Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lipca 2015r. w S.

odwołania P. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie P. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu P. W. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 października 2014r. do dnia 29 września 2017r.

Sygn. akt IV U 1294/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 października 2014 r. Nr (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił P. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż nie został spełniony warunek wymieniony w pkt 1 powołanego przepisu ustawy, tj. wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, co wynika z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 7 października 2014 r. (decyzja k. 125 akt rentowych).

P. W. złożył odwołanie od w/w decyzji, zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie wnioskodawcy renty z tytułu niezdolności do pracy od września 2014 r. (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji i wskazując na treść orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 7 października 2014 r., która w wyniku badania lekarskiego stwierdziła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca P. W. dnia 12 sierpnia 2014 roku wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 116 akt rentowych). Składając powyższy wniosek P. W. był w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została mu przyznana decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 10 października 2011 roku w okresie do dnia 30 września 2014 r. (decyzja z dnia 10 października 2011 r., k. 113 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego z dnia 12 sierpnia 2014 r. organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 2 września 2014 r. ustalił, że wnioskodawca P. W. nie jest niezdolny do pracy (k. 118 akt rentowych).

Na skutek wniesienia przez ubezpieczonego sprzeciwu od w/w orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS wnioskodawca został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 7 października 2014 r. ustaliła, że P. W. nie jest niezdolny do pracy (k. 124 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 października 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy P. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 125 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy neurologa, diabetologa i gastrologa (specjalisty chorób przewodu pokarmowego) w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u P. W. cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, stan po przebytym ostrym zapaleniu trzustki i dróg żółciowych w 2013 r., stan po urazie głowy (w 2006 r.) z krwiakiem podtwardówkowym – leczenie operacyjne, padaczkę pourazową. Biegli uznali badanego za częściowo niezdolnego do pracy z przyczyn neurologicznych. Niezdolność ta trwa nadal po 30 września 2014 r. w okresie do 29 września 2017 r. (opinia biegłych k. 14-14v akt sprawy).

Ubezpieczony P. W. skończył 49 lat, a dotychczas pracował jako mechanik urządzeń rolniczych (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy P. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Kwestią sporną w okolicznościach niniejszej sprawy była okoliczność podlegająca ustaleniu, tj. czy ubezpieczony po 30 września 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy nie były kwestionowane przez organ rentowy. Opinia biegłych lekarzy z zakresu diabetologii, gastrologii i neurologii sporządzona w niniejszej sprawie dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawca jest nadal po 30 września 2014 r. częściowo niezdolny do pracy, a niezdolność ta jest okresowa i trwa do 29 września 2017 roku. Biegli lekarze po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy, w tym na podstawie dokumentacji z Poradni Diabetologicznej, stwierdzili u P. W. cukrzycę typu 2 leczoną insuliną, stan po przebytym ostrym zapaleniu trzustki i dróg żółciowych w 2013 r., stan po urazie głowy (w 2006 r.) z krwiakiem podtwardówkowym – leczenie operacyjne, padaczkę pourazową. W opinii biegły neurolog wskazał, że ze względu na duże uszkodzenie CUN, rozległe blizny w mózgowiu, objawy patologiczne w badaniu neurologicznym oraz stwierdzoną padaczkę, wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy zawodowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Analizując przedmiotową opinię biegłych, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej wnioskodawcy, a także badaniem ubezpieczonego P. W.. Opinia jest spójna, logiczna, należycie uzasadniona i sporządzona przez biegłych specjalizacji odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego. Nadto przedmiotowa opinia nie została zakwestionowana przez strony procesu, a organ rentowy w zakreślonym terminie nie złożył do niej żadnych zastrzeżeń. Co za tym idzie, Sąd obdarzył wiarygodnością w całości dowód z opinii biegłych lekarzy i mając na uwadze wnioski biegłych zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając ubezpieczonemu P. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres od dnia 1 października 2014 r. do dnia 29 września 2017 r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.