Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2016r. w S.

odwołania T. M. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie T. M. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu T. M. (1) przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 02 lutego 2015r. do dnia 30 września 2018r.

Sygn. akt IV U 1059/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 9 lipca 2015 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił T. M. (1) prawa do dalszej wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 30 czerwca 2015 r. stwierdziła, że nie jest on niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył T. M. (2) wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. T. M. (2) podniósł, iż orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS zostało wydane przez osoby, które nie były specjalistami z zakresu chorób dotykających ubezpieczonego (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 3-4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony T. M. (2) w dniu 2 lutego 2015 r. złożył do (...) Oddział w S. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 140-141 akt rentowych). Ubezpieczony był poprzednio uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 lutego 2014 r. do 1 lutego 2015 r. na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z dnia 4 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV U 597/14, którym zmieniona została decyzja organu rentowego z dnia 11 kwietnia 2014 r. (odpis wyroku k. 139 akt rentowych i decyzja wykonująca wyrok k.136-137 akt rentowych).

W związku ze złożeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres T. M. (1) został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w dniu 26 maja 2015 r. stwierdził, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS k. 143 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia T. M. (1) wniósł sprzeciw, wobec czego został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 30 czerwca 2015 r. stwierdziła, że nie jest on niezdolny do pracy (sprzeciw k. 25 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej, wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS k. 145 akt rentowych). Na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS decyzją z dnia 9 lipca 2015 r. organ rentowy odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 146 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy: ortopedy i neurologa w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u T. M. (1) stan po złamaniu dalszej nasady kości piszczelowej prawej z pourazową artrozą stawu skokowego oraz z przewlekłym zespołem bólowym i znacznym ograniczeniem sprawności ruchowej, zaawansowane zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z ograniczeniem ruchomości i zespołem bólowym. Stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia powodują jego dalszą częściową niezdolność do pracy do 30 września 2018 r. w zawodzie kierowcy i w wyuczonym zawodzie mechanika maszyn rolniczych. Ubezpieczony stale porusza się o kuli ortopedycznej, obecnie chodzi utykając na prawa kończynę dolną. W przypadku ubezpieczonego przeciwskazana jest praca wymagająca dźwigania, długiego stania, częstego przemieszczania się. Biegli wskazali również, iż stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie w stosunku do opinii lekarskiej z dnia 4 września 2013 r. (opinia k. 11).

T. M. (1) ma 51 lat. Z wykształcenia jest mechanikiem maszyn rolniczych. Dotychczas pracował jako kierowca, w tym jako kierowca autobusów od 03.03.1997 r. (okoliczności niesporne, kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 5 akt rentowych, świadectwa pracy k. 7, 11 akt rentowych, zaświadczenie o zatrudnieniu k. 13 akt rentowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy T. M. (1) jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1, 2 i 3 przytoczonej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

T. M. (1) miał ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 24 stycznia 2008 r. do 1 lutego 2015 r. W niniejszej sprawie spornym było zatem jedynie ustalenie, czy ubezpieczony nadal, tj. od 2 lutego 2015 r. jest niezdolny do pracy, a jeśli tak, to w jakim zakresie i czy niezdolność ma charakter trwały czy okresowy.

Aby ustalić sporną okoliczność niezdolności do pracy ubezpieczonego, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych neurologa oraz ortopedy. W ich ocenie, ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy do 30 września 2018 r. i stan zdrowia ubezpieczonego nie uległ poprawie w stosunku do badania przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS w dniu 04.09.2013 r. (k. 99 akt rentowych).

W uzasadnieniu opinii (k. 11) biegli wskazali, iż dotykające ubezpieczonego schorzenie w postaci pourazowych zmian zwyrodnieniowych stawu skokowego prawego, powstałe na skutek przebytego wieloodłamowego złamania dalszej nasady kości piszczelowej prawej, w istotnym stopniu upośledzają sprawność i wydolność poruszania się. Z kolei znacznego stopnia ograniczenie ruchomości stawu skokowego prawego ze współtowarzyszącym przewlekłym zespołem bólowym, wymusza konieczność stałego poruszania się o kuli ortopedycznej z częściowym odciążeniem kończyny dolnej. Ubezpieczony obecnie porusza się utykając na prawą kończynę dolną. Na sprawność badanego negatywnie wpływają również zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego z przewlekłym zespołem bólowym i ograniczeniem ruchomości. W przypadku ubezpieczonego przeciwskazana jest praca wymagająca dźwigania, długiego stania oraz częstego przemieszczania się. Biegli mając na uwadze przeprowadzone badania przedmiotowe ubezpieczonego i po zapoznaniu się z jego dokumentacją medyczną stwierdzili, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w zawodzie kierowcy i wyuczonym zawodzie mechanika maszyn rolniczych.

Zdaniem Sądu opinia biegłych sądowych stanowi wiarygodny i miarodajny dowód. Została wydana przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie oraz wiadomości specjalne z zakresu schorzeń dotykających ubezpieczonego. Jej sporządzenie zostało poprzedzone badaniem ubezpieczonego oraz analizą zebranej dokumentacji medycznej. Opinia jest logiczna oraz należycie uzasadniona.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).

Zgłoszone przez organ rentowy zastrzeżenia do opinii (k. 23) jak i wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych wyżej wymienionej specjalności, nie zasługują, w ocenie Sądu, na uwzględnienie. Wskazać należy, iż zastrzeżenia nie dotyczą kwestii medycznych. Sprowadzają się jedynie do twierdzenia, iż ubezpieczony jest zdolny do wykonywania innej pracy niż zatrudnienie na stanowisku kierowcy lub mechanika maszyn rolniczych. Nie są więc zarzutami merytorycznymi, a zatem nie miały wpływu na treść opinii biegłych. Biegli ocenili stan zdrowia ubezpieczonego odnosząc się do jego kwalifikacji zawodowych zgodnie z jego wykształceniem (mechanik maszyn rolniczych) i wykonywaną dotychczas pracą (kierowca, kierowa autobusów). Wobec powyższego stanowisko organu rentowego, że ubezpieczony może wykonywać lekkie prace fizyczne nie ma żadnego znaczenia dla oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, gdyż są to tylko dywagacje nie mające związku z kwalifikacjami ubezpieczonego. Wobec powyższego Sąd oddalił wniosek dowodowy organu rentowego o dopuszczenie dowodu z nowego zespołu biegłych.

Mają na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że T. M. (1) przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 2 lutego 2015 r. do 30 września 2018 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.