Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 grudnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2017r. w S.

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 22 czerwca 2017 r. i z dnia 21 sierpnia 2017r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  oddala odwołania;

II.  zasądza od W. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 571/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22.06.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy W. P. prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) w zw. z par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.), ponieważ nie udowodnił on na dzień 1.01.1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych ani 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych jak również będąc członkiem otwartego funduszu emerytalnego nie złożył wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu na dochody budżetu państwa.

Decyzją z dnia 21.08.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił W. P. na podstawie art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ponieważ nie udowodnił on na dzień 1.01.1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych ani 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Od decyzji tych odwołania złożył ubezpieczony, który wnosił o ich zmianę i przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania podnosił, iż na dzień 1.01.1999 r. posiada 25-letni okres stażu ubezpieczeniowego, ponieważ doliczeniu powinien podlegać okres jego zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) od 1.02.1993 r. do 4.10.1993 r. W. P. twierdził, iż w warunkach szczególnych świadczył pracę w okresie od 1.08.1976 r. do 30.10.1991 r., kiedy to pracował jako traktorzysta w (...) w S. z siedzibą w Ż.. Ponadto, pracę w powyższych warunkach ubezpieczony świadczył również będąc palaczem w Szkole Podstawowej w S. w okresach od 5.10.1993 r. do 15.04.1994 r., od 15.10.1994 r. do 21.04.1995 r. oraz od 15.10.1995 r. do 22.04.1996 r. Ubezpieczony podał, iż w dniu 25.07.2017 r. wniósł o przekazanie na dochody budżetu państwa środków zgromadzonych na rachunku członka otwartego funduszu emerytalnego.

W odpowiedziach na odwołania pozwany organ rentowy wnosił o ich oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. P., ur. (...), złożył w dniu 25.05.2017 r. wniosek do pozwanego oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów oraz dokumentów znajdujących się w aktach o ustalenie kapitału początkowego, ZUS uznał za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres składkowy i nieskładkowy, w wymiarze 24 lat, 7 miesięcy i 28 dni, z czego żaden okres zatrudnienia nie stanowi pracy w szczególnych warunkach. W związku z powyższym oraz wobec niezłożenia przez ubezpieczonego, będącego członkiem otwartego funduszu emerytalnego, wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu na dochody budżetu państwa, zaskarżoną decyzją z dnia 22.06.2017 r. odmówił przyznania wnioskodawcy emerytury w wieku obniżonym (k. 37 a. e.).

W dniu 25 lipca 2017 r. W. P. wniósł o przekazanie na dochody budżetu państwa środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym (k. 38 a. e.).

Zaskarżoną decyzją z dnia 1.08.2017 r. organ rentowy uchylił decyzję z dnia 22.06.2017 r. w części dotyczącej odmowy prawa do emerytury w zakresie niezgłoszenia wniosku o przekazanie na dochody budżetu państwa środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym i jednocześnie ponownie odmówił prawa do emerytury z uwagi na brak wymaganego stażu ubezpieczeniowego oraz stażu pracy w warunkach szczególnych (k. 42 a. e.).

W toku postępowania rozpoznawczego ubezpieczony popierał odwołanie i wnosił, aby zaliczyć mu okres zatrudnienia w warunkach szczególnych w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ż. od 1.08.1976 r. do 30.10.1991 r. na stanowisku kierowcy ciągnika, a także zatrudnienia w Szkole Podstawowej w S. od 5.10.1993 r. do 15.04.1994 r. na stanowisku palacza CO. Ponadto, W. P. domagał się, aby do stażu ubezpieczeniowego doliczyć okres jego zatrudnienia u J. G. prowadzącego działalność gospodarczą przy wierceniu studni od lutego 1993 r. do października 1993 r.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony W. P. zatrudnił się w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Ż. na stanowisku traktorzysty od dnia 1.08.1976 r. Pracę swoją świadczył na terenie S., gdzie znajdowała się filia (...) Ż.. Pracę na stanowisku traktorzysty wykonywał on stale i w pełnym wymiarze (umowa o pracę i świadectwo pracy -akta osobowe). W okresie wiosenno-letnim ubezpieczony pracował w ramach prac polowych oraz prac związanych z świadczeniem usług transportowych. W okresie jesienno-zimowym wykonywał pracę na rzecz (...). Czynności traktorzysty były jego wyłączną pracą i nie był on mechanikiem. Naprawy były wykonywane na terenie bazy sprzętowo-maszynowej w S.. W okresie zatrudnienia odbył zasadniczą służbę wojskową, a po jej zakończeniu kontynuował zatrudnienie jako kierowca ciągnika (zeznania ubezpieczonego k. 62v i zeznania świadka A. J. k. 56v).

Od 5.10.1993 r. W. P. podjął zatrudnieni w Szkole Podstawowej w S. jako palacz centralnego ogrzewania. Miał on wcześniej ukończony kurs spawacza. Czynności na tym stanowisku wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy do 15.04.1994 r. (akta osobowe i zeznania ubezpieczonego k. 62v, zeznania świadka Z. K. k. 56v). Obsługiwał on kotły wodne, które ogrzewały szkołę i ośrodek zdrowia.

Obydwa rodzaje prac należą do kategorii zatrudnienia w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisów cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., mianowicie praca kierowcy ciągnika wymieniona jest w załączniku A do rozporządzenia dział VIII poz. 3. Z kolei praca na stanowisku palacza została wymieniona w dziale XIV poz. 1. Łączny okres zatrudnienia w tych dwóch zakładach przekraczał okres 15 lat. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego i świadków, iż prace te były wyłącznie wykonywane u obydwu tych pracodawców. Okresy te Sąd zaliczył do jako udowodnione.

Odnośnie zatrudnienia ubezpieczonego u (...) od lutego 1993 r. do października 1993 r., Sąd ustalił, iż ubezpieczony wykonywał pracę jako pracownik fizyczny przy kopaniu studni. Nie miał on zawartej umowy o pracę ani nie był zgłoszony do ubezpieczenia społecznego z jakiegokolwiek tytułu. Wnioskodawca podał w swoich zeznaniach, iż J. G. prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wykopów studni głębinowych mieszkał w tej samej wsi i wynajmował go jako pomocnika, gdy miał zlecenia od rolników na wykonanie studni głębinowej. Ilość wykonanej w ciągu dniówki roboczej pracy była uzależniona od potrzeb. W jednym dniu pracował np. 12 godzin, a innego dnia 3 godziny. Wypłata wynagrodzenia za te prace była dokonywana po zakończeniu tygodnia. Wysokość wynagrodzenia była uzależniona od efektów pracy (zeznania ubezpieczonego k. 38v). Właściciel firmy nie zawsze był obecny przy tych pracach. Przeważnie w miejsce wykonywania pracy jeździł jego syn. Zatrudniany był również trzeci pracownik fizyczny do pomocy (zeznania świadka Z. S.). Ubezpieczony zeznał, iż w okresie od lutego 1993 r. do października 1993 r. każdego dnia pracował u J. G.. Podał również, iż wymieniony obecnie ze względu na wiek i stan zdrowia nie jest w stanie zeznawać przed Sądem, zaś jego syn nie żyje.

Zdaniem Sądu, poczynione ustalenia w zakresie charakteru pracy W. P. oparte wyłącznie na zeznaniach ubezpieczonego i świadka S. nie dają podstawy do oceny, iż praca, którą wykonywał u J. G. nie ma cech stosunku pracy. Sąd nie dał wiary zeznaniom ubezpieczonego w tej części, w której twierdził, że prace te wykonywał nieprzerwanie każdego dnia od lutego do października 1993 r. Trudno bowiem przyjąć za wiarygodne jego zeznania, iż również w okresie zimowym wykonywał prace wiertnicze przy wykopie studni. Trudno również uznać za wiarygodne uprawdopodobniony fakt, iż J. G. miał tyle zleceń od rolników, że prace te wykonywał nieprzerwanie każdego dnia. Ponadto, istotne dla oceny charakteru stosunku prawnego zatrudnienia W. P. jest to, iż wysokość wypłaty wynagrodzenia była uzależniona od efektów prac. Cechą charakterystyczną stosunku pracy jest bowiem to, że jest to umowa starannego działania, a nie umowa rezultatu. Dlatego też, zdaniem Sądu, nie można uznać, iż zatrudnienie W. P. u J. G. miało cechy stosunku pracy. Ustalenia prowadzą do wniosku, że obie strony łączyła umowa o charakterze cywilnoprawnym. Zatem brak jest podstaw do zaliczenia wymienionego okresu do okresu pracowniczego ubezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137 poz. 887). W związku z powyższym, Sąd nie znalazł podstaw do zaliczenia tego spornego okresu do okresu podlegania ubezpieczeniom społecznym.

W tej sytuacji W. P. nie spełnił jednego z warunków do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym, o którym mowa w par. 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów. Wymieniony przepis wymaga, aby na dzień 1.01.1999 r. ubiegający się o wcześniejszą emeryturę wykazał co najmniej 25-letni okres składkowy i nieskładkowy. Ubezpieczony W. P. wykazał jedynie 24 lata, 7 miesięcy i 28 dni. Zatem nie spełnił jednej z przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym. Dlatego też nie jest uprawniony do emerytury, o której mowa w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w zw. z par. 2, 3 i 4 ust. 1 pkt 1 i 3 powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 1 kpc, oddalił odwołania ubezpieczonego.

Jednocześnie, na podstawie art. 98 par. 1 i 3 kpc w zw. z par. 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych zasądził od niego kwotę 180 zł na rzecz (...) Oddział w S. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.