Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

Protokolant

st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania H. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 września 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie H. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu H. A. przysługuje prawo do emerytury od dnia 03 września 2015 roku.

Sygn. akt: IV U 1257/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 września 2015r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił H. A. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu staż w wymiarze 7 lat, 11 miesięcy tj. okres zatrudnienia od 01.09.1973 r. do 31.07.1981 r. w Państwowym Gospodarstwie Rybackim w S. Zakładzie (...).

Odwołanie od w/w decyzji złożył H. A. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że od 08.06.1981 r. do 31 stycznia 1996 r. był zatrudniony na stanowisku traktorzysty w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J. (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony H. A. w dniu 03 września 2015 r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 1 września 2015 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat i 1 miesiąca, z czego okresy składkowe wynoszą 25 lat i 1 miesiąc. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił stażu pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat.

Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu staż w wymiarze 7 lat, 11 miesięcy tj. okres zatrudnienia od 01.09.1973 r. do 31.07.1981 r. w Państwowym Gospodarstwie Rybackim w S. Zakładzie (...).

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 10 września 2015 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 10.09.2015 r. – k.11 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 8 czerwca 1981 r. do 31 stycznia 1996r. był zatrudniony w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku traktorzysty (świadectwo pracy k.8 za wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy z dn. 28.10.2005 r. akt organu rentowego, akta osobowe). Ubezpieczony pracując jako traktorzysta wykonywał wszystkie prace polowe w spółdzielni: oranie, sprężynowanie, sianie zbóż, sadzenie ziemniaków, wykonywanie oprysków, sianie nawozów, koszenie traw, suszenie traw i ich zwożenie. Ubezpieczony jeździł również do traktorem do wagonów i przywoził z wagonów nawozy, cement do spółdzielni. W okresie żniw natomiast każdego roku ubezpieczony pracował jako kierowca kombajnu. Stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczony jako traktorzysta, a w okresie żniw jako kombajnista pracował od 1 marca do 31 października każdego roku. Natomiast w okresie zimowym oprócz pracy na stanowisku traktorzysty przy przywożeniu z wagonów nawozów, cementu, paszy dla zwierząt, posypywaniu dróg, pracował na warsztacie remontując ciągnik i inne maszyny rolnicze, pracował przy wywózce obornika, przy obrządku inwentarza żywego (zeznania świadków: B. K. k.24v, T. P. k.24v, zeznania ubezpieczonego k. 25).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie H. A. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 3 września 2015 r., nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych pracując od 8 czerwca 1981 r. do 31 stycznia 1996 r. w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy jako traktorzysta.

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że w wymienionym okresie ubezpieczony na stanowisku traktorzysty, a w okresie żniw na stanowisku kierowcy kombajnu, pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 01 marca do 31 października każdego roku wykonując wszystkie prace polowe na gruntach spółdzielni, opryski, rozsiewanie nawozów, jak również transport z wagonów nawozów, cementu do spółdzielni, koszenie kombajnem zbóż tj. przez 115 miesięcy co odpowiada okresowi 9 lat, 7 miesięcy pracy w warunkach szczególnych. Z roku 1981 r. Sąd zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy w warunkach szczególnych okres 3 miesięcy od 1 sierpnia 1981r. do 31 października 1981 r., gdyż okres zatrudnienia do 31 lipca 1981r. jako staż pracy w warunkach szczególnych został już zaliczony przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. W wymienionych miesiącach każdego roku zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J. ubezpieczony pracę na stanowisku traktorzysty, a w okresie żniw kombajnisty, wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Powyższe zostało potwierdzone przez świadków B. K., T. P., którzy razem z ubezpieczonym pracowali w tej spółdzielni. Zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym 17 lat, 6 miesięcy razem z okresem uznanym przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczonego na stanowisku traktorzysty i kierowcy kombajnu w wymienionym powyżej zakładzie pracy należy uznać za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, gdyż odpowiada ona rodzajowo pracy kwalifikowanej w wykazie A dziale VIII poz. 3 (prace kierowców ciągników, kombajnów lub pojazdów gąsiennicowych) stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z zeznań świadków B. K., T. P. oraz dowód z przesłuchania ubezpieczonego w charakterze strony. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało, że w miesiącach od marca do października każdego roku ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J.. Powyższe dowody są spójne, logiczne, korespondują ze sobą oraz dają pełnym obraz faktycznie wykonywanej pracy przez ubezpieczonego w niniejszej spółdzielni.

Sąd natomiast nie zaliczył do pracy w warunkach szczególnych pracy ubezpieczonego w spółdzielni w okresach zimowych każdego roku, gdyż zgodnie z zeznaniami wymienionych osób, oprócz pracy na stanowisku traktorzysty, ubezpieczony jak nie było pracy dla traktorzysty to wykonywał na warsztacie prace remontowe ciągnika i innych maszyn rolniczych, wyrzucał obornik, pracował przy obrządku inwentarza żywego. Powyższe powoduje, że w okresie zimowym ubezpieczony nie pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku traktorzysty i okresy zimowe podlegają odliczeniu od okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w J. jako okres zatrudnienia nie w warunkach szczególnych.

Podsumowując ubezpieczony spełnił wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do emerytury w obniżonym wieku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że H. A. przysługuje prawo do emerytury od 3 września 2015 r. tj. od uzyskania przez ubezpieczonego 60-ego roku życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.