Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2014 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 marca 2013 r. Nr (...)- (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 marca 2013 r. do 28 lutego 2015 r.

Sygn. akt IV U 489/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19.03.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni J. K. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12.03.2013 r. nie stwierdziła u J. K. niezdolności do pracy. w związku z tym nie został spełniony jeden z warunków przyznania prawa do renty określony w art. 57 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Od decyzji tej odwołanie złożyła J. K., która wnosiła o jej zmianę i przyznanie jej prawa do wnioskowanego świadczenia. Odwołująca się argumentowała, iż komisja lekarska ZUS błędnie oceniła jej stan zdrowia. Ponadto ubezpieczona powołała się na okoliczność, iż od 2004 r. jest osobą niepełnosprawną ostatnio w stopniu umiarkowanym i fakt ten powinien być uwzględniony przy ocenie zdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona J. K. ur. (...) była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 24.02.2009 r. do 28.02.2013 r. Przed upływem okresu, na który przyznane było prawo do tego świadczenia. Ubezpieczona złożyła wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie prawa do renty na dalszy okres. W toku postępowania orzeczniczego komisja lekarska ZUS rozpoznała u wnioskodawczyni następujące schorzenia: przebyte leczenie operacyjne sutka lewego w 2007 r. bez cech wznowy miejscowej i przerzutów odległych, stan po usunięciu macicy z przydatkami w 2009 r. z powodu przerostu endometrium, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią, ganotrozę obustronną bez upośledzenia funkcji chodu, nadciśnienie tętnicze w obserwacji (k. 138- 139 a.l.). W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS schorzenia te nie naruszają sprawności organizmu, w stopniu, który dawałby podstawy do orzeczenia jakiejkolwiek długotrwałej niezdolności do pracy, zgodnej z poziomem kwalifikacji. Orzeczeniem z dnia 12.03.2013 r. komisja nie stwierdziła niezdolności do pracy ubezpieczonej (k. 94 a.r.). Na tej podstawie pozwany Oddział ZUS zaskarżoną decyzją z dnia 19.03.2013 r. odmówił J. K. przyznania prawa do renty na dalszy okres (95 a.r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: ortopedy i onkologa. Biegły ortopeda po przebadaniu wnioskodawczyni i po zaznajomieniu się z dokumentacją lekarską z jej dotychczasowego leczenia, rozpoznała u niej następujące schorzenia: nawracające dolegliwości bólowe i korzeniowe odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatii bez objawów ubytkowych, zmiany zwyrodnieniowe obu stawów kolanowych, z dolegliwościami bólowymi, zaburzeniami wydolności chodu, stan po operacji raka pierwsi lewej (k. 15 a.s.). Zdaniem biegłych, schorzenia kręgosłupa i stawów kolanowych powodują u wnioskodawczyni okresową częściową niezdolność do pracy od dnia 1.03.2013 r. do 28.02.2015 r.

Do opinii tej pozwany Oddział ZUS wniósł pisemne zastrzeżenia (k. 22 i 24 a.s.). Pozwany argumentował, iż stwierdzone przez biegłego ortopedę zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez objawów korzeniowych oraz bolesność stawów kolanowych mogą jedynie okresowo powodować naruszenie sprawności organizmu, ale mogą być leczone w ramach zwolnień lekarskich. Organ rentowy wnosił o powołanie innego biegłego lekarza ortopedę. W trakcie rozprawy ubezpieczona oświadczyła, iż zgadza się z opinia biegłych i jednocześnie przedłożyła nowe dokumenty medyczne dotyczące leczenia w klinice reumatologicznej oraz wynik badania USG stawów kolanowych (k. 27 i 28 a.s.). W związku z tym Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej dotychczasowego biegłego ortopedy, a także dopuścił dowód z opinii biegłych reumatologa i onkologa. Biegły ortopeda po zaznajomieniu się z nowymi dokumentami podtrzymał swoją pierwotną opinię (k. 32 a.s.). Z kolei biegli: reumatolog i onkolog, zdiagnozowali następujące schorzenia: zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe lewego stawu kolanowego z upośledzeniem jego funkcji, zmiany zwyrodnieniowe stawów, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z dyskopatią i niewydolnością bólową, stan po mastektomii lewostronnej w 2007 r., umiarkowany obrzęk lewej kończyny górnej z niewielkim upośledzeniem ruchowym (k. 41 a.s.). Biegli orzekli, iż ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od 1.02.2013 r. i wskazali termin badania kontrolnego na kwiecień 2017 r. Przyczyną niezdolności do pracy były stwierdzone schorzenia stawów i kręgosłupa. Do opinii tej pozwany organ rentowy nie wnosił zastrzeżeń.

W ocenie Sądu Okręgowego obydwie opinie biegłych lekarzy jednoznacznie wskazują, iż ubezpieczona jest w dalszym ciągu niezdolna do pracy, z tym, iż zamiast całkowitej niezdolności do pracy, stwierdzono u niej niezdolność częściową o charakterze okresowym. J. K. z zawodu sprzedawca – magazynier, wykonywała w ostatnich latach przed uzyskaniem prawa do renty , pracę na stanowisku sprzątającej. Praca w tym charakterze jak również w zawodzie sprzedawcy – magazyniera wymaga sprawności narządu ruchu. Sąd podzielił wnioski wypływające z opinii biegłych, iż ubezpieczona jest okresowo częściowo niezdolna do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS. Jednocześnie Sąd uznał, że właściwym będzie przyjęcie przewidywanego okresu trwania niezdolności do pracy wskazanego przez biegłego lekarza ortopedę, który zakreślił tę datę na 28.02.2015 r.

Reasumując Sąd przyjął, iż J. K. spełnia warunki do uzyskania prawa do renty na dalszy okres na podstawie art. 57 ust. 1 w zw. z art. 58 ust. 1 i 2 ustawy o FUS.

Mając powyższe na względzie Sąd z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji.