Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r. w S.

odwołania G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 599/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30.06.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy G. M. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 22.06.2016 r., w którym nie stwierdzono u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony G. M., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. Odwołujący wskazał m. in., iż ze względu na stan jego zdrowia, w tym dolegliwości związane z narządem ruchu, nie jest w stanie świadczyć dotychczas wykonywanej pracy. Podał, iż wielokrotnie korzystał ze zwolnień lekarskich, a w ostatnim okresie pobierał świadczenie rehabilitacyjne.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie argumentując, iż Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy i tym samym nie spełnił on jednego z warunków nabycia prawa do renty, który został określony w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2015 r. poz. 748 ze zm.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Ubezpieczony G. M., ur. (...), w dniu 4.05.2016 r. złożył do pozwanego Oddziału ZUS wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 1-3 a. r.). W okresie od 16.06.2015 r. do 9.06.2016 r. był on uprawniony do świadczenia rehabilitacyjnego (decyzje k. 2 i 5 akt ZUS). W toku postępowania orzeczniczego Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 22.06.2016 r. stwierdziła u niego: chorobę zwyrodnieniową stawów biodrowych bez istotnego ograniczenia funkcji podporowej i lokomocyjnej kończyn, wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z jego bocznym skrzywieniem w odcinku Th aktualnie bez istotnego zespołu neurologicznego, zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego i stawu łokciowego prawej kończyny bez ograniczenia jej sprawności, stan po operacji stulejki (k. 57-58 a. l.). W ocenie Komisji Lekarskiej ZUS, stopień upośledzenia sprawności organizmu ubezpieczonego nie sięga granic długotrwałej niezdolności do pracy. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania w dniu 30.06.2016 r. zaskarżonej decyzji odmawiającej ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 18 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy-traumatologa, którzy rozpoznali u G. M.: chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa bez objawów korzeniowych i ubytkowych z niewielkim ograniczeniem ruchomości w odcinku L/S z przewlekłym zespołem bólowym, początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych, zespół bolesnego barku prawego, entezopatię kłykcia bocznego kości ramiennej prawej, pierwszego stopnia prawoboczne skrzywienie kręgosłupa piersiowego oraz artrozę stawu kolanowego lewego przy prawidłowej ruchomości. Po przeprowadzonym badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili, iż ubezpieczony posada chód sprawny oraz w pełni wydolny, zaś funkcja chwytna rąk jest prawidłowa. G. M. posiada skrzywienie kręgosłupa w odcinku th I stopnia, prawidłową ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym, niewielkie ograniczenie ruchomości w odcinku L/S bez objawów ubytkowych i rozciągowych, zespół bólowy stawów biodrowych z niewielkim ograniczeniem rotacji wewnętrznej bez upośledzenia sprawności chodu, niewielkie zmiany o charakterze artrozy stawu kolanowego lewego przy prawidłowej ruchomości i stabilności oraz zespół bólowy stawów barkowych z niewielkim ograniczeniem ruchomości rotacyjnej barku prawego. W ocenie biegłych, stwierdzona u ubezpieczonego dysfunkcja narządu ruchu nie powoduje u badanego ograniczenia sprawności organizmu, które uzasadniałoby orzeczenie niezdolności do pracy. Schorzenia te wymagają jedynie leczenia w okresach zaostrzeń. Ubezpieczonemu przeciwskazana jest ciężka praca fizyczna, praca wymagająca dźwigania ciężkich przedmiotów oraz praca na wysokości (opinia k. 11 a. s.).

Na rozprawie ubezpieczony oświadczył, że nie zgadza się z opinią biegłych, co do tego, iż nie jest niezdolny do pracy. Podał, iż prowadzi on jednoosobowo działalność gospodarczą, tj. hurtownię artykułów papierniczych. W związku z tym czasem zmuszony jest do dźwigania ciężkich przedmiotów. Podczas siedzenia przy komputerze potęguję się u niego ból w kręgosłupie, drętwieją ręce i nogi. G. M. cały czas poddaje się rehabilitacji (k. 22 a. s.). Ubezpieczony nie dysponował nowymi wynikami badań ani też nie złożył wniosków dowodowych.

W ocenie Sądu Okręgowego opinia biegłych lekarzy stanowi miarodajny i obiektywny dowód w sprawie. Została sporządzona przez osoby posiadające wykształcenie i wiedzę z zakresu dziedzin medycyny odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego. Wydanie opinii poprzedzone zostało analizą akt sprawy, w tym przedstawioną przez ubezpieczonego dokumentacją medyczną oraz badaniem przedmiotowym G. M.. Biegli przekonująco uzasadnili dokonaną ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego. Sąd podzielił tę argumentację i ustalił, iż G. M. w dacie wydania zaskarżonej decyzji nie jest niezdolny do pracy, stosownie do poziomu jego kwalifikacji. Zaznaczyć należy, iż posiada on wykształcenie średnie i dotychczas przez ok 25 lat prowadził działalność gospodarczą- tj. hurtownię artykułów papierniczych. Na marginesie dodać należy, iż Sąd nie podzielił argumentacji przedstawionej przez ubezpieczonego na rozprawie. Ubezpieczony prowadząc jednoosobowo działalność gospodarczą wykonuje bowiem różne, zmienne czynności. W związku z tym nie pracuje on wyłącznie w pozycji siedzącej przy komputerze, ani też przez cały dzień roboczy nie zajmuje się tylko dźwiganiem ciężkich przedmiotów. Okoliczność ta jest zatem korzystna dla jego kręgosłupa.

W tej sytuacji, opierając się na opinii biegłych lekarzy, Sąd uznał, iż G. M. nie spełnia podstawowego, określonego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o FUS w zw. z art. 12 tej samej ustawy, warunku do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, a mianowicie nie jest on osobą niezdolną do pracy.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł o oddaleniu odwołania z mocy art. 477 ¹⁴ par. 1 kpc.