Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Marzena Mazurek

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 3 czerwca 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość renty i dodatek pielęgnacyjny

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 785/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 czerwca 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 14 ust.5 pkt3 i art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustalił K. H. od dnia 1 czerwca 2014 r. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 maja 2015 r.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła K. H. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i dodatku pielęgnacyjnego z tytułu niezdolności do samodzielnej egzystencji. Wskazała, że jej stan zdrowia nie został należycie oceniony, gdyż orzeczenie komisji lekarskiej ZUS jest nierzetelne, nie została wzięta pod uwagę jej cała dokumentacja medyczna. Wskazała, że cierpi na przewlekłe schorzenie kręgosłupa, które uniemożliwia jej całkowicie wykonywanie jakiejkolwiek pracy i nie jest zdolna do samodzielnej egzystencji, wymaga stałej pomocy osób trzecich, nawet przy wykonywaniu zwykłych czynności dnia codziennego (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 maja 2014 r. która stwierdziła, że K. H. jest okresowo częściowo niezdolna do pracy do dnia 31.05.2015 r., a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4-5).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni K. H. na podstawie decyzji z dnia 3 października 2013 r. miała ustalone od dnia 1 sierpnia 2013 r. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2015 r. i przyznany dodatek pielęgnacyjny również do dnia 30 września 2015 r. (decyzja k. 298-299 akt rentowych). Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. pismem z dnia 12 marca 2014 r. przedstawił do naczelnego lekarza ZUS wniosek o rozpoznanie w trybie nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa lekarskiego określonego w art. 14 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS orzeczenia z dnia 10.09.2013 r. dotyczącego K. H. (wniosek k. 300 akt rentowych). Naczelny Lekarz ZUS przekazał wniosek do rozpoznania przez komisję lekarską ZUS. Komisja Lekarska ZUS nr (...) w orzeczeniu z dnia 19 maja 2014 r. stwierdziła, że K. H. jest częściowo niezdolna do pracy do 31 maja 2015 r., nie jest całkowicie niezdolna do pracy, ani nie jest niezdolna do samodzielnej egzystencji (orzeczenie komisji lekarskiej k. 316 akt rentowych). Na podstawie wskazanego orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 3 czerwca 2014 r. od dnia 1 czerwca 2014 r. do dnia 31 maja 2015 r. przyznał ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja k. 319 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy: neurologa i ortopedy w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznał u K. H. przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z ograniczeniem ruchomości i z zespołem korzeniowym prawostronnym w przebiegu wielopoziomowych zmian dyskopatyczno – zwyrodnieniowych, utrwalony niedowład stopy prawej w przebiegu uszkodzenia nerwu strzałkowego, stan po 3-krotnym leczeniu operacyjnym dyskopatii lędźwiowej, psychogenne napady rzekomopadaczkowe.

Biegli postawiwszy wskazane rozpoznanie stwierdzili, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy od 1 maja 2014 r. do 30 maja 2015 r. mając na uwadze jej wykształcenie – wyższe ekonomiczne, wiek, dotychczas wykonywaną pracę w zawodzie księgowej. W opinii biegli stwierdzili, iż od 2007 r. występuje u ubezpieczonej niedowład stopy prawej w przebiegu uszkodzenia nerwu strzałkowego. W badaniu (...) kręgosłupa L-S z dnia 18.03.2014 r. zobrazowano: lordoza w normie, trzony lędźwiowe prawidłowej wysokości, stan po zabiegu implantacji protez krążków L3-L4, L4-L5, L5-S1 ze stabilizacja transpedikularną L3-L4, L4-L5, położenie implantów oraz elementów stabilizujących prawidłowe, nie stwierdza się cech przepukliny nawrotowej, worek oponowy na poziomie L3-L4, L4-L5 zniekształcony, pociągany na stronę prawą, zmiany bliznowate wokół prawobocznej powierzchni worka oponowego oraz w zachyłku bocznym L4-L5 po stronie prawej, wokół korzeni L5, stożek rdzenia kręgowego prawidłowy. Badanie (...) kręgosłupa piersiowego z dnia 18 marca 2014 r. w granicach normy. Badanie (...) kręgosłupa szyjnego z dnia 10.06.2013 r.: wypukliny C3-C4, C4-C5, przepuklina C5-C6 bez uszkodzenia korzeni, rdzeń szyjny prawidłowy. W badaniu przedmiotowym neurologiczno-ortopedycznym biegli stwierdzili: kręgosłup ustawiony w osi, prawidłowa ruchomość odcinka szyjnego, zniesiona lordoza, usztywnienie i ograniczenie ruchomości kręgosłupa L-S we wszystkich płaszczyznach ze wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych, brak objawów rozciągowych korzeniowych, kończyna dolna lewa - siła i napięcie mięśniowe prawidłowe, kończyna dolna prawa - niedowład stopy lewej (brak zgięcia grzbietowego), pełny zakres ruchomości w stawie biodrowym i kolanowym, odruchy kolanowe równe, brak odruchu skokowego prawego, osłabienie czucia powierzchniowego na zewnętrznej powierzchni podudzia i stopie kończyny prawej, ubezpieczona zaopatrzona w szynę strzałkową do buta prawego. Biegli zgodnie stwierdzili, że obiektywna ocena stanu somatycznego ubezpieczonej nie daje podstaw do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji. Ubezpieczona nie wymaga stałej opieki, jest samodzielna i sama wykonuje podstawowe czynności życiowe: sama się ubiera i dba o swoją higienę, sama spożywa posiłki, które również przygotowuje, wykonuje również obowiązki domowe, zajmuje się prowadzeniem księgowości własnego przedsiębiorstwa, czyta książki, rozwiązuje krzyżówki (opinia k. 11-12 i 23). Wobec podejrzenia zaburzeń somatyzacyjnych (psychogenne napady rzekomopadaczkowe, lęk przed pionizacją, nieuzasadnione stanem fizykalnym poruszanie się na wózku inwalidzkim) Sąd dopuścił również dowód z opinii biegłych psychologa i psychiatry, którzy rozpoznali u ubezpieczonej zaburzenia adaptacyjne z objawami somatycznymi, które rozwinęły się na podłożu jej nieprawidłowych cech osobowości: neurotyczność, introwersja, niska motywacja do aktywności, skłonność do reakcji somatyzacyjnych, konwersyjnych, skłonność do wyolbrzymiania swoich trudności (badania i opinia k. 38-40). Powyższe jednakże w ocenie biegłych nie powoduje niezdolności do pracy. Jednakże z powodu rozpoznanych u ubezpieczonej nieprawidłowych cech osobowości wymienionych powyżej korzysta ona z wózka inwalidzkiego, chociaż jej stan zdrowia tego nie uzasadnia (opinia uzupełniająca k. 63-64).

Ubezpieczona K. H. ma 35 lat, wykształcenie wyższe ekonomiczne, pracowała jako księgowa (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni K. H. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie z art. 14 ust. 4 i 5 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nadzór nad wykonywaniem orzecznictwa o niezdolności do pracy sprawuje Prezes Zakładu. Nadzór obejmuje prawo przekazania sprawy do rozpatrzenia przez komisję lekarską, jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w pkt 1, zostanie stwierdzony brak zgodności orzeczenia lekarza orzecznika lub komisji lekarskiej ze stanem faktycznym lub zasadami orzecznictwa o niezdolności do pracy. W wyniku powyższego zostało zakwestionowane orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 10.09.2013 r., który stwierdził, że K. H. jest okresowo całkowicie niezdolna do pracy i niezdolna do samodzielnej egzystencji do 30.09.2015 r. Zgodnie zaś z art. 114 ust. 1 wymienionej ustawy

prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego z dnia 3 czerwca 2014 r. wymagało ustalenia czy u wnioskodawczyni istnieje częściowa czy całkowita niezdolność do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy ortopedy i neurologa dała podstawy do ustalania, że wnioskodawczyni od 1 maja 2014 r. do 30 maja 2015 r. jest osobą częściowo niezdolną do pracy ze względu na schorzenia ortopedyczno-neurologiczne.

W złożonej opinii biegli wskazali oprócz okoliczności opisanych w stanie faktycznym, iż doszło do remisji zespołu bólowo-korzeniowego odcinka szyjnego kręgosłupa. Po przebytym leczeniu operacyjnym w 2007r. i 2010 r. ubezpieczona do 2012 r. chodziła samodzielnie z utykaniem na nogę prawą tzw. brodzący, i była zaopatrzona w szynę strzałkową. Stwierdzono niedomogę statyczno-czynnościową kręgosłupa L-S i niedowład stopy prawej, jednak kończyny dolne są bez zaników mięśniowych, bez innych niedowładów, bez ataksji a w badaniu (...) kręgosłupa L-S – stan stabilny, brak pogorszenia. Biegli stwierdzili, że brak jest racjonalnych podstaw wynikających ze schorzenia układu ruchu i niedowładu stopy prawej uzasadniających poruszanie się przez ubezpieczoną na wózku inwalidzkim, a poruszanie się na wózku wynika z nieprawidłowych cech osobowości ubezpieczonej: neurotyczność, introwersja, niska motywacja do aktywności, wyolbrzymianie swoich trudności (opinie biegłych k. 11-12, 23, 40, 63-64).

Analizując przedmiotową opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi one miarodajne i wiarygodne dowody w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów o specjalizacjach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, a ponadto poprzedzone zostały analizą jej dokumentacji lekarskiej i badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione. Sąd uznał zebrany w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do rozpoznania odwołania ubezpieczonej. Kolejny wniosek pełnomocnika ubezpieczonej o dopuszczenie dowodu z kolejnego zespołu biegłych sąd oddalił jak zmierzających do przedłużenia postępowania w sprawie, oraz z uwagi na wskazaną w tym wniosku dowodowym tezę dowodową. Sąd miał również na uwadze okoliczność, iż opinia biegłych neurologa i ortopedy w obliczu wniosków biegłych psychiatry i psychologa nie została skutecznie podważona przez ubezpieczoną.

Należy podkreślić, że wnioskodawczyni ma wykształcenie wyższe ekonomiczne, z zawodu jej księgową i prowadzi księgowość własnej działalności gospodarczej. Rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia utrudniają jej pracę w zawodzie księgowej, ale nie czynią jej całkowicie niezdolną do wykonywania tego typu pracy, o czym świadczy chociażby fakt, że taką pracę ubezpieczona faktycznie wykonuje. Mając na uwadze, że od 1 maja 2014 r. ubezpieczona została uznana za częściowo niezdolną do pracy zaskarżona decyzja organu rentowego jest prawidłowa i brak było podstaw do jej zmiany jak również do przyznania dodatku pielęgnacyjnego z uwagi na brak przesłanek z art. 75 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie.