Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

POSTANOWIENIE

Dnia 3 grudnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2015r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 2 kwietnia 2015 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a :

odrzucić odwołanie

Sygn. akt IV U 592/15

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Okręgowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 3 grudnia 2015 r.

Ubezpieczona A. G. w dniu 9 lutego 2015r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek z 9 lutego 2015r. k.1 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 3 marca 2015r. ustalił, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy do 30 września 2015r., a niezdolność do pracy powstała w dniu 16 grudnia 2014r. (orzeczenie lekarza orzecznika z 3 marca 2015r. k.28 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczona nie wniosła sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS.

Decyzją z 2 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 i art.58 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że ubezpieczona, u której lekarz orzecznik ustalił istnienie częściowej niezdolności do pracy do 30 września 2015r., a która powstała w dniu 16 grudnia 2014r., w okresie dziesięciu lat przed powstaniem niezdolności do pracy i dziesięciu lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę udowodniła okres składkowy w wymiarze 8 miesięcy i 29 dni, zamiast wymaganych 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych (decyzja z 2 kwietnia 2015r. k.37 akt rentowych). Na podstawie złożonych dokumentów organ rentowy uznał okres składkowy w wymiarze 16 lat, 3 miesięcy i 25 dni, okres nieskładkowy wynoszący 4 lata, 1 miesiąc i 9 dni, co łącznie dało 20 lat, 6 miesięcy i 14 dni.

Odwołanie od ww. decyzji złożyła ubezpieczona A. G., kwestionując orzeczenie lekarza orzecznika w zakresie daty powstania niezdolności do pracy. Ubezpieczona wyjaśniła, że jej choroba rozpoczęła się 8 lat temu, kiedy to straciła syna. Zwróciła również uwagę na problemy z kręgosłupem oraz cukrzycę typu 2 i nadciśnienie tętnicze. W ocenie ubezpieczonej, nie jest w stanie pracować, nie ma też odpowiednich środków do życia. W związku z powyższym wniosła o ponowne rozpoznanie sprawy (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odrzucenie wskazując, że ubezpieczona nie wniosła sprzeciwu od orzeczenia lekarza orzecznika – ustalającego jako datę powstania częściowej niezdolności do pracy dzień 16 grudnia 2014r. (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 3-4 akt sprawy).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej podlegało odrzuceniu.

Zgodnie z art.477 ⁹ §3 ¹ zd. 1 k.p.c. sąd odrzuci odwołanie w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji albo stwierdzenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, a osoba zainteresowana nie wniosła sprzeciwu od tego orzeczenia do komisji lekarskiej ZUS i odwołanie jest oparte wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia.

Nie budzi wątpliwości, że złożone odwołanie od decyzji z 2 kwietnia 2015r. zawiera wyłącznie zarzuty dotyczące orzeczenia lekarza orzecznika ZUS co do ustalonej daty powstania niezdolności do pracy. Wobec braku wniesienia przez ubezpieczoną w ustawowym terminie sprzeciwu od przedmiotowego orzeczenia do komisji lekarskiej ZUS, uznać należało, że w sprawie zachodzą podstawy do odrzucenia odwołania w trybie art.477 ⁹ §3 ¹ zd. 1 k.p.c. Wskazać przy tym należy, że ubezpieczona została prawidłowo pouczona o sposobie i terminie wniesienia sprzeciwu do komisji lekarskiej ZUS, a także o skutkach braku złożenia takiego sprzeciwu. Orzeczenie lekarza orzecznika nie rozstrzyga o prawie do świadczenia, ale stwierdza fakty istotne dla ustalania, czy osoba zainteresowana spełnia przesłanki do świadczenia. Dlatego orzeczenie to, osoba ubezpieczona powinna oceniać w świetle stwierdzonych w nim okoliczności, w tym stopnia orzeczonej niezdolności do pracy i daty jej powstania, a w przypadku, gdy nie zgadza się z tymi ustaleniami wnieść sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS. Ubezpieczona nie skorzystała z możliwości złożenia sprzeciwu do komisji lekarskiej Zakładu, zaś zarzuty dotyczące ustaleń co do daty powstania niezdolności do pracy zgłosiła dopiero na etapie odwołania od decyzji organu rentowego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ⁹ §3 ¹ zd. 1 k.p.c., Sąd odrzucił odwołanie.