Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	stażysta Renata Olędzka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2015r. w S.

odwołania A. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 18 lipca 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. S. (1) prawo do emerytury od dnia 1 czerwca 2014r.

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz A. S. (1) 60,00 (sześćdziesiąt) zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 928/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 lipca 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił A. S. (1) przyznania prawa do emerytury, wskazując, że ubezpieczony na dzień 1.01.1999 r. nie udowodnił wymaganego co najmniej 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku. Do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) S.A., tj. okresu od 01.01.1978 r. do 31.12.1981 r., bowiem z przedłożonego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wynika, że we wskazanym okresie ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych” (decyzja z 18.07.2014 r., k. 39 a.e.).

Odwołanie od ww. decyzji złożył ubezpieczony A. S. (1), wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji oraz przyznanie prawa do emerytury. W ocenie ubezpieczonego, organ rentowy błędnie nie zaliczył do okresu pracy w szczególnych warunkach następujących okresów zatrudnienia:

1.  od 28 września 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. – na stanowisku inżyniera budowy,

2.  od 1 stycznia 1978 r. do 31 grudnia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w Ł. (dawna nazwa (...)) – na stanowisku kierownik robót inżynieryjnych,

3.  od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) ( (...) Sp. z o.o.) – na stanowisku kierownik robót,

4.  od 1 stycznia 1988 r. do 28 lutego 1993 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. (później (...) Zakład (...) w Ł. Oddział (...) Inwestycji w S.) – na stanowisku inspektor nadzoru,

5.  od 1 kwietnia 1994 r. do 31 maja 1999 r. w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w W. Oddział S. (przed reorganizacją: Wojewódzki Zarząd Melioracji i (...) w S. z/s w S.) – na stanowisku inspektora nadzoru.

W uzasadnieniu wskazano, że w ww. zakładach pracy wnioskodawca pełnił bezpośredni nadzór nad pracownikami pracującymi przy robotach wodociągowo-kanalizacyjnych – budowa kanalizacji sanitarnej, deszczowej (w tym kolektorów deszczowych), wodociągowej (praca w głębokich wykopach). Do obowiązków ubezpieczonego należała stała kontrola jakości produkcji i dozór techniczno-inżynieryjny na budowie, przy czym wnioskodawca przez cały okres zatrudnienia pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy (odwołanie, k. 1-3 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 8-10 a.s.).

Na rozprawie w dniu 30 września 2015 r. pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek o zasądzenie od ZUS kosztów zastępstwa procesowego (k. 58v a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 17 czerwca 2014 r. ubezpieczony A. S. (1), ur. (...), wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie dołączonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w łącznym wymiarze 27 lat, 8 miesięcy i 18 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 22 lata, 7 miesięcy i 29 dni, zaś okresy nieskładkowe 5 lat i 19 dni. Organ rentowy do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) S.A., tj. okresu od 01.01.1978 r. do 31.12.1981 r., bowiem z przedłożonego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wynika, że we wskazanym okresie ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych”. Wobec braku wymaganego ustawą co najmniej 15-letniego stażu pracy w warunkach szczególnych zaskarżoną decyzją z dnia 18 lipca 2014 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury (decyzja z 18.07.2014 r. – k. 39 a.e.).

Ubezpieczony A. S. (1) był zatrudniony w następujących zakładach pracy:

1.  w okresie od 28 września 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. na stanowisku „inżyniera budowy” (świadectwo pracy z 31.12.1977 r. w aktach osobowych ubezpieczonego);

2.  w okresie od 1 stycznia 1978 r. do 31 grudnia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych” (świadectwo pracy z 31.12.1981 r. w aktach osobowych ubezpieczonego);

3.  w okresie od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku „kierownik robót” (świadectwo pracy z 31.12.1987 r. w aktach osobowych ubezpieczonego).

4.  w okresie od 1 stycznia 1988 r. do 28 lutego 1993 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. do dnia 30 grudnia 1991 r., a od 31 grudnia 1991 r. do dnia 28 lutego 1993 r. w Zakładzie (...) w Ł. – Oddział (...) Inwestycji w S. - będącym następcą prawnym (...), na stanowisku „inspektor nadzoru” (świadectwo pracy z 01.07.1993 r. w aktach osobowych ubezpieczonego);

5.  w okresie od dnia 1 kwietnia 1994 r. w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w W. Oddział w S. (przed reorganizacją: Wojewódzki Zarząd Melioracji i (...) w S. z siedzibą w S.) na następujących stanowiskach pracy: od 01.04.1994 r. do 31.05.1998 r. na stanowisku „inspektora nadzoru”, od 01.06.1998 r. do 30.04.1999 r. na stanowisku „zastępcy dyrektora”, od 01.05.1999 r. do 31.07.1999 r. – „inspektora nadzoru”, zaś od 01.08.1999 r. do chwili obecnej – na stanowisku „starszego inspektora nadzoru” (dokumenty zgromadzone w aktach osobowych ubezpieczonego).

Początkowo ubezpieczony był inżynierem budowy, a następnie kierownikiem. Po awansie z inżyniera budowy wykonywał prace w terenie na budowie. Ubezpieczony jako inspektor nadzoru zajmował się sprawdzaniem jakości robót oraz ich zgodności z projektem. Na budowach nadzorowanych przez A. S. (1) prowadzone były prace w głębokich wykopach ok. 5-6 metrowych, przeznaczonych na sieci kanalizacyjne i wodociągowe. Do obowiązków ubezpieczonego jako inspektora nadzoru należało sprawdzanie stosowanych materiałów, technologii wykonywanych robót i warunków BHP, tj. szalunki, zabezpieczenie pracowników, oznakowanie robót, dokonywanie odbiorów prób szczelności złączy. Ubezpieczony sprawował bezpośredni dozór techniczno-inżynieryjny i nadzorował pracowników pracujących przy robotach wodociągowo-kanalizacyjnych – budowa kanalizacji sanitarnej, deszczowej, wodociągowej. Nadto wnioskodawca musiał wchodzić do wykopów oraz kanałów m.in. celem sprawdzenia izolacji, spadków, stanu wykonania robót, grubości nasypki. Prace były wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, a zdarzało się też, że prace, w których uczestniczył ubezpieczony jako inspektor nadzoru, kończyły się w nocy. Prace przy wodociągach, kanalizacji i uzbrojeniu terenu wykonywane były przy użyciu ciężkiego sprzętu budowlanego, koparek, spycharek. Inspektor nadzoru miał kilka budów, co wymagało pracy w wydłużonym czasie pracy. Ubezpieczony nie pracował w biurze, lecz przez cały czas przebywał na nadzorowanych budowach, wykonując czynności w różnych warunkach pogodowych (zeznania świadka M. B., k. 33v-34; zeznania świadka A. D., k. 34-34v; zeznania świadka E. G., k. 34v; zeznania świadka A. K., k. 34v-35; zeznania świadka S. M., k. 35; zeznania świadka B. S., k. 35-35v; zeznania ubezpieczonego A. S. (1), k. 58-58v).

Do podstawowych obowiązków A. S. (1) jako inspektora nadzoru inwestorskiego należało reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności jej realizacji z projektem i pozwoleniem na budowę, przepisami i zasadami wiedzy technicznej; sprawdzanie jakości wykonywanych robót, wybudowanych wyrobów budowlanych, a w szczególności zapobieganie zastosowaniu wyrobów budowlanych wadliwych i nie dopuszczonych do obrotu i stosowania w budownictwie; sprawdzanie i odbiór robót budowlanych ulegających zakryciu lub zanikających, uczestniczenie w próbach i odbiorach technicznych instalacji, urządzeń technicznych oraz przygotowanie i udział w czynnościach odbioru obiektów budowlanych i przekazywanie ich do użytkowania, potwierdzanie faktycznie wykonanych robót oraz usunięcia wad, kontrolowanie rozliczeń budowy oraz stwierdzanie na fakturach lub rachunkach dotyczących robót budowlano-montażowych zgodności wydatku z umową oraz prawem budowlanym; udział w przeglądach nadzorowanych zadań inwestycyjnych w okresie gwarancji i rękojmi (dokumenty zgromadzone w aktach osobowych ubezpieczonego).

Ubezpieczony A. S. (1) posiada wykształcenie wyższe – mgr inż. melioracji wodnych. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność bezsporna, nadto: wniosek, k. 2 a.e.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonego A. S. (1) (k. 58-58v a.s.); zeznań świadków: M. B. (k. 33v-34 a.s.), A. D. (k. 34-34v a.s.), E. G. (k. 34v a.s.), A. K. (k. 34v-35 a.s.), S. M. (k. 35 a.s.) B. S. (k. 35-35v a.s.) oraz w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy, aktach emerytalnych organu rentowego i aktach osobowych ubezpieczonego. Powyższe dowody Sąd obdarzył w całości wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. (1) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748 j.t.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl powołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 3 w zw. z § 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w ww. wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego Rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek w dniu 12 stycznia 2011 r., nie jest członkiem otwartego fundusz emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy, wykazując 27 lat, 8 miesięcy i 18 dni, w tym 22 lata, 7 miesięcy i 29 dni okresów składkowych oraz 5 lat i 19 dni okresów nieskładkowych. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) S.A., tj. okresu od 01.01.1978 do 31.12.1981 r., bowiem z przedłożonego świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach wynika, że we wskazanym okresie ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych”. Jak wskazano w zaskarżonej decyzji, zgodnie z zapisem rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. czynności polegające na kontroli międzyoperacyjnej, kontroli jakości produkcji i usług oraz dozorze inżynieryjno-technicznym, na oddziałach i wydziałach, na których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, zaliczane są do pracy w szczególnych warunkach. Wykonywane jednak muszą być stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz bezpośrednio przy stanowiskach, na których nie są zachowane higieniczne normy pracy. W przypadku pracowników dozoru inżynieryjno-technicznego wyższego szczebla, a więc zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych, wykonywanie jakichkolwiek czynności np. o charakterze administracyjno-biurowym lub przebywanie w czasie zmiany roboczej w pomieszczeniu oddalonym od stanowisk robotniczych decyduje o niezaliczeniu danej pracy do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach. Zakres obowiązków kierownika z uwagi na pełnioną funkcję wykracza bowiem poza osobiste dozorowanie i kontrolę.

Ubezpieczony wnosił o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. na stanowisku „inżyniera budowy”, w Przedsiębiorstwie (...) S.A. w Ł. na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych”, w (...) Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku „kierownika robót”, w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. (później Zakładzie (...) w Ł. – Oddział (...) Inwestycji w S., będącym następcą prawnym (...)) na stanowisku „inspektora nadzoru”, a także w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w W. Oddział w S. (przed reorganizacją: Wojewódzki Zarząd Melioracji i (...) w S. z siedzibą w S.) na stanowisku „inspektora nadzoru” (od 01.04.1994 r. do 31.05.1999 r.). W sumie łączny okres zatrudnienia w ww. zakładach pracy, który w ocenie ubezpieczonego stanowił staż pracy w szczególnych warunkach, wyniósł 20 lat, 7 miesięcy i 1 dzień.

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił, że ubezpieczony A. S. (1) był zatrudniony w następujących zakładach pracy: (1) w okresie od 28 września 1977 r. do 31 grudnia 1977 r. w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w S. na stanowisku „inżyniera budowy”; (2) w okresie od 1 stycznia 1978 r. do 31 grudnia 1981 r. w Przedsiębiorstwie (...) w Ł. na stanowisku „kierownika robót inżynieryjnych”; (3) w okresie od 1 stycznia 1982 r. do 31 grudnia 1987 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) na stanowisku „kierownika robót”; (4) w okresie od 1 stycznia 1988 r. do 28 lutego 1993 r. w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie (...) w S. do dnia 30 grudnia 1991 r., a od 31 grudnia 1991 r. do dnia 28 lutego 1993 r. w Zakładzie (...) w Ł. – Oddział (...) Inwestycji w S., będącym następcą prawnym (...), na stanowisku „inspektora nadzoru”; (5) w okresie od dnia od 1 kwietnia 1994 r. do 31 maja 1998 r. w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w W. Oddział w S. (przed reorganizacją: Wojewódzki Zarząd Melioracji i (...) w S. z siedzibą w S.) na stanowisku „inspektora nadzoru”.

Podkreślić należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Jak wskazał świadek A. D., będący w tamtym okresie wraz z ubezpieczonym pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) w Ł., ubezpieczony jako inspektor nadzoru zajmował się na budowach sprawdzaniem jakości robót oraz ich zgodności z projektem. Prace w S. oraz w Ł. na oczyszczalni ścieków były prowadzone w głębokich wykopach do 6 metrów. Ubezpieczony musiał wchodzić do wykopów oraz kanałów m.in. celem sprawdzenia izolacji, spadków oraz stan wykonania robót. Przy pracach używany był ciężki sprzęt, koparki, samochody. Prace były wykonywane w obecności ubezpieczonego w wydłużonym czasie pracy (zeznania świadka A. D., k. 34-34v). Świadek S. M., współpracujący z ubezpieczonym w latach 1977-1981 w Przedsiębiorstwie w S. oraz w (...) w Ł., a także w (...) Przedsiębiorstwie (...), wyjaśnił, że prace były prowadzone w głębokich wykopach. Początkowo ubezpieczony był inżynierem budowy, a następnie kierownikiem. Po awansie z inżyniera budowy wykonywał prace w terenie na budowie (zeznania świadka S. M., k. 35). Świadek B. S., pracujący z ubezpieczonym w Przedsiębiorstwie Budownictwa (...), (...) w Ł. oraz w (...) Przedsiębiorstwie (...), potwierdził, iż prace - obejmujące wykonanie kanalizacji deszczowych, sanitarnych – prowadzone były w głębokich wykopach przy użyciu ciężkiego sprzętu. Dokonując czynności nadzorczych ubezpieczony musiał wchodzić do wykopów, nie pracował w biurze (zeznania świadka B. S., k. 35-35v). Praca ubezpieczonego i świadka A. K., będącego wówczas inspektorem nadzoru, polegała na tym, że przez około 1 godzinę omawiano budowę, a następnie jechali na plac budowy, by dopilnować zgodności przeprowadzanych prac z przepisami, projektem, zasadami bhp. Na budowach prowadzone były wykopy, jak również stosowany był ciężki sprzed budowalny. Inspektor nadzoru miał kilka budów, co wymagało pracy w wydłużonym czasie pracy (zeznania świadka A. K., k. 34v-35). Także zeznania świadków M. B. i E. G. potwierdziły, że na budowach nadzorowanych przez A. S. (2) prowadzone były prace w głębokich wykopach, przeznaczonych na sieci kanalizacyjne i wodociągowe. Do obowiązków ubezpieczonego jako inspektora nadzoru należało sprawdzanie materiałów, technologii wykonywanych robót i warunków BHP, tj. szalunki, zabezpieczenie pracowników, oznakowanie robót, dokonywał odbiorów prób szczelności złączy. Nadto wnioskodawca wchodził do wykopów celem sprawdzenia grubości nasypki. Prace były wykonywane w pełnym wymiarze czasu pracy, a zdarzało się też, że prace, w których uczestniczył ubezpieczony jako inspektor nadzoru, kończyły się w nocy. Prace przy wodociągach, kanalizacji i uzbrojeniu terenu wykonywane były przy użyciu ciężkiego sprzętu budowlanego – koparek, spycharek. Ubezpieczony przebywając na budowie nie wykonywał czynności w biurze, lecz niezależnie od warunków pogodowych pracował w terenie (zeznania świadka M. B., k. 33v-34; zeznania świadka E. G., k. 34v).

Mając na uwadze zeznania powołanych świadków oraz wyjaśnienia ubezpieczonego, Sąd doszedł do przekonania, iż ubezpieczony jako inżynier budowy, kierownik robót czy inspektor nadzoru sprawował dozór inżynieryjno-techniczny na budowach, gdzie były prowadzone prace wodnokanalizacyjne w głębokich wykopach oraz przy użyciu ciężkich maszyn budowlanych. Podkreślenia wymaga, iż wnioskodawca A. S. (1) nie pracował w biurze, lecz stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności nadzorcze na kilku budowach sieci wodociągowych, sieci kanalizacji sanitarnych i oczyszczalni ścieków. W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, iż ubezpieczony będąc zatrudnionym w ww. zakładach pracy wykonywał prace wymienione w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale XIV, poz. 24, tj. kontrola międzyoperacyjna, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, przy czym w niniejszej sprawie są to prace ujęte w wykazie A, Dziale V, poz. 1 - roboty wodnokanalizacyjne oraz budowa rurociągów w głębokich wykopach, a także Dziale V, poz. 3 - prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych lub drogowych.

Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że ubezpieczony wykazał staż pracy w szczególnych warunkach wynoszący łącznie 19 lat i 7 miesięcy, czyli obejmujący okres od 28 września 1977 r. do 28 lutego 1993 r. oraz okres od 1 kwietnia 1994 r. do 31 maja 1998 r. Ubezpieczony wnosił o zaliczenie do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w W. Oddział S. od dnia 1 kwietnia 1994 r. do 31 maja 1999 r. na stanowisku „inspektora nadzoru”. Jak wynika jednak z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz w aktach osobowych ubezpieczonego, w ww. zakładzie pracy na stanowisku inspektora nadzoru wnioskodawca A. S. (1) zatrudniony był tylko do dnia 31 maja 1998 r., zaś od 1 czerwca 1998 r. pełnił funkcję zastępcy dyrektora. Tym samym wnioskowany przez ubezpieczonego okres od dnia 1 czerwca 1998 r. do 31 maja 1999 r. nie mógł zostać uznany jako staż pracy w warunkach szczególnych. Niemniej jednak na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił wymagane ustawą co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższe rozważania prowadzą do stwierdzenia, że ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki uzyskania prawa do emerytury w obniżonym wieku określone w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w § 3 i § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił A. S. (1) prawo do emerytury od dnia 1 czerwca 2014 r., tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz A. S. (1) kwotę 60 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, ustaloną na podstawie § 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.