Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant

st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2015r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania P. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 lutego 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie P. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu P. G. przysługuje prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2015 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku.

Sygn. akt IV U 480/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 18 lutego 2015 r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przyznał P. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 stycznia 2018 r. powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, która uznała ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy do 31 stycznia 2018 r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył P. G., który zakwestionował przeprowadzone przez organ rentowy badania lekarskie (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

P. G., ur. (...), do dnia 31 grudnia 2014 r. miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 28 grudnia 2012 r., k. 239 akt rentowych). W dniu 9 grudnia 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek, k. 241 akt rentowych).

Rozpoznając powyższy wniosek, organ rentowy skierował P. G. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 15 stycznia 2015 r. ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 stycznia 2018 r., a jednocześnie nie jest całkowicie niezdolny do pracy (k. 243 akt rentowych).

Na skutek złożonego sprzeciwu, wnioskodawca został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 13 lutego 2015 r. ustaliła, że P. G. jest częściowo niezdolny do pracy do 31 stycznia 2018 r. (k. 245 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, decyzją z 18 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2018 r. (k. 246 akt rentowych).

W opinii przeprowadzonej na zlecenie Sądu, biegli lekarze ortopeda, neurolog i psychiatra rozpoznali u ubezpieczonego stan po złamaniu obu podudzi powikłany w trakcie leczenia stawami rzekomymi z upośledzeniem sprawności lokomocyjnej, przebyte oraz wygojone złamanie trzonu kręgu C3 z ograniczeniem ruchomości, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian dyskopatycznych oraz zwyrodnieniowych, stan po urazie czaszkowo-mózgowym, padaczkę pourazową, bóle i zawroty głowy na podłożu zmian organicznych (...) jak również organiczne zaburzenia osobowości i zachowania z deficytem funkcji poznawczych. Powyższe, w opinii biegłych powoduje, iż P. G. jest nadal, do czerwca 2017 r. całkowicie niezdolnym do pracy (opinia k. 10-10v).

Ubezpieczony P. G. z wykształcenia jest wędzarzem. Dotychczas pracował w wyuczonym zawodzie oraz jako palacz jak również jako młodszy maszynista. Był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 grudnia 2005 r. do 31 grudnia 2014 r. (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego P. G. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego z dnia 18 lutego 2015 r. wymagało ustalenia, czy u P. G. istnieje nadal, tj. po 31 grudnia 2014 r. całkowita niezdolność do pracy. Pozostałe bowiem przesłanki przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały przez ubezpieczonego spełnione, czego organ rentowy nie kwestionował.

Opinia biegłych lekarzy ortopedy, neurologa i psychiatry sporządzona w niniejszej sprawie dała podstawy do stwierdzenia, że P. G. jest nadal po 31 grudnia 2014 r. całkowicie niezdolny do pracy w okresie do czerwca 2017 roku. W uzasadnieniu opinii biegli wskazali m. in., iż obecnie, występują u wnioskodawcy objawy organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego dotyczące zarówno sfery emocjonalno-motywacyjnej jak i poznawczej. Charakter zaś i stopień nasilenia objawów psychopatologicznych sprowadzają częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego. Biegli zwrócili uwagę, iż P. G. zgłasza bóle i zawroty głowy oraz jest leczony preparatem kwasu walproinowego z powodu napadów padaczkowych częściowych złożonych i wtórnie uogólnionych. Ubezpieczony cierpi na przewlekłe bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz bóle kończyn dolnych jak również zaburzenia chodu. Porusza się z podparciem dwóch kul łokciowych. Biegli stwierdzili u wnioskodawcy ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego, zniekształcenia kostne obu podudzi po przebytym złamaniu, niewielką koślawość kolana lewego, ograniczenie zginania grzbietowego obu stóp oraz zaburzenia równowagi. W ocenie biegłych, P. G. jest nadal całkowicie niezdolny do pracy, ze względu na występujące u niego zaburzenia funkcji poznawczych na podłożu zmian pourazowych organicznych ośrodkowego układu nerwowego z padaczką pourazową ograniczającą możliwość zatrudnienia oraz znaczne upośledzenie sprawności lokomocyjnej.

Analizując przedmiotową opinię biegłych lekarzy neurologa, ortopedy i psychiatry Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny oraz wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem przedmiotowym. Opinia jest spójna i logiczna jak również należycie uzasadniona. Dlatego też, w ocenie Sądu, wnioski biegłych zasługują na uwzględnienie.

Wskazać przy tym należy, iż złożone przez organ rentowy zastrzeżenia do powyższej opinii (k. 22) nie zawierają merytorycznych zastrzeżeń. Ze względu na powyższe, Sąd postanowił oddalić wniosek ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych tych samych specjalności.

Ubezpieczony P. G. miał przyznane prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1 grudnia 2005 r. do 31 grudnia 2014 r. Wobec powyższego, mając na uwadze wnioski zawarte przez biegłych w opinii sporządzonej na potrzeby niniejszego postępowania Sąd stwierdził, że P. G. jest nadal, tj. po 31 grudnia 2014 r., całkowicie niezdolnym do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Tym samym zasadnym okazało się przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 1 stycznia 2015 r. do 30 czerwca 2017 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.