Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 27 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo A. D. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 01 czerwca 2015 r. do 31 maja 2017 r.

Sygn. akt: IV U 1067/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748), odmówił A. D. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, wskazując, że komisja lekarska w orzeczeniu z dnia 20 lipca 2015r. nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła A. D., wskazując, że od 2012r. leczy się z powodu nawracających stanów depresyjnych. Była trzykrotnie hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym w P. (ostatni pobyt w grudniu 2013r.), zaś w 2014r. podjęła próbę samobójczą. Obecnie znajduje się pod opieka psychiatry i psychologa, przyjmuje zalecane leki, od 15 lipca 2015r. jest pacjentką (...) w S. – obserwacja w kierunku wtórnego uzależnienia z powodu depresji. Od sierpnia 2015r. rozpoczęła terapię odwykową, która ma trwać pół roku. W ocenie ubezpieczonej, jej samopoczucie psychofizyczne jest nadal bardzo złe (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 20 lipca 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4-5 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. D. do 31 maja 2015r. miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 4.06.2014r., k.19 akt rentowych). W dniu 30 kwietnia 2015r. ubezpieczona wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.23 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 17 czerwca 2015r. ustalił, że A. D. nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 17.06.2015r. k.24 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika wnioskodawczyni skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 20 lipca 2015r. ustaliła, że nie jest ona niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.39 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej; orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 20.07.2015r. k.26 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 27 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 27.07.2015r. k.27 akt rentowych).

Ubezpieczona A. D., ur. (...), ma 50 lat, posiada wykształcenie średnie – technik przemysłu spożywczego. Pracowała w zakładach mięsnych na produkcji, w biurze, w ochronie i w sklepie jako sprzedawca, a później zastępca kierownika i kierownik sklepu. Od 4 lat nie pracuje zawodowo (okoliczności bezsporne, nadto wyjaśnienia ubezpieczonej, k. 33-33v akt sprawy - nagranie od 00:01:54 do 00:06:07).

Ubezpieczona cierpi na zburzenia depresyjno-lękowe u osoby uzależnionej od alkoholu w fazie abstynencji, wielopoziomową dyskopatię kręgosłupa szyjnego i L-S z okresowym zespołem bólowym - bez objawów korzeniowych i ubytkowych, chondropatię kolana prawego bez upośledzenia sprawności ruchowej, jak również na nadciśnienie tętnicze umiarkowane. Od 2012r. ubezpieczona jest leczona w (...) z powodu nawracających zaburzeń depresyjnych. Była trzykrotnie hospitalizowana w Szpitalu (...). A. D. jest uzależniona od alkoholu – obecnie w abstynencji – i uczęszcza na specjalistyczną terapię związaną z uzależnieniem. W aktualnym badaniu psychologicznym biegły psycholog stwierdził obniżenie poziomu funkcji poznawczych na podłożu zmian organicznych w (...), jak również ustalił, że w funkcjonowaniu osobowościowym występuje duży poziom lęku, stany obniżonego nastroju, anhedonia i tendencja suicydalna. Badanie psychiatryczne przeprowadzone przez biegłego potwierdziło konieczność systematycznego leczenia psychiatrycznego i odwykowego. U ubezpieczonej utrzymują się stany obniżonego nastroju i apatii, stany lękowe, myśli suicydalne oraz zaburzenia snu. Ze względu na stan psychiczny wnioskodawczyni jest nadal okresowo, częściowo niezdolna do pracy w okresie od 31 maja 2015r. do 31 maja 2017r. Zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i odcinka L/S wymaga okresowego leczenia i rehabilitacji w czasie zaostrzenia objawów. Istniejące umiarkowane nadciśnienie tętnicze wymaga optymalizacji leczenia hipotensyjnego (opinia biegłych psychiatry, psychologa, ortopedy, neurologa i kardiologa, k.13-13v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej A. D. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u ubezpieczonej istnieje w dalszym ciągu, tj. po dniu 31 maja 2015r., niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu psychiatrii, psychologii, ortopedii, neurologii i kardiologii. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych, a w szczególności opinia psychiatryczno-psychologiczna, dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona jest nadal, tj. od 1 czerwca 2015r., osobą częściowo niezdolną do pracy z uwagi na stan psychiczny, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 maja 2017r. W aktualnym badaniu psychologicznym biegły psycholog stwierdził obniżenie poziomu funkcji poznawczych u ubezpieczonej na podłożu zmian w (...). W funkcjonowaniu osobowościowym wnioskodawczyni występuje zaś duży poziom lęku, stany obniżonego nastroju, anhedonia i tendencja siucydalna. Powyższe potwierdziło także badanie psychiatryczne, które ponadto było podstawą do stwierdzenia, iż ubezpieczona wymaga systematycznego leczenia psychiatrycznego i odwykowego. U A. D. utrzymują się stany obniżonego nastroju i apatii, stany lękowe, czy też zaburzenia snu. Pozostałe rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia współistniejące, tj. zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i odcinka L/S oraz umiarkowane nadciśnienie tętnicze, wymagają dalszego leczenia. Podstawowym schorzeniem powodującym dalszą okresową częściową niezdolność do pracy jest stan psychiczny A. D..

Analizując opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona, zaś zastrzeżenia zgłoszone przez organ rentowy nie podważyły zawartego w niej stanowiska. Podniesione zarzuty stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi przez powołanych w sprawie biegłych. Organ rentowy kwestionując opinię biegłych (k. 28 akt sprawy) – głównie opinię biegłego psychiatry – powołał szereg okoliczności faktycznych wynikających z badań przeprowadzonych przez konsultanta ZUS psychiatrę i psychologa, jednak nie podniósł żadnych merytorycznych zastrzeżeń, które wskazywałyby na nieprawidłowości zawarte w sporządzonej na zlecenie Sądu opinii i konieczność powołania innych biegłych. Przy tego rodzaju zastrzeżeniach Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych. Sama okoliczność, że konsultant ZUS psychiatra nie stwierdził u ubezpieczonej schorzenia psychicznego mogącego aktualnie powodować niezdolność do pracy, w żaden sposób nie podważa stanowiska biegłych psychiatry i psychologa co do orzeczonej częściowej niezdolności do pracy zawartego w opinii.

Całokształt okoliczności sprawy, jak również poczynione ustalenia biegłych, pozwalają zatem stwierdzić, że ubezpieczona spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił prawo A. D. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 czerwca 2015r. do 31 maja 2017r.