Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 marca 2016r. w S.

odwołania K. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 sierpnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty rodzinnej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu K. S. (1) przysługuje prawo do renty rodzinnej od dnia 1 września 2014 roku do dnia 30 czerwca 2017 roku.

Sygn. akt IV U 995/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2014r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił K. S. (1) prawa do renty rodzinnej, bowiem Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 8 sierpnia 2014r. ustaliła, iż nie jest on całkowicie niezdolny do pracy, a tym samym renta rodzinna nie przysługuje od dnia 1 września 2014r.

Odwołanie od w/w decyzji złożył K. S. (1), podnosząc, iż stan jego zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz pogorszył się (odwołanie, k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie podnosząc, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 10 czerwca 2014r. ubezpieczony K. S. (1), ur. (...), złożył wniosek o przyznanie prawa do renty rodzinnej na dalszy okres (wniosek, k. 32 akt rentowych). Na mocy decyzji organu rentowego z dnia 8 września 2011r. ubezpieczony miał przyznane prawo do renty rodzinnej po zmarłym ojcu K. S. (2) od 1 czerwca 2011r. do 31 sierpnia 2014r. (decyzja z 8.09.2011r., k. 13-14v akt rentowych). Wówczas lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 8 sierpnia 2011r. uznał ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy, przy czym niezdolność ta powstała przed 16 rokiem życia (orzeczenie lekarza orzecznika z 8.08.2011r., k. 11 akt rentowych). Przyczyną orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy było rozpoznane u wnioskodawcy mózgowe porażenie dziecięce występujące u niego od urodzenia, niedowład spastyczny obu kończyn dolnych w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego, skolioza I stopnia kręgosłupa TH/L z towarzyszącym zespołem bólowym oraz choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa lędźwiowego (akta lekarskie tom I, k. 8-8v).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z 10 czerwca 2014r. organ rentowy skierował K. S. (1) na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 7 lipca 2014r. uznał, że jest on trwale częściowo niezdolny do pracy, jednak nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 7.07.2014r. k.34 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej Zakładu, która w orzeczeniu z dnia 8 sierpnia 2014r. stwierdziła, że K. S. (1) nie jest całkowicie niezdolny do pracy (sprzeciw k.35 akt rentowych i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 8 sierpnia 2014r. k.38 akt rentowych).

W toku postępowania odwoławczego zostały sporządzone opinie trzech zespołów biegłych lekarzy o specjalnościach neurolog i ortopeda. Po przedłożeniu przez ubezpieczonego dodatkowej dokumentacji medycznej II i III zespół biegłych lekarzy uznał wnioskodawcę za nadal całkowicie niezdolnego do pracy. Dwa zespoły biegłych lekarzy orzekły, iż K. S. (1) po dniu 31 sierpnia 2014r. jest całkowicie niezdolny do pracy z uwagi na schorzenia powstałe przed 16 rokiem życia, a niezdolność ta trwa do 30 czerwca 2017r. Biegli uznali, iż progresja choroby związana z wtórnie postępującą chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów uzasadnia orzeczenie dalszej całkowitej niezdolności do pracy zarobkowej, zaś rokowania co do poprawy stanu zdrowia są wątpliwe. Znaczne upośledzenie chodu, nasilone przez zespół bólowy kręgosłupa, uniemożliwia wykonywanie przez ubezpieczonego pracy wymagającej stania i chodzenia. Trzeci zespół biegłych lekarzy w sporządzonej opinii zwrócił także uwagę na brak możliwości samodzielnego dojazdu ubezpieczonego do pracy (opinia II zespołu biegłych lekarzy, k. 35-35v akt sprawy; opinia III zespołu biegłych lekarzy, k. 59-59v akt sprawy).

Ubezpieczony ma wykształcenie zawodowe na kierunku zegarmistrz, jednak nigdy nie pracował w wyuczonym zawodzie. Był zatrudniony na stanowisku presera tworzyw sztucznych, wykonując opakowania do kosmetyków, również jako operator wtryskarek (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. S. (1) zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.65 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz.748) renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Stosownie do art.68 ust.1 powyższej ustawy dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1.  do ukończenia 16 lat;

2.  do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3.  bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Orzeczeniem z dnia 8 sierpnia 2011r. Lekarz Orzecznik ZUS uznał wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do pracy z uwagi na schorzenia powstałe przed 16 rokiem życia, co skutkowało przyznaniem mu prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu na okres od dnia 1 czerwca 2011r. do 31 sierpnia 2014r. na podstawie decyzji z dnia 8 września 2011r. Okoliczności co do schorzeń, które istniały u ubezpieczonego przed 16 rokiem życia i z uwagi, na które zostało uprzednio przyznane prawo do renty rodzinnej, nie uległy zmianie. Tym samym nie budzi wątpliwości Sądu, iż u wnioskodawcy całkowita niezdolność do pracy wystąpiła przed 16 rokiem życia. Rozstrzygnięcie zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego z dnia 19 sierpnia 2014r. odmawiającej mu prawa do renty rodzinnej wymagało zatem ustalenia czy wnioskodawca po dniu 31 sierpnia 2014r. nadal jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 16 roku życia.

W tym zakresie Sąd zasięgnął opinii biegłych lekarzy o specjalnościach neurolog i ortopeda. W sprawie opiniowały aż trzy zespoły biegłych lekarzy, które jednoznacznie wskazywały, iż u wnioskodawcy występuje niedowład spastyczny kończyn dolnych w przebiegu mózgowego porażenia dziecięcego, z przykurczami w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, jak również znaczne upośledzenie sprawności chodu. Dwa ostatnie zespoły biegłych lekarzy w opiniach z dnia 25.06.2015r. i z 14.12.2015r. uznały ubezpieczonego w dalszym ciągu po dniu 31 sierpnia 2014r. za całkowicie niezdolnego do pracy w okresie do końca czerwca 2017r., jednocześnie stwierdzając, że niezdolność ta powstała przed 16 rokiem życia w związku ze schorzeniami istniejącymi u K. S. (1) od urodzenia i wynikającymi z mózgowego porażenia dziecięcego. Sąd doszedł do przekonania, że powyższe opinie stanowią miarodajny dowód w sprawie. Biegli wydali opinie po przeprowadzeniu badania neurologicznego i ortopedycznego ubezpieczonego oraz po analizie dokumentacji medycznej. Zastrzeżenia organu rentowego, które koncentrowały się na tym, iż ubezpieczony pracował do 2011r. z istniejącymi od dzieciństwa schorzeniami, przy czym wywiad zawodowy nie potwierdził niezdolności do jakiejkolwiek pracy powstałej przed 16 rokiem życia (k. 68 akt sprawy), nie podważyły wniosków płynących z opinii dwóch ostatnich zespołów biegłych. Pomimo że nie wykazano zmiany stanu neurologicznego i nasilenia współistniejących schorzeń, to niewątpliwie od czasu pogorszenia w 2011r. – kiedy to Lekarz Orzecznik ZUS uznał ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy, ustalając, iż niezdolność ta powstała przed 16 rokiem życia – nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia K. S. (1). Co więcej biegli lekarze w opinii z dnia 25.06.2015r. zwrócili uwagę na wątpliwe rokowanie odnośnie poprawy jego stanu zdrowia, co uzasadnia uznanie ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy po dniu 31 sierpnia 2014r. do dnia 30 czerwca 2017r.

Bezsporne było, iż ubezpieczony już na etapie postępowania przed organem rentowym spełnił pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu K. S. (2). Wobec całokształtu okoliczności sprawy oraz w oparciu o sporządzone opinie dwóch zespołów biegłych lekarzy ortopedy i neurologa z dnia 25.06.2015r. i 14.12.2015r. Sąd doszedł do przekonania, że ubezpieczony po dniu 31 sierpnia 2014r. spełnia wszystkie przesłanki wymagane do nabycia prawa do renty rodzinnej na dalszy okres, tj. od dnia 1 września 2014r. do dnia 30 czerwca 2017r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.