Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2017r. w S.

odwołania E. U.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 października 2015 r. Nr (...)

w sprawie E. U.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1300/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 i 58 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r. poz. 748 ze zm.), odmówił E. U. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 października 2015r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony E. U., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu rentowego, ponieważ w jawny i bezprecedensowy sposób stwierdza nieprawdę i narusza jego prawa materialne. Zdaniem wnioskodawcy orzeczenie Komisji Lekarskiej jest orzeczeniem stronniczym i nieobiektywnym. Podkreślono, że od 31 sierpnia 2012r. ubezpieczony nie pracuje jako cukiernik, a przebywa na rencie cierpiąc na schorzenia układu sercowo-naczyniowego i nerwowo-mięśniowo-szkieletowego. W ostatnim roku jego stan zdrowia znacznie się pogorszył. W odwołaniu zawarto wniosek o powołanie biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, kardiologii, neurologii i dermatologii (odwołanie k. 1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. U., ur. (...), w okresie od 9 lipca 2012r. do 30 września 2015r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z dnia 22.04.2015r., k. 84 akt rentowych).

W dniu 19 sierpnia 2015r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.86 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 16 września 2015r. ustalił, że nie jest on niezdolny do pracy (orzeczenie z dnia 16.09.2015r., k.88 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczony złożył sprzeciw, w związku z czym został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 13 października 2015r. ustaliła, że E. U. nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw k. 37 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej; orzeczenie Komisji Lekarskiej z 13.10.2015r. k.91 akt rentowych). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania zaskarżonej decyzji z dnia 19 października 2015r. odmawiającej ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 19.10.2015r., k.92 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 59 lat, posiada wykształcenie zawodowe cukiernicze i zawód ten wykonywał. W okresie od 1 sierpnia 2007r. do 31 sierpnia 2012r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowo-Produkcyjnym K.W.S. Ż.” spółka jawna w Ł. na stanowisku cukiernika (okoliczności bezsporne, nadto wyjaśnienia ubezpieczonego, k. 36v akt sprawy; świadectwo pracy k. 36 akt rentowych).

U ubezpieczonego rozpoznano okresowy zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na podłożu wielopoziomowych zmian dyskopatycznych i zmian zwyrodnieniowych, bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, stan po leczeniu operacyjnym kręgozmyku L5/S1 w 2010r., przewlekłą chorobę wieńcową (...) u pacjenta po przebytym (...) leczonym P. (...)+DES 9.07.2012r., nadciśnienie tętnicze, łuszczycę zwykłą skóry gładkiej i owłosionej głowy, niewielkie zmiany zwyrodnieniowe lewego kolana. Rozpoznane schorzenie narządu ruchu, aktualnie po stosowanym dotychczas leczeniu farmakologicznym i rehabilitacji, nie powoduje istotnego zaostrzenia dolegliwości bólowych kręgosłupa. Badanie przedmiotowe wykazało niewielkie ograniczenie ruchomości w odcinku lędźwiowym, bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie, bez upośledzenia sprawności ruchowej. Wnioskodawca wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego, ale aktualnie nie stwierdzono długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami. Przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna i dźwiganie dużych ciężarów. Aktualny stan kliniczny układu krążenia nie skutkuje niezdolnością do pracy, bowiem u ubezpieczonego stwierdzono zadowalającą rezerwę wieńcową potwierdzoną w testach wysiłkowych, bez segmentalnych zaburzeń kinezy lewej komory w echo serca, bez narządowych powikłań nadciśnienia tętniczego (opinia zespołu biegłych lekarzy kardiologa, neurologa i ortopedy k.9-9v akt sprawy). Rozpoznana łuszczyca zwykła skóry gładkiej i owłosionej głowy nie powoduje niezdolności do pracy zarobkowej. U ubezpieczonego zmiany skórne są niezbyt nasilone, nawet z wielomiesięcznymi remisjami, a choroba ta nie powoduje eliminacji z życia zawodowego, chociaż wymaga systematycznego leczenia (opinia biegłego lekarza dermatologa k.25 akt sprawy). Stwierdzone schorzenia nie stanowią przeciwwskazań do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami i wnioskodawca może wykonywać zawód cukiernia. W razie nasilenia dolegliwości może zaś korzystać z okresowych zwolnień lekarskich (opinia zespołu biegłych lekarzy neurologa, kardiologa, ortopedy i specjalisty medycyny pracy k.43-43v akt sprawy; opinia uzupełniająca zespołu biegłych lekarzy neurologa, kardiologa, ortopedy i specjalisty medycyny pracy k.67 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. U. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w wyszczególnionych przepisach ustawy albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony po dniu 30 września 2015r. pozostaje osobą niezdolną do pracy, a tym samym czy spełnia warunek z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W niniejszej sprawie opiniował zespół biegłych lekarzy o specjalnościach kardiolog, neurolog i ortopeda (k.9-9v), biegły lekarz dermatolog (k.25) oraz drugi zespół biegłych lekarzy o specjalnościach kardiolog, neurolog, ortopeda i specjalista z zakresu medycyny pracy (k.43-43v i k.67). Powołane w sprawie dwa zespoły biegłych lekarzy jednoznacznie wskazywały, że aktualny stopień zaawansowania schorzeń narządu ruchu i układu krążenia nie powoduje u E. U. niezdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Biegły lekarz z zakresu medycyny pracy także zajął stanowisko, że pomimo stwierdzonych schorzeń wnioskodawca może wykonywać zawód cukiernika, a w razie nasilenia dolegliwości może korzystać z okresowych zwolnień lekarskich. W ocenie biegłego lekarza dermatologa zmiany skórne występujące u ubezpieczonego są niezbyt nasilone, nawet z wielomiesięcznymi remisjami, a łuszczyca nie powoduje eliminacji z życia zawodowego, chociaż wymaga systematycznego leczenia. Nie ulega wątpliwości, że rozpoznane u wnioskodawcy choroby mają charakter przewlekły i wymagają systematycznego leczenia farmakologicznego oraz rehabilitacji, niemniej jednak nie sprowadzają chociażby częściowej niezdolności do pracy. Przeciwwskazana jest jedynie ciężka praca fizyczna i dźwiganie dużych ciężarów. W ocenie Sądu sporządzone w sprawie opinie są logiczne, spójne, należycie uzasadnione, a także zostały poparte zarówno dokumentacją medyczną, jak i przeprowadzonym badaniem ubezpieczonego. E. U. nie zgadzał się z opinią biegłych, jednakże nie przedstawił do niej merytorycznych zarzutów podtrzymując subiektywną ocenę, że jest niezdolny do pracy.

W postępowaniu, którego przedmiotem jest przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, koniecznym jest ustalenie stanu zdrowia osoby ubezpieczonej, z którym to stanem związana jest przedmiotowa niezdolność do pracy. W tym celu niezbędne są wiadomości specjalne, wymagające udziału w procesie biegłych lekarzy. Kluczowa dla tego rodzaju spraw okoliczność stanu zdrowia oraz związana z nim niezdolność do pracy – w przypadku sporu co do tej okoliczności - nie może być ustalana przez Sąd samodzielnie lub wyłącznie na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez strony postępowania. Ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby ubezpieczonej.

Wobec braku stwierdzenia przez powołanych w sprawie biegłych niezdolności do pracy ubezpieczonego, po dniu 30 września 2015r. nie została spełniona przesłanka warunkująca przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określona w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazać przy tym należy, iż wszystkie przesłanki nabycia prawa do renty wymienione w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby prawo to mogło zostać przyznane.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc, odwołanie podlegało oddaleniu.