Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016r. w S.

odwołania H. B. z udziałem spadkobierców

U. B., K. B., M. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 września 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie H. B. z udziałem spadkobierców

U. B., K. B., M. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje spadkobiercom zmarłego H. B. tj. U. B., K. B. i M. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy za okres od dnia 27 sierpnia 2015 r. do dnia 18 marca 2016r .

Sygn. akt IV U 512/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 września 2015r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748), odmówił H. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, bowiem Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 21 września 2015r. nie uznała ubezpieczonego za niezdolnego do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył H. B., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu opóźnienia w wypłacie renty z powodu błędu ZUS-u. Zdaniem wnioskodawcy orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS jest błędne i nierzetelne. Ubezpieczony wskazał liczne schorzenia, na które cierpi, w tym chorobę nowotworową, jednocześnie podnosząc, że w ocenie lekarzy jego stan zdrowia nie rokuje szans na poprawę i sprowadza całkowitą niezdolność do pracy (odwołanie H. B. wraz z dokumentacją medyczną, k. 1-6 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji. Ponadto wskazano, iż do dnia 26 sierpnia 2015r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 7-8 a.s.).

Pismem datowanym na dzień 29.03.2016r. małżonka ubezpieczonego U. B. poinformowała, iż H. B. zmarł. Do pisma dołączono kopię odpisu skróconego aktu zgonu, z którego wynika, że wnioskodawca zmarł w dniu 18 marca 2016r. Jednocześnie żona wnioskodawcy wniosła o podtrzymanie rozpatrzenia odwołania (pismo z wnioskiem, k. 33 a.s.). Pismem datowanym na dzień 26.04.2016r. żona ubezpieczonego poinformowała, iż jest spadkobierczynią po zmarłym H. B., co potwierdza przedłożony Akt Poświadczenia Dziedziczenia. Ponadto wskazano, iż zmarły pozostawił dwóch synów M. B. oraz K. B. (k. 42-43v a.s.).

Na rozprawie w dniu 17 czerwca 2016r. U. B. i K. B. popierali odwołanie złożone przez H. B.. Pełnomocnik ZUS wnosił o jego oddalenie (k. 56 a.s.).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony H. B., ur. (...), w dniu 22 lipca 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Do dnia 26 sierpnia 2015r. ubezpieczony pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

Rozpoznając wniosek z dnia 22 lipca 2015r. organ rentowy skierował H. B. na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z dnia 26 sierpnia 2015r. nie uznał wnioskodawcy za niezdolnego do pracy. Na skutek sprzeciwu od w/w orzeczenia złożonego przez ubezpieczonego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej Zakładu, która rozpoznała u niego następujące schorzenia: zmiany dyskopatyczne i zwyrodnieniowe kręgosłupa bez upośledzenia sprawności ruchowej, nadciśnienie tętnicze oraz ZZA. Orzeczeniem z dnia 21 września 2015r. ubezpieczony nie został uznany za osobę niezdolną do pracy. Powyższe orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 29 września 2015r. odmawiającej H. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W dniu 27 października 2015r. ubezpieczony wystąpił z kolejnym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Po rozpatrzeniu w/w wniosku decyzją z dnia 8 grudnia 2015r. organ rentowy przyznał H. B. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 14 października 2015r. do dnia 30 listopada 2016r. Ponadto wskazano, iż do renty przysługuje dodatek pielęgnacyjny od 14 października 2015r. do 31 maja 2016r. Podstawą wydania decyzji z dnia 8 grudnia 2015r. było orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 17 listopada 2015r., w którym uznano wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do pracy od 14 października 2015r. do 30 listopada 2016r. i całkowicie niezdolnego do samodzielnej egzystencji od 14 października 2015r. do 31 maja 2016r. Lekarz Orzecznik rozpoznał u wnioskodawcy rozsianego raka drobnokomórkowego wychodzącego z płuca lewego z przerzutami w wątrobie, węzłach chłonnych i kościach, chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa L-S i C, a także ZZA (w przeszłości). Uzasadniając swoje orzeczenie wskazał, iż zaawansowana choroba onkologiczna wymagająca długotrwałego, obciążającego organizm leczenia powoduje obecnie całkowitą niezdolność do pracy, jak również niezdolność do samodzielnej egzystencji.

Powołani w sprawie biegli lekarze onkolog i neurolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonego raka drobnokomórkowego płuca lewego z przerzutami do układu kostnego, wątroby i węzłów chłonnych, stan po paliatywnej radioterapii kręgosłupa lędźwiowego, szyjnego, piersiowego i mostka, niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze i zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa. Schorzenia te sprowadzały na ubezpieczonego całkowitą niezdolność do pracy i do samodzielnej egzystencji od dnia 27 sierpnia 2015r. do 31 grudnia 2016r. W opinii uzupełniającej wyjaśniono, iż stopień zaawansowania choroby nowotworowej w momencie rozpoznania oraz zgłaszane objawy choroby na miesiąc przed pierwszą hospitalizacją, która miała miejsce w dniu 25 września 2015r., pozwoliły stwierdzić, że wnioskodawca był całkowicie niezdolny do pracy zawodowej i niezdolny do samodzielnej egzystencji od dnia 27 sierpnia 2015r., czyli bezpośrednio po ustaniu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego (opinia biegłych lekarzy onkologa i neurologa, k. 27-28 a.s.; opinia uzupełniająca, k. 58 a.s.).

Ubezpieczony H. B. zmarł w dniu 18 marca 2016r. (w toku postępowania odwoławczego). Jego żona U. B. złożyła wniosek o dalsze prowadzenie postępowania. Wnioskodawca pozostawił dwóch synów K. B. i M. B., którzy byli na utrzymaniu rodziców i prowadzili z nimi wspólne gospodarstwo domowe.

Odwołanie ubezpieczonego H. B. od decyzji z dnia 29 września 2015r. zasługiwało na uwzględnienie.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonego istniała niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia i kiedy niezdolność ta powstała. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłych lekarzy onkologa i neurologa, którzy w opinii uzupełniającej jednoznacznie wskazali, iż stopień zaawansowania choroby nowotworowej w momencie rozpoznania oraz zgłaszane objawy choroby na miesiąc przed pierwszą hospitalizacją pozwalały stwierdzić, że ubezpieczony był całkowicie niezdolny do pracy zawodowej i niezdolny do samodzielnej egzystencji od dnia 27 sierpnia 2015r., a niezdolność ta trwa do 31 grudnia 2016r. Analizując sporządzone w sprawie opinie biegłych lekarzy, Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny dowód w sprawie, są logiczne, spójne i należycie uzasadnione. Ponadto żadna ze stron postępowania nie zgłaszała do nich żadnych zastrzeżeń i uwag, ani też nowych wniosków dowodowych. Niewątpliwie w dacie wydania zaskarżonej decyzji ubezpieczony spełniał także pozostałe przesłanki do ustalenia prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy określone w art. 57 i 58 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czego organ rentowy nie kwestionował.

Stosownie do treści art. 136 ust. 1 i 2 w/w ustawy emerytalnej w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a osoby te mają prawo do udziału w dalszym prowadzeniu postępowania o świadczenia, nieukończonego wskutek śmierci osoby, która o te świadczenia wystąpiła. Z uwagi na teść powołanej regulacji oraz wobec całokształtu okoliczności sprawy zasadne było przyznanie małżonce ubezpieczonego U. B. oraz jego synom, z którymi prowadził wspólne gospodarstwo domowe - K. B. i M. B. prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wnioskodawcy H. B. za okres od dnia 27 sierpnia 2015r., tj. od daty powstania niezdolności określonej przez biegłych a następującej po zakończeniu pobierania przez niego świadczenia rehabilitacyjnego. Co prawda biegli lekarze orzekli całkowitą niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji do dnia 31 grudnia 2016r., lecz wedle powołanego przepisu spadkobiercom wypłaca się świadczenie należne ubezpieczonemu do dnia jego śmierci, czyli do dnia 18 marca 2016r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.