Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016r. w S.

odwołania D. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 września 2015 r. (Nr (...)- (...) )

w sprawie D. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje D. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 11 sierpnia 2015 r. do dnia 31 sierpnia 2017 r.

Sygn. akt IV U 1240/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 września 2015r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.), odmówił D. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2015r., powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 11 sierpnia 2015r., która ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła ubezpieczona D. G., kwestionując rzetelność i sposób przeprowadzonego badania lekarskiego przez Lekarza Orzecznika. Wnioskodawczyni wskazała, że od 17 maja 1988r. pozostaje pod opieką (...) w M. z uwagi na zdiagnozowaną schizofrenię paranoidalną. W tym czasie była pięciokrotnie hospitalizowana ze względu na zaostrzenie objawów choroby: w listopadzie 1995r., styczniu 2000r., maju 2007r., kwietniu 2008r. oraz lutym 2012r. Od 1999r. przebywa na rencie. Ubezpieczona podniosła, iż jest nieufna, trudno nawiązuje kontakty, cierpi na migrenowe bóle głowy i bezsenność, często cierpi na stany lękowe, omamy wzrokowe i słuchowe. Wszystko wpływa na nią paraliżująco, wywołuje lęk i depresję. Z uwagi na stan zdrowia ubezpieczona nie jest w stanie podjąć żadnego zatrudnienia (odwołanie, k. 1-2 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 3-4 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona D. G., ur. (...), w dniu 26 maja 2015r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek, k. 97 a.r.). W chwili złożenia w/w wniosku ubezpieczona miała przyznaną rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 czerwca 2015r. (decyzja z dnia 24.07.2012r. o ustaleniu renty, k. 94 a.r.).

Rozpoznając wniosek, organ rentowy skierował D. G. na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 10 lipca 2015r. stwierdził, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 100 a.r.). Na skutek sprzeciwu od w/w orzeczenia złożonego przez wnioskodawczynię sprawa została przekazana Komisji Lekarskiej Zakładu, która po przeprowadzeniu badania rozpoznała u ubezpieczonej schizofrenię paranoidalną. Orzeczeniem z dnia 11 sierpnia 2015r. Komisja Lekarska ZUS nie uznała ubezpieczonej za niezdolną do pracy (k. 102 a.r.). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 9 września 2015r. odmawiającej ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2015r. na dalszy okres (k. 103 a.r.).

Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii psychologiczno-psychiatrycznej, która następnie - po przedłożeniu Historii Choroby z leczenia w (...) w M. oraz pełnej dokumentacji z hospitalizacji w Szpitalu w P. – została uzupełniona i sprecyzowana. Biegły psychiatra i psycholog rozpoznali u ubezpieczonej schizofrenię paranoidalną z okresowymi zaostrzeniami w postaci występowania urojeń i objawów afektywnych (podczas badania w dniu 23.02.2016r. pełna remisja objawów wytwórczych), a także cechy niewielkiego organicznego uszkodzenia CUN bez istotnego wpływu na funkcjonowanie przy przeciętnej sprawności intelektualnej. Wobec przewlekłego trwania procesu psychotycznego wraz z występowaniem powtarzających się okresów pogorszenia stanu psychicznego przy obecności niewielkiego organicznego uszkodzenia CUN pogarszającego rokowanie co do podatności na leczenie, wnioskodawczynię uznano za nadal okresowo częściowo niezdolną do pracy ze względu na stan psychiczny. W ocenie biegłych częściowa niezdolność istniała w dacie badania przez Komisję Lekarską ZUS w dniu 11 sierpnia 2015r. i trwa przez okres 2 lat od tej daty, tj. do 31 sierpnia 2017r. Biegli wskazali, iż Komisja Lekarska nie wzięła pod uwagę opinii Psychiatry - Konsultanta ZUS z dnia 1 lipca 2015r., który jednoznacznie stwierdził objawy schizofrenii paranoidalnej oraz konstatował, że D. G. powinna prowadzić systematyczne leczenie, oszczędzający tryb życia, przeciwwskazane są u niej prace: zespołowa, odpowiedzialna, samodzielna, stresująca, zmianowa, a ponadto użył stwierdzenia „U opiniowanej stwierdza się nadal częściową niezdolność do pracy”. Wydając swoją opinię biegli mieli także na uwadze posiadane przez ubezpieczoną kwalifikacje: wnioskodawczyni od 15 lat nie jest zatrudniona, a wcześniej wykonywała zawód szwaczki (opinia psychologiczno-psychiatryczna, k. 12 i k. 30-31 a.s.).

Sąd doszedł do przekonania, że uzupełniona i sprecyzowana opinia z dnia 30 maja 2016r., w której biegli odnieśli się do przedłożonej pełnej dokumentacji medycznej w postaci Historii Choroby D. G. z leczenia w (...) ZOZ w M. oraz z leczenia w Oddziale Psychiatrycznym Szpitala w P., stanowi miarodajny dowód w sprawie. Opinia ta została wydana przez biegłych o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona. Strony postępowania nie kwestionowały stanowiska biegłych lekarzy, w tym również organ rentowy nie złożył żadnych zastrzeżeń ani uwag do opinii. Ubezpieczona nie kwestionowała także daty początkowej przyjętej przez biegłych niezdolności do pracy.

Co za tym idzie, Sąd – za dowodem z opinii psychologiczno-psychiatrycznej – uznał ubezpieczoną D. G. za częściowo niezdolną do pracy od dnia 11 sierpnia 2015r. do dnia 31 sierpnia 2017r. Niewątpliwie ubezpieczona spełnia także pozostałe przesłanki do uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ujęte w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co było okolicznością bezsporną.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.