Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 kwietnia 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2017r. w S.

odwołania K. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 czerwca 2016 r. Nr (...)

w sprawie K. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala K. M. prawo do emerytury od dnia 05 czerwca 2016 roku.

Sygn. akt IV U 649/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 czerwca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu K. M. prawa do emerytury w wieku obniżonym. Swoje stanowisko organ rentowy uzasadnił tym, iż ubezpieczony nie udowodnił na dzień 1 stycznia 1999 r. 15 lat wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. ZUS uznał, iż ubezpieczony w takich warunkach przepracował jedynie 4 lata i 26 dni.

Od decyzji tej odwołanie złożył K. M.. Podał, iż pracował w warunkach szczególnych będąc zatrudnionym jako mechanik kanałowy i kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. w Spółdzielni (...) w S. Oddział w W. oraz w (...) Spółdzielni (...) w W.. Ubezpieczony podniósł, iż nie może uzyskać stosownych świadectw wykonywania pracy w warunkach szczególnych, gdyż pracodawcy ci zostali zlikwidowani.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony K. M. w dniu 5 czerwca 2016 r. ukończył 60-ty rok życia.

W dniu 27 maja 2016 r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. K. M. wskazał, iż jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w tym funduszu, na dochody budżetu państwa. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. K. M. udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 4 miesięcy i 1 dnia, z czego staż pracy w szczególnych warunkach wynosi, w związku z zatrudnieniem ubezpieczonego w Zakładzie (...) Sp. z o. o. w W. od 1 grudnia 1994 r. do 31 grudnia 1998 r., 4 lata i 26 dni. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 23 czerwca 2016 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (akta ZUS).

W okresie od 1 września 1971 r. do 12 czerwca 1974 r. ubezpieczony łączył naukę w (...) Szkole Zawodowej w W. z praktyczną nauką zawodu mechanika-kierowcy. W tym czasie K. M. przez 3 dni pobierał naukę w szkole, a przez 3 dni odbywał praktyki w Spółdzielni (...) w S. Oddział w W..

Po ukończeniu nauki, tj. od 1 lipca 1974 r. ubezpieczony został zatrudniony w Wojewódzkiej Spółdzielni (...) w S. Oddział w W. na stanowisku mechanika. K. M. stale i w pełnym wymiarze zajmował się naprawą samochodów ciężarowych w kanałach. Hala, na której pracował ubezpieczony, wyposażona była w cztery kanały. Pracę tę kontynuował do 30 września 1980 r. Podczas tego zatrudnienia, w okresie od 28 października 1975 r. do 15 października 1977 r. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową.

Prawo jazdy kategorii C (w zakresie pojazdów samochodowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 t.) ubezpieczony uzyskał 25 kwietnia 1978 r.

Od 1 października 1980 r. K. M. rozpoczął pracę w tym samym zakładzie na stanowisku kierowcy pojazdu marki S., tj. samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. Pracę tę świadczył stale i w pełnym wymiarze do 31 marca 1981 r.

Od 1 kwietnia 1981 r. do 31 grudnia 1985 r. K. M. został zatrudniony w (...) Spółdzielni (...) w W.. Ubezpieczony w dalszym ciągu stale i w pełnym wymiarze pracował jako kierowca cysterny- pojazdu marki S., tj. samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. Pracę tę ubezpieczony kontynuował również od 8 grudnia 1989 r. do 30 listopada 1994 r., kiedy to zakład ten nosił nazwę Spółdzielni (...) w W..

K. M. pracował jako kierowca w (...) S. Zakładzie (...) w W. od 1 stycznia 1986 r. do 7 grudnia 1989 r. (zeznania ubezpieczonego k. 26-26v oraz zeznania świadków F. T., W. K. i T. J. k. 12v-13, dokumenty zgromadzone w aktach osobowych, w tym odpis świadectwa ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej, odpis prawa jazdy, dokumenty zgromadzone w aktach osobowych, w tym oświadczenie k. 7, kserokopia książeczki wojskowej k. 7 akt z wniosku o ustalenie kapitału początkowego, świadectwa pracy „ogólne” 5, 9, 11 akt z wniosku o ustalenie kapitału początkowego).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 184 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: 1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Z kolei w art. 27 ust. 1 pkt 2 przywołanej ustawy wskazano, iż okres składkowy i nieskładkowy powinien dla mężczyzn wynieść co najmniej 25 lat. W art. 184 ust. 2 tej ustawy przewidziano, iż emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz. 43) określono, iż okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Paragraf 4 pkt 1 i 3 wymienionego wyżej rozporządzenia stanowi, iż pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Sporną okolicznością w przedmiotowej sprawie było to, czy na dzień 1 stycznia 1999 r. K. M. legitymował się wymaganym okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Zdaniem ZUS, ubezpieczony przepracował w warunkach szczególnych 4 lata i 26 dni.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego daje podstawy do stwierdzenia, iż ubezpieczony w okresie do 1 stycznia 1999 r. przepracował ponad 15 lat w szczególnych warunkach.

Do tej kategorii zatrudnienia należy bowiem zaliczyć pracę ubezpieczonego na stanowisku mechanika naprawiającego samochody w kanałach świadczoną w okresie od 1 lipca 1974 r. do 30 września 1980 r. (w tym okres odbywania zasadniczej służby wojskowej 28 października 1975 r. do 15 października 1977 r.). Łącznie okres ten wynosi zatem 6 lat i 3 miesiące. Ubezpieczony już na etapie postępowania przed organem rentowym twierdził, iż w przywołanym czasie świadczył wykonywał pracę mechanika w kanałach. Relację tę podtrzymał w toku postępowania sądowego i jej potwierdzenie znajduje się w logicznych i korespondujących ze sobą i przez to przekonujących zeznaniach ubezpieczonego oraz współpracujących z nim w Wojewódzkiej Spółdzielni (...) w S. Oddział w W. świadków F. T. i W. K.. Dowody te pozwalają na przyjęcie, iż w spornym okresie ubezpieczony pracował, zgodnie ze zdobytym wykształceniem, jako mechanik w kanałach pomimo tego, że w ogólnym świadectwie pracy (k. 5 akt o ustalenie kapitału początkowego) podano jedynie jako stanowisko K. M. „kierowca”. Praca mechanika naprawiającego pojazdy mechaniczne w kanałach remontowych została wymieniona w wykazie A, dziale XIV poz. 16, stanowiącym załącznik do wyżej wymienionego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Skoro zatem, zarówno przed rozpoczęciem, jak i po zakończeniu, pełnienia służby wojskowej, ubezpieczony świadczył pracę w warunkach szczególnych, to również czas pobytu w wojsku zaliczyć należy jako okres pracy w warunkach szczególnych. Podstawę prawną tego zaliczenia stanowi art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1967 Nr 44 poz. 220 ze zm.) w brzmieniu wówczas obowiązującym.

Jako pracę w warunkach szczególnych, wymienioną w przywołanym wykazie A, dziale VIII poz. 2, zakwalifikować należy pracę K. M. świadczoną w okresach od 1 października 1980 r. do 31 marca 1981 r., od 1 kwietnia 1981 r. do 31 grudnia 1985 r. oraz od 8 grudnia 1989 r. do 30 listopada 1994 r., kolejno w Wojewódzkiej Spółdzielni (...) w S. Oddział w W., w (...) Spółdzielni (...) w W. oraz w Spółdzielni (...) w W. (łącznie 10 lat i niespełna 3 miesiące). W tym czasie bowiem ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze jako kierowca pojazdu marki S., tj. samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 t. Okoliczność ta wynika z zeznań ubezpieczonego oraz odpowiednio świadków F. T. oraz T. J.. Zeznania jako logiczne oraz zbieżne zasługują na wiarę. Ich potwierdzenie znajduje się w dokumentach zgromadzonych w aktach osobowych, w których lakonicznie wskazywano, że ubezpieczony pracował jako kierowca. Treść zeznań złożonych przez wymienione osoby pozwala jednak na ustalenie, iż K. M. stale pracował jako kierowca samochodu marki S. o ciężarze powyżej 3,5 tony. Podkreślić należy, iż uprawnienia do kierowania tego rodzaju pojazdami ubezpieczony zdobył już 25 kwietnia 1978 r.

W tym miejscu podkreślić należy, iż dla kwalifikacji zatrudnienia jako pracy w warunkach szczególnych decydująca jest nie nazwa stanowiska, a rodzaj faktycznie wykonywanej pracy.

Po zsumowaniu powyższych okresów z czasem uznanym przez ZUS stwierdzić należy, iż ubezpieczony legitymuje się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Tym samym, ubezpieczony spełnił wszystkie warunki, wyrażone w przywołanych wyżej przepisach, by być uprawnionym do pobierania emerytury w wieku obniżonym, począwszy od 5 czerwca 2016 r., tj. od dnia, w którym ukończył 60 lat życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzekł jak w wyroku.