Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Siedlcach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

st. sekr. sądowy Marta Żuk

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 23 października 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1342/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 23 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił J. M. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 października 2015r. wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła J. M. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazała, że pomimo leczenia operacyjnego dyskopatii lędźwiowej w 2014r. dolegliwości bólowe kręgosłupa utrzymują się, a stan zdrowia nie poprawia się. Dodała, że przed zachorowaniem wykonywała zawód operatora maszyny produkcyjnej. Praca ta wymagała dużej aktywności fizycznej, dźwigania, długiego stania. Również wyuczony zawód krawcowej wymaga wymuszonej pozycji ciała, co jest przeciwwskazane przy schorzeniach kręgosłupa lędźwiowego i szyjnego. W obecnym stanie zdrowia nie jest ona w stanie wykonywać żadnej z powyższych prac (odwołanie wraz z załącznikami k.1-6 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 16 października 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona J. M. do 30 września 2015r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 9 kwietnia 2015r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 30 września 2015r. k.47 akt rentowych). W dniu 5 sierpnia 2015r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.54 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 15 września 2015r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 15 września 2015r. k.56 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 16 października 2015r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.37 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej oraz orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 16 października 2015r. k.58 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 23 października 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (decyzja z 23 października 2015r. k.59 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 38 lat i wykształcenie zawodowe – krawiec odzieży lekkiej. W zawodzie tym pracowała przez 2 miesiące. Przez krótki okres pracowała również jako sprzedawca. Następnie do 2008r. pracowała jako operator maszyny produkcyjnej w zakładzie produkującym artykuły higieniczne – H. H. w M.. Następnie przebywała na zwolnieniu lekarskim, urodziła dziecko i przebywała na urlopie macierzyńskim oraz wychowawczym. Formalnie stosunek pracy z w/w zakładem pracy trwał do 3 lutego 2014r. (świadectwa pracy k.7-11 akt rentowych wyjaśnienia ubezpieczonej k.24-24v akt sprawy).

Ubezpieczona cierpi na okresowy zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i piersiowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez istotnego ograniczenia jego funkcji ruchowej oraz okresowy zespół bólowy kręgosłupa L/S po leczeniu operacyjnym dyskopatii L4/L5 w 2014r. z utrzymującym się śladowym niedowładem stopy prawej, a ponadto na bóle i zawroty głowy w wywiadzie. Badania TK i MR z 2014r. wykazują wielopoziomowe zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa C i Th, bez cech stenozy kanału kręgowego i bez cech uszkodzenia rdzenia w odcinku szyjnym i piersiowym, a także wielopoziomowe zmiany dyskopatyczne i zwyrodnieniowe kręgosłupa L/S bez istotnej stenozy kanału kręgowego i bez cech przepukliny nawrotowej. Badanie ortopedyczno-neurologiczne ubezpieczonej na potrzeby opinii sądowej wykazało zadowalającą ruchomość kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowym, niewielkie ograniczenie ruchomości L/S bez objawów korzeniowych, prawidłową ruchomość kończyn górnych i dolnych, niewielkie osłabienie zgięcia grzbietowego stopy prawej, zaburzenia czucia powierzchniowego na podudziu i grzbiecie stopy prawej oraz prawidłową siłę i sprawność manualną obu rąk. Nie występują objawy ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego, chód jest wydolny. Ubezpieczona wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji w okresach zaostrzeń dolegliwości i wówczas może był okresowo niezdolna do pracy w ramach zasiłku chorobowego, ale aktualnie stan narządu ruchu nie powoduje u ubezpieczonej długotrwałej niezdolności do pracy. Również bóle i zawroty głowy, bez objawów ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego nie powodują u ubezpieczonej niezdolności do pracy. Wymagają natomiast leczenia farmakologicznego (opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii k.11-12 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej J. M. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało zbadania, czy u ubezpieczonej istnieje nadal niezdolność do pracy i jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia biegłych z zakresu ortopedii i neurologii dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona nie jest obecnie osobą niezdolną do pracy. Biegli z zakresu ortopedii i neurologii rozpoznali u ubezpieczonej opisane wyżej schorzenia, z których wiodące jest schorzenie narządu ruchu, stwierdzając, że stan zaawansowania tych schorzeń nie powoduje u ubezpieczonej długotrwałej niezdolności do pracy. Natomiast w okresie zaostrzenia dolegliwości może ona wymagać leczenia farmakologicznego oraz rehabilitacji w ramach czasowej niezdolności do pracy. Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadnione. Wskazać należy, że ubezpieczona nie zgodziła się z ustaleniami biegłych i wniosła o zarządzenie ponownego badania przez biegłych podnosząc, że po przeprowadzonym przez biegłych badaniu, stan jej zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu i wnioski biegłych nie są adekwatne do istniejącego stanu (pismo ubezpieczonej z 31 maja 2016r. wraz z załącznikiem w postaci zaświadczenia lekarskiego z 12 maja 2016r. k.19-20 akt sprawy). Sąd nie przychylił się do powyższego wniosku, gdyż decyzja organu rentowego jest kontrolowana przez Sąd na datę jej wydania. Dlatego pogorszenie stanu zdrowia po dacie wydania decyzji i po złożeniu opinii przez biegłych nie podważa ustaleń tych biegłych. Wskazać przy tym należy, że Sąd pouczył ubezpieczoną, obecną na rozprawie, że w razie pogorszenia stanu zdrowia może wystąpić do organu rentowego z nowym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie ubezpieczonej oddalił.