Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sąd. Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2016r. w S.

odwołania J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 26 maja 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. W. przysługuje prawo do emerytury od dnia 1 kwietnia 2015 r.

Sygn. akt: IV U 850/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 26 maja 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. W. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył ubezpieczonemu żadnego okresu zatrudnienia.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do pracy w warunkach szczególnym powinien zostać zaliczony okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w Kosowie L. od 01.01.1975 r. do 31.10.1976 r. i od 01.01.1980 r. do 31.12.1998 r., w których to okresach wykonywał pracę aparatowego obróbki surowca, kazeiniarza i aparatowego proszkowni mleka (odwołanie k.1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. W. w dniu 19 października 2013 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 7 kwietnia 2015 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 3 miesięcy i 19 dni, w tym okresy składkowe w wymiarze 26 lat, 16 dni i okresy nieskładkowe w wymiarze 3 miesiące i 3 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w Kosowie L. od 01.01.1975 do 31.10.1976 r. i od 01.01.1980 r. do 31.12.1998 r. z uwagi na wadliwość świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawionego przez pracodawcę. Z uwagi na brak wymaganego ustawą 15 –letniego stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 26 maja 2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 26.05.2015 r. – k.30 akt emerytalnych).

Ubezpieczony w okresie od 5 września 1974 r. został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisko pomocnika mleczarskiego w pełnym wymiarze czasu pracy na dwutygodniowy okres próbny, a po jego upływie na czas nieokreślony (umowa o pracę k. 1 cz. B akt osobowych). Od dnia 1 stycznia 1975 r. J. W. powierzono obowiązki aparatowego obróbki surowca (angaż k. 2 cz. B akt osobowych). Praca ubezpieczonego na tym stanowisku polegała na składaniu wirówki, uruchomieniu aparatowni, pilnowaniu pracy powyższych urządzeń. Przez powyższe urządzenia przechodziło mleko. W wirówce śmietana oddzielała się od mleka, a następnie oba produkty przechodziły przez pasteryzator.

Od dnia 1 listopada 1976 r. J. W. powierzono obowiązki aparatowego mleka w proszku (angaż k. 7 cz.B akt osobowych) do jego obowiązków należało m.in. przestrzeganie właściwych parametrów procesu proszkowni mleka, odczytywanie wskazań przyrządów pomiarowo – kontrolnych podczas pracy proszkowni, dbanie o sprawne funkcjonowanie urządzeń suszarniczych (zakres czynności k. 6 cz. B akt osobowych). Na proszkowni panowały wysokie temperatury powyżej 35 ^oC. Na tym wydziale pracowały wyparki, w których temperatury sięgały ponad 200 ⁰C.

Od dnia 1 maja 1979 r. zmieniono wymienionemu umowę o pracę powierzając mu obowiązki twarożkarza (angaż k. 9 cz. B akt osobowych) i wówczas jego praca polegała na pakowaniu twarogu.

Od dnia 1 stycznia 1980 r. ponownie powierzono ubezpieczonemu obowiązki aparatowego mleka w proszku (angaż k. 11 cz. B akt osobowych), a od 1 października 1980 r. aparatowego obróbki surowca (angaż k.14 cz. B akt osobowych). Od dnia 1 lipca 1982 r. J. W. ponownie pracował jako aparatowy mleka w proszku (angaż k. 20 cz.B akt osobowych), a od 1 sierpnia 1984 r. jako aparatowy obróbki surowca (k. 23 cz. B akt osobowych), natomiast od 01 października 1986 r. na stanowisku kazeiniarza (k. 25 cz.B akt osobowych). Praca na stanowisku kazeinarza polegała na wybieraniu wytrąconej z mleka kazeiny i suszeniu jej w wysokich temperaturach. Od 01 kwietnia 1987 r. do 31.12.1998 r. ubezpieczony ponownie pracował jako aparatowy mleka w proszku (k. 27 cz. B akt osobowych).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k. 2 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w postaci dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego, dowodu z zeznań świadków: W. K. (k.13v-14), R. W. (k. 14v-15), zeznań ubezpieczonego w charakterze strony (k.15-15v), które Sąd obdarzył wiarygodnością.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. W. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 19 października 2013 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Kwestią sporną pozostało tylko ustalenie czy ubezpieczony posiada wymagany 15 letni staż pracy w warunkach szczególnych na datę 1 stycznia 1999 r.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że ubezpieczony w okresach od 01.11.1976 r. do 30.04.1979 r. (2 lata, 6 miesięcy), od 01.01.1980r. do 31.09.1980 r. (9 miesięcy), od 01.07.1982 r. do 31.07.1984 r. (2 lata, 1 miesiąc) i od 01.04.1987 r. do 31.12.1998r. (11 lat, 9 miesięcy) tj. łącznie 17 lat, 1 miesiąc w ramach zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...) w Kosowie L. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako aparatowy mleka w proszku na wydziale proszkownia, gdzie panowały wysokie temperatury przekraczające 35 ^oC, w związku z obywającym się na tym wydziale procesem wytwarzania mleka w proszku. Na tym wydziale pracowały wyparki, zbiorniki wyrównawcze i wieże rozpyłowe. Proces wytwarzania mleka w proszku opierała się na działaniu wysokich temperatur do 200 ^oC. Praca ubezpieczonego na proszkowni została potwierdzona dokumentacja pracowniczą oraz dowodem z zeznań świadków W. K. i R. W., którzy tak jak ubezpieczony pracowali w (...) Spółdzielni (...), w tym R. W. jako aparatowy mleka w proszku. Praca ubezpieczonego w wymienionych powyżej okresach na stanowisku aparatowego mleka w proszku stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w wykazie A, dziale XIV poz. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jako praca w suszarniach z zastosowaniem podgrzewania, gdzie temperatura powietrza przekraczała 35 ^oC. Należy również wskazać, że praca ubezpieczonego na stanowisku kazeiniarza w okresie od 01 października 1986 r. do 31 marca 1987 r. (6 miesięcy) polegająca na suszeniu wytrąconej kazeiny w temperaturach przekraczających 100 ^oC stanowi pracę w warunkach szczególnych na tej samej podstawie co praca aparatowego mleka w proszku. Zatem łącznie ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 17 lat, 7 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że ubezpieczony udowodnił wszystkie przesłanki do przyznania mu emerytury w obniżonym wieku.

Wobec powyższego odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że J. W. przysługuje prawo do emerytury od 1 kwietnia 2015 r. tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.