Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2016r. w S.

odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej R. M. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lipca 2015r. do dnia 01 lipca 2018r.

Sygn. akt IV U 1092/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 23 lipca 2015 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił R. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17 lipca 2015 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

W dniu 17 sierpnia 2015 r. od wyżej wymienionej decyzji odwołanie złożyła R. M., która wniosła o jej zmianę i przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona wskazała, iż stan jej zdrowia nie pozwala na podjęcie przez nią pracy. Do odwołania ubezpieczona dołączyła aktualną dokumentację medyczną (odwołanie wraz z załącznikami k. 1-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 5-6).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona R. M. była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 3 sierpnia 2013 r. do 30 czerwca 2015 r. na podstawie decyzji (...) Oddział w S. z dnia 14 sierpnia 2013 r. (k. 41 akt rentowych).

W dniu 18 maja 2015 r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 53-54 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 26 czerwca 2015 r. ustalił, że R. M. nie jest niezdolna do pracy (k. 55 akt rentowych). Na skutek wniesienia przez ubezpieczoną sprzeciwu od powyższego orzeczenia, została ona skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS (sprzeciw k. 32 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej). Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 17 lipca 2015 r. orzekła, iż ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 57 akt rentowych).

Powyższe stało się podstawą do wydania przez organ rentowy decyzji z 23 lipca 2015 r., na podstawie której Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja k. 58 akt rentowych).

Biegli lekarze nefrolog oraz endokrynolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznali u ubezpieczonej toczeń trzewny układowy z zajęciem nerek i stawów, nefropatię błoniastą, zespół nerczycowy, leczenie immunosupresyjne, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność tarczycy leczoną substytucyjnie, hipercholesterolemię, hiperurikemię, niedoczynność tarczycy, eutyreozę w trakcie leczenia substytucyjnego. Wymienione schorzenia, w ocenie biegłych, powodują, iż R. M. jest nadal częściowo niezdolna do pracy w okresie od 1 lipca 2015 r. do 1 lipca 2018 r. Biegli wskazali, że powodem orzeczonej częściowej niezdolności do pracy jest stan nefrologiczny ubezpieczonej. Stan zdrowia ubezpieczonej, od czasu, kiedy została uznana przez organ rentowy za niezdolną do pracy, pogorszył się (opinia k. 13).

Ubezpieczona, ur. (...), posiada wykształcenie wyższe i legitymuje się tytułem inżyniera żywienia zbiorowego, jednakże dotychczas ubezpieczona wykonywała jedynie prace fizyczne na stanowisku kucharza i bufetowej (bezsporne, wyjaśnienia ubezpieczonej k. 27, świadectwo pracy k. 6 akt rentowych).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie R. M. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1, 2 i 3 przytoczonej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

R. M. miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2015 r. W niniejszej sprawie spornym było zatem jedynie określenie, czy ubezpieczona nadal, tj. od 1 lipca 2015 r. jest niezdolna do pracy, a jeśli tak, to w jakim zakresie i czy niezdolność ma charakter trwały czy okresowy.

Celem ustalenia spornej okoliczności Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych nefrologa oraz endokrynologa mając na uwadze schorzenia rozpoznane u ubezpieczonej. Biegli stwierdzili (k. 13), że ubezpieczona nadal, tj. od 1 lipca 2015 r. jest częściowo niezdolna do pracy i określili przewidywany termin trwania tej niezdolności do 1 lipca 2018 r.

Biegły endokrynolog w uzasadnieniu opinii wskazał, iż ubezpieczona choruje na niedoczynność tarczycy, jednakże samodzielnie schorzenie powyższe nie narusza sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Natomiast biegła lekarz nefrolog wskazała, iż R. M. choruje na toczeń trzewny układowy, manifestujący się zajęciem nerek oraz stawów. Choroba nerek, potwierdzona badaniem bioptycznym, ma charakter przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek, przebiegającego pod postacią zespołu nerczycowego. Zespół ten charakteryzuje się przebiegiem wieloletnim, z okresami zaostrzeń i remisji. Mając na uwadze, iż wymienione schorzenie jest nieuleczalne i postępuje w kierunku przewlekłej niewydolności nerek oraz przebieg choroby i jej nawrotowość, zajęcie stawów, obciążające przewlekłe leczenie immunosupresyjne jak również uboczne skutki tego leczenia, biegła lekarz nefrolog uznała ubezpieczoną za nadal, częściowo niezdolną do pracy na okres 3 lat. Ponadto biegły lekarz nefrolog wskazał, iż nie zaszła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej od czasu ostatniego badania przeprowadzonego przez lekarza orzecznika organu rentowego uznającego ubezpieczoną za częściowo niezdolną do pracy, a wręcz przeciwnie nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia. W podsumowaniu biegli obu specjalizacji biorąc pod uwagę postępujący charakter schorzenia układowego jakim jest toczeń trzewny, stopień naruszenia sprawności organizmu uznali ubezpieczoną za częściowo niezdolna do pracy na okres od 01 lipca 2015 r. do 01.07.2018 r. (opinia k.13).

Sąd uznał, iż opinia biegłych stanowi wiarygodny i miarodajny dowód w sprawie. Podkreślić należy, iż opinia została sporządzona przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie oraz wiadomości specjalne z zakresu schorzeń rozpoznanych u R. M.. Ponadto, sporządzenie opinii zostało poprzedzone badaniem ubezpieczonej oraz analizą zebranej dokumentacji medycznej. Opinia cechuje się spójnością, jest logiczna oraz należycie uzasadniona. Godnym uwagi jest fakt, iż przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87, (...)).

Zgłoszone przez organ rentowy zastrzeżenia (k. 21) do powyższej opinii biegłych Sąd uznał za niezasadne. Opierają się one na twierdzeniu, iż fakt leczenia immunosupresyjnego nie daje podstaw do uznania ubezpieczonej za niezdolną do pracy. Organ rentowy zwrócił również uwagę na posiadane przez R. M. wykształcenie wyższe. ZUS nie zawarł jednak merytorycznych zarzutów dotyczących niewłaściwej oceny stanu zdrowia ubezpieczonej. Jednocześnie, podkreślenia wymaga, iż leczenie immunosupresyjne powoduje obniżenie odporności organizmu i większe narażenie na infekcje, co powoduje, że przeciwskazaniem jest przy tego typu leczeniu wykonywanie pracy w skupiskach ludzi, a bez wątpienia praca w barze czy na kuchni wiąże się z powyższym. Należy mieć na uwadze, iż mimo tego, że ubezpieczona ma wyższe wykształcenie, to nigdy nie wykonywała pracy umysłowej tylko pracę fizyczną. W ocenie Sądu sporządzona przez biegłych opinia została należycie uzasadniona i dostatecznie wyjaśnia z jakich powodów ubezpieczona R. M. jest w dalszym ciągu częściowo niezdolna do pracy, a zgłoszone przez organ rentowy zastrzeżenia nie podważają wniosków biegłych. Dlatego też Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych z zakresu nefrologii oraz endokrynologii.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że ubezpieczonej przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 lipca 2015 r. do 1 lipca 2018 r.