Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	sekr. sąd. Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2018r. w S.

odwołania W. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 grudnia 2014r., znak: (...)

w sprawie W. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od W. Z. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 673/17 UZASADNIENIE

Decyzją z 3 grudnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. Z. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy wskazał, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładzie (...) od 1 sierpnia 1975r. do 24 października 1998r., gdyż w tym czasie ubezpieczony zajmował stanowiska administracyjno-kierownicze, których wykonywanie swoim zakresem znacznie wykracza poza prace wymienione pod pozycją 12, 17 i 24 Wykazu A Działu XIV rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. Taka praca nie odpowiada kryterium pracy o znacznej szkodliwości dla zdrowia, o znacznym stopniu uciążliwości, ewentualnie jako wymagającej wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Z tego rodzaju pracą związane jest bowiem wykonywanie szeregu czynności biurowych, bez bezpośredniego kontaktu z warunkami szczególnymi, a w związku z tym niespełniona zostaje również przesłanka wykonywania pracy w szczególnych warunkach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (decyzja z 3 grudnia 2014r. k.26 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. Z. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że organ rentowy błędnie nie zaliczył do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu jego zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. od 1 sierpnia 1975r. do 24 października 1998r. Podniósł, że dla oceny, czy osoba wykonywała pracę w szczególnych warunkach ważny jest rodzaj faktycznie wykonywanej pracy, a nie nazwa stanowiska, faktycznie ubezpieczony sprawował bezpośredni dozór inżynieryjno-techniczny oraz kontrolę procesu produkcji na poszczególnych etapach wykonywanych w różnych wydziałach pracy. Pracę tę wykonywał bezpośrednio na hali, gdzie był narażony na czynniki szkodliwe dla zdrowia takie jak hałas, zapylenie, promieniowanie. Tego rodzaju praca wymagała wysokiej sprawności psychofizycznej oraz była uciążliwa dla organizmu, ubezpieczony wykonywał ją w pełnym wymiarze czasu pracy i jako taka powinna być zaliczona do pracy w szczególnych warunkach w myśl załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. Wykaz A Dział XIV poz.12, 17 i 24. Ubezpieczony wskazał również, że wykonywanie przez niego dodatkowo czynności związanych z dokumentowaniem przebiegu prac nie podważa ustalenia, że opisana wyżej praca była wykonywana w warunkach szczególnych. Czynności te były bowiem ściśle związane ze sprawowaniem dozoru inżynieryjno-technicznego (odwołanie k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6 akt sprawy).

Wyrokiem z 4 listopada 2016r. Sąd Okręgowy w Siedlcach oddalił odwołanie ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym wskazując, że ubezpieczony nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach, gdyż wykonując czynności nadzoru nie przebywał w warunkach bezpośredniego narażenia na działanie czynników szkodliwych w sposób stały i w pełnym wymiarze czasu pracy. Dodatkowo Sąd Okręgowy wskazał, że Zakład (...) działał jako placówka oświatowa wspomagająca system oświaty w formach szkolnych i pozaszkolnych w zakresie wychowania, kształcenia, dokształcania i doskonalenia kwalifikacji zawodowych młodzieży. W związku z tym produkcja była realizowana w tym zakładzie w ograniczonym zakresie i działał on głównie po to by kształcić młodzież w wieku 16-18 lat, czyli osoby, które nie pracowały w szczególnych warunkach (wyrok SO w Siedlcach z 4 listopada 2016r. wraz z uzasadnieniem k.123 i 125-128 akt sprawy).

Na skutek apelacji ubezpieczonego, wyrokiem z 12 lipca 2017r. Sąd Apelacyjny w Lublinie uchylił powyższy wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi wskazując, że konieczne jest dokonanie precyzyjnych ustaleń co do rodzaju prac wykonywanych przez ubezpieczonego na powierzanych mu kolejno stanowiskach pracy. Nadto Sąd Apelacyjny wskazał, że okoliczność, iż Zakład (...) działał w formie placówki oświatowej nie oznacza, że zakład ten nie prowadził również działalności produkcyjnej, a wykonywane prace można zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach (wyrok SA w Lublinie z 12 lipca 2017r. wraz z uzasadnieniem k.147 i 150-163 akt sprawy).

W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. Z. w dniu 23 września 2014r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 30 września 2014r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 30 września 2014r. k.1 akt emerytalnych). Do wniosku ubezpieczony załączył świadectwo wykonywania prac w szczególnych wystawione przez Zakład (...) w W.. W świadectwie tym wykazano, że ubezpieczony W. Z. był zatrudniony w Zakładzie (...) w W. Oddział w S. od 1 sierpnia 1975r. do 20 lutego 1998r. w pełnym wymiarze czasu pracy, przy czym w niżej wymienionych okresach stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach:

-

od 1 kwietnia 1977r. do 31 marca 1986r. ,tj. w okresie pracy na stanowisku samodzielnego referenta ds. technicznych – technologa, co stanowi 8 lat,

-

od 1 kwietnia 1986r. do 31 lipca 1989r. ,tj. w okresie zatrudnienia na stanowisku zastępcy kierownika Warsztatu Szkoleniowego, co stanowi 3 lata i 4 miesiące,

-

od 1 kwietnia 1993r. do 20 listopada 1996r. ,tj. w okresie pracy na stanowisku kierownika D. Produkcji Warsztatu Szkoleniowego, co stanowi 3 lata, 7 miesięcy i 20 dni,

-

od 21 listopada 1996r. do 20 lutego 1998r. ,tj. w okresie pracy na stanowisku kierownika D. (...), co stanowi 1 rok i 3 miesiące.

Zgodnie z powyższym świadectwem w powyższych okresach ubezpieczony wykonywał pracę polegającą na sprawowaniu kontroli jakości produkcji oraz dozoru inżynieryjno-technicznego na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, w tym prace polegające na spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym oraz prace polegające na lakierowaniu ręcznym lub natryskowym – niezhermetyzowanym ,tj. prace wymienione w wykazie A Dział XIV, poz.24 oraz 12 i 17 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 19 września 2014r. k.7-9 akt emerytalnych i korekta powyższego świadectwa z 14 listopada 2014r. k.22-23 akt emerytalnych).

Po rozpoznaniu powyższego wniosku, zaskarżoną decyzją z 3 grudnia 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. Z. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy z przyczyn przytoczonych na wstępie uzasadnienia (decyzja z 3 grudnia 2014r. k.26 akt emerytalnych).

Zakład (...) w S. stanowił (...) Zakładu (...) w W.. Zakład w S. prowadził działalność oświatową odpowiadającą rodzajowo szkole zawodowej, a także działalność produkcyjną – w ramach działającego w Zakładzie warsztatu szkoleniowo-produkcyjnego branży metalowej, w którym jednocześnie nabywali praktyczne umiejętności zawodowe uczniowie Zakładu. W w/w warsztacie szkoleniowo-produkcyjnym pracowali uczniowie Zakładu oraz pracownicy etatowi. Średnio w ciągu roku w warsztacie szkoliło się około 200 uczniów oraz pracowało od 40 do 50 pracowników etatowych. Uczniowie szkolili się poprzez pracę średnio 3 dni w tygodniu (w pozostałe dni mieli zajęcia teoretyczne), przy czym uczniowie pierwszych i drugich klas pracowali po 6 godzin dziennie, a uczniowie trzecich klasa po osiem godzin dziennie. Pracownicy etatowi pracowali po 8 godzin dziennie. Każdego dnia w warsztacie pracowali uczniowie, gdyż była wymiana klas (jedne klasy w określone dni miały zajęcia teoretyczne, a inne zajęcia praktyczne). W ramach szkolenia – pracy uczniów bezpośredni nadzór nad uczniami sprawowali instruktorzy nauki. Warsztat szkoleniowo-produkcyjny działał – jak wskazano wyżej – w branży metalowej i realizował zamówienia produkcyjne przedstawiane przez nadrzędną jednostkę w W.. W ramach warsztatu szkoleniowo-produkcyjnego działała odlewnia aluminium na potrzeby produkcyjne, na której znajdowały się piece, dział hartowni i wyżarzania żeliwa, krajalnia metalu, na której znajdowały się prasy i gilotyny do cięcia metalu, spawalnia, lakiernia (malarnia), na której używano farb nitro, dział obróbki mechanicznej, na którym odbywało się szlifowanie, ostrzenie wyrobów i narzędzi metalowych oraz polerowanie i obróbka skrawaniem za pomocą frezarek i tokarek, a w późniejszym okresie również dział meblarsko-krawiecki. W warsztacie szkoleniowo-produkcyjnym produkowane były urządzenia i narzędzia metalowe - piły mechaniczne, wiertarki do metalu, wirniki i stojany do pompy wodnej OLA, pastuchy elektryczne do użytku w rolnictwie, krzesła tapicerowane. Na w/w działach odbywały się poszczególne etapy produkcji w/w urządzeń i narzędzi. Działy te zlokalizowane były w trzech dużych halach i jednej mniejszej. Uczniowie pracowali na tych samych wydziałach, na których pracowali pracownicy pełnoetatowi, z tym że stanowiska pracy uczniów były oddzielone od stanowisk pracowników ekranami blaszano-szklanymi. Na czele Zakładu (...) w S. stał dyrektor. Na czele warsztatu szkoleniowo-produkcyjnego tegoż Zakładu stał kierownik, który nadzorował pracę wszystkich w/w działów. Poszczególne działy nie miały swoich kierowników. Nie było również mistrzów i brygadzistów. W odniesieniu do uczniów bezpośredni nadzór nad nimi w toku wykonywanych prac sprawowali instruktorzy, którzy jednocześnie służyli im pomocą i udzielali wskazówek. Z uwagi na dużą ilość działów oraz konieczność wywiązania się z zadań produkcyjnych określanych przez Zakład w W., ubezpieczony w okresie zatrudnienia na stanowisku samodzielnego referenta ds. technicznych - technologa od 1 kwietnia 1978r. do 31 marca 1986r., a zatem przez 8 lat, był osobą, która obok kierownika sprawowała nadzór na pracownikami i procesem produkcji. W ramach tej kontroli ubezpieczony codziennie przebywał na poszczególnych działach produkcyjnych – odlewni, hartowni, spawalni, malarni, dziale obróbki mechanicznej i sprawdzał, czy produkcja jest wykonywana prawidłowo ,tj. zgodnie z projektami i planami, terminowo oraz we właściwej ilości. Jeżeli zachodziła potrzeba ubezpieczony rozwiązywał problemy techniczne zaistniałe w toku produkcji, przy czym całość dokumentacji technicznej potrzebnej do produkcji ,tj. projekty i rysunki przedstawiał Zakład (...) w W.. W związku ze sprawowaniem kontroli nad procesem produkcji i jakością produkcji ubezpieczony wykonywał swoją pracę bezpośrednio na działach produkcji wśród pracowników zatrudnionych na stanowiskach m.in. operatorów pieców, spawaczy, lakierników, szlifierzy. Stałą kontrolę nad procesem produkcji i jakością produkcji ubezpieczony sprawował również w okresach pracy na stanowisku zastępcy kierownika Warsztatu Szkoleniowego w okresie od 1 kwietnia 1986r. do 31 lipca 1989r., tj. przez 3 lata i 4 miesiące, a następnie w okresie pracy na stanowisku kierownika D. Produkcji warsztatu szkoleniowego w okresie od 1 kwietnia 1993r. do 20 listopada 1996r. ,tj. przez 3 lata, 7 miesięcy i 20 dni (zeznania świadków: H. P., S. L. i Z. B. k.187-189 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.184v-187 akt sprawy, informacje Zakładu (...) w W. z 7 grudnia 2017r. k.196 i 18 stycznia 2018r. k.208 akt sprawy).

W ostatnim okresie zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. – od 21 listopada 1996r. do 20 lutego 1998r., a zatem przez 1 rok i 3 miesiące ubezpieczony pracował na stanowisku kierownika D. M.-Krawieckiego. Dział ten wydzielony był z działów produkcyjnych i w przeciwieństwie do innych wcześniej wydzielonych działów, posiadał swojego kierownika. Dział ten mieścił się w odrębnym pomieszczeniu. W dziale tym produkowano części tapicerowane do krzeseł tapicerowanych z elementami metalowymi, przy czym dział ten miał dwa pododdziały, w jednym odbywało się szycie tapicerek do krzeseł, a w drugim montaż tapicerki polegający na wycinaniu gąbki, przyklejaniu jej na formatki drewniane, a następnie obciąganiu tapicerki na te formatki i obszywaniu metalowymi spinaczami. Klejenie gąbki odbywało za pomocą kleju butaprenu. W D. M.-Krawieckim pracowały wyłącznie uczennice – około 20 do 25 osób. Montaż krzeseł ,tj. elementów metalowych – wyprodukowanych w działach spawalni, obróbki metalu, lakierni oraz części tapicerowanych odbywał się w innym dziale – dziale montażu i był wykonywany również przez uczniów (zeznania świadków: H. P. i S. L. k.187-188 akt sprawy oraz zeznania ubezpieczonego k.187v akt sprawy).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.12 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. Z. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia, a także nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. i na okoliczność tę przedstawił świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawione przez Zakład (...) w W. (k.7-9 i 22-23 akt emerytalnych). Jak wskazano wyżej organ rentowy z uwagi na kierowniczy charakter pełnionych przez ubezpieczonego funkcji zakwestionował możliwość wykonywania przez niego – w okresach wskazanych w w/w świadectwie - pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony nie zgadzając się ze stanowiskiem organu rentowego w toku procesu wnosił o zaliczenie do stażu pracy okresów wykazanych przez pracodawcę w świadectwie pracy w szczególnych warunkach. Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd doszedł do przekonania, że wbrew twierdzeniom organu rentowego do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okresy pracy ubezpieczonego w Zakładzie (...) w S. w okresach zatrudnienia na stanowisku samodzielnego referenta ds. technicznych - technologa od 1 kwietnia 1978r. do 31 marca 1986r., a zatem przez 8 lat, następnie na stanowisku zastępcy kierownika Warsztatu Szkoleniowego w okresie od 1 kwietnia 1986r. do 31 lipca 1989r., tj. przez 3 lata i 4 miesiące oraz w okresie pracy na stanowisku kierownika D. Produkcji warsztatu szkoleniowego w okresie od 1 kwietnia 1993r. do 20 listopada 1996r. ,tj. przez 3 lata, 7 miesięcy i 20 dni, co łącznie stanowi 14 lat, 11 miesięcy i 20 dni. Przeprowadzone przez Sąd dowody wykazały, ze w w/w okresach ubezpieczony sprawował dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane był prace w szczególnych warunkach. Przypomnieć należy, że były to prace w odlewni aluminium, w hartowni, w spawalni, na malarni, w dziale obróbki mechanicznej polegającej na szlifowaniu, ostrzeniu i polerowaniu elementów metalowych. Nie ulega wątpliwości, ze prace wykonywane na takich wydziałach są pracami w szczególnych warunkach w myśl wykazu A dział III poz.44, 76, 78, dział XIV poz.12 i 14 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, stąd też praca ubezpieczonego polegająca na stałym nadzorze, w tym technicznym nad wykonywanymi pracami jest pracą w szczególnych warunkach w myśl wykazu A dział XIV poz.24 załącznika do w/w rozporządzenia.

W ocenie Sądu do stażu pracy w szczególnych warunkach nie można zaliczyć ostatniego okresu pracy ubezpieczonego w Zakładzie (...) w S. - od 21 listopada 1996r. do 20 lutego 1998r., a zatem przez 1 rok i 3 miesiące, kiedy to ubezpieczony pracował na stanowisku kierownika D. M.-Krawieckiego. Dział ten był wydzielony z reszty działów produkcyjnych i posiadał swojego kierownika, którym w tym okresie był ubezpieczony. Nie ulega wątpliwości, że jako kierownik działu ubezpieczony sprawował kontrolę i dozór nad pracami wykonywanymi w tym dziale, ale tym, co nie pozwala zaliczyć sprawowanego dozoru do pracy w szczególnych warunkach w myśl wykazu A dział XIV poz.24 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów, jest to, że przedmiotowy dozór nie był sprawowany na wydziale, w którym jako podstawowe wykonywane były prace w szczególnych warunkach w myśl tegoż wykazu. Jak wynika z wcześniejszych ustaleń Sądu, Zakład (...) w S. produkował krzesła tapicerowane z elementami metalowymi, przy czym elementy metolowe były produkowane i obrabiane (lakierowane) poza D. M.-Krawieckim. W samym zaś D. M.-Krawieckim – jak wynika z zeznań ubezpieczonego – były dwa pododdziały, w którym zatrudnione były wyłącznie uczennice i w jednym z tych pododdziałów odbywało się szycie tapicerek do krzeseł, a w drugim montaż tapicerki polegający na wycinaniu gąbki, przyklejaniu jej na formatki drewniane, a następnie obciąganiu tapicerki na te formatki i obszywaniu metalowymi spinaczami. Klejenie gąbki odbywało za pomocą kleju butaprenu. Montaż całych krzeseł ,tj. elementów metalowych – wyprodukowanych w działach spawalni, obróbki metalu, lakierni oraz części tapicerowanych odbywał się w innym dziale – dziale montażu i był wykonywany również przez uczniów. W ocenie Sądu opisany zakres prac w D. M.-Krawieckim nie pozwala uznać, aby wykonywane tam prace były pracami w szczególnych warunkach. Za prace takie nie można uznać pracy z użyciem kleju butaprenu, gdyż nie pozwalają na to zapisy wykazu A załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 8 lutego 1983r. Prace z użyciem kleju są zaliczane do pracy w szczególnych warunkach jedynie w Dziale VII dotyczącym przemysłu lekkiego i obejmują obsługę urządzeń do klejenia wyrobów w przemyśle odzieżowym oraz klejenie tkanin obuwniczych – poz.8 i 12. Zauważyć ponadto należy, że opisane wyżej prace związane z szyciem i klejeniem wykonywały uczennice, a zatem pracownicy młodociani, którzy nie pracowali w pełnym wymiarze czasu pracy.

Reasumując uznać należało, że ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. nie spełnia przesłanki 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Wykazany staż pracy w szczególnych warunkach wynosi 14 lat, 11 miesięcy i 20 dni. Dodać w tym miejscu należy, że w pozostałych okresach zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. ubezpieczony nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach będąc zatrudnionym na stanowisku stażysty i referenta ds. technicznych oraz specjalisty ds. zaopatrzenia i zbytu i kierownika Wydziału (...) i Zbytu (świadectwa k.7-9 i 22-23 akt emerytalnych). Mając to na uwadze Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z art.99 kpc i w zw. z §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz.1804 ze zm.) Sąd zasądził od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.