Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Elżbieta Wojtczuk
Protokolant	sekr. sądowy Anna Wąsak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2015r. w S.

odwołania M. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 2 października 2014 r. Nr (...)-I- (...)

w sprawie M. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej M. N. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 września 2014 roku do 31 sierpnia 2017 roku.

Sygn. akt IV U 1188/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 października 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 26 września 2014 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła M. N. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wskazała, iż ma zaawansowaną cukrzycę, w 2011 r. przeszła skomplikowaną operację endoprotezy, w 2007 r. złamała nogę, którą ponownie złamała w 2014r. i dodatkowo rękę. Wskazując na powyższe ubezpieczona stwierdziła, że nie jest zdolna do pracy, gdyż jest niesprawna (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 26.09.2014 r., która nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni dnia 23 lipca 2014r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek z dnia 23.07.2014r. k. 208 akt organu rentowego). Składając powyższy wniosek M. N. była w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznanej do 31.08.2014r. na podstawie decyzji z dnia 08.01.2014r. (decyzja z dnia 08.01.2014r. k.206 akt organu rentowego).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonej z dnia 23 lipca 2014r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 29 sierpnia 2014 r. ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 29.08.2014r. k.211 akt organu rentowego).

Ubezpieczona wniosła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (k.32 dokumentacji medycznej organu rentowego), na skutek czego została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 26 września 2014r. ustaliła, że wnioskodawczyni M. N. nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 26.09.2014r. k. 213 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 2 października 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni M. N. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 02.10.2014r. k. 215 akt organu rentowego).

Zespół biegłych lekarzy: diabetologa, ortopedy na podstawie wywiadu, badania ubezpieczonej i po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną rozpoznał u ubezpieczonej cukrzycę typu 2 leczoną intensywną insulinoterapią, retinopatię nieproliferacyjną, polineuropatię cukrzycową, stan po endoprotezoplastyce biodra prawego w 2011 r., stan po złamaniu goleni lewej, stan po złamaniu nasady dolnej kości promieniowej lewej w 2014 r. Biegli wskazali, że ubezpieczona w powodu cukrzycy była kilkakrotnie hospitalizowana na Oddziale Wewnętrznym Szpitala (...) w M. z powodu niewyrównania cukrzycy i z powodu hiperglikemii z kwasicą ketonową oraz w dniach od 01.10 do 10.10.2012 r. w Klinice (...) w (...) Szpitalu (...) z powodu niewyrównania cukrzycy. U ubezpieczonej doszło do rozwoju późnych powikłań cukrzycy w postaci retinopatii nieproliferacyjnej i polineuropatii cukrzycowej. U ubezpieczonej wieloletnia cukrzyca (25 lat trwania choroby) charakteryzowała się chwiejnym przebiegiem z okresowo występującą kwasicą ketonową, obserwowano zarówno bardzo wysokie jak i niskie glikemie. Cukrzyca nie jest zadowalająco kontrolowana na co wskazuje stwierdzona wartość hemoglobiny glikolowej – HbA1C, której poziom w lipcu 2013 r. wyniósł 8,4%, natomiast w zaświadczeniu o stanie zdrowia z lipca 2014 r. poziom wyniósł 9,8%. Biegli wskazali, że w związku z tym oraz z racji współistnienia późnych powikłań mikroangiopatycznych nie należy spodziewać się poprawy stanu zdrowia u ubezpieczonej, a istnieje duże ryzyko jego pogorszenia z związku z powyższym z uwagi na schorzenia diabetologiczne ubezpieczona została uznana za częściowo niezdolną do pracy przez biegłych od dnia 01 września 2014 r. do dnia 31 sierpnia 2017 r. Z przyczyn ortopedycznych brak jest natomiast podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy (opinia biegłych k. 12).

Ubezpieczona ma 55 lat, wykształcenie zawodowe, pracowała jako pakowacz herbaty (pracownik fizyczny) – okoliczności niesporne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, obdarzonego wiarygodnością.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni M. N. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawczyni istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy po 31 sierpnia 2014 r. do kiedy to ubezpieczona miała przyznane prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych lekarzy: diabetologa i ortopedy dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy z przyczyn diabetologicznych w okresie od dnia 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2017 r. Biegli lekarze po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie oraz zbadaniu wnioskodawczyni rozpoznali u wymienionej schorzenia opisane w stanie faktycznym uzasadnienia. Rozpoznane schorzenia ortopedyczne nie dawały podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy, natomiast schodzenia o charakterze diabetologicznym: cukrzyca typu 2 leczona insulinoterapią i późne powikłania cukrzycy dały podstawę do stwierdzenia u ubezpieczonej częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres. Biegła lekarz diabetolog stwierdził w opinii, że cukrzyca u ubezpieczonej nie jest zadawalająco kontrolowana z uwagi na wysoki poziom hemoglobiny glikolowej – HbA1C, który w lipcu 2014 r. wynosił 9,8%. Biegła wskazał również, że z uwagi na powikłania mikroangiopatyczne cukrzycy stan zdrowia ubezpieczonej nie poprawił się w stosunku do poprzedniego okresu, a wręcz przeciwnie istnieje duże ryzyko jego dalszego pogorszenia. Powyższe uzasadniało orzeczenie o częściowej niezdolności do pracy u ubezpieczonej na dalszy okres wskazany w opinii przez biegłych.

Analizując przedmiotową opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem. Opinia jest spójna i logiczna oraz należycie uzasadniona. Ponadto przedmiotowa opinia nie została skutecznie zakwestionowana przez organ rentowy. W zastrzeżeniach do opinii organ rentowy wskazał, że cukrzyca bez występowania nieświadomości hiupoglikemii nie powoduje niezdolności do pracy i z cukrzycą z powikłaniami ubezpieczona jest zdolna do wykonywania pracy fizycznej. Sąd nie uznał za zasadne powyższych zastrzeżeń do opinii, bowiem organ rentowy nie wykazał, że stan zdrowia ubezpieczonej poprawił się po 31 sierpnia 2014 r. a sam z powodu choroby cukrzycy, która nie była w takim stanie zaawansowania jak obecnie uznawał ubezpieczoną za niezdolną do pracy od sierpnia 1992 r. i przyznawał ubezpieczonej z tego tytułu rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy przez 22 lata. Kwalifikacje zawodowe ubezpieczonej od 1992 r. do chwili obecnej nie uległy zmianie, dlatego w ocenie Sądu mając dotychczasowy przebieg choroby ubezpieczonej niezasadne jest stanowisko organu rentowego, jakoby ubezpieczona po 22 latach pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, mając obecnie 55 lat stała się zdolna do wykonywania pracy (np. pakowacza), skoro cukrzyca u ubezpieczonej ma przebieg chwiejny, nie jest zadawalająco kontrolowana a z powodu niewyrównanej cukrzycy i hiperglikemii ubezpieczona była kilkakrotnie hospitalizowana. Wobec niezasadności zarzutów organu rentowego do opinii biegłych Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z nowej opinii biegłego lekarza diabetologa.

Stwierdzona u ubezpieczonej częściowa niezdolność do pracy istniała do 31 sierpnia 2014 r. i trwa nadal, tj. od 1 września 2014r. do 31 sierpnia 2017 r. Spełnione zostały również pozostałe przesłanki nabycia renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, co nie było kwestionowane przez organ rentowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 września 2014 r. do 31 sierpnia 2017r.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.