Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2016r. w S.

odwołania M. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 kwietnia 2016 r. Nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. M. do emerytury od 10 marca 2016 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. M. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 471/16 UZASADNIENIE

Decyzją z 26 kwietnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił M. M. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że udowodniony staż pracy w szczególnych warunkach obejmuje okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w K. L. od 16 września 1986r. do 31 grudnia 1998r., co stanowi 12 lat, 2 miesiące i 26 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył M. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał m.in., że do okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach należy doliczyć okres pracy w Zakładzie (...) w S. (następnie prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Zakład Budownictwa, Remontów i Produkcji (...) Budowlanych (...) S.), w którym w 1 października 1980r. do 3 marca 1986r. pracował na stanowisku traktorzysty w zakładzie betoniarni znajdującej się w K. L., a którego to okresu organ rentowy nie uwzględnił wskazując na brak świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach (odwołanie k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6-8 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. M. w dniu (...) ukończył 60-ty rok życia. W dniu 16 marca 2016r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 16 marca 2016r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym, w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 12 lat, 2 miesiące i 26 dni z tytułu zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w K. L. (świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z 16 lutego 2016r. k.31-32 akt emerytalnych).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 26 kwietnia 2016r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 26 kwietnia 2016r. k.42 akt emerytalnych).

Na mocy umowy o pracę z 1 września 1976r. ubezpieczony został zatrudniony w Spółdzielni Produkcji (...) w P. z miejscem pracy w Betoniarni w K. L.. Ubezpieczony został zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku mechanika (umowa o pracę z 1 września 1976r. k.26 akt emerytalnych). Z dniem 1 stycznia 1977r. w/w Spółdzielnia przekazała ubezpieczonego jako pracownika Wojewódzkiemu Związkowi Spółdzielni Rolniczych (...) w S. z zachowaniem ciągłości pracy i warunków pracy (pismo z 31 grudnia 1976r. skierowane do ubezpieczonego k.25 akt emerytalnych). Od 1 stycznia 1977r. ubezpieczony kontynuował pracę w betoniarni w K. L. na stanowisku mechanika. Na stanowisku tym pracował do 30 września 1980r. Z dniem 1 października 1980r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko traktorzysty w Betoniarni w K. L. (pismo - angaż z 5 listopada 1980r. o zatrudnieniu ubezpieczonego na stanowisku traktorzysty k.27 akt emerytalnych). Na stanowisku tym ubezpieczony pracował do końca zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. ,tj. do 31 stycznia 1982r., a następnie na zasadzie ciągłości zatrudnienia - od 1 lutego 1982r. do 3 marca 1986r. w Zakładzie Budownictwa, Remontów i Produkcji (...) Budowlanych (...) w S.. Łącznie okres zatrudnienia ubezpieczonego na stanowisku traktorzysty (od 1 października 1980r. do 3 marca 1986r.) wynosi 6 lat, 5 miesięcy i 3 dni (świadectwa pracy z 31 stycznia 1982r. i 24 lutego 1986r. k.3-4 akt o ustalenie kapitału początkowego).

Betoniarnia w K. L. produkowała prefabrykaty betonowe – płyty betonowe (do budowy stropów), krawężniki, płyty chodnikowe itp. Pracując na stanowisku traktorzysty (kierowcy ciągnika) ubezpieczony jeździł ciągnikiem marki U. (...). Jego zadaniem było przewożenie płynnej masy betonowej – po załadowaniu z betoniarki na wywrotkę typu koleba podczepioną do ciągnika – na stanowiska produkcyjne, na których produkowane były prefabrykaty. Ponadto przewoził zbrojenie ze zbrojarni (funkcjonującej w ramach betoniarni) na stanowiska produkcyjne. Doraźnie - w razie potrzeby, pracował przy odśnieżaniu za pomocą pługa podczepionego do ciągnika albo przewoził żwir do naprawy dróg (zeznania świadków: D. S., J. W. i Z. W. k.27-27v akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.28 i 26v akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.34 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. M. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, gdyż oprócz niekwestionowanej przez organ rentowy pracy w takich warunkach w (...) Spółdzielni (...) w K. L., pracę w szczególnych warunkach wykonywał również w okresie zatrudnienia w Betoniarni w K. L. funkcjonującej na przestrzeni kolejnych okresów w ramach w/w zakładów pracy z branży Spółdzielni (...). Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w okresie zatrudnienia w powyższej Betoniarni, które trwało od 1 października 1980r. do 3 marca 1986r., a zatem 6 lat, 5 miesięcy i 3 dni ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował w szczególnych warunkach wykonując pracę kierowcy ciągnika. Praca tego rodzaju zaliczona jest do pracy w szczególnych warunkach o czym stanowi wykaz A dział VIII poz.3 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy kierowcy ciągnika wskazują dowody z dokumentów z dokumentów, a w szczególności angaż z 5 listopada 1980r. na stanowisku traktorzysty (na k.27 akt emerytalnych) oraz spójne zeznania w/w świadków - współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanym okresie, a także korespondujące z tymi dowodami logiczne zeznania samego ubezpieczonego. Powyższych ustaleń nie podważa fakt, że w świadectwach pracy (na k.3-4 akt o ustalenie kapitału początkowego) stanowisko pracy ubezpieczonego określono jako mechanik-konserwator i mechanik. Tego rodzaju określenie stanowiska pracy pozostaje w sprzeczności nie tylko z zeznaniami świadków i ubezpieczonego, ale i z w/w dokumentem w postaci angażu na stanowisku traktorzysty.

Reasumując uznać należało, że po doliczeniu powyższego okresu zatrudnienia do stażu pracy w szczególnych warunkach, ubezpieczony spełnia przesłankę 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że M. M. przysługuje prawo do emerytury od (...). ,tj. od chwili ukończenia przez ubezpieczonego 60. roku życia.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art.98§1 i 3 kpc Sąd zasądził od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 360 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.