Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	stażysta Izabela Rucińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2020 r. w S.

odwołania U. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W.

z dnia 7 maja 2019 r. Nr (...)

w sprawie U. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

o wysokość emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z dnia 21 marca 2013 r. w ten sposób, że ustala wysokość emerytury U. Ł. na dzień 5 luty 2013 r. na kwotę 2.295,74 (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt pięć
i 74/100) zł brutto miesięcznie z możliwością wypłaty po dokonaniu waloryzacji od dnia 1 kwietnia 2019 r.

Sygn. akt IV U 584/19 UZASADNIENIE

Decyzją z (...). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił U. Ł. uchylenia decyzji z dnia 21.03.2013r. i stwierdził jej wydanie z naruszeniem prawa.

Odwołanie od tej decyzji złożyła ubezpieczona U. Ł. wnosząc o ich zmianę i ponowne ustalenie wysokości emerytury w oparciu o wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych wskazując na argumentację podniesioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona U. Ł. urodziła się w dniu (...) W dniu 07.02.2013r. ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym. Decyzją z 21.03.2013r. organ rentowy przyznał ubezpieczonej od 05.02.2013r. emeryturę na podstawie art.24 ust.1a ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wysokość emerytury ubezpieczonej obliczona została wg zasad określonych w art.25 i 183 ustawy emerytalnej, w tym zgodnie z ówczesną regulacją art.25 ust.1b tej ustawy, na mocy której podstawę obliczenia emerytury pomniejszono o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranej przez ubezpieczoną emerytury. Wysokość świadczenia na dzień 05.02.2013r. ustalona została na kwotę 1901,86 złotych brutto miesięcznie (decyzja k.17 akt emerytalnych za wnioskiem z 07.02.2013r.)

W dniu 18.04.2019r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonej o wznowienie postępowania i ponowne ustalenie wysokości emerytury w powszechnym wieku emerytalnym w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. sygnatura akt P 20/16 (wniosek ubezpieczonej k.33 w/w akt emerytalnych).

Po rozpoznaniu powyższego wniosku organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie U. Ł. okazało się uzasadnione. Przypomnieć należy, że w chwili nabycia przez ubezpieczoną prawa do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym obowiązywał przepis art.25 ust.1b ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nakazujący pomniejszenie - w przypadku osób, które uprzednio pobierały emeryturę przyznaną na podstawie art.46 tejże ustawy oraz na podstawie innych przepisów w nim wymienionych, podstawy obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne. Organ rentowy zastosował wówczas powyższy przepis, co skutkowało ustaleniem wysokości emerytury ubezpieczonej w niższej kwocie. W dniu 6 marca 2019r. zapadł wyrok Trybunał Konstytucyjnego, w którym Trybunał stwierdził, że art.25 ust.1b ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2017r. w zakresie, w jakim dotyczy urodzonych w (...)r. kobiet, które przed 1 stycznia 2013r. nabyły prawo do emerytury na podstawie art.46 tej ustawy jest niezgodny z art.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W oparciu o powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. opublikowany w Dzienniku Ustaw Nr 539 z 21 marca 2019r., ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem o wznowienie postępowania i ponowne ustalenie wysokości jej emerytury w powszechnym wieku emerytalnym z pominięciem niekonstytucyjnego przepisu art.25 ust.1b ustawy emerytalnej. W ocenie Sądu Okręgowego wniosek ubezpieczonej o wznowienie postępowania i ponowne ustalenie wysokości emerytury w powszechnym wieku emerytalnym zasługiwał na uwzględnienie. Z uwagi na brak dowodu doręczenia decyzji z dnia 21.03.2013r. nie można ustalić upływu 5- letniego terminu określonego w przepisach kpa. Poza tym, w ocenie Sądu, wniosek ten winien być oceniony na podstawie art.114 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. I tak, zgodnie z art.114 ust.1 pkt 1 powyższej ustawy w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość. W ocenie Sądu, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2019r. stwierdzający niezgodność z Konstytucją RP uregulowania ustawy emerytalnej, na podstawie którego ustalono wysokość emerytury ubezpieczonej, może być uznany za nową okoliczność ujawnioną po wydaniu decyzji o przyznaniu emerytury z 21.03.2013r., ale istniejącą przed wydaniem tej decyzji, gdyż niesporne jest, że zakwestionowany przez Trybunał przepis ustawy emerytalnej był niezgodny z Konstytucją od chwili jego uchwalenia. Z kolei w ust.1 pkt 6 powyższego przepisu przewidziano, że uchylenie lub zmiana decyzji i ponowne ustalenie wysokości świadczenia następuje, jeżeli nieprawidłowe obliczenie wysokości świadczenia nastąpiło na skutek błędu organu rentowego. W ocenie Sądu błędne ustalenie wysokości świadczenia daje prawo stronie do ponownego ustalenia jego wysokości niezależnie od przyczyny takiego nieprawidłowego (błędnego) obliczenia. Dodać należy, że przepis art.114 ust.1e ustawy emerytalnej wprowadza terminy liczone od daty wydania decyzji, po upływie których nie jest możliwe uchylenie lub zmiana tej decyzji. Jednakże w myśl kolejnego ustępu – ust.1f pkt 1 art.114 ustawy emerytalnej, przepisu art.114 ust.1e tej ustawy nie stosuje się jeżeli w wyniku uchylenia lub zmiany decyzji z przyczyn określonych w ust.1 osoba zainteresowana nabędzie świadczenie w wyższej wysokości. Tak jest w niniejszej sprawie, gdyż jak wynika z wyliczeń organu rentowego (k.8 akt sprawy) ustalona na nowo wysokość emerytury ubezpieczonej w powszechnym wieku emerytalnym wynosi 2 295,74 złotych, a zatem jest wyższa od ustalonej pierwotnie w decyzji z 21.03.2013r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję z 21.03.2013r. i ustalił wysokość emerytury ubezpieczonej na dzień 05.02.2013r. z możliwością wypłaty po dokonaniu waloryzacji od dnia 01.04.2019r. Podkreślić należy, że mimo wydania przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z 6 marca 2019r. stwierdzającego niezgodność z Konstytucją RP uregulowania ustawy emerytalnej, na podstawie którego ustalono wysokość emerytury ubezpieczonej, decyzja organu rentowego z 21.03.2013r. nie utraciła mocy obowiązującej. Wypłata ubezpieczonej emerytury w prawidłowej wysokości była możliwa dopiero po wzruszeniu tej decyzji na skutek wniosku o wznowienie postepowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 133 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podwyższone świadczenie wypłaca się nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Z uwagi na datę zgłoszenia wniosku Sąd ustalił wysokość emerytury ubezpieczonej na dzień nabycia prawa do świadczenia, tj. 05.02.2013r. z możliwością wypłaty po dokonaniu waloryzacji od 01.04.2019r.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.