Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jacek Witkowski
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 czerwca 2016r. w S.

odwołania Z. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 września 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. M. prawo do emerytury od 01 czerwca 2015r.

Sygn. akt IV U 1264/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8.09.2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 748) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił ubezpieczonemu Z. M. prawa do emerytury. Swoją decyzję organ rentowy uzasadniał tym, iż ubezpieczony nie udowodnił, by na dzień 1.01.1999 r. legitymował się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Przedstawione przez ubezpieczonego stosowne świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które obejmowało okres zatrudnienia od 1.09.1970 r. do 31.05.1992 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w W. zawierało braki formalne w postaci niepowołania się na wyżej wymienione rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. oraz odpowiednie przepisy resortowe. Zdaniem ZUS, zaistniały również rozbieżności pomiędzy treścią tego świadectwa a pozostałymi dokumentami zgromadzonymi w sprawie odnośnie okresu zatrudnienia oraz pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł Z. M., który domagał się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury począwszy od dnia 10 sierpnia 2015 r. Ubezpieczony poniósł, iż od 1.09.1970 r. do 31.05.1992 r. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w W. kolejno na stanowiskach ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych, montera maszyn i urządzeń hutniczych oraz mechanika remontowego maszyn i urządzeń hutniczych. Przez cały powyższy okres ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze wykonywał jednak prace polegające na remontowaniu, naprawianiu oraz wymianie różnorakich urządzeń hutniczych w celu utrzymania ruchu w hucie (odwołanie k. 1-6).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i powołał się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 7-8).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 11.03.2014 r. ubezpieczony Z. M. ukończył 60 lat życia.

W dniu 12.06.2015 r. ubezpieczony wystąpił do (...) Oddział w S. z wnioskiem o przyznanie emerytury, w którym wskazał, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (k. 1-4 a. e.). Na podstawie zgromadzonych dokumentów ZUS ustalił, iż na dzień 1.01.1999 r. Z. M. posiada staż ubezpieczeniowy w wymiarze 28 lat i 6 dni, z czego 4 lata i 11 miesięcy stanowi praca w warunkach szczególnych tj. zatrudnienie w (...) S. A. w Ł. od 1.02.1994 r. do 31.12.1998 r. Do pracy w powyższych warunkach ZUS nie zaliczył zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w W. od 1.09.1970 r. do 31.05.1992 r. z uwagi na braki formalne przedłożonego przez ubezpieczonego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Na tej podstawie decyzją z dnia 14.07.2015 r. ZUS odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do emerytury.

Po tej dacie do ZUS wpłynęło zaświadczenie wydane przez Ministerstwo Gospodarki informujące o okresach zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz pismo wydane przez wyżej wymienionego pracodawcę (k. 29-30 a. e.).

W dniu 3 września 2015 r. ubezpieczony złożył nowy wniosek o przyznanie prawa do emerytury (k. 34 a. e.). Rozpoznając ten wniosek ZUS ustalił, iż ubezpieczony posiada ogólny staż pracy w wymiarze 27 lat, 11 miesięcy i 8 dni. Organ rentowy ponownie ustalił, że ubezpieczony przepracował 4 lata i 11 miesięcy w warunkach szczególnych na które składa się zatrudnienie w (...) S. A. w Ł. od 1.02.1994 r. do 31.12.1998 r. Z tych samych powodów co poprzednio jako pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono zatrudnienia ubezpieczonego w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. oraz w W.. Wobec powyższego, zaskarżoną decyzją z dnia 8.09.2015 r. organ rentowy ponownie odmówił ubezpieczonemu prawa do emerytury (k. 37 a. e.).

W toku postępowania przed Sądem nie udało się pozyskać akt osobowych Z. M. pochodzących z (...) Przedsiębiorstwa (...) w G..

W okresie od 3.08.1972 r. do 30.06.1988 r. Z. M. był zatrudniony w pełnym wymiarze w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G.. Pracodawca ten zajmował się wykonywaniem remontów urządzeń produkcyjnych umieszczonych w różnych hutach. Podczas zatrudnienia u tego pracodawcy, ubezpieczony pracował na stanowisku ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych w czasie od 3.08.1972 r. do 31.08.1980 r. Następnie, tj. od 1.09.1980 r. do 28.02.1984 r. ubezpieczony pracował jako monter maszyn i urządzeń hutniczych. W ostatnim etapie zatrudnienia, tj. od 1.03.1984 r. do 30.06.1988 r. ubezpieczony pracował jako mechanik remontowy maszyn i urządzeń hutniczych. We wszystkich wymienionych okresach ubezpieczony wykonywał jednak faktycznie tę samą pracę. Polegała ona na dokonywaniu remontów maszyn przeznaczonych do produkcji stali, m. in. samotok, przekładni oraz innych umieszczonych w walcowni i stalowni. Czynności te Z. M. wykonywał pracując w grupie remontowej liczącej nawet do 60 osób. W czasie, kiedy dokonywano remontów maszyn, produkcja w innych oddziałach np. na sąsiedniej walcowni była kontynuowana. Podczas zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G. ubezpieczony odbywał zasadniczą służbę wojskową w okresie od 24.10.1974 r. do 6.10.1976 r. W dniu 5.11.1976 r. ubezpieczony powrócił do poprzednio wykonywanej pracy.

W okresie od 26.09.1988 r. do 31.05.1992 r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. w pełnym wymiarze na stanowisku mechanika remontowego maszyn i urządzeń hutniczych. Praca ubezpieczonego w tym przedsiębiorstwie nie różniła się od wykonywanej u poprzedniego pracodawcy (zeznania ubezpieczonego k. 22-22v, zaświadczenie wydane przez Ministerstwo Gospodarki k. 29 a.e., pismo wydane przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w G. k. 30 a. e., świadectwo wykonywania prac w warunkach szczególnych k. 6 a. e., zaświadczenie k. 7 akt emerytalnych z wniosku o ustalenie kapitału początkowego, dokumenty zgromadzone w aktach osobowych ubezpieczonego z (...) Przedsiębiorstwa (...) w W., w tym umowa o pracę z dnia 26.09.1988 r. k. 7 akt osobowych, umowa o pracę z dnia 10.10.1988 r. k. 10 akt osobowych, ogólne świadectwo pracy k. 26, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 25, pismo k. 31 akt osobowych).

Odwołanie ubezpieczonego okazało się uzasadnione.

Sąd obdarzył wiarygodnością zeznania ubezpieczonego, iż w okresach od 3.08.1972 r. do 30.06.1988 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w G., zaś od 26.09.1988 r. do 31.05.1992 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. stale i w pełnym wymiarze faktycznie świadczył pracę polegającą na wykonywaniu remontów maszyn przeznaczonych do produkcji stali, m. in. samotok, przekładni. Powyższe odbywało się na terenie hut. W czasie tych remontów w hucie, np. na sąsiednim oddziale tj. walcowni produkcja była kontynuowana. Zeznania te są, w ocenie Sądu przekonujące. Znajdują swoje potwierdzenie w treści dokumentów zgromadzonych w sprawie w aktach ZUS (zaświadczenie wydane przez Ministerstwo Gospodarki k. 29 a. e., pismo wydane przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w G. k. 30 a. e.) oraz w aktach osobowych ubezpieczonego pochodzących z (...) Przedsiębiorstwa (...) w W., w tym m. in. w umów o pracę, ogólnego świadectwa pracy k. 26 oraz świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 25). W piśmie wydanym przez zakład w G. wprost zaznaczono, iż do obowiązków ubezpieczonego należy bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-remontowe i montażowe w oddziałach będących w ruchu.

Zdaniem Sądu, pracę ubezpieczonego w wyżej wymienionych okresach zakwalifikować należy jako odbywaną w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisu zawartego w § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia i wymienioną w wykazie A dziale XIV poz. 25 tj. bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowalno-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Ubezpieczony świadczył tę pracę na terenie hut. A zatem, na oddziałach, w których prowadzone są prace, o których mowa chociażby w wykazie A, dziale III pod poz. 11 i 12 tj. obsługa walcarek i ciągarek, oraz urządzeń pomocniczych w walcowni i ciągarni oraz wykańczanie wyrobów walcowanych i ciągnionych oraz poz. 45 tj. obsługa agregatów do walcowania, tłoczenia, i ciągnienia wraz z urządzeniami pomocniczymi i wykańczającymi.

Do okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych powinien być również uznany czas odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej 24.10.1974 r. do 6.10.1976 r. Zarówno bowiem przed służbą wojsku, jak i po jej zakończeniu, ubezpieczony świadczył pracę w warunkach szczególnych. Przedział czasowy służby w wojsku Sąd ustalił na podstawie pisma znajdującego się w aktach osobowych ubezpieczonego (k. 31 akt osobowych) oraz zaświadczenia (k. 7 akt emerytalnych z wniosku o ustalenie kapitału początkowego). Jak wynika z zaświadczenia wydanego przez Ministerstwo Gospodarki (k. 29 a. e.), ubezpieczony do zakładu pracy powrócił w dniu 5.11.1976 r. Podstawę normatywną powyższego zaliczenia stanowi art. 108 ust 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. 1967 Nr 44 poz. 220 ze zm.) w brzmieniu wówczas obowiązującym.

Wskazać przy tym należy, iż dla kwalifikacji zatrudnienia jako wykonywanego w warunkach szczególnych decydujące znaczenie ma nie treść dokumentów pracowniczych, lecz rodzaj rzeczywiście wykonywanej pracy. Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań ubezpieczonego oraz dokumentów, m. in. ogólnego świadectwa pracy, świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach jest wystarczający do jednoznacznego ustalenia, iż Z. M. pracował w warunkach szczególnych. Powyższemu nie stoi na przeszkodzie używane w angażach nazwy stanowisk, jak ślusarz remontowy, monter czy mechanik remontowy maszyn i urządzeń hutniczych.

W konsekwencji należy przyjąć, iż, po z sumowaniu wyżej wymienionych okresów z czasem zaliczonym przez ZUS, Z. M. legitymuje się ponad 15 letnim okresem pracy w szczególnych warunkach.

Tym samym uznać należy, iż Z. M. spełnia wszystkie warunki wyrażone w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z § 3 i § 4 ust. 1 pkt. 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. do przyznania emerytury w wieku obniżonym. W związku z tym Sąd stwierdził, że ubezpieczony nabył prawo do emerytury od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury.

Wobec powyższego, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.