Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 31 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu Z. K. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01 marca 2015 r.

Sygn. akt IV U 597/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 marca 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił Z. K. przyznania prawa do emerytury, wskazując, że ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od wyżej wymienionej decyzji złożył Z. K.. Wskazał, iż pracował w warunkach szczególnych będąc zatrudnionym na stanowisku spawacza i tylko z powodu likwidacji zakładu pracy nie może uzyskać stosownego zaświadczenia potwierdzającego wykonywanie pracy w warunkach szczególnych (odwołanie k. 1 akt sądowych).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, wskazując argumentację i stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz podnosząc, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawych, które uzasadniałby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 2-3 akt sądowych).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 13 marca 2015 r. Z. K., ur. (...), złożył wniosek do organu rentowego o przyznanie mu prawa do emerytury. W powyższym wniosku ubezpieczony wskazał, iż jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa (wniosek k. 1-4 a. e.).

Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 28 lat, 3 miesięcy i 9 dni. Organ rentowy nie uznał ubezpieczonemu żadnego okresu jako stażu pracy w warunkach szczególnych. Wobec nie udowodnienia przez ubezpieczonego 15 lat pracy w warunkach szczególnych na datę 1 stycznia 1999 r. decyzją z dnia 31 marca 2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja k. 39 a. e.).

Z. K. w okresie od 1 stycznia 1981 r. do 30 czerwca 1988 r. oraz od 1 września 1988 r. do 31 grudnia 1998 r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w D. (późniejsza nazwa Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o. o. w W. Zakład Produkcji (...) w D.) na stanowisku spawacza (świadectwa pracy k. 5 za wnioskiem z dn. 20.08.2001 r., k.7akt emerytalnych). Ubezpieczony był jedynym pracownikiem zatrudnionym na stanowisku spawacza w tym zakładzie. W zakładzie pracy Z. K. produkowano metalowe krzesła, łóżka oraz wózki. Do zadań ubezpieczonego należało spawanie gazowe lub elektryczne metalowych elementów krzeseł, łóżek oraz wózków. Mimo, iż w świadectwach pracy (k. 7 a.e. i k. 5 a. e. za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego) wskazano, że Z. K. pracował jako spawacz-ślusarz, ślusarz narzędziowy-spawacz, brygadzista ślusarz narzędziowy-mechanik, to faktycznie ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze pracę spawacza. Uprawnienia spawalnicze ubezpieczony nabył w lipcu 1979 r.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i obdarzonego przez Sąd wiarygodnością (zeznania ubezpieczonego k. 13v-14, zeznania świadków M. K. k. 12v-13 i M. T. k. 13-13v, umowa o pracę k. 11, książka spawacza k. 21, świadectwa pracy k. 7 a.e. oraz k. 5 a. e. za wnioskiem o ustalenie kapitału początkowego).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Z. K. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust. 1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w wyżej wymienionym wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie, czy ubezpieczony legitymuje się okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych na dzień 1 stycznia 1999 r. Poza sporem pozostawało natomiast, że Z. K. ukończył wymagany wiek 60-ciu lat z dniem 16 maja 2014 r., spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy oraz złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa.

Po przeprowadzonej analizie materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził, że ubezpieczony posiada ponad 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych tj. łącznie 17 lat, 10 miesięcy. Sąd zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy w warunkach szczególnych okresy od 1 stycznia 1981 r. do 30 czerwca 1988 r. (7 lat i 6 miesięcy) oraz od 1 września 1988 r. do 31 grudnia 1998 r. (10 lat, 4 miesiące), kiedy to Z. K. był zatrudniony jako spawacz w Przedsiębiorstwie (...) w D. (później Przedsiębiorstwie (...) Sp. z o. o. w W. Zakład Produkcji (...) w D.).

Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania ubezpieczonego przesłuchanego w charakterze strony (k.13v-14) oraz świadków M. K. (k.12v-13) i M. T. (k.13-13v). Wymienieni świadkowie pracowali w tym samym okresie co ubezpieczony w Przedsiębiorstwie (...) w D. i zeznali konsekwentnie, iż ubezpieczony w całym okresie zatrudnienia w niniejszym przedsiębiorstwie pracował jako spawacz elektryczny i gazowy a jego praca polegała na spawaniu rur w związku z produkcją metolowych mebli: krzeseł, wózków, łóżek oraz spawaniu narzędzi na szlifiernię potrzebnych do produkcji. Ubezpieczony był jedyna osobą zatrudnioną w niniejszym zakładzie pracy na stanowisku spawacza i pracę w zawodzie spawacza wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Zeznania świadków i ubezpieczonego są spójne, logiczne, korespondują ze sobą i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Z materiału dowodowego wyłania się jednolity obraz charakteru pracy ubezpieczonego, zgodnie z którym wymieniony w wyżej wymienionych okresach pracował jako spawacz.

Nie budzi wątpliwości Sądu, iż w świetle powyższych ustaleń, pracę wykonywaną przez ubezpieczonego zakwalifikować należy jako pracę w warunkach szczególnych. Podstawę prawną powyższego stanowi wykaz A, dział XIV poz. 12 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Praca ubezpieczonego została zakwalifikowana jako praca przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym oraz gazowym.

Podkreślić należy, iż decydujące znaczenie przy ocenie danego zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych ma nie nazwa stanowiska określona w dokumentach pracowniczych, a rodzaj faktycznie wykonywanej pracy. Podobnie, samo tylko nieprzedstawienie stosownego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie może wykluczać uznania, że wykonywana praca była pracą w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, skoro wskazuje na to treść zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań złożonych przez ubezpieczonego oraz przez świadków, którzy razem z nim pracowali.

Tym samym uznać należy, iż ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki wyrażone w wyżej wymienionych przepisach do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że Z. K. przysługuje prawo do emerytury od 1 marca 2015 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył wniosek o emeryturę.