Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2016r. w S.

odwołania A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 maja 2016 r. Nr (...)

w sprawie A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu A. G. przysługuje prawo do emerytury od dnia (...).

Sygn. akt: IV U 485/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 23 maja 2016 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił A. G. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okres zatrudnienia w (...) od 07.12.1974 r. do 28.02.1978 r. w wymiarze 3 lat, 2 miesięcy i 25 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. G. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do pracy w warunkach szczególnych powinien mu zostać zaliczony okres zatrudnienia w (...) S. Zakładzie (...) od 10.03.1978 r. do 31.03.1985 r. i od 25.03.1986 r. do 07.12.1992 r., gdyż w tych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako ustawiacz na bocznicy kolejowej (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. G. ur. (...) w dniu (...)r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 19 kwietnia 2016 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił łącznie staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 3 lat, 2 miesięcy i 25 dni. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył okresu od 10.03.1978 r. do 31.03.1985 r. i od 25.03.1986 r. do 31.12.1998 r. w (...) S. Zakładzie (...), gdyż w zgromadzonych dokumentach przez organ rentowy istnieją rozbieżności w określeniu stanowiska pracy, na którym pracował ubezpieczony. Z uwagi na brak wymaganego ustawą 15 –letniego stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 23 maja 2016 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 23.05.2016 r. – 26 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony A. G. dnia 10.03.1978 r. w (...) została zatrudniony na stanowisku manewrowego. Dnia 16 marca 1979 r. ubezpieczony poddał się egzaminowi praktycznemu na ustawiacza bocznicy i po zdaniu tego egzaminu od dnia 1 maja 1979 r. rozpoczął wykonywanie pracy na tym stanowisku (umowa o pracę z 10.03.1978 r. k. B2, protokół zdania egzaminu, świadectwo k. C12- C14, angaż k. B3 akt osobowych). Praca ustawiacza na bocznicy kolejowej polegała na przeczepianiu wagonów, przestawianiu ich, podstawianiu ich do rozładunku, odstawianiu na kolej. Powyższą pracę ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy do 31.03.1985 r. (angaże cz. B akt osobowych, zeznania świadków: Z. K. i S. K.). Kolejny raz ubezpieczony został zatrudniony w (...) dnia 25.03.1986 r. na stanowisku ustawiacza (umowa o pracę k. B1 akt osobowych). Dnia 01.10.1986 r. ubezpieczonemu zostały powierzone obowiązki ustawiacza – kierowcy ciągnika (k.B7 akt osobowych). Mimo takiego angażu ubezpieczony w dalszym ciągu wykonywał obowiązki ustawiacza, a podwójny angaż był związany z tym, że gdy lokomotywa się psuła i zachodziła potrzeba podciągnięcia wagonów ciągnikiem, wówczas ubezpieczony to robił, zdarzało się to jednak sporadycznie. Od dnia 01 stycznia 1988 r. ubezpieczony ponownie w angażu ma tylko wymienione stanowisko ustawiacz (k. B9 akt osobowych). Na stanowisku ustawiacza ubezpieczony pracował do marca 1993 r., a następnie został przeniesiony na stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczanym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wykonując takimi samochodami również przewozy w transporcie międzynarodowym ( k.B28, k. B36, zeznania ubezpieczonego k. 16)

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k. 2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. G. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 15 kwietnia 2016 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) w okresie od 10.03.1978 r. do 30.04.1979 r. wykonywał pracę manewrowego, od 01.05.1979 r. do 31.03.1985 r. pracę ustawiacza na bocznicy kolejowej, od 25.03.1986r. do marca 1993 r. pracę ustawiacza na bocznicy kolejowej i od kwietnia 1993 r. do 31.12.1998 r. pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Co prawda ubezpieczony w swoich zeznaniach wskazał, iż pracę kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 12 ton rozpoczął od 1995 r., jednakże w aktach osobowych znajdują się dokumenty dotyczące wykonywania przez ubezpieczonego przewozów międzynarodowych już w kwietniu 1993 r., dlatego też Sąd opierając się na dokumentach pracowniczych ubezpieczonego uznał, że pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony ubezpieczony wykonywał już od kwietnia 1993 r. Charakter pracy wykonywanej przez ubezpieczonego wynika wprost z dokumentów pracowniczych znajdujących się w jego aktach osobowych za okres zatrudnienia w (...) oraz zeznań świadków Z. K. i S. K. (k.15v-16), którzy razem z ubezpieczonym pracowali w tym zakładzie. Powyższe dowody zostały obdarzone przez Sąd wiarygodnością, gdyż są spójne, logiczne i znajdują potwierdzenie w dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego w postaci umów o prace i angaży.

Praca wykonywana przez ubezpieczonego w charakterze manewrowego, a następnie ustawiacza na bocznicy kolejowej stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A dziale VIII poz. 13 (prace zakładowych służb kolejowych bezpośrednio związane z utrzymaniem ruchu pociągów) stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jak również w wykazie A, Dziale VIII poz. 13 pkt 3 i 5 Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty – ustawiacz, manewrowy.

Praca ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony stanowi również pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A, dziale VIII poz. 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze wskazane powyżej ustalenia faktyczne i rozważania prawne należy uznać, że ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 23 lata, i 24 dni razem z okresem uznanym przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Do wymaganych 15 lat pracy w warunkach szczególnych wystarczyłby ubezpieczonemu okres zatrudnienia w (...) na stanowisku manewrowego i ustawiacza, gdyż okresy od 10.03.1978 r. do 31.03.1985 r. i od 25.03.1986 r. do marca 1993 r. razem z okresem uznanym przez organ rentowy w wymiarze 3 lat, 2 miesięcy i 25 dni daje więcej niż wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że A. G. przysługuje prawo do emerytury od (...). tj. od uzyskania wieku emerytalnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.