowiem dotyczy tego samego przedmiotu sporu, tj. wysokości kapitału początkowego oraz dotyczy tych samych stron postępowania.

Dlatego też, mając na względzie powyższy przepis Sąd Okręgowy przyjął w przedmiotowej sprawie, iż zaistniała przesłanka do odrzucenia postępowania z mocy art. 199 § 1 pkt 2 kpc. W związku z tym Sąd Okręgowy odrzucił odwołanie ubezpieczonej od decyzji ZUS z dnia 30 kwietnia 2018r.